🔸میدانهای درگیری مهمترین فرق درگیری در تربیت جهادی با تربیت مادی جهت پذیری درگیری است انگاه که دنیای مادی با حذف خداوند انگیزه ها و اهداف بیرون از خود را حذف یا تحریف کرد به نوعی مبداء حرکت و درگیری را تنها اراده درونی اشیاء دانست و اینگونه #دیالکتیک جبری را برخود و جامعه حاکم کرد هر انچه که امروزه به آن اعتراف میکند او گرفتار ساختاری شده که خود ساخته او گرفتار #فتنه ای شده که خود ساخته او گرفتار #تکنولوژی شده که خود ساخته او از چیزی فرار میکنه که دست ساخته خود اوست به این معنا دنیایی امروز بیشتر از اینکه با خدا درگیر باشد با خودش درگیر شده درگیری عبث و #باطل اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّـهِ أُولَـئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ» یعنی: «#شیطان بر آنان مسلّط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده؛ آنان حزب شیطانند! بدانید #حزب_شیطان زیانکارانند!» حال انکه در تربیت جهادی ما #جهاد فی سبیل الله را داریم به این معنا درگیری در دین ، جهت پذیر است منبع رشد اراده ها در شدت اطاعت از جهت درگیری یعنی الله است هر چند اراده شخص را نیز نفی نمی کنیم بلکه نسبت اراده ومیزان تسلیم پذیری او از اراده خداوند است که میتواند قدرت بهره مندی از موانع را برای رشدش فراهم کند . در خلاصه بیان برخلاف تربیت دیالکتیکی مادی که جبر درون را تنها عامل درگیری و تضاد را محور حرکت میداند ، دین هم اراده بیرونی هم اراده درونی را به رسمیت می شناسد البته نه در نسبت ها برابر بلکه میدان درگیری را در نظام اراده ها شکل میدهد . مختاررضائیان https://eitaa.com/rezaeyan_mokhtar