✏️ هم‌اکنون؛ #تیتر_یک KHAMENEI.IR 🔹️ ملت ایران به یک رئیس جمهور فعال، پرکار، آگاه و معتقد به مبانی انقلاب احتیاج دارد 🔹️#انتخابات پیش رو اگر باشکوه باشد، مکمل حماسه بدرقه شهیدان و یک پدیده پر دستاورد است 💻 Farsi.Khamenei.ir

💢مبانی نظری زیارت در غرب 🖌سید رضا شیرازی ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ❇️نقطه آغاز مباحث نظریه‌پردازی در پژوهشهای معاصر غربی در زیارت را باید ویکتور ترنر(1920-1983) دانست. او در کتاب «تصویر و زیارت در فرهنگ مسیحی» با عاریه گرفتن ایده «آیین گذار» از آرنولد ون ‌گنپ و تلفیق آن با ایده‌های نظری خود نسبت به فرآیندهای اجتماعی و نمادهای آیینی نظریه «آستانگی» یا «جماعت‌وارگی» را نسبت به زیارت مطرح نمود. از نظر او، زیارت‌ها آیین‌های گذاری هستند که با جماعت‌واره‌ها عینیت می‌یابند و آن جماعت‌ها قادر می‌شوند انسانیت و رهایی از تقسیم‌بندی‌های ساختارهای اجتماعی را تجربه کنند. توضیح این که، ون گنپ معتقد است که شباهت‌هایی که اندیشمندان قبل از او در آیین‌های مختلف کشف کرده، همه دارای پس‌زمینه واحد و یکسانی است و آن «آیین گذار» است. در حقیقت انسان‌ها -از هر قوم و قبیله‌ای و هر دین و مذهبی در هر مکان و زمانی- هنگام گذر از مرحله‌ای از زندگی به مرحله دیگر، مراسمی را برقرار می‌کنند. به عنوان مثال، انسان‌ها‌ هنگام ولادت (گذر از نبود به هستی)، هنگام ازدواج( گذر از زندگی مجردی به تأهل) و هنگام مرگ(گذر از هستی به نیستی) مراسمی دارند. ترنر با قبول این نظریه، کل فرآیند زیارت را نوعی «آیین گذار» می‌داند. یعنی همان‌طور که «عروسی» آیین گذاری برای گذر کردن از زندگی مجردی به متأهلی است، زیارت نیز «آیین گذار» است. ❓سؤالی که باید پاسخ داده شود این است، گذر از چه و رسیدن به چه؟ ✅ پاسخ آن ساده است: گذر از نامقدس و رسیدن به مقدس. زائر قبل از زیارت فردی نامقدس بوده و پس از زیارت، مقدس است. پیاده‌سازی این نظریه در فرهنگ اسلامی بدین گونه است که زائر خانه خدا، قبل از زیارت فردی عادی مانند بقیه مردم است. اما پس از زیارت کعبه و گزاردن حج، او حاجی است. او دیگر فرد سابق نیست. او مقدس شده و جامعه انتظارات خاصی از او دارد. 📌نقدهای جدی به این نظریه در مغرب زمین وارد شده و اکنون تقریبا از این نظریه عبور شده است. 🆔@tammolaat

📣 به مناسبت رحلت بنیانگذار انقلاب اسلامی، انجمن حکمت دانشگاه رضوی برگزار می‌کند: 🔰 نشست علمی با محوریت مبانی فلسفی و عرفانی انقلاب اسلامی با حضور: استاد سید محمّد موسوی بایگی دبیر علمی: دکتر رسول پاداش پور 🕛 زمان: شنبه ۱۹ خرداد، ساعت ۱۲ 📍مکان: دانشگاه علوم اسلامی رضوی ، ساختمان شماره یک ، سالن شهید سلیمانی پیوند حضور مجازی: https://www.skyroom.online/ch/razavimaharat1400/enghelab 📚 انجمن حکمت دانشگاه رضوی @anjomanhekmat

