روز #چهاردهم ماه مبارک ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ می‌فرمود " مولوی تعبیر مرغابی رو داره درباره خودش و اولیای الهی... و همینطور هر جا درباره بحر و دریا صحبت می‌کنه داره احوالات خودش رو بیان می‌کنه" اینجاست که می‌فهمم چرا مولانا همیشه شاده و جهان رو بهشت می‌بینه و چرا اساساً درباره اولیای الهی داریم که، "لاخوف علیهم ولاهم یحزنون"... گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود / مرغان آبی را چه غم تا غم خورد مرغ هوا میفرمود " مرغابی نه تنها با امواج این دریا به‌هم نمی‌ریزه بلکه این حالت، عین حیات و عین نشاط اوست"... این دریایی که مولانا میگه "جان و عقل من فدای بحر باد" و "کف دریاست صورت‌های عالم/ ز کف بگذر اگر اهل صفایی".... و تمام عالم ماده رو به منزله کف روی اون آب می‌دونه چیه؟ که وقتی انس بگیری با این دریا، نه تنها از امواج و سختی‌هاش نمی‌ترسی، بلکه عین نشاط و حیاته برات... #به_وقت_درس #درسگفتار_شرح_مثنوی