🌹داستان آموزنده🌹 در روزگاران قدیم مارگیری بود که زهر مارها را برای تولید دارو به اطبا میفروخت؛ گاهی نیز خود با مارها معرکه ای راه می انداخت. در زمستانی سرد، او در شهر و اطراف آن هیچ ماری پیدا نکرد؛ به ناچار به کوهستانهای برفی دوردستها رفت. گشت و گشت تا اینکه از دور پیکر اژدهایی مهیب و بزرگ را دید! بسیار ترسید و پناه گرفت و‌ از دور اژدها را نگاه میکرد؛ ساعاتی گذشت اما اژدها هیچ حرکتی نمیکرد! آهسته آهسته جلو رفت و متوجه شد که اژدها مرده است! خوشحال شد چون حالا هم اژدها او را نمی‌کشت و هم اینکه میتوانست زهرِ زیادی از اژدها بگیرد. اما تصمیم گرفت اژدها را به شهر ببرد، اینطوری هم به شهرت میرسید و هم مطمئن بود مردم بابت دیدن آن پول خوبی به او میدهند. اژدها بسیار بزرگ و سنگین و حمل آن بسیار سخت بود اما فکر اینکه به شهرت می‌رسد و در چشم مردم بزرگ می‌شود باعث میشد که به هر زحمتی بود اژدها را به میدان اصلی شهر ببرد. . این خبر در شهر پیچید که مارگیر یک اژدها را کشته به همین خاطر میدان بسیار شلوغ شده و همه منتظر بودند تا مارگير پتوهای بزرگی را که روی اژدها کشیده بود را بردارد تا اژدها را ببینند. مارگير بسيار خوشش آمده بود و چون قبلاً معركه گير بود بيشتر از شجاعت و نبرد خود با اژدها سخن میگفت! . زمان رونمایی از اژدها فرا رسید؛مارگیر به اژدها نزدیک شد که ناگهان اژدها با غرّشی مهيب ايستاد! . مارگير تازه فهميد كه اژدها نمرده بود بلكه بر روی برفها در خواب زمستانی بوده و پتوهایی که روی او انداخته بود باعث شده که گرم شود و از خواب بیدار شود! . جمعیت وحشت زده فرار میکردند و نگاهشان به مارگیر بود! مارگیر چاره ای نداشت!یا باید فرار میکرد و طعنه ها و مجازات مردم را تحمل میکرد یا با اژدها میجنگيد و او را دوباره میکشت! او‌ تصمیم گرفت با او بجنگد و او را شکست دهد اما اژدها بسیار قویتر از مارهایی بود که او سالها شکارشان میکرد و به محض اینکه نزدیک اژدها شد،اژدها او را خورد و به کوهستان بازگشت. . . 🌹اوضاع اژدهاهای (نفس، غرور، شهوت، شکم و…) درونِ ما چگونه است؟🌹 . امام علی علیه السلام: کسی که در کوچکی با خواهش های نفسانی مجاهده نکرده باشد در بزرگی به مقام فضل و شایستگی نائل نمیشود(غررالحکم،ص۶۴۵). . #اژدهای_نفس