💌 #نماز | نماز اول ماه قمری 📩 نماز اول ماه، به همراه صدقه اول ماه را فراموش نکنیم.

🌞هرروز صبح 📖 سـوره قـدر را بخوانید و آنرا 🎁 هـدیه به محضرِ مبارک حضرت زهرا سلام الله علیها نمایید، عجیب برزندگیتان اثر می‌گذارد. 🌹یا مولاتی یا فاطمة أغیثینی

:: 🔻 یک عمل پرفایده در روز اول ماه رمضان 🟩 امام‌صادق‌علیه‌السّلام فرمودند: 🔮 هركس (در روز اول ماه رمضان) با كف دست خود گلاب بر روى خود بزند، در آن روز از خوارى و نادارى ايمن مى‌ماند و 🔮هركس گلاب بر سر خود بزند، در آن سال از برسام ايمن مى‌ماند. 🪞 پس هرگز اين سفارش ما را ترک نكنيد. #اعمال_منتظران #رمضان_مهدوی #ماه_رمضان ۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺 ☀️ به نام خدای مهربان السَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 🌺(اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم)🌺 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ سلام و ادب صبح یکشنبه زیبایتان به خیر ✅ ذکر روز یکشنبه :   ( یا ذالجلال و الاکرام/ ای صاحب جلالت و کرامت ) 100 مرتبه. 🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن آیات صفحه🌹( ۵۹۲ )🌹 نیت: بر طرف کردن موانع ظهور امام زمان(عج) ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

صفحه ۵۹۲ مصحف شریف سوره مبارکه الغاشیه

🔸ترتیل صفحه 592 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده

قرآن ترجمه المیزان سوره 87 سوره مبارکه الاعلى صفحه 592 بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16) [ولى شما اين گونه نيستيد] بلکه زندگى دنيا را ترجيح مى دهيد; (16) وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17) در حالى که آخرت بهتر و پايدارتر است. (17) إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18) همانا اين در صحيفه هاى پيشين [نيز ]هست; (18) صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19) صحيفه هاى ابراهيم و موسى. (19) سوره 88 سوره مبارکه الغاشية بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (1) آيا داستان آن هنگامه فراگير (قيامت) به تو رسيده است؟ (1) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (2) چهره هايى در آن روز فروشکسته اند. (2) عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ (3) عمل کننده و رنج کشنده اند. (3) تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (4) به آتشى پر حرارت مى سوزند. (4) تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (5) از چشمه اى در نهايتِ داغى نوشانده مى شوند. (5) لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ (6) براى آنان غذايى جز ضريع (خار شترِ خشک) نخواهد بود; (6) لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ (7) که نه فربه مى کند و نه گرسنگى را برطرف مى سازد. (7) وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ (8) و چهره هايى در آن روز شاداب اند. (8) لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (9) از کوشش هاى خود [در دنيا] خشنودند. (9) فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (10) در بهشتى برين جاى دارند. (10) لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11) در آن جا هيچ سخن بيهوده اى نمى شنوند. (11) فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12) در آن جا چشمه هاى فراوانى روان است. (12) فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13) در آن جا تخت هايى است برافراشته، (13) وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (14) و تنگ هايى نهاده شده، (14) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15) و بالش هايى کنار هم چيده، (15) وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16) و فرش هايى اين جا و آن جا گسترده. (16) أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17) پس آيا به شتر نظر نمى کنند که چگونه خلق شده است؟ (17) وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18) و به آسمان که چگونه برافراشته شده است؟ (18) وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19) و به کوه ها که چگونه نصب شده است؟ (19) وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20) و به زمين که چگونه گسترده شده است؟ (20) فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ (21) پس تذکّر بده که تو فقط تذکّردهنده اى. (21) لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (22) و بر آنان مسلّط نيستى. (22) إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (23) ليکن هر که روى بگرداند و کفر بورزد; (23) فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (24) خداوند او را به بزرگ ترين عذاب معذّب مى کند. (24) إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (25) همانا بازگشت آنان فقط به سوى ما است. (25) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (26) سپس حسابشان نيز فقط برعهده ما است. (26)

