🎥ببینید 📚جلسه نقد و بررسی رمان چشم های یلدا در کرمانشاه-۲: 🔹 آقای #رضا_کریمی #تصویری #نقد_کتاب #فرهنگی @kermanshah_andishe

📝سرمقاله 66نشریه #فرهنگستان_علوم با عنوان« ایران و مسائل و مشکلاتش» سخن تازه ای نداشت و مدتهاست استاد احساس می کند حرفهایش تکراری شده است وبرای همین بارها تصمیم به خداحافظی گرفته است. اما این سرمقاله وقتی با اندکی تأخیر توسط برخی رسانه ها بازنشر شد، مورد توجه قرار گرفت و بازتاب زیادی داشت. 🔸جمله اصلی این یادداشت که به مذاق خوانندگان بسیار خوش آمد این بود که«ایران پر از مشکل است اما مسئله ندارد». او می گوید مشکل اخلاقی ما مسئله نداشتن است. «مسئله نداشتن یعنی از خود غافل بودن و به وظیفه نیندیشیدن و شانه از زیر بار مسئولیت خالی کردن و تقصیر پدید آمدن مشکل ها و رفع نشدنشان را به گردن چرخ و فلک و این پیش آمد و آن حرف و صفت انداختن است». 🔸این جمله حال کسانی که از وضع موجود ناراضی هستند ولی نمی خواهند یک معترض عوام باشند را تقویت کرد. ولی اگر به همین مقدار در تفسیر اندیشه داوری بسنده کنیم جفاست. لب سخن این است که کاش به جای سیاسی دیدن امور، اندکی به شرایط امکان و تحقق امور می اندیشیدیم. او مانند همیشه می گوید: مشکل بزرگ و اصلی، مشکل چشم انداز تاریخی و روابط و مناسبات و نظم است. کارشناسان معمولاً امور را تخصصی می بینند و می پندارند که با تصمیم های موضعی می توان مشکل های کلی و ساختاری را رفع کرد. 🔸نکته مهم این است که در این یادداشت او از یک سخن خوب که به میان آمده است می گوید و آن سخن تمدن نوین اسلامی است. داوری برخلاف برخی غرب گرایان مقابل نظریه تمدن اسلامی موضع نمی گیرد و آن را محال نمی داند بلکه برای آن راه حل اجمالی ارائه می کند:«برای ساختن این تمدن قاعدتاً باید دین و مدرنیته را با هم جمع کرد و با اندیشیدن به طرح آینده لااقل به یاد تجدد آورد که دارد با افق های باز خداحافظی می کند ولی توجه داشته باشیم که بنای نظام الهی و قدسی جز با رسوخ در توحید و آزادی از تعلقات دنیای جدید و کسب ملکات فاضله و مکارم اخلاق، در عین آشنایی نزدیک با جهان جدید و آزادی از آن (که نمی دانیم چگونه ممکن است) متصوّر نمی شود». 🔸دکتر داوری گرچه همچنان معتقد است برای رفتن در راه تجدد باید از عقل جدید راهنمایی خواست اما دوباره دیدگاه خود درباره انتظار را مطرح می کند: «زندگی کردن میان دو جهان مشکل بزرگ ما و معمای تاریخ معاصر است ولی متأسفانه ما هم کمتر صبر داریم و نمی دانیم و نمی خواهیم بدانیم که راه تاریخ را باید با درد تفکر و جسارت در عمل گشود و پیمود». این صبر و درد تفکر و جسارت در عمل همان صدایی است که این روزها برخی از طرفداران روشنفکری نمی خواهند از داوری شنیده شود. هر چند خود داوری هم بیش از این نمی داند و نمی تواند این صدا را بلند کند. #یادداشت #رضا_کریمی #معرفتی @kermanshah_andishe

🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 🔸در تفسیر سوره قدر اثر مرحوم #علی_صفایی_حائری یک تغییرمعنا در کلمه تقدیر رخ داده و تقدیر به معنای نقشه و طرح و برنامه ریزی انسانی به کار رفته است(ص9). در حالی که در بیان قرآن تقدیر معنای الهی دارد نه بشری. تقدیر به معنای برنامه ای است که خدا برای ما دارد نه ما برای خود. البته منظور صفایی حائری از این برنامه ریزی مستقل از خدا نیست بلکه به این معنی است که ما از امکانات و سرمایه های شب قدر بهره برداری می کنیم. صفایی می گوید: اشتباه ما این است که در شب قدر کاری نکرده ایم و برنامه ای نریخته ایم (ص10). این کار و برنامه در کجای سوره قدر است؟ در نگرش توحیدی تقدیر مقابل تدبیر قرار دارد. گفته اند «العبد يدبر و اللّه يقدر». این جمله اشاره به تقابل تقدیر و تدبیر در کلام مولا دارد که فرمود: «يَغْلِبُ الْمِقْدَارُ عَلَى التَّقْدِيرِ حَتَّى تَكُونَ الْآفَةُ فِي التَّدْبِير» (نهج البلاغه، حکمت459) و« تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِي التَّدْبِير» (حکمت16). البته تقدیر برای نفی هر گونه تدبیر نیست که فرمود: َ «لَا عَقْلَ كَالتَّدْبِير» (حکمت113). بلکه باید تدبیر با تقدیر هماهنگ باشد. ولی نباید برای بیان این هماهنگی تقدیر را به معنای تدبیر معرفی کرد. کاری که عین صاد در تفسیرش انجام داده است! شب قدر شب تقدیر است نه شب تدبیر. در شب باید قرآن خواند و ذکر گفت و به سوی خدا انقطاع پیدا کرد تا برای کار و تلاش روز آمادگی پیدا کرد: «إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قيلاً ، إِنَّ لَكَ فِي النَّهارِ سَبْحاً طَويلاً » (مزمل6و7). اما جابجایی تقدیر وتدبیر در کلام عین صاد سبب شده است که جایگاه شب و روز به هم بریزد. 🔸ممکن است برخی این نقد را اشکال تراشی لغوی تلقی کنند و بگویند این معنا مفیدتر است چون به تدبیر جایگاهی توحیدی می بخشد. اما واقعیت این است که اولاً ذهن سیال مفسر در اینجا مفاهیم و تقسیم بندی های زیادی پس از این گام لرزان تولید کرده است که همگی می توانند مصداق این حدیث باشند که «من فسّر القرآن برأیه فأصاب فقد أخطأ»: کسی که تفسیر به رأی کند و درست بگوید بازهم خطا کرده است! ثانیاً خدا در سوره قدر از تدبیر بنده سخن نگفته است چون بنده اول باید بندگی اش را درک کند و تا به انقطاع الی الله نرسد برنامه ریزی او نوعی انانیت در خود دارد. *** ⬅️پانوشت: 🔸ممکن است گفته شود پس تدبیر ما چگونه باید باشد؟ پاسخ به این پرسش داده شده است: ☑️ اولاً نباید عجول بود و تمام پاسخ را لازم نیست در سوره قدر جست و جو کنیم بلکه سوره یوسف بسیار سخن از نقشه و برنامه ریزی دارد (رجوع کنید به مقاله نظریه کشاورزی فرهنگی از اینجانب) ☑️ثانیاً برای تبیین نظریه «تدبیر در تقدیر» باید گفت امثال #دکتر_داوری_اردکانی که خودآگاهی بهتری نسبت به خودبنیادی مدرن دارند و در نقد و تحلیل آینده نگری سخن گفته اند، گام محکم تری را آغاز کرده اند؛ سخنرانی دکتر داوری در روز جهانی آینده به نوعی علیه علم آینده نگری بود. چون معتقد بود آینده عدم است پس آینده نگری را نمی توان علم دانست و آموزش داده نمی شود. پس از نظر او آینده چطور دیده و ساخته می شود؟ او می گوید علم آینده عین عمل است و عزم و همت آینده با یک طرح اجمالی را مقدم بر برنامه ریزی و گردآوری اطلاعات می داند. برنامه هم بیان و اظهار عزم و تصمیمی است که یک کشور برای فردای خود اتخاذ می کند. 🔸اگر بخواهیم این تحلیل را با تحلیل عین صاد مقایسه کنیم باید بگوییم درک این طرح اجمالی (نه تفصیلی) در شب قدر رخ می دهد. #یادداشت #رضا_کریمی #معرفتی