جلسه اول ۹ خرداد ۱۴۰۳ مقدمات و خوانش تا صفحه ۹ مقاله

جلسه دوم ۱۶ خرداد ۱۴۰۳ معنای نفس الامر و خوانش ص ۹ و ۱۰

👆👆👆

📣 برگزاری جلسه «فقه، واقع‌گرایی و علوم اجتماعی» ظرفیت‌های تفکر شهید صدر برای به کارگیری واقع‌گرایی اخلاقی در کشف نظامات اسلامی با حضور: 🔸 حجت‌الاسلام دکتر علی نعمتی استادیار اقتصاد اسلامی پژوهشکده مطالعات اسلامی در علوم انسانی 🔹 دکتر حسن لاهوتیان دانش‌آموخته حوزه علمیه قم و دکتری فلسفه از دانشگاه علامه طباطبایی 🏢 مکان: مشهد، پژوهشکده مطالعات اسلامی در علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد 📆 تاریخ: 26 خرداد 1403، ساعت 10 🆔 @shahidsadr

‼️اطلاعیه 🔶️به استحضار دوستان می‌رساند، اولین مناظره انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ امشب درسالن آمفی تئاتر به صورت زنده پوشش داده خواهد شد (ویژه دانشجویان خوابگاهی)

#نشست_انتخاباتی 💠 انتخابات و تشکیل دولت در ایران پس از انقلاب اسلامی به همراه بررسی فضای انتخاب در انتخابات ۱۴۰۳ 🎙 با حضور علی ایوبی (کارشناسی ارشد دانش اجتماعی مسلمین) 🗓 زمان: شنبه ۲ تیرماه ۱۴۰۳، بعد از نماز ظهر و عصر 🔰 مکان: حرم مطهر، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ساختمان شماره ۱، مسجد میرزا جعفر 🌐 کانون غرب‌شناسی و اندیشه اسلامی @gharbshenasi_razavi

‼️اطلاعیه 🔶️به استحضار دوستان می‌رساند، اولین مناظره دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ امشب درسالن آمفی تئاتر به صورت زنده پوشش داده خواهد شد (ویژه دانشجویان خوابگاهی)

یادداشت دکتر حسین مهربانی فر دوگانه پزشکی_مهندسی و علوم انسانی در عرصه حکمرانی و مدیریت کلان اجرایی کشور بار دیگر و البته بیش از هر زمان دیگر در مواجهه نامزدهای ریاست جمهوری با مسائل متبلور شده است. تجربه بیش از ۳ دهه حاکمیت پزشکان و مهندسان بر ساختارهای اجرایی کشور با غلبه رویکردهای پوزیتیویستی(اثبات‌گرایانه) و تکنوکراتیک(فن‌سالارانه) در اجزای مختلف سیستم حکمرانی حکایت از شکل‌‌‌گیری چالش‌های جدی در حوزه فرهنگ دارد. رویکردهایی که با تقلیل امر اجتماعی و فرهنگی به عینیت و کمیتی قابل مطالعه(مانند مواجهه خود با پدیده‌های طبیعی) از آن انسانیت‌زدایی و آن را از معنا تهی می‌کند. به همین دلیل قادر نیست فهم دقیق و عمیقی از مسئله فرهنگی و اجتماعی به دست دهد و متعقاباً سیاست فرهنگی و اجتماعی آن بیش از آن که ناظر به حل مسئله باشد، یک مُسَکن و مخدر مقطعی است که جنبه ویترینی و نمایشی گزارش محور کمیّت‌پذیر در آن غالب است. جدال بین رویکردهای پاتولوژیک که مسائل اجتماعی را در حد آسیب یا بیماری فرومی‌کاهند و منفعلانه به دنبال تسکین آن هستند با واقع‌گرایی اجتماعی انتقادی که در نقد وضعیت موجود متوقف نشده و آگاهانه فرصت‌ها را پی می‌جوید، جدالی دیرین در حکمرانی سال‌های پس از انقلاب اسلامی است. این بار روزنه امیدی ایجاد شده که رویکرد فرصت‌محور با پشتوانه علوم انسانی در حکمرانی نقش آفرینی کند و تکنیک و ابزار را به خدمت انسان و بوم فرهنگی درآورد و نه بالعکس. هر چند که گشودن چنین مسیری در میانه شبکه سرمایه‌داری و غرب‌گرا که با عقلانیت ابزاری خو گرفته، بسیار دشوار است.

