⭕️ دولت سریلانکا در نخستین اقدام پس از انفجارهای مهیب تروریستی در چند هتل و کلیسای این کشور، فیس‌بوک، اینستاگرام،واتس اپ، یوتیوب، اسنپ چت و وایبر را در این کشور مسدود و دلیل آن را نیز ممانعت از شیوع گسترده اخبار جعلی و همچنین انتشار اخبار حاوی نفرت، نژادپرستانه، تروریستی و خشونت‌آمیز عنوان کرد؛ 🔹 دولت سریلانکا برنامه‌ای جدی برای رفع این فیلتر ندارد و همه چیز را منوط به گفت‌و‌گو با شرکت های مالک این شبکه‌های اجتماعی دانسته است. گفتنی است که دولت سریلانکا معتقد است وقتی بعد از سال‌ها جنگ داخلی، آرامش و دموکراسی به این کشور آمده است دلیلی ندارد به شبکه‌های اجتماعی اجازه داده شود تا دوباره این آرامش را به هم بزنند. شبکه‌های اجتماعی باعث تحریک نژادپرستان و افزایش فعالیت آنها شده‌اند. اگر این شبکه‌های اجتماعی می‌خواهند در سریلانکا فعال باشند باید بر محتوای آن نظارت بیشتری داشته باشند. 🔹 سخنگوی فیسبوک در سریلانکا در این زمینه گفت: قلب ما در کنار قربانیان و خانواده‌های آنها و جامعه است. این اتفاق بشدت وحشتناک بود و تحت تأثیر این عمل وحشتناک، تیم‌هایی از سراسر فیس‌بوک برای شناسایی و حذف محتواهایی که استانداردهای ما را نقض می‌کنند، کار می‌کنند. ما از بیانیه دولت در مورد فیلترینگ موقت سیستم عامل‌های خود آگاهی داریم. ما در خلال این زمان غم انگیز، متعهد به حفظ خدمات و کمک به جامعه و کشور هستیم. وی یادآور شد: ما تاکنون به قوانین سریلانکا احترام گذاشته‌ایم و تلاش داشته‌ایم تا محتوای نامناسب را از گردونه انتشار خارج کنیم. 🔹 هندوستان در سال 2012 فیس‌بوک را در جریان خشونت و آشوب ایجاد شده در این کشور، برای مدتی مسدود کرد و تابستان سال گذشته نیز به دنبال شایعات و اخبار جعلی منتشر شده در واتس‌اپ و حمله به برخی رانندگان تاکسی، این شبکه اجتماعی برای مدتی فیلتر شد. البته واتس اپ هم برای مقابله با انتشار اخبار جعلی در این کشور قوانین ویژه‌ای گذاشت که از آن جمله می‌توان به محدودیت در ارسال پیام‌های واتس اپی از نظر تعداد اشاره کرد. 🔹 عملکرد فیس‌بوک و برخی دیگر از شبکه‌های اجتماعی گاه در کشورهای اروپایی نیز مورد انتقاد بوده و فشار زیادی بر آنها وارد شده است تا محتوای نامناسب و تروریستی را حذف کنند به‌عنوان مثال در تازه‌ترین تحقیق مشخص شد که در آلمان بیشترین حمله‌ها در فیس‌بوک به پناهجویان صورت می‌گیرد. در همین راستا این شبکه اجتماعی در این کشور اروپایی موظف شد با این محتواها بشدت برخورد کرده و اکانت‌های منتشر‌کننده چنین محتواهایی را تعلیق کند. سازمان ملل هم بارها فیس‌بوک را به بی‌توجهی به نسل کشی مسلمانان در میانمار متهم کرده و از این شبکه اجتماعی خواست تا رویه‌اش را تغییر دهد. البته فیس‌بوک نیز بی‌توجه نبوده و تاکنون به حذف اکانت‌های انتشار دهنده این محتواها پرداخته است. @seda24

نتایج جدیدترین تحقیق سازمان جهانی بهداشت که درباره استفاده از دستگاه‌های هوشمند توسط کودکان زیر پنج سال است، نظر پدر و مادرهای بسیاری را در سراسر دنیا به خودش جلب کرد. در چند روز اخیر، سایت‌ها، کانال‌ها و پیج‌های زیادی هم این خبر را بازتاب دادند تا کمتر پدر و مادری باشند که از آن مطلع نشده باشند. در این بین و طبق یکی از جدیدترین پیمایش‌های انجام شده در کشور، به نظر می‌رسد که والدین ایرانی نباید از کنار این موضوع به راحتی بگذرند و آن را بی اهمیت تلقی کنند. در این پرونده، علاوه بر اشاره‌ای به جدیدترین گزارش سازمان جهانی بهداشت، آمارهایی از استفاده کودکان ایرانی از دستگاه‌های هوشمند را خواهید دید. همچنین چند توصیه به والدین در این باره خواهیم داشت و می‌گوییم که چرا گوشی و تبلت، قابلیت آموزشی قابل توجهی برای کودکان ندارد و نخواهد داشت.

