📱استوری 🔰 شهید سیدعلی زنجانی هجرت کرد هجرت از خودش، هجرت از مقامات خودش، هجرت از مال خودش، هجرت از مکان خودش، هجرت از دلبستگی‌های خودش، ... سید علی ، این هجرت رو در همه‌ی ابعادش در حد کمال انجام داد #فاطمیه #لبیک_یا_خامنه_ای ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

💌 فقط کافیست یک بار ازته دل صدایش کنید دیگرمال خودتان نیستید ومال اومی شوید؛دیگر هرچه می کند وهرکجا می برد ،او می برد... اختیارمارو بگیر دست خودت خواهشا #رفیق_شهید #شهید_سید_علی_زنجانی #فاطمیه ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

رمـــــان دختــرشینا♥🍃 #قسمت0⃣3⃣ توی مینی بوس که نشستیم، نفس راحتی کشیدم.معصومه توی بغلم خوابش برده بود، اما خدیجه بی قراری می کرد. حوصله اش سر رفته بود. هر کاری می کردیم، نمی توانستیم آرامَش کنیم. چند نفر آشنا توی مینی بوس بودند.خدیجه را گرفتند و سرگرمش کردند. آن وقت تازه معصومه از خواب بیدار شده بود و شیر می خواست. همین طور که معصومه را شیر می دادم، از خستگی خوابم برد.فامیل و دوست و آشنا که خبردار شدند به روستا رفته ایم، برای احوال پرسی و عیادت صمد به خانه حاج آقایم می آمدند. اولین باری بود که توی قایش بودم و نگران رفتن صمد نبودم. صمد یک جا خوابیده بود و دیگر این طرف و آن طرف نمی رفت. هر روز پانسمانش را عوض می کردم. داروهایش را سر ساعت می دادم. کار برعکس شده بود. حالا من دوست داشتم به این خانه و آن خانه بروم، به دوست و آشنا سر بزنم؛ اما بهانه می گرفت و می گفت: «قدم! کجایی بیا بنشین پیشم. بیا با من حرف بزن. حوصله ام سر رفت.» بعد از چند سالی که از ازدواجمان می گذشت، این اولین باری بود که بدون دغدغه و هراس از دوری و جدایی می نشستیم و با هم حرف می زدیم.خدیجه با شیرین زبانی؛ خودش را توی دل همه جا کرده بود. حاج آقایم هلاک بچه ها بود. اغلب آن ها را برمی داشت و با خودش می برد این طرف و آن طرف.خدیجه از بغل شیرین جان تکان نمی خورد. نُقل زبانش «شینا، شینا» بود. شینا هم برای خدیجه جان نداشت.همین شینا گفتن خدیجه باعث شد همه فامیل به شیرین جان بگویند شینا. حاج آقا مواظب بچه ها بود. من هم اغلب کنار صمد بودم. یک بار صمد گفت: «خیلی وقت بود دلم می خواست این طور بنشینم کنارت و برایت حرف بزنم. قدم! کاشکی این روزها تمام نشود.» من از خداخواسته ام شد و زود گفتم: «صمد! بیا قید شهر و کار را بزن، دوباره برگردیم قایش.» بدون اینکه فکر کند، گفت: «نه... نه... اصلاً حرفش را هم نزن. من سرباز امامم. قول داده ام سرباز امام بمانم. امروز کشور به من احتیاج دارد. به جای این حرف ها، دعا کن هر چه زودتر حالم خوب بشود و بروم سر کارم. نمی دانی این روزها چقدر زجر می کشم. من نباید توی رختخواب بخوابم. باید بروم به این مملکت خدمت کنم.» دکتر به صمد دو ماه استراحت داده بود. اما سر ده روز برگشتیم همدان. تا به خانه رسیدیم، گفت: «من رفتم.» اصرار کردم: «نرو. تو هنوز حالت خوب نشده.بخیه هایت جوش نخورده. اگر زیاد حرکت کنی، بخیه هایت باز می شود.» قبول نکرد. گفت: «دلم برای بچه ها تنگ شده.می روم سری می زنم و زود برمی گردم.» صمد کسی نبود که بشود با اصرار و حرف، توی خانه نگهش داشت. وقتی می گفت می روم، می رفت. آن روز هم رفت و شب برگشت. کمی میوه و گوشت و خوراکی هم خریده بود. آن ها را داد به من و گفت: «قدم! باید بروم. شاید تا دو سه روز دیگر برنگردم. توی این چند وقتی که نبودم، کلی کار روی هم تلنبار شده. باید بروم به کارهای عقب افتاده ام برسم.» آن اوایل ما در همدان نه فامیلی داشتیم، نه دوست و آشنایی که با آن ها رفت و آمد کنیم.تنها تفریحم این بود که دست خدیجه را بگیرم، معصومه را بغل کنم و برای خرید تا سر کوچه بروم. گاهی، وقتی توی کوچه یا خیابان یکی از همسایه ها را می دیدم، بال درمی آوردم. می ایستادم و با او گرم تعریف می شدم.یک روز عصر، نان خریده بودم و داشتم برمی گشتم. زن های همسایه جلوی در خانه ای ایستاده بودند و با هم حرف می زدند. خیلی دلتنگ بودم. بعد از سلام و احوال پرسی تعارفشان کردم بیایند خانه ما. گفتم: «فرش می اندازم توی حیاط. چایی هم دم می کنم و با هم می خوریم.» قبول کردند. #ادامه_دارد.... کپی بدون ذکر لینک ممنوع 🚫 می باشد ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

