#مادرانه_نویس 🖤 دیروز ساعت ۸ صبح با صدای گریه‌هام از خواب بیدار شد. همون ساعت و لحظه‌ای که خبر شهادت سید عزیزمون و همراهانش پخش شد.🖤 تمام بدنم میلرزید. وای که چه غم سنگین و چه فقدان جگرسوزی بود. دلم میخواست راحت و بی‌تکلف ساعت‌ها گریه کنم و اشک بریزم تا شاید اندک التیامی بر قلبم باشه. از اتاقش اومد بیرون و پرسید: « چی شده مامان؟ چرا گریه می‌کنی؟» گرفتمش توی بغلم و چند لحظه سعی کردم آروم‌تر باشم و به سختی گفتم؛ « مامان آقای رئیسی شهید شد».🖤😭 عاشق آقای رئیسی بود. از همون ۵ سالگی و زمانی که رئیس‌جمهور شد و ما از خوبی‌هاش میگفتیم، دوستش داشت.💔 دستش رو گرفتم و گفتم بیا بشینیم و بغلت کنم مامانی.😔 آروم آروم اشک میریختم و باز هم از خوبی‌های شهیدمون براش میگفتم، از تلاش‌هاش، از مردمی بودنش، از خستگی‌ناپذیریش، از دوست بودنش با امام رضا جان، از اینکه خدا چقدر دوستش داشت و ازش راضی بود و ... همونطور که اشکام قطع نمیشد؛ از قوی بودن و شجاع بودن شهیدمون براش میگفتم، از اینکه به همه احترام میزاشت و همه‌ی آدم‌ها براش مهم بودن، از اینکه کارهای خوب رو همیشه انتخاب میکرد، فکر و مشورت میکرد و سعی میکرد تصمیم‌های درست بگیره. بهش گفتم مامانی این اشک و ناراحتی بخاطره خودمونه که دلمون براش تنگ میشه، برای اینکه دیگه ایشون رو نداریم وگرنه جای ایشون خیلی خوبه و توی یک روز به این خوبی یه هدیه‌ی خیلی خوب و بزرگ از خدا و امام رضا گرفته.💚 و کمی درباره‌ی مقام شهید و شهادت براش حرف زدم..‌. حالا هر دومون یکم آروم‌تر شده بودیم و دخترم دیگه اضطراب توی چشماش نبود و آروم اومد کنارم دراز کشید و خوابید.🍃 ❇️ در چنین موقعیتی؛ برای کودکان بین ۷ تا ۱۰ ساله، لازم نیست از جزئیات یک اتفاق یا نحوه‌ی دقیق حادثه حرف بزنیم. بلکه باید از ویژگی‌های خوب یک شهید بگوییم، از تصمیم‌های درست او و انتخاب‌‌ بین خوب و بد، از تمرکز روی حق‌طلبی حرف بزنیم بگونه‌ای که تفکر کودک فعال شود. ◀️ همچنین باید مراقب باشیم نحوه‌ی عزاداری‌هایمان بگونه‌ای باشد که؛ بجای انتقال احساس ضعف یا ناتوانی، عزت و اقتدار شهید و عشق و علاقه‌‌مان نسبت به او را به کودک منتقل کند. •┈••✾🤱•°•°•🖤•°•°•🤱✾••┈• ┏━━━🍃🍂━━━┓ 🆔 @razedaneh ┗━━━🍂🍃━━━┛