#قواعد_دنیا انسان در سختی ها رشد میکند همانطور که آهن را در کوره، داغ میکنند و سپس قابل استفاده میشه. از سختی ها نترس، به سمت شان برو و شانه خالی نکن؛ چرا که قاعده دنیا بر اینه که سختی ها تو را میسازد. استادمون میفرمودند که انسان ‌برای رشد کردن، یا باید توی سختی باشه یا خودش را به سختی بندازه. مثلا برای خودت #برنامه_ریزی کن که ۸ ساعت در طول روز باید درس بخونی و بهش نیز پایبند باشی. همینکه برنامه ریزی میکنی و بهش عمل میکنی، یعنی خودت رو توی سختی انداختی؛درحالیکه میتونستی برنامه ریزی نکنی و رهاباشی. رها بودن یعنی تنبلی و کسی که تنبل باشد، برنامه ریزی نمیکند و یا اگر هم کند، خودش رو به سختی نمیندازد که طبق برنامه پیش بره. در این دنیا دنبال رفاه و راحتی (در تمام لحظات و جهات مختلف زندگی) نباش چون دنیا بر خلاف عقیده توس و تو را به سختی خواهد انداخت ولی اگر امادگی سختی ها را نداشته باشی، اذیت خواهی شد. امادگی سختی ها چه گونه به وجود می اید؟ به اینکه بپذیریم این دنیا سختی ها دارد و خواه ناخواه گرفتارش خواهیم شد. مثلا عزیزان مان از دنیا میرن و این یه سختی خیلی بزرگی هست. ایا راه فراری هست ک عزیزان مان از دنیا نرن؟ نه نیست. کسی نخواهد این قواعد را بپذیرد، اون وقتی که ناخواسته باهاش مواجه شود، امکان دارد از کوره در بره و خیلی اذیت شه. پذیریش قواعد، تحمل سختی ها را آسان تر میکند.