#قسمت‌_سی‌ونهم #باغ_بے_برگے #الهہ_رحیم‌_پور صدایم را ڪمے بلند تر ڪردم تا همهمہ ها ساڪت شود ... ماژیڪ آبے رنگم را برداشتم و بیتے را ڪہ روے تختہ مینوشتم همزمان براے بچہ ها میخواندم: - آمدے جانم بہ قربانت ولے حالا چرا ...فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن... بہ همین راحتے ...فقط باید شعر و خوب بخونین تا وزنش دستتون بیاد... سرم را بہ سمت دانش آموزان برگرداندم ... یڪے از بچہ ها ڪہ در انتهاے ڪلاس نشستہ دست بلند ڪردتا سوالے بپرسد... با اشاره‌ے سَر بہ او اجازہ دادم ،از جایش بلند شد و پرسید: - خانم ...برا ڪنڪور باید سَماعے بشیم ؟ یا وقت میشہ موقع آزمون تقطیع ڪنیم؟ - ببین عزیزم عروض و اگہ سَماعے یاد بگیرین خیلے بہ نفعتونہ ... اما الزامے وجود ندارہ .‌‌.. تقطیع ڪردن فقط زمانتون رو هدر میدہ از الان تا تیرماہ وقت دارین ڪہ سَماعے بشین. منم ڪمڪتون میڪنم. -خانم ..پس میشہ هر جلسہ یڪم تمرین ڪنیم ؟ -حتمااا. برنامہ اصلا همینہ ... -ممنون خانم.. -خواهش میڪنم عزیزم. خب دیگہ سوالے نیست؟ دانش آموزان بہ نشانہ منفے سرے تڪان دادندو خستہ نباشید گفتند... چند لحظہ بعد زنگ تفریح بہ صدا درآمد و بچہ ها همهمہ ڪنان از ڪلاس خارج شدندد... .........................‌‌‌‌‌ از پلہ ها پایین آمدم و بہ سمت اتاق ریحانہ رفتم ... میخواستم ڪادوے ازدواجش را بدهم و حسابے از دلش دربیاورم... نزدیڪ در اتاقش شدم ڪہ دیدم خانم عسگرے هم داخل اتاق است ... چند تقہ بہ در ڪہ زدم ریحانہ سربلند ڪرد و بہ سمت در نگاهے انداخت... تا مرا دید تعارف ڪرد تا داخل شوم... بہ عسگرے و ریحانہ سلامے ڪردم و روے صندلے نشستم... نگاهم را میان عسگرے و ریحانہ چرخاندم ڪہ در حال بحث ڪردن بودند ... عسگرے با ڪلافگے سرش را تڪان داد و گفت: -خانم رنجبر...ما باید واسہ معدلاے برتر جشن بگیریم... این دیگہ چونہ زدن ندارہ. - من چونہ نمیزنم عسگرے جان... میگم من نمیتونم ۳تا زنگ و تعطیل ڪنم ... شما تایم جشن و باید ڪم ڪنین ... دبیرا عقب میوفتن از بودجہ بندے. - خب پس جواب ادارہ با خودتون... -شما مثلا میخواے تایم جشن و زیاد ڪنے ڪہ از ادارہ تقدیر نامہ برترین معاون پرورشیو بگیرے؟؟؟ عزیز من شما تایم و ڪم ڪن ولے جشن پربارے برگزار ڪن .. -صحبت باشما فایدہ ندارہ ..‌من میرم با خانم صدیقے صحبت میڪنم ... -خوشحالم میڪنین ... بفرمایید ...! عسگرے عصبے و ڪلافہ بہ سمت در اتاق روبرگرداند از اتاق بیرون رفت.... ریحانہ دستش را روے پیشانے اش گذاشت و با لحنے سرشار از ڪلافگے گفت: -آخرش یا من از دست عسگرے خودمو میڪشم یا اون از دست من.... Sapp.ir/roman_mazhabi لبخندے زدم و با لحنے شیطنت آمیز گفتم: -چطورہ من جفتتون و خلاص ڪنم ؟ - آخ لطف میڪنے ... بعد هم بلند براے خودش خندید ... نگاهش ڪردم و با لبخندے عمیق پرسیدم: -خبب ریحان خانم اول اینڪہ بگوو مارو بخشیدے یا نہ؟؟ یڪ تاے ابرویش را بالا داد و ڪمے مڪث ڪرد ... اداے آدم هاے جدے را دراورد و گفت: -اوووممم... باید درموردش فڪر ڪنم خانم شڪیب. - میشہ همین الان جوااب بدید خانم رنجبر ...ما خاطرتونو خییلے میخوایما. -خبب حالا خودتو لوس نڪن ...بخشیدم ولے فراموش نمیڪنم. جفتمان خندیدیم و لحظہ اے بعد ڪیفم را ازڪنار دستم برداشتم ... از درونش جعبہ اے بیرون آوردم و بہ سمت ریحانہ گرفتم... -بفرمایید عروس خانم... درستہ ما نتونسیم بیایم ولے هدیہ شما محفوظہ. ریحانہ از خوشحالے دستانش را جلوے دهانش گرفت و با چشمانے ڪہ از فرط شادے باز شدہ بود گفت: -وااااے مرررررسے.....قربوونت برم ..راضے بہ زحمت نبودم... -پاشو پاااشو بیا درآغوووش رفیق ڪہ عروس شدنت حساابے بہ جونم چسبیددہ.. ریحانہ از پشت میز بلند شد و بہ سمتم‌ آمد... همدیگر را درآغوش گرفتیم و بالبخندے جانانہ مجدد بہ او تبریڪ گفتم... عمیقا از دیدن شادے او شاد بودم ...حتے شاید براے لحظہ اے... ✍🏻نویسنده:الهہ رحیم پور اینستاگرام:e.lahe_rahimpoor ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━━┓ 📚Sapp.ir/roman_mazhabi ┗━━─━━━━━━⊰✾✿✾⊱┛ ❤کپی فقط با ذکر نام نویسنده و آی‌دی کانال مجاز است❤