۲۵ فروردین روز بزرگداشت عطار نیشابوری فرید الدین عطار نیشابوری که در ابتدا داروساز بود، در اواخر قرن 6 و اوایل قرن 7 همزمان با هجوم مغولان به ایران زندگی می‌کرد. او که از کودکی به همراه پدرش در مجالس صوفیه حضور داشت، به آثار عرفانی علاقمند شد و بعدها به شعر و عرفان روی آورد. از آثار او می‌توان اسرارنامه، الهی نامه، منطق الطیر، تذکره الاولیاء و دیوان غزلیات او را نام برد. عطار که در کودکی شاهد قتل عام غزها در نیشابور بود، در کهنسالی در حمله وحشیانه مغول‌ها کشته شد، اما آثار او که پیش از این حمله در سایر مناطق پارسی زبان گسترش یافته بود، امروزه همچون گنجینه با ارزشی برای ما باقی مانده است. مقبره شیخ عطار در نزدیکی شهر نیشابور قرار دارد. عطار، از مردان نام آور تاریخ ادبیات ایران است. سخن او ساده و گیراست. او برای بیان مقاصد عرفانی خود بهترین راه را که همان آوردن کلام ساده و بی پیرایه و خالی از هرگونه آرایش است انتخاب کرده است. گزیده ای از اشعار عطار نیشابوری: ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش بر در دل روز و شب منتظر یار باش دلبر تو جاودان بر در دل حاضر است روزن دل برگشا حاضر و هشیار باش اداره فرهنگی دانشگاه پیام نور استان مرکزی https://eitaa.com/pmarkazi