این شعر تقدیم به نویسندگان باشگاه همیاری رباطمراد و همه دوست داران این منطقه و تمامی عزیزانی که برای پیشرفت و آبادانی و سربلندی این دیار زحمت می کشند ‍ کدخدا مهدی - رباطمراد - خمین در رباطمرادِ ایامِ قدیم کدخدایی بود محبوب و فهیم مَحرمِ اسرارِ اهلِ درد بود چهره اش از رنجِ مردم زرد بود بود حلّالی برای مشکلات داشت در برنامه هایش انظباط اهلِ دین و پیروِ معبود بود سادگی در چهره اش مشهود بود در پی آباد کردن بود و بَس با هر آنچه داشت نیرو و نفس بانی اصلی درمانگاه بود موجب تعریضِ پل یا راه بود با تلاش و زحمتش این مردِ کار مانده نامش تا قیامت ماندگار کدخدا مهدی شده با افتخار   مردِ مشهور و بنامِ روزگار ناگهان آن مردِ محبوبِ خدا شد به بیماریِ سختی مبتلا مثلِ شمعی ذره ذره آب شد عاقبت یک شب تنش در خواب شد آری آن مردِ پُر از عشق و صفا پر کشید و رفت تا پیشِ خدا مردمِ آن منطقه، با احترام بهرِ او بگذاشتند، سنگِ تمام کَفن و دفنش با شکوه و شور بود البته قدری مزارش دور بود چون وصیت کرده آن مردِ خدا گر که روح از جسمِ پاکش شد جدا درهِ حیدر بگی، خاکش کنند شهرهِ آفاق و افلاکش کنند هیچ قبری آن زمان آنجا نبود کدخدا اول به آنجا پر گشود این خبر پیچید در شهر و دیار تا بماند نامِ نیکش ماندگار روحِ او لبریز از نورِ خدا تا ابد یادش درونِ قلبِ ما این سناریو حقیقت بود و بس شاد باشید هر دقیقه هر نفَس روحِ شخصِ کدخدا هم شادِ شاد تا قیامت  نامِ نیکش زنده  باد #صمدمحمدی #کدخدا_مهدی #رباطمراد #خمین