روزت مبارک پاسدار اسلام #حاج_قاسم جان #میلاد_امام_حسین علیه السلام و #روز_پاسدار مبارک باد. https://eitaa.com/revalutionaryfrinds

دیوونه منم ... عاشقی که دلخونه منم❤️ آقا تویی و ... اونی که پریشونه منم✨ #میلاد_امام_حسین #امام_حسین(علیه‌اسلام) https://eitaa.com/revalutionaryfrinds

•💛• سلام بر شعبان و اعیادش 🌺 سلام بر حسین و عباسش سلام بر سجاد و سجودش سلام برنیمه‌شعبان و ظهورمولودش آغاز ماه رسول خدا 🌺 ماه شادی آل‌الله مبارک باد🎉💚 https://eitaa.com/revalutionaryfrinds

🌿ولادت با سعادت امام حسین برتمام مسلمین جهان مبارک باد🌿🌺🌺🌺 https://eitaa.com/revalutionaryfrinds

حسین جانم نامت راروی قلبم حک کردم از آن زمانی که تو روضه هات مادرم اشک می‌ریخت ومن شیرازمادرمینوشیدم نامت باشیر درخونم عجین شد به ولاه. گسستنی نیست رفیق بچگی هامی عزیز زهرا تولدت هزاران بارمبارک ❤️❤️❤️🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺

🕊🌹ایـن 🕊🌹گــل 🕊🌹زیـبــا 🕊🌹تقــدیـم 🕊🌹" بــــہ " 🕊🌹دوسـتـان 🕊🌹گــلـــم 🕊🌹لحظہ هاتـوݧ 🕊🌹بی غم

سپاهی که ایرانی‌اش بَسِتان است فقط یک سلیمانی‌اش بَسِتان است ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #میلاد_امام_حسین #روز_پاسدار #امام_حسین

سلام سردار دلها می‌فرمایند امام گفت من را در جاده ای فرعي بر نند من یقین کردم که من را نمی خواهند بکشند 🇮🇷🥀🍃

🎥شعرخوانی صابر خراسانی در ثنای حضرت عباس علیه السلام 🌺میلاد قمر بنی هاشم، حضرت اباالفضل العباس (ع) و روز جانباز مبارک باد💐

🎥 سرود سلام فرمانده ۳ منتشر شد سلام فرمانده مهدی، سلام آقای خوبم کانال دوستان انقلابی در ایتا: https://eitaa.com/revalutionaryfrinds گروه ‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌دوستان انقلابی در‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌ایتا: https://eitaa.com/joinchat/2579759328C3997477278 گروه دوستان انقلابی در روبیکا: https://rubika.ir/joing/CHGIDCJF0JFHUFWDQAXGIYLQYKDIXAEK https://eitaa.com/joinchat/185401840C84de526f8f لینگ بحث ازاد

سلام این ویدئو را تا آخر مشاهده کنید خیلی جالبه، اگر دوست داشتی انتشار بده صدقه ی جاریه برای هرکسی که ارسال کنه برای دیگران تا چیزی هم ازنظر اسلام وهم علم روانشناسی یاد بگیرد. 🙏

یه استوری تولد متفاوت😍 تولد قمر بنی هاشم مبارک باشه #استوری_کلیپ #سیدکاظم_روحبخش #ولادت_حضرت_ابالفضل

امشب شب میلاد علمدار حسین است میلاد علمدارِ وفادار حسین است گر بود علی محرم اسرار محمد عباسِ علی، محرم اسرار حسین است 🌸 سالروز ولادت قمر بنی هاشم، حضرت ابوالفضل العباس(ع) را خدمت حضرت امام زمان(عج) و همه شیعیان تبریک عرض می‌کنیم.

