🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل قلب من💖 قسمت سی و چهارم «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» چند دقیقه‌ای رو در حیاط بیمارستان سپری کردم، از شدت سرما بدنم مثل بید شروع کرد به لرزیدن! نفسم رو با صدا بیرون دادم که بخار بزرگی جلوی دهنم شکل گرفت. موبایل رو از جیبم خارج کردم، با بوق دوم ندا جواب داد. + بله. - علیک سلام، چته تو! + من چمