نهج البلاغه
۱۲۷- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِيمَنْ لَيْسَ لِلَّهِ فِي مَالِهِ وَ نَفْسِهِ نَصِيبٌ .
و درود خدا بر او فرمود: آن كس كه در عمل كوتاهي كند، دچار اندوه گردد، و آن را كه از مال و جانش بهره اي در راه خدا نباشد خدا را به او نيازي نيست.
تدبر
ریشه برخی اندوه ها
در بی عملی ها
و کوتاهی هاست...
پس برای نجات از اندوه
باید فاصله علم و عمل را کم کرد
و از آرزوها کاست
پس بنشین
و #اندوه هایت را بشمار
و ببین چه اعمالی را بایستی انجام دهی
و چگونه؟
و سپس به سرعت شروع کن
تا #کوتاهی ها را #جبران کن.
همچنین
امام علیه السلام فرمودند
مال یا جانت
کدام یک در راه خدا صرف می شوند؟
و آیا خدا به ما توجه می کند؟
آری !
#ملاک توجه خدا به ما
این است که
خود را در میدان هزینه در راه خدا مشاهده کنیم،
با مال و جان.
پس #رفاه و آسایش ها
و دنیای آباد
و ثروت زیاد
نشانه #توجه خداوند نیست.
پس مومن #ثروتمند
اگر از مالش خرج کند در راه خدا
یعنی مورد عنایت خداست
و به هر حال
میدان #عمل
برای همه مومنین
سبب #قرب به خدا می شود...
@rezayatazendegi