#داستانک «ولی من رای میدم. چون پسرم اتیسم داره.» همینکه جمله‌ام تمام شد با ترمز محکم و ناگهانی راننده، همه هُل خوردیم سمت جلو. نمی‌دانم خشونت توی ترمزش به خاطر تعجب بود یا از مخالفت صریح و قاطعم با حرف‌هایش جا خورد. مسافران در حال نچ نچ داشتند خودشان را به عقب بر می‌گرداندند که راننده پنجره‌اش را پایین کشید تا صدای «گوسفند» گفتنش به ماشین جلویی برسد. از پنجره باز شده، سوز هوای بهمن‌ماه می‌خورد توی صورتم و مرا با خودش به بهمن پارسال می‌برد؛ وقتی که توی همین تاکسی‌های سبز رنگ نشسته بودم و بین انگشت‌هایمْ کاغذ آدرس داروخانه‌ای در کوچه پس کوچه‌های شهر را فشار می‌دادم. یک واسطه بهم اطمینان داده بود که آنجا رسپیریدون دارد؛ قرصی کوچکتر از عدس. اندازه نقطه‌ای که توی زندگی پسرم بین کلمه مرگ و زندگی فاصله می‌انداخت. پسر دو ساله من، درکی از ارتفاع نداشت. این یک نوع کم‌حسی در اتیسم است. بدون آن قرص، ممکن بود خودش را از هر بالا بلندی به پایین پرتاب کند. آن سطح مرتفع می‌خواست مبل باشد یا قله‌ی سرسره‌ای در پارک. می‌توانست پشت بام خانه‌ای سه طبقه باشد یا پنجره باز ماشین در حال حرکت. وقتی به مقصد رسیدیم هوا تاریک شده بود. رفتم توی داروخانه خلوت. ناخودآگاه با صدای پایین‌تر از معمول از مرد پشت شیشه پرسیدم رسپیریدون دارید؟ مرد چند ثانیه‌ای به من نگاه کرد. انگار می‌خواست از دزاژ استیصال صورتم شناسایی‌ام کند که آیا واقعا کودک اتیستیک دارم یا نه. منتظر جواب دستگاه خیالی دروغ‌سنجی‌اش نماندم. نسخه را از کیفم بیرون کشیدم و گفتم «آقا بخدا برای همین کاغذ ۳۷۰ تومن پول ویزیت روانپزشک اطفال دادم. ثبت اینترنتی هم هست. می‌تونید کدملی بچه‌مو چک کنید.» بغض اگر چهره داشت، در آن لحظه حتما شکل من بود. سراغ رایانه‌اش نرفت. فقط جوری با احتیاط و آهسته برگه قرص را روی پیشخان گذاشت که انگار داریم کوکائین رد و بدل می‌کنیم. تشکرکنان قرص را توی دستم فشار دادم. هنوز در خروجی را باز نکرده بودم که صدای مرد توی داروخانه پیچید: «خانم این آخریش بود. دیگه اینجا نیاین.» آنجا به اشک‌هایم اجازه ریختن ندادم. اما کمتر از یک هفته بعدْ دیگر دلیلی برای اختفای اضطرابم نداشتم و می‌شد راحت و رها گریه کنم. توی تاکسی بودم. قرص‌های تو برگه یا بهتر بگویم، روزهای آرامش خانه‌مان، تمام شده بود. صبح زود، کاسه‌ی چه کنم را برداشته بودم تا آن را سمت متصدی داروخانه بگیرم. راننده، رادیو را برای اخبار ساعت هفت روشن کرد. گوینده اخبار، اول مطمئن‌مان کرد که اینجا تهران است؛ و صدا، صدای جمهوری اسلامی ایران. بعد جوری که انگار مخاطبش فقط خود خود من باشم متن اولین خبر را خواند: «دانشمندان ایرانی توانستند قرص رسپیریدون را بومی‌سازی کنند. ماده اولیه این دارو در لیست جدید تحریم‌ها علیه ایران قرار داشت. این دارو برای درمان و کنترل اتیسم به کار می‌رود...» نه صورتم را پوشاندم و نه صدایم را پایین آوردم. اشک شادی که پنهان کردن ندارد. شیرین‌تر این که تنها بیست روز بعد، همسرم با سه برگه رسپیریدون از داروخانه‌ی محله‌مان به خانه آمد. من رای می‌دهم چون پسرم اتیسم دارد. چون می‌دانم اگر با صندوق‌های خالی اقتدار و امنیت این مملکت خال بردارد، هزاران مادر نگران مثل من، برای یافتن داروهای ساده‌ای مثل تب‌بر و سرماخوردگی، راهی این مسیر پر رنج می‌شوند. این تنها جایی است که نمی‌خواهم هیچ مادری درکم کند‌. صدای بوق ممتد راننده مرا به بهمن ۱۴۰۲ و حوالی انتخابات برگرداند. زنی با غیظ داشت راجع به چای دبش و قیمت گوشت و شاسی‌بلندهای نماینده‌ها حرف می‌زد. پسر جوان کنارش که نگاه خیره‌ی معذب‌کننده‌ای به یقه‌ی باز زن داشت، در تایید حرفش گفت: «آدم یه گوسفند توی مراتع سوییس باشه شرف داره به اینکه یه شهروند باشه تو این مملکت خراب شده» خواستم بگویم اتفاقا خیلی از مردمان سرزمین‌های جنگ‌زده‌ی اطرافمان رفتند سوییس؛ منتها مثل گوشت گوسفندی، قلب و چشم و کلیه‌شان با قاچاق اعضای بدن رفت توی فریزرهای اروپا، نه مراتع سرسبزش! اما نمی‌شد. چون هم به مقصد رسیده بودم و هم بعید بود پسرک خبری از آمار شهروندان ربوده شده یا مفقود شده‌ی لیبی و عراق و سوریه، در خلال جنگ‌های داخلی‌شان داشته باشد. در را که برای پیاده شدن باز کردم از راننده پرسیدم: «این عبارت آهسته ببندید که زیر دستگیره نوشته رو خودتون میدید بزنن یا سازمان تاکسی‌رانی برای همه ماشینا میزنه؟» راننده که انگار سر درد و دلش باز شده باشد گفت: «نه خواهر من! خودم زدم. خون دل خوردم تا این ماشینو خریدم. مردم مراعات نمی‌کنن که! باید خودم حواسم بهش باشه. به امید این و اون باشیم که کلاه‌مون پس معرکه است.» با خنده‌‌ام تاییدی نثارش کردم و گفتم: «چقدر خوبه آدم به چیزی که مال خودش می‌دونه تعلق و تعصب داشته باشه، حالا چه ماشینش باشه، چه وطنش!» #من_رای_میدهم #برای_آبادی #برای_استقلال #به_عشق_وطن