مهم‌ترین بخش‌های گزارش سازمان جهانی بهداشت استفاده کودکان زیر یک سال از گوشی، ممنوع! دستگاه‌های الکترونیکی به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی انسان مدرن تبدیل شده‌اند. حال سازمان جهانی بهداشت گزارش جدیدی منتشر کرده که در آن به مضرات نمایشگرهای دستگاه‌های هوشمند برای کودکان زیر پنج سال اشاره می‌کند. به گزارش یورونیوز، دکتر فیونا بول در این باره می‌گوید: « فعالیت‌های فیزیکی در کودکان باعث پیشرفت فیزیکی، جسمی و سلامت روانی آن ها می شود و از ابتلای شان به بیماری‌های سخت در آینده جلوگیری می‌کند.»   پیشنهاد سازمان جهانی بهداشت به والدین به طور کلی سازمان جهانی بهداشت میزان دسترسی کودکان به دستگاه‌های هوشمند را به این شرح پیشنهاد می‌کند: * کودکان زیر یک سال به هیچ عنوان نباید در معرض صفحه نمایش باشند. نوزادان نباید بیشتر از یک ساعت در کالسکه‌ها، صندلی‌های بلند و حامل‌های دارای کمربند قرار بگیرند. اگر کودک هنوز توانایی حرکت نداشته باشد، باید حداقل ۳۰ دقیقه مشغول سینه‌خیز رفتن باشد. * دسترسی کودک یک ساله به دستگاه هوشمند توصیه نمی‌شود و این مقدار برای کودک دوساله، کمتر از یک ساعت خواهد بود. بچه‌های بین یک تا دو سال باید روزانه سه ساعت فعالیت فیزیکی داشته باشند. * کودکان بین سه تا چهار سال نباید بیشتر از یک ساعت با تلفن همراه و تبلت بازی کنند. کودکان در این بازه سنی باید حداقل سه ساعت فعالیت فیزیکی داشته باشند.  

دو اشتباه رایج والدین در محاسبه زمان استفاده کودک از وسایل الکترونیکی آیا تلویزیون را وسیله الکترونیکی نمی‌دانید!؟ ما به عنوان والدین هرچه بیشتر بتوانیم زمان استفاده کودکان مان را از وسایل الکترونیکی مدیریت کنیم، در جهت سلامت فرزندمان گام برداشته‌ایم. قدم اول برای مدیریت بهتر، برآورد درست زمان استفاده است. در زمان برآورد این زمان، دو اشتباه زیاد تکرار می‌شود:   تلویزیون هم جزو وسایل الکترونیکی است! در غالب راهنمایی هایی که از سوی مراکز معتبر اعلام می‌شود، به جای اعلام مدت زمان استفاده از گوشی، از مدت زمان نشستن جلوی صفحات نمایش صحبت می‌شود. منظور از صفحه نمایش تلویزیون، گوشی تلفن، تبلت و ... است. به عنوان مثال اگر صحبت از حداکثر دو ساعت زمان استفاده از این وسایل در روز برای کودک چهار ساله می‌شود، تماشای تلویزیون را نیز باید در این دو ساعت در نظر بگیرید.   جمع استفاده از گوشی‌های مختلف فراموش نشود بسیاری از والدین فراموش می‌کنند که کودک‌شان علاوه بر گوشی آن‌ها از گوشی دیگر والد، یا تبلت خواهر یا گوشی مادربزرگ هم استفاده می‌کند. در نتیجه به دلیل گستردگی وسایل نیز برآورد درستی از میزان استفاده کودک شان ندارند. اگر گزینه‌ها برای کودک شما زیاد است، شاید بهتر باشد، با قفل‌گذاری یا دور کردن گوشی از دست فرزندتان، استفاده او را محدود به یک یا دو وسیله کنید تا بتوانید برآورد درست‌تری از میزان استفاده او داشته باشید.  