🔸با مطالعه تفسیر #المیزان نکات فراوانی از سوره هود را دریافتیم. از جمله برخی نکات مهم می توان به موارد ذیل اشاره کرد: 🔹قرآن جنبه واحد در عین کثرت دارد. نتیجه ای که علامه طباطبایی می گیرد این است که محتوای اصلی سوره هود هم همین نکته است. یعنی این سوره می خواهد بگوید توحید خلاصه قرآن است. 🔹خلقت از هیچ شروع نشده بلکه از اجمال به تفصیل بوده است. 🔹در پاسخ به سؤال«هدف خلقت چیست؟» آیات زیادی می بینیم؟ اما گویا به نظر علامه هدف نهایی خلقت انسان کامل است... 🔹ما نباید بعضی از آیات قرآن را ترک‌کنیم. یک دلیل، این نهی این است که فهم بخشی از قرآن هم که ترک نشده دشوار می شود. 🔹اعجاز قرآن محتوایی است نه از جنبه فصاحت و بلاغت. 🔹تأکید بر بشر بودن انبیاء برای این نیست که آنها از پیروان خود بالاتر نیستند؛ بلکه برای این است که آنها خدا نیستند. 🔹قانون «لا اکراه فی الدین» یک قانون قدیمی است و نه تنها اسلام بلکه از زمان اولین پیامبر اولوالعزم هم به آن اشاره شده است. 🔹نوح و پیامبر خاتم سخنان مشترک زیادی دارند. از این اشتراک می توان، بهتر، قصص انبیاء را درک کرد. 🔹اثبات بشریت انبیاء برای اثبات قدرت و مالکیت خداست نه نفی اعجاز انبیاء. پس اثبات بشریت انبیاء سبب نمی شود که امور فوق العاده مانند خلق، احیاء و علم غیب را از آنها نفی کنیم. 🔹پیامبران به راحتی مردم خود را نفرین نمی کنند و امید به ایمان مردم دارند؛ نوح هم اگر نفرین کرد چون خدا به او خبرداده بود که دیگر خبری از ایمان نیست... 🔹در قصص قرآنی پرش های داستانی وجود دارد و گاهی به جای توضیح فقط اشاره ای بیش صورت نمی گیرد. چون قرآن کتاب قصه نیست کتاب هدایت است. 🔹علامه طباطبائی جمله مشهوری دارد که می گوید: رایحه توحید از اوپانیشادها شنیده می شود. اما این نقل قول در سوره هود بهتر فهمیده می شود. 🔹اضافه کردن یک کلمه یا جمله به قرآن چقدر می تواند خاصیت آن را بی اثر کند! 🔹در روایات همیشه نقل های عجیب هست اما نکته مهم این است که علامه جزئیات حادثه را به خاطر عجیب بودن رد نمی کند بلکه برخی موارد را به خاطر ناهمخوانی با جزئیات قطعی دیگر رد می کند. 🔹عمل قوم لوط یک عقیده است نه صرفا یک عمل. 🔹یکی از بهترین تفاوتهای برزخ و قیامت در تفسیر سوره هود بیان شده است. 🔹 آیات خلود شقی و سعید در سوره هود معرکه آرا شده است و مفسران آن را آیاتی دشوار دانسته اند. در تسنیم انواع آرا نقد و بررسی شده و در پایان بر اهمیت پاسخ های علامه تأکید کرده است. تحلیل آیت الله جوادی آملی از راهگشا بودن المیزان در این معضلات خواندنی است. 🔹با دقت علامه در آیه مختلفین، شاید بتوان این نظریه را مطرح کرد که فرارفتن از اختلافات و امت وسط بودن معیار حقانیت و‌نجات است. 🔹علامه و شاگردش معتقدند نسخ روایی با نسخ اصولی تفاوت دارد. پس شاید بگوییم نسخ نزد ائمه معنای حقیقی نسخ در قرآن است. ⬅️متن کامل چکیده در فایل پیوست #گروه_مطالعاتی_المیزان #رضا_کریمی #قرآنی

📝نقدی بر تفسیر روشنفکرانه از همجنسگرایی در قرآن #رضا_کریمی ⬅️لینک مطلب در خبرگزاری مهر: ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️ https://www.mehrnews.com/news/4611032 #قرآنی @kermanshah_andishe