🔰«سید حمزه» 🔻زمانی که سید علی در قم زندگی می‌کرد و درس طلبگی می‌خواند، خواب برادر خانم شهیدش سید حمزه را دید که می‌گفت: «وقتی دَرسِت تموم بشه، من می‌آم دنبالت». سید حمزه هم بالاخره به وعده‌اش عمل کرد و سید علی را بُرد پیش خودش. #شهید_سید_علی_زنجانی #امام_زمان ══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

💌 پیامی ازبهشت #شهید_سید_علی_زنجانی #فاطمیه ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

گردش خون در رگ‌های زندگی شیرین است، اما ریختن آن در پای محبوب شیرین‌تر ونگو شیرین‌تر، بگو بسیار بسیار شیرین‌تر راز خون را جز شهداء درنميابند راز خون در آنجاست که همه‌ی حیات به خون وابسته است. اگر خون یعنی همه‌ی حیات و از ترک این وابستگی دشوارتر هیچ نیست، پس بیش‌ترین از آن کسی است که دست به دشوارترین عمل بزند. راز خون در آنجاست که محبوب، خود را به کسی می‌بخشد که این راز را دریابد. و آن کس که لذت این سوختن را چشید، در این ماندن و بودن جز ملالت و افسردگی هیچ نمی‌یابد. #شهید_سید_علی_زنجانی #جان_فدا #امام_زمان ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

دراین‌آشوبِ‌شهر ؛ دلتنگےبرای‌شهدایك‌عنایت‌است! :) بایدخداراشاکرباشیم‌که‌هنوز دلتنگمان‌مےکندبرای‌شما...💔 #رفیق #جان_فدا ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

‌سلام‌آرومِ‌دل .. (: #شهید_سید_علی_زنجانی

رهبر معظم انقلاب (مدظله‌العالی): 🔻کونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَیرِ اَلسِنَتِکُم‌. این علمای شهید ما کسانی هستند که دعوت کردند مردم را، هم با زبانشان، هم با عملشان. ۱۳۹۸/۱۰/۲۳ #فاطمیه #شهید_سید_علی_زنجانی ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

برادر منی، اما دلم خوش است که تو مدافع حرم خواهر “ابوالفضلی”

ازلحاظ صبح☀️: هر که را صبح شهادت نیست، شام مرگ هست :) ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

#یه_حبه_نور ‏ {إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ} ‏اگه صبوری کردی و تقوا به خرج دادی، خدا موبه‌مو برات جبران می‌کنه.

🔻خیلی درس‌خوان بود. علاوه بر كلاس‌هاى مدارس ايرانى، در كلاس‌هاى مدارس عرب زبان‌ها هم شركت مى‌كرد. خيلى بيشتر از سنش درس خوانده بود. #شهید_سید_علی_زنجانی #فاطمیه #لبیک_یا_خامنه_ای ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

ما به عشق خدا درس می‌خونیم عشق منبع انرژی مثبت و امید دهنده انسانه عشق ما سرچشمه انرژی هست ما با قدرت عشق میتونیم دانشمند هم بشیم... باور کنید می‌تونیم فقط عاشقی کنید😍 به عشق تو درس میخوانم❤ قربه الی الله... #جان_فدا #لبیک_یا_خامنه_ای ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