  حدود نیمی از کودکان ایرانی قبل از 2 سالگی، استفاده از گوشی را آغاز می‌کنند ارتباط کودکان ایرانی با گوشی و تبلت چگونه است؟ در سال 96 پیمایش گسترده‌ای درباره وضعیت استفاده از وسایل الکترونیکی در کودکان سنین مختلف در ایران انجام شد. این پیمایش از سوی مرکز پژوهش‌های صنایع فرهنگی و خلاق و با کمک مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران صورت گرفت. طی آن، با بیش از هفت هزار خانواده تماس گرفتند و درباره نحوه استفاده فرزندشان از وسایل الکترونیکی مانند تبلت و گوشی همراه، پرسش هایی را مطرح کردند. با توجه به گستردگی شهرهایی که نمونه‌گیری از آن‌ها انجام شده، نتایج این مطالعه بسیار قابل تامل است. داده‌ها در این پیمایش بر مبنای گروه سنی کودکان دسته‌بندی شده که در این بخش ما به برخی از یافته‌های آن مربوط به گروه سنی سه تا پنج سال، اشاره خواهیم کرد. توضیح: در کل کشور 66 درصد والدین گفته‌اند فرزند زیر پنج سال آن‌ها از وسایل الکترونیکی مانند تبلت و گوشی استفاده می‌کند. موضوعی که می‌تواند ضرورت آگاهی‌رسانی به والدین را بیش از پیش نشان دهد. توضیح:  26.8درصد والدین در این پیمایش اعلام کرده بودند که کودک تبلت یا گوشی خودش را دارد و با آن بازی می‌کند. این میزان با توجه به سن این کودکان بسیار قابل تامل است. توضیح: با توجه به این نمودار حدود 48درصد کودکان استفاده از گوشی و تبلت را از دو سالگی یا سن پایین‌تر آغاز کرده‌اند. اتفاقی که با هیچ توصیه بهداشتی سازگاری ندارد. توضیح:برای 87درصد کودکان هدف اصلی استفاده از این وسایل، بازی است. البته این موضوع جای تعجبی ندارد اما یادمان باشد نوع بازی‌ها در این خصوص اهمیت بسیاری دارد. توضیح: شاید 11درصد والدینی که نگران استفاده فرزندشان از گوشی و تبلت نیستند، چندان به چشم نیاید اما یادمان باشد، استفاده بدون حساب و کتاب، بیشتر در کودکانی روی می‌دهد که والدین آن‌ها نگرانی کمتری دارند. توضیح: یافته امیدوارکننده آن که حدود 70درصد والدین متوجه ضرورت کنترل زمان استفاده از گوشی و تبلت هستند. توضیح: برای غالب خانواده‌ها معیار انتخاب بازی، سرگرم شدن کودک است (حدود 69درصد). در این بین تنها 27 نفر از والدین به اهداف آموزشی بازی‌ها توجه دارند. به راستی چرا کودکان برای سرگرم شدن نیاز به گوشی و تبلت دارند؟  

