مسئولیت سنگین روحانیت در قبال آینده‌ای که شاید هیچ شباهتی به امروز نداشته باشد ما امروز باید به فکر حوزهٔ قم یا اصفهان یا مشهد یا بقیهٔ شهرها در بیست سال آینده باشیم؛ در سی سال آینده باشیم. سی سال آینده یعنی چه؟ یعنی دنیائی که احتمالاً هیچ شباهتی با امروز ندارد؛ از لحاظ امکان اثرگذاری، امکان تسخیر دل‌ها، امکان تسخیر سرزمین‌ها. آن روز ای بسا صاحبان افکار گوناگون، مکاتب گوناگون، نحله‌های منحرف، صاحبان اغراض فاسده بتوانند خیلی آسان کلاس‌های درس #دانشگاه های شما را، #مدرسه های شما را، فرزندان شما را در خانه‌هایتان در مشت بگیرند، در تصرف بگیرند؛ شما هم هیچ کار نتوانید بکنید. فکر آن روز را حوزهٔ علمیه باید بکند. مسئول، حوزهٔ علمیه است. #مسئول_دینداری_مردم، #روحانیت است. روحانیت هم مولود و ساختهٔ دست حوزهٔ علمیه است. با این نگاه #مسئولیت را بسنجید؛ این جوری توزین بکنیم مسئولیت را تا بفهمیم بر دوش ما، بار سنگینی که هست، چیست. این یک نکته؛ مسئلهٔ #آینده_نگری. فرازی از ‌بیانات #آیت_الله_خامنه_ای در دیدار با جمعی از اساتید #حوزه_های_علمیه کشور، ۸ آبان ۱۳۸۶.