نکته تفسیری صفحه ۵۹۲:  آخرت؛ بهتر و پایدارتر: واژه‏ ی «محدودیت» برای همه‏ ی ما آشناست؛ بارها آن را شنیده یا دیده­ ایم و با تمام وجود حس می­ کنیم. محدود بودن محیط منزل، محدود بودن امکانات زندگی، محدود بودن درآمد و پول، محدود بودن عمر و...، محدودیت­ هایی­ ست که ما بی آن­که بخواهیم، با آن­ها روبه­ رو هستیم و گاهی از آن­ها رنج می­ بریم. واقعیت این است که دنیایی که ما در آن زندگی می­ کنیم، دنیایی محدود است. از سوی دیگر، علاقه­ ای در وجود ما نهفته است که همچون آتش از درون ما زبانه می­ کشد و روح و جان ما را پیوسته به خود مشغول می­ کند؛ این علاقه‏ ی قدرتمند، میل و علاقه به «بی­ نهایت و زندگی نامحدود» است. همه‏ ی انسان­ها، به امکانات نامحدود، محل سکونت بزرگ و زندگی بی­ پایان علاقه­ مند هستند. تلاشِ بی­ وقفه و شبانه­ روزیِ مردم برای به دست آوردن این موارد و زنده ماندن بیشتر، نشانگر این واقعیت است. ولی همان­طور که گفته شد، دنیا با انواع محدودیّت­ ها آمیخته شده و زندگی ثروتمندترین و قدرتمندترین افراد نیز با محدودیت­ های فراوان همراه بوده و سرانجام به پایان رسیده است. از این رو برای هر انسان عاقلی این سؤال پیش می­ آید که «آیا می­ توان به زندگی نامحدود با امکانات فراوان و عمر جاودان دست یافت یا نه؟ ». این پرسش مهم را بارها و بارها یکصدوبیست­ وچهار هزار انسان فرهیخته که از سوی خدای جهان به پیامبری مبعوث شده­ اند، پاسخ داده­ اند. آنان از سوی پروردگار، این نوید را برای مردم آورده­ اند که پس از این زندگی کوتاه و محدود در دنیا، زندگی نامحدود و بی­ پایانی در جهان دیگری به نام آخرت خواهند داشت؛ حیاتی که به فرموده‏ ی پیامبر اسلام صلوات الله علیه ، سال­هایش وصف­ ناپذیر و روزهایش شمردنی نیست و ساکنانش هرگز نخواهند مرد[1]، و بنا بر گزارش قرآن، هر چه انسان بخواهد، در آن وجود دارد، و هر چه طلب کند، برایش حاضر می­ شود[2]. البته به فرموده‏ ی قرآن و روایات، این زندگی نامحدود را برای بشرِ محدود به اطلاعات دنیایی نمی­ توان به­ خوبی وصف کرد. خداوند در آیه‏ ی 17 سوره‏ ی سجده می­ فرماید: «هیچ­ کس نمی­داند چه چیزهایی که مایه‏ ی شادمانی و خوشحالی آنان است، در پاداش اعمالی که انجام می­ دادند، برایشان پنهان شده است.» پیامبر گرامی اسلام‹ فرموده است که قطعه­ ی بسیار کوچکی از زمین بهشت، از دنیا و هر آنچه در آن وجود دارد، بهتر است[3]. آیه‏ ی 17 این سوره نیز در جمله­ ای کوتاه و پرمحتوا اما سربسته به همگان اعلام می­ کند که «آخرت بهتر و پایدارتر است». اسف­ انگیز این­که بسیاری از مردم، این سخنان را جدّی نگرفته­ اند و دنیای زودگذر را بر آخرت جاودان ترجیح داده­ اند. هواپرستی، شهوت­ رانی، علاقه‏ ی افراطی به ثروت و قدرت و زن و فرزند، بزرگ­ترین دلایل این اشتباه بزرگ است. این علاقه­ های ناپایدار باعث می­ شود که انسان، آخرت را فراموش کند و در دنیای محدود، دنبال گوهر ناب «جاودانگی» باشد، و برای رسیدن به این هدف، به هر وسیله‏ ی نادرستی متوسّل شود، و سرانجام، بی آن­که در دنیا به آرزوی خود رسیده باشد، دست خالی به سرای آخرت منتقل شود و در آنجا نیز بهره­ ای نداشته باشد. امام صادق علیه السلام چه زیبا فرموده است: «مَثَل دنیا، مانند آب دریاست که شخص تشنه هر چه بیشتر از آن بنوشد، تشنگی­ اش بیشتر می­ شود.»[4] در روایت دیگری از پیامبر اسلام صلوات الله علیه می­ خوانیم که هر کس دنیا را بر آخرت ترجیح دهد، در روز قیامت، در حالی با خدا روبه­ رو می­ شود که هیچ کار خوبی ندارد که با آن خود را از آتش حفظ کند؛ و هر کس آخرت را بر دنیا ترجیح دهد و [علاقه‏ ی افراطی به] دنیا را رها کند، خدا از او خشنود می­ شود و کارهای بدش را می­ آمرزد.[5] [1] - برگرفته از حدیثی نبوی، کنز­الدقائق، ج3، ص561 [2] - بر اساس آیات 31 فصلت، 71 زخرف، 31 نحل، 16 فرقان، 34 زمر، 22 شوری و 35 ق [3] - مجموعه ورام، ج2، ص226. روایت نقل به معنا شده است. (ترجمة دقیق «موضع سوط» برای مخاطب نامأنوس است) [4] - کنز­الدقایق، ج10، ص273 [5] - برگرفته از روایت نبوی، من لایحضره الفقیه، ج4، ص13. روایت کمی آزاد ترجمه شده؛ از این­رو از آوردن گیومه که نشانگر نقل قول مستقیم است، خودداری شده است

🔊 صوت جزء یکم قرآن کریم 🕑 مدت زمان: ۳۴ دقیقه