حتی یک نفر! سلام.دور دوم انتخابات، وقتی رقابت بین دو نفر هست حتی رای یک نفر هم تاثیر داره، حواسمون باشه از یک نفره های اطرافمون غافل نشیم دیگه شاید نتونیم جبرانش کنیم، ۴ ساله! خیلی فرق میکنه کی رئیس جمهور باشه، یکی مثل شهید رئیسی یا حسن روحانی! به هرکس دسترسی دارید زنگ‌بزنید بگید، هم‌برای دعوت به مشارکت و تلاش کنیم برای انتخابی درست (آخرین حلقه این پیام‌نباش، لطفاًبرای بقیه هم‌بفرست) پس‌بسم الله...

ضمن عرض پوزش بابت تعویق دو هفته ای جلسات بدلیل تقارن با ایام امتحانات دانشگاه ، انشاالله جلسات از امروز از سر گرفته خواهد شد

به مناسبت 21 تیرماه، روز عفاف و حجاب ایران، سرزمین زیستِ عفیفانه 1 از 3 1. ماجراهای حداقل دو سال گذشته به‌خوبی نشان می‌دهد که نهادهای مختلف جمهوری اسلامی، مخصوصاً نهادهای فرهنگیِ آن در حوزۀ حجاب، دچار کاستی‌های فراوانی هستند. جمهوری اسلامی از یک سو، به‌دلیل گره‌خوردنِ حجاب شرعی با احکام شریعت اسلام و پذیرفتنِ اسلامی سیاسی و آموزۀ امر به‌معروف و نهی از منکر و به‌تبع، قانونی‌بودنِ حجاب شرعی در ایران، نمی‌تواند از این حرام سیاسی و شرعی دست برداشته و تن به کنارگذاشتنِ قانون حجاب بدهد. اما از سوی دیگر، دستگاه‌ها و ایده‌های فرهنگیِ او به‌وضوح نتوانسته‌اند در مقابل بارِ سنگین فرهنگیِ بی‌حجابیِ معاصر غربی و اکنون، جهانی‌شده، مقاومت کنند. عرفی‌شدن و نرمالیزه‌شدن یا طبیعی‌انگاشتنِ این مسئله نیز نمی‌تواند مخصوصاً در درازمدت، تنش و چالش مسئله را مرتفع سازد، چه آنکه بدنۀ مذهبیِ جامعه، مخصوصاً در ایام محرم و صفر و ماه رمضان، نمی‌تواند این بدنۀ خاصِ بی‌حجاب یا شل‌حجاب را تاب بیاورد. 🖊دکتر محمدرضا قائمی نیک https://eitaa.com/mojtamaona/440