‏آقا امیرالمومنین وقتی حضرت زهرا رو به خاک سپرد رو به حرم پیامبر ایستاد و عرض کرد یا رسول‌اللّه! سلام من و زهرا بر شما باد! قلب فاطمه از اندوه و درددل لبالب بود اما نشد که به من چیزی بگه. شما از فاطمه‌ی نجیب و صبورتون بپرسید و بخواهید که درددل‌هاش رو به شما بگه... الکافی، ۱، ۴۵۸ #فاطمیه #ایام_فاطمیه ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

🔰«آه، یا رقیه (علیهاالسلام)» 🔻آن روز توی عملیات سراقب که بودیم، بهش گفتم: «سید؛ گرسنه‌ایم». گفت: «چیزی جز تخمه نداریم». نگاهی به من کرد. یک سربند بسته بودم به ذکر یا رقیه (علیهاالسلام). آهی کشید و گفت: «آه یا رقیه (علیهاالسلام)». طوری گفت که انگار یک چیزی از بی‌بی اذیتش می‌کند یا اینکه چیزی را از او می‌خواهد. آن‌چنان با آه و سوز که رنگ چهره‌اش تغییر کرد و من هم از حال او منقلب شدم و کلاً گرسنگی یادم رفت. #جان_فدا #فاطمیه #شهید_سید_علی_زنجانی ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

#بسم_الله لَن تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ (آل عمران۹۲) در مسیـر عشـق از خیلـی چیـزهـا بـایـد گـذشـت ... #فاطمیه

‏یکی از زیباترین تأویلاتی که در روایات در مورد حضرت زهرا دیدم این تعبیره: فاطمه‌ی خدا! #فاطمیه #جان_فدا ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

⊰•💚🍃•⊱ . -میدونـۍ‌رسیدنِ‌کِی‌قشنگـه؟ بَعـد‌جَنگیدن‌،بعـد‌از‌سَختـے،بَعـد‌از‌اشـك! اونوقتـه‌که‌از‌ته‌دلـت‌میگـۍ آخیـش‌ارزششو‌داشت‌اون‌هَمه‌جنگیـدن! #جان_فدا ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

سید با خنده هاش بین رفقا معروف بود مدیریتش از جنس دوستی و محبت بود.... به چیزی که می‌خواست...رسید ما هم میتونیم آیا؟ جواب آری است... رفاقت با شهدا عاقبت بخیری دارد...🤍 #شهید_سید_علی_زنجانی #جان_فدا ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

