🔹سونامی ویرانگر آگاهی‌های کاذب/ فرآیند «کودن‌سازی» در رسانه‌ها 🔻نیل پستمن رئیس دایره فرهنگ و ارتباطات در دانشگاه نیویورک و نویسنده ده‌ها مقاله و کتاب در موضوع رسانه‌ها، جامعه شناسی و ارتباطات معتقد است: «غول‌های رسانه‌ای، دارای مکانیسمی چون شرکت‌ها هستند که استبدادی و سلسله مراتبی‌اند و از بالا کنترل می‌شوند. اگر آنچه را که آن‌ها انجام می‌دهند، دوست نداشته باشید، باید آنجا را ترک کنید.» اما این استبداد رسانه‌ای چنان نرم و هوشمند است که قربانی را گاه بدون مقاومت به سمت تغییر رفتار یا نهایتاً بایکوت رسانه‌ای هدایت می‌کند. 🔻اجازه بدهید بحث را با دیدگاه مکتب فرانکفورت در خصوص #علوم_حیلت_ساز پی بگیریم، مکتبی انتقادی که در نقد نظام سرمایه داری سازمان گرفت و هربرت مارکوزه فیلسوف نام آشنای سیاسی از شاخص ترین نظریه پردازان آن محسوب می‌شود. مهمترین ابزار مدیریت افکار عمومی در نظام‌های سرمایه دار با پوسته‌ای لیبرال _ دموکرات و مغز توتالیتر، #آگاهی_کاذب است، اما آگاهی کاذب چیست؟! اگاهی کاذب بخش اساسی سیستمی است که به کمک صنعت تبلیغات، رسانه‌های همگانی، علوم اجتماعی و روان شناختیِ در بسترعلوم حیلت ساز به صنایع سرگرم ساز و پر کننده اوقات فراغت جان می‌دهد تا نظام مستقر سرمایه دار_توتالیتر را تثبیت کند. 🔻اما شاید از خود بپرسید چگونه رسانه‌های عمومی و امروز شبکه‌های اجتماعی به عنوان نسل جدید رسانه‌های دو سویه موجب تثبیت هژمونی سرمایه سالار خواهند شد؟! کلید حل این معما در رضایت خاطر ارزان، بی مایه و دست دوم و کاذب برای توده‌ها با پر کردن اوقات فراغت آنها است. جامعه‌ای مصرف‌گرا، بی تفاوت نسبت به جامعه خود که آماده ذبح عدالت و آزادی‌های اساسی در سایه رشد بی بندوباری به اسم آزادی است، به تعبیر مارکوزه چنین نظامی فرایند «#کودن_سازی» مردم را به عنوان برده پی می‌گیرد. حالا با جامعه‌ای مواجه خواهیم بود که به جای رشد عقلانی خود و تفکر و تلاش برای تغییر به فکر پیگیری ستاره‌های بی هویت و یا تبدیل شدن به چنین افراد فرومایه ای با تقلید از سبک زندگی آنها هست. 🔻سونامی ویرانگر آگاهی‌های کاذب که مدام ذهن و زمان مخاطب بی نوا را بمباران می‌کند و انواع اخبار زرد، سطحی ولی در ظاهر جذاب را بر اساس اصل لذت در حلق او می‌ریزد، هیچ فرصتی را باقی نمی‌گذارد. غول‌های رسانه‌ای برای جذابیت هر چه بیشتر و بزک کردن این آگاهی‌های کاذب نیازبه قهرمان و سوپر استار و بلاگر و اینفلوئنسرهای بی سواد دارند. قهرمانانِ بی مایه که هر کسی را امیدوار می‌کند بدون تلاش، دانش و صلاحیت به آن جایگاه دست یابد. حتی اگر هزینه آن قبح شکنی باشد. بدیهی است «اصل واقعیت» در مقابل «اصل لذت» شانس چندانی ندارد! asre hooshmandi