کلبهٔ شعر

باز می‌خندی نگارم جان فدای خنده ات من به یک خندهٔ آن لب به تو مدیون شدم

کلبهٔ شعر

تو همانی که به قصرِ دلِ من سلطانی حاکمِ قلبِ منی،خوب خودت میدانی حکم کن ای شَهِ احساسِ دلِ عاشقِ من

کلبهٔ شعر

عشق فقط اونجا که مولانا میگه: من زخم تورا به هیچ مرهم ندهم یک موی تورا به هر دو عالم ندهم