رمـــــان دختــرشینا♥🍃 #قسمت1⃣3⃣ در همین موقع، مردی از ته کوچه بدوبدو آمد طرفمان. یک جارو زده بود زیر بغلش و چند تا کتاب هم گرفته بود دستش. از ما پرسید: «شما اهل روستای حاجی آباد هستید؟!» ما به هم نگاه کردیم و جواب دادیم: «نه.» مرد پرسید: «پس اهل کجا هستید؟!» صمد سفارش کرده بود، خیلی مواظب باشم. با هر کسی رفت و آمد نکنم و اطلاعات شخصی و خانوادگی هم به کسی ندهم. به همین خاطر حواسم جمع بود و چیزی نگفتم.مرد یک ریز می پرسید: «خانه تان کجاست؟! شوهرتان چه کاره است؟! اهل کدام روستایید؟!» من که وضع را این طور دیدم، کلید انداختم و در حیاط را باز کردم. یکی از زن ها گفت: «آقا شما که این همه سؤال دارید، چرا از ما می پرسید. اجازه بدهید من شوهرم را صدا کنم. حتماً او بهتر می تواند شما را راهنمایی کند.»مرد تا این حرف را شنید، بدون خداحافظی یا سؤال دیگری بدوبدو از پیش ما رفت. وقتی مرد از ما دور شد، زن همسایه گفت: «خانم ابراهیمی ! دیدی چطور حالش را گرفتم. الکی به او گفتم حاج آقامان خانه است. اتفاقاً هیچ کس خانه مان نیست.»یکی از زن ها گفت: «به نظر من این مرد دنبال حاج آقای شما می گشت. از طرف منافق ها آمده بود و می خواست شما را شناسایی کند تا انتقام آن منافق هایی را که حاج آقای شما دستگیرشان کرده بود بگیرد.» با شنیدن این حرف، دلهره به جانم افتاد. بیشتر دلواپسی ام برای صمد بود. می ترسیدم دوباره اتفاقی برایش بیفتد.مرد بدجوری همه را ترسانده بود. به همین خاطر همسایه ها به خانه ما نیامدند و رفتند.من هم در حیاط را سه قفله کردم. حتی درِ توی ساختمان را هم قفل کردم و یک چهارپایه گذاشتم پشت در.آن شب صمد خیلی زود آمد.آن وضع را که دید، پرسید: «این کارها چیه؟!» ماجرا را برایش تعریف کردم. خندید و گفت:«شما زن ها هم که چقدر ترسویید. چیزی نیست. بی خودی می ترسی.» بعد از شام، صمد لباسش را پوشید. پرسیدم: «کجا؟!» گفت: «می روم کمیته کار دارم. شاید چند روز نتوانم بیایم.» گریه ام گرفته بود. با التماس گفتم: «می شود نروی؟» با خونسردی گفت: «نه.» گفتم: «می ترسم. اگر نصف شب آن مرد و دار و دسته اش آمدند چه کار کنم؟!» صمد اول قضیه را به خنده گرفت؛اما وقتی دید ترسیده ام، کُلت کمری اش را داد به من و گفت: «اگر مشکلی پیش آمد، از این استفاده کن.» بعد هم سر حوصله طرز استفاده از اسلحه را یادم داد و رفت. اسلحه را زیر بالش گذاشتم و با ترس و لرز خوابیدم. نیمه های شب بود که با صدایی از خواب پریدم. یک نفر داشت در می زد. اسلحه را برداشتم و رفتم توی حیاط. هر چقدر از پشت در گفتم: «کیه؟» کسی جواب نداد. دوباره با ترس و لرز آمدم توی اتاق که در زدند. مانده بودم چه کار کنم. مثل قبل ایستادم پشت در و چند بار گفتم: «کیه؟!» این بار هم کسی جواب نداد. چند بار این اتفاق تکرار شد. یعنی تا می رسیدم توی اتاق، صدای زنگ در بلند می شد و وقتی می رفتم پشت در کسی جواب نمی داد. دیگر مطمئن شده بودم یک نفر می خواهد ما را اذیت کند. از ترس تمام چراغ ها را روشن کردم. بار آخری که صدای زنگ آمد، رفتم روی پشت بام و همان طور که صمد یادم داده بود اسلحه را آماده کردم. دو مرد وسط کوچه ایستاده بودند و با هم حرف می زدند. حتماً خودشان بودند.اسلحه را گرفتم روبه رویشان که یک دفعه متوجه شدم یکی از مردها، همسایه این طرفی مان، آقای عسگری، است که خانمش پا به ماه بود. آن قدر خوشحال شدم که از همان بالای پشت بام صدایش کردم وگفتم: «آقای عسگری شمایید؟!» بعد دویدم و در را باز کردم. آقای عسگری، که مرد محجوب و سربه زیری بود، عادت داشت وقتی زنگ می زد، چند قدمی از در فاصله می گرفت. به همین خاطر هر بار که پشت در می رسیدم، صدای مرا نمی شنید. آمده بود از من کمک بگیرد. خانمش داشت زایمان می کرد.کمی بعد، از آن خانه اسباب کشی کردیم و خانه دیگری در خیابان هنرستان اجاره کردیم.موقع اسباب کشی معصومه مریض شد.روز دومی که در خانه جدید بودیم، آن قدر حال معصومه بد شد، که مجبور شدیم در آن هیر و ویری بچه را ببریم بیمارستان. صمد به تازگی ژیان را فروخته بود و بدون ماشین برایمان مکافات بود با دو تا بچه کوچک از این طرف به آن طرف برویم. نزدیک ظهر بود که از بیمارستان برگشتیم. صمد تا سر خیابان ما را رساند و چون کار داشت دوباره تاکسی گرفت و رفت. معصومه بغلم بود. خدیجه چادرم را گرفته بود و با نق و نق راه می آمد و بهانه می گرفت.می خواست بغلش کنم. با یک دست معصومه و کیسه داروهایش را گرفته بودم، با آن دست خدیجه را می کشیدم و با دندان هایم هم چادرم را محکم گرفته بودم. با چه عذابی به خانه رسیدم، بماند. به سختی کلید را از توی کیفم درآوردم و انداختم توی قفل. در باز نمی شد. دوباره کلید را چرخاندم. #ادامه_دارد.... کپی بدون ذکر لینک ممنوع🚫 می باشد. ‌══════°✦ ❃ ✦° @Amamehye_shirin

اللهم عجل لولیك‌ الفرج به حق خون پاك‌ شهداء.