ایران، سرزمین زیستِ عفیفانه 2 از 3 با این‌حال، تقید به حجاب شرعی و عدم تن‌دادن به بی‌حجابی یا شل‌حجابیِ معاصر، یک خواست صرفاً سیاسی متعلق به بخشی از جامعه نیست، بلکه عمق تاریخیِ خاص خود را داشته و تن‌دادن به جواز بی‌حجابی، نه تنها پاگذاشتنِ بر احکام شرعیِ اسلامی و نفیِ حکم شارع مقدس است، بلکه پا گذاشتنِ بر روی تمام زحمات، تلاش‌ها و همت‌هایی است که زنان و مردان ایرانی، حداقل پس از ورود اسلام به ایران (و بلکه قبل از آن)، بر سر این مهم نهاده‌اند. از این‌جهت تن دادن به این جواز، به‌معنای تغییر مسیر تاریخی و هویتی حداقل هزار سالۀ این مرزوبوم و تخریب ساخت‌های آن است. اما پرسش اساس این است که این ساختارهای هویتی که توانسته‌اند در این تاریخ طولانی، در مواجهه با بی‌شمار عناصر و مولفه‌های هویتی، تاب آورده و علیرغم تجربه‌های متعددِ جهانی، بر سر موازین خود بماند، چگونه شکل گرفته‌اند؟ 2. اگر از مباحث نظریِ دربارۀ هویت اسلامی-ایرانی چشم بپوشیم و بخواهیم مستقیماً به سراغ مصداق مورد بحث برویم، به‌نظر می‌رسد بررسی پوشش زنان ایرانی در طول تاریخ بتواند پاسخ اولیه‌ای به این پرسش بدهد. با مروری بر سبک‌های متنوع پوشش در ایران، مخصوصاً از دورۀ حضور اسلام به بعد، درمی‌یابیم که این پوشش‌ها علیرغم تنوعات و تکثرات بی‌شماری که از حیث تنوع رنگ، سبک‌های دوخت، تزئینات و نظایر آنها برخوردارند، اما دستکم در بخش قابل توجهی از آنها، مسئلۀ حفظ حدود شرعی حجاب، به‌عنوان عنصر مشترک لحاظ می‌شده است. به‌تعبیر دیگر، در این بررسی تاریخی با تنوع حیرت‌انگیزی از پوشاک زنانه‌‌ای روبرو می‌شویم که اگر نگوییم همگی، اما اغلبِ آنها به رعایت حدودِ شرعی مقید بوده و برای تامینِ سهل و آسان، طراحی شده‌اند. این تنوعات رنگ، طرح، سبک و نظایر آنها، فارغ از تامین حسِ زیبایی‌شناسانۀ انسان که عموماً در زن‌ها بیش از مردها فعال است، با عناصر هویتی اقوام و قومیت‌ها یا دیگر اجتماعات انسانی گره می‌خورده‌اند. زنی که از این پوشاک استفاده می‌کرده است، هم امکان فعلیت‌بخشیدن به قوۀ زیبایی‌شناسی خود را می‌یافته و هم احساس هویت، تشخص، ترقی و اعتمادبه‌نفس داشته است و در عین حال، با حدودِ شرعی حجاب، به حفظ عفت عمومی جامعه کمک می‌کرده است. 3. بی‌تردید در بی‌حجابیِ دورۀ معاصر که عمدتاً از دورۀ رضاخان و با اقدام قره‌العین آغاز شد، وجوه قابل توجهی از تهاجم فرهنگی، دسیسۀ دشمن یا حتی تلاش برای بهره‌گیری از این مسئله در قالب ایجاد تهدید امنیت ملی (مانند آنچه در سال 1401 رقم خورد)، قابل کتمان نیست؛ اما مسئلۀ این یادداشت، یافتنِ راهکاری برای مواجهه با این شرایط از حیث فرهنگی است. از این منظر، فارغ از وجوه مخاطرات جنسی و بی‌عفتی و بی‌اخلاقی یا نظایر آنها که دربارۀ بی‌حجابی قابل طرح است، اما حداقل در طرح رضاخانی برای کشف حجاب در ایران، دالِ اصلیِ گفتمان بی‌حجابی یا حتی بی‌عفتی، ایجاد حس ترقی و پیشرفت در سطح جهانی است. رضاخان در 1314، پس از سفر ترکیه، خطاب به محمود جم، چارچوب نظری‌اش برای اقدام برای کشف حجاب را چنین توصیف کرده است: «نزدیک دو سال است که این موضوع سخت فکر مرا به خود مشغول داشته است، خصوصاً از وقتی که به ترکیه رفتم و زن‌های آن‌ها را دیدم که «پیچه» و «حجاب» را دور انداخته و دوش به دوش مردهای‌شان در کارهای مملکت به آن‌ها کمک می‌کنند، دیگر از هر چه زن چادری است بدم آمده است. اصلاً چادر و چاقچور دشمن ترقی و پیشرفت مردم است. درست حکم یک دمل را پیدا کرده که باید با احتیاط به آن نیشتر زد و از بینش برد». این چارچوب تحلیلی، پس از رضاخان در دورۀ پهلوی دوم، البته نه با باتوم و چماق، بلکه از طرق سازوکارهای فرهنگی، در جامعۀ ایران، نهادینه شد (جزئیات مختلفی از این سازوکارهای فرهنگی را می‌توانید در مقالات اشاره شده در ذیل، دنبال کنید). اما بهرحال دالِ اصلیِ گفتمانِ بی‌حجابیِ جامعۀ ایرانی، تلقیِ حجاب و رعایت حدودِ شرعی آن به‌عنوان عاملِ عقب‌ماندگی و ایجاد این باور در جامعۀ ایرانی بوده است که بی‌حجابی، بدن‌نمایی و مشخصاً عدول از حدود شرعی حجاب، نمادِ ترقی و پیشرفت و توسعه و به‌تبع، از حیث فردی، موجدِ حس اعتمادبه‌نفس و کمال است. https://eitaa.com/mojtamaona/441

