#وقایع #وقایع_روز_هفتم #محرم سال 61 #کربلا.... سه شنبه #هفتم_محرم_الحرام سال 61 هجری قمری تعداد #نظامیانی که #لباس و #سلاح_جنگی و #حقوق از #حکومت #غاصب #بنی_امیه گرفته و به #جنگ #امام_حسین(ع) آمده بودند را، بالغ بر 30 هزار جنگجو نوشته اند. عمر بن سعد #نامه ای بدین مضمون از #عبیدالله دریافت کرد که: با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و اصحابش و آب #فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره ای #آب به امام(ع) نرسد، همان گونه که از دادن آب به : #عثمان_بن_عفان خودداری شد! عمر بن سعد 500 #سوار را در کنار #شریعه_ی_فرات مستقر کرد. یکی از آنها فریاد زد: ای حسین!... به #خدا #سوگند که قطره ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی! #حضرت فرمود: « خدایا! او را از #تشنگی #هلاک کن و هرگز او را مشمول رحمتت قرار مده.» #حمید_بن_مسلم می گوید به چشم خود دیدم که نفرین امام(ع) عملی گشت. * امام حسین(ع) سپاه دشمن را چنین نفرین کرد: بار خدایا! #باران #آسمان را از اینان #دریغ کن، و بر ایشان #تنگی و !قحطی( همچون سالهای قحطی یوسف در مصر) پدید آور و آن #غلام #ثقفی (#حجاج_بن_یوسف ) را بر ایشان بگمار تا #جام #زهر به ایشان بچشاند. زیرا آنها به ما #دروغ گفتند و ما را خوار ساختند و خداوند( به توسط آن غلام) #انتقام من و #اصحاب و #اهل_بیت و #شیعیان مرا از اینان بگیرد. وقتی #ماهی از آب جدا می شود شروع می کند به بالا و پایین پریدن ، بعد از لحظاتی خودش را آرام حرکت می دهد . لحظات بعد فقط لب هایش را تکان می دهد لذا حرمله با تیری گلوی کوچک #علی_اصغر (علیه السلام) را نشانه رفت . #قنداقه #بیتاب اصغر را به سوی آسمان بلند کرد و #قطرات #خون گلویش را به #خدا بخشید و چشم از خنده او بست . با #غلاف #شمشیر #قبری کوچک در پشت #خیام کند تا او را در میانش بگذارد که ناگاه صدایی حزین آمد ... آقا ... بگذار یکبار دیگر روی کودکم را ببینم .

پس از گذراندن دوران متوسطه پیش دانشگاهی، در کنکور شرکت کرد و در #دانشگاه #پیام_نور #ملایر در رشته #حقوق پذیرفته شد. مراحل ثبت‌نام دانشگاه را که انجام داد خبر رسید در #دانشگاه_افسری امام حسین تهران پذیرفته شده؛ برای گذراندن دوره آموزشی به #تهران رفت، در حین اتمام دوران آموزشی بود که به محمدرضا خبر رسید که پدرش دار‌فانی را وداع گفته و اولین حرفی که از او شنیده می‌شود انالله و اناالیه راجعون است. بعد از پدر #مسئوولیت سخت زندگی را به دوش گرفت؛ مسئوولیت مادر و خواهر. همه اسباب و وسایلش را جمع کرد که برای همیشه به همدان بیاید. اما یک دل آن در خانه بود و یک دل در دانشگاه افسری؛ گویی هدفش را فقط در دانشگاه و در تهران جستجو می‌کرد. به مادرش گفت به خاطر شما به همدان می‌آیم که کلاً همدان بمانم. ولی سخت غمگین و دلش دانشگاه امام حسین (ع) بود. مادرش هم به او گفت: من راضیم که شما در تهران بمانی! و همین شد که او در آنجا ماندگار شد و همانطور که در وصیتنامه هم ذکر کردند تنها عذاب وجدان زندگی‌شان همین بوده که از تنهایی و دوری خواهر و خانواده داشتند.