eitaa logo
اطلاع رسانی راضیه چهکند
325 دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
781 ویدیو
55 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🌙 گذشت... ماه رسید، ماه رحمت خداوندگار بر بندگانش. ماهی که به برکت اعیاد مبارکش، امید داریم همچون بارانی، تیرگی گناه را از قلب و روح‌مان بشوید. ماهی که ماه ✨رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله ✨نام دارد. ماهی که فرشتگان از چهار گوشه‌ی جهان به مؤمنان مژده‌ی آمدنش را می‌دهند. ماه شعبان، نوید برپایی میهمانی بزرگ خداوند را می‌دهد و ماهی است برای آمادگی مناجات و راز و نیاز. خداوندا! چگونه سپاسگزارت باشم، سپاسگزار بزرگی که هر بار دری را برای بخشش بندگان گناهکارت قرار می‌دهی تا به سویت باز گردند. چگونه است که ما همچنان از کنار این درهای باز عبور می‌کنیم، بی آن که واردش شویم و تو بخشاینده تر از هر بخشاینده‌ای، دری دیگر به روی‌مان می‌گشایی...
* 🔻در روايت دارد كه شب نيمه شعبان هر كسی سه سوره يس بخواند خدای متعال تا سال آينده او را در حفظ و حراست و نگهداری خودش بيمه می‌كند. گويا برای سه حاجت مهم هم می‌توان خواند؛ چه خود انسان و چه خانواده انسان هر كدام می‌توانند بخوانند. 🔸اين عمل شب نيمه شعبان است. براي گشايش كار، امنيت خود انسان و برای جهات كاری و جهات روحی، همچنین برای خانواده انسان، مفید است. 🔹مرحوم آیت الله کشمیری قدس سره خيلی به خواندن سه سوره يس در شب نيمه شعبان سفارش می‌كردند. ‌ ا•••=🏳🕊🌷🕊🏳=•••ا
💢 توصیه امام رضا علیه السلام برای روزهای آخر شعبان ✅ امام رضا علیه السلام در آخرین جمعه ماه شعبان به اباصلت فرمود: بیشترِ ماه شعبان، سپری شده است... پس در روزهای باقیمانده کوتاهی های روزهای گذشته را جبران کن و باید به آنچه برایت مهم است، اقدام کنی: ⏪ ۱. زیاد دعا کن؛ ⏪ ۲. زیاد استغفار کن؛ ⏪ ۳. زیاد قرآن تلاوت کن؛ ⏪ ۴. از گناهانت به درگاه خدا توبه کن تا خالصانه به ماه خدا وارد شوی؛ ⏪ ۵. هر امانتی که گردنت هست، ادا کن؛ ⏪ ۶. تمام کینه هایی که در دلت نسبت به مؤمنان داری، از دل بیرون کن؛ ⏪ ۷. هر گناهی که به آن مبتلا هستی، از آن دست بکش و تقوای خدا پیشه کن و در آشکار و پنهان بر خدا توکل کن؛ ⏪ ۸. در روزهای باقیمانده این ماه بسیار بگو: 🌸 «اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنَا فِیمَا مَضَی مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ»؛ «خداوندا اگر در روزهای گذشته شعبان ما را نیامرزیدی، پس در روزهای باقیمانده بیامرز». 📚 عیون اخبارالرضا علیه السلام، ج۲، ۵١