ایران، سرزمین زیستِ عفیفانه 3 از 3 4. بنابراین ما در دورۀ معاصر، در ارتباط با مسئلۀ حجاب و عفاف، با دو الگو مواجه بوده‌ایم؛ الگویی که با حفظ تنوعات زیبایی‌شناختی و هویتی، هزاران‌سال، رعایت حدودِ شرعی حجاب و عفت عمومی را در تاروپودِ پوشاک زنانۀ زیبا و متنوع حفظ می‌کرده و در عینِ توجه به اقتضائات هویتی، حسِ اعتمادبه‌نفس، ترقی و تکامل انسانی، مخصوصاً متناسب با روحیات زنانه، گرفتارِ خروج از حدود شرعی و نفیِ عفت عمومی نمی‌شده است و در مقابل، با الگویِ رضاخانی مواجهیم که اساساً ترقی و پیشرفت را مساوی با تبعیت از الگویِ غربی پوشش زنانه و نفیِ حدود شرعی حجاب و عفت عمومی می‌دانسته است. 5. با این‌حال مسئلۀ اصلیِ این یادداشت، فقدان چنین تحلیلی از مسئلۀ حجاب شرعی و ترویج گفتمانی از حجاب است که عمدتاً امکان فعلیت‌یافتنِ عناصر هویتی و فرهنگی عمیق و غنیِ تاریخی ما را سلب کرده و به‌واسطۀ این غفلت، امکان بارورشدنِ الگویِ غربی پوشش را در ایران در سال‌های بعد از انقلاب فراهم کرده است. در زمانه‌ای که کمپانی‌های پوشاک غربیِ معاصر، با رعایت ظرافت‌های خاص زیبایی‌شناختیِ متاثر از فرهنگِ غربی، عناصر هویتیِ آن‌را در قالب طراحی‌های متکثر و محافظت از آن در قالب فرهنگ جهانیِ مُد و لباس، در سطح جهان می‌گسترانند و البته به‌واسطۀ آن، رعایت هرگونه حدودِ شرعی حجاب و عفت عمومی را از جامعۀ هدفِ خود، از جمله جامعۀ ایرانی می‌ستانند، سیاست‌های فرهنگیِ ما در جمهوری اسلامی با غفلتی عجیب از ضرورتِ رعایت ظرافیت‌های زیبایی‌شناسانه یا حضور عناصر فرهنگی در پوشاک که در ایران، سابقه‌ای هزاره‌ای دارد، دامنۀ مقاومت یا حتی مواجهۀ فعال ما را این موجه جهانی فراگیر به حداقل رسانده است. اکتفا به یک نوع پوشاکِ اجتماعی زنانه که به‌شکل حداقلی امکان ظهور و بروز عناصر هویتی و زیبایی‌شناسانه را فراهم می‌کند، نه تنها در تضاد با عناصر هویتی و تاریخیِ جامعۀ ایرانی بوده و باعث اضمحلال و نسیانِ هویتیِ ما شده است، بلکه قدرت ما برای مواجهه با فرهنگِ جهانی مد و لباس و تعریف پوشاکِ عفیفانۀ ایرانی را به‌حداقل رسانده است. عمدۀ تبلیغات فرهنگیِ ما در دهه‌های اخیرِ پس از انقلاب اسلامی دربارۀ حجاب، پرترۀ صدف-مروارید با عکسی از بانوی محجبه با چادری مشکی بوده است، در حالی‌که پرترۀ بی‌حجابی، تنوعی از عناصر زیبایی‌شناسانه و گستر‌ه‌ای از مولفه‌های فرهنگی را در تبلیغات خود پوشش داده است؛ این درحالی است که مطابق قانونِ اساسی، قانون حجاب، ناظر به رعایتِ حدود شرعی و ارتکاب محرمات ناشی از آن است که از قضا در اغلب پوشش‌های سنتیِ ایرانی، با لحاظ همۀ تنوعات فرهنگی و زیبایی‌شناسانه، رعایت می‌شده است. https://eitaa.com/mojtamaona/442

▪️سوال از تاریخ بشری! #معلم_انقلاب

ضمن عرض سلام و احترام و با آرزوی قبولی طاعات و عبادات انشاالله جلسه پنجم از متن خوانی روش شناسی بنیادین امروز ساعت ۱۵ برگزار خواهد شد