اصلی‌ترین دلایل این‌که فناوری‌های دیجیتال جایگزین روش‌های سنتی آموزش نیستند فرصت تجربه ملموس را  از کودکان نگیریم «یادگیری شخصی» شیوه‌ای از آموزش است که این روزها بین طرفداران فناوری محبوبیت زیادی دارد. آن‌ها می‌گویند برای کودکان رایانه‌ای شخصی تهیه و در اینترنت رهایشان کنید، تا هرچه خودشان می‌خواهند و هرطور که خودشان دوست دارند، بیاموزند اما پشت این شیوه آموزش، خطای فلسفی بزرگی نهفته است؛ این‌که همه چیز را می‌شود با چشم آموخت در حالی که ما نه فقط با چشم بلکه با تمام بدن‌مان می‌آموزیم.   کدام شیوه آموزشی بهتر است؟ به گزارش ترجمان، بدیهی است که کودکان وقتی با کل بدن‌شان درگیر تجربه‌ای معنادار می‌شوند، بسیار بهتر یاد می‌گیرند تا وقتی که پشت رایانه می‌نشینند. اگر در این شک دارید، به واکنش کودکان وقتی فعالیتی را روی صفحه نمایش می‌بینند و وقتی خودشان آن را انجام می‌دهند، دقت کنید. وقتی خودشان سوار اسب می‌شوند، خیلی بیشتر درگیر می‌شوند تا وقتی که ویدئویی درباره اسب سواری می‌بینند. همین‌طور وقتی با کل بدن‌شان ورزش می‌کنند در مقایسه با وقتی که نسخه شبیه سازی شده آن ورزش را در یک بازی آنلاین انجام می‌دهند، بیشتر از آن ورزش لذت می برند. باید توجه داشت که یادگیری با صفحه نمایش جای دیگر شیوه‌های ملموس‌تر کشف کردن جهان را می‌گیرد و چنین کودکانی وقت کمتری برای گردش علمی، ساختن کاردستی، مسابقه دادن، در دست گرفتن کتاب یا صحبت کردن با آموزگار و دوستان خود خواهند داشت.

کودکان می‌خواهند در جهان حرکت کنند طرفداران یادگیری شخصی به مزایای پشت رایانه نشستن بچه‌ها در بخش عمده‌ای از زمان مدرسه‌شان اشاره می‌کنند؛ از جمله این که دانش آموزان با سرعت متناسب با خودشان به سمت اهداف آموزشی حرکت می‌کنند ولی از منظر پدیدارشناختی، روشن نیست که چرا دانش آموزان باید بخواهند مدت زیادی را در این وضعیت باشند درحالی که این کار با زندگی عادی آن‌ها بسیار فاصله دارد. آموزگاران و والدین باید از مشوق‌هایی استفاده کنند، تهدید کنند و حتی از دارو استفاده کنند تا کودکان مدت طولانی حاضر شوند پشت رایانه بنشینند. این درحالی است که خودشان می‌خواهند بدوند، بازی کنند، نقاشی بکشند، غذا بخورند، مسابقه بدهند و بخندند. شفاف بگویم، طرفداران یادگیری مبتنی بر صفحه نمایش انگار گاهی یادشان می‌رود که کودکان می‌خواهند در جهان حرکت کنند، نه این که فقط آن را از دور تماشا کنند. کودکان در حال از دست دادن فرصت تجربه جهان با تمام غنای آن هستند. تمامیت یک مزرعه بسیار فراتر از آن چیزی است که پیکسل‌ها و اسپیکرها می‌توانند منتقل کنند. صفحات نمایش، چشمه زندگانی بسیاری از تجربه های آموزشی را خشکانده اند؛ تجربه هایی که با گوشت و پوست، خیلی بهتر به دست می آید. این خیزش به سمت یادگیری مبتنی بر صفحه نمایش تنها در صورتی ناگزیر خواهد شد که ما برای متوقف ساختنش هیچ اقدامی نکنیم. پس بیایید آن را متوقف کنیم.