- در روضه هستم ... با چشمـانی سرشار که نه ، اما دارایِ ذراتی نمنـاک ، چرا که کمترین ها را هم قبول میکنند و میپذیرند... چای که تعارف کردنـد ، این باطن داد زد که از این معجـونِ جسم و روح حتما بنوش! ما به آن نیازمندیم و در درونت پمپـاژ که میشود این مولکـوی های چایِ روضه ، تازه جـان میگیریم ..! اینجا همیشه خوب است ، خیمه باشد یا حسینیه ، خانه باشد یا مسجد فرقی حاصل نمیشود ، مهم پرچـمِ وجودِ حسین است بر سردرِ باطنِ این محـافل ... مهم این مردمِ عاشقند که دلداده‌یِ حسین و خانـدانِ حسینند ... همیشه حس میکنم در روضه هایِ ابی‌عبدالله ، حضرت مادر قدم میزند و گلابِ وصل میپـاشد به قلوبِ هر آنکس که بی‌قرار و جان به لب شده است ... حالا در روضه ، نیت کردم مادرِ حسین در چایِ جلویِ رویم ، حمدِ شفـا برای روحم بخـواند و بعد بنوشم .. امشب حسین را به مـادر و دختر سه ساله‌اش قسم دادم اربعین کربلا باشم ! خودم را در بین الحرمین، در تنگاتنگ و بینابیـنِ حرم عباس'ع' و حسین‌بن‌عـلی'ع' در نظر گرفتم و دیوانـه شدم ... کلمـات حسم را بیان نمیکنند فعلا ... فکر کربلا دارد دیوانـه‌ام میکند :(( حسین جـــان ، زیرِ علَـمـت اَمـن ترین جـایِ جهان است🏴🖤 #حرفِ‌دل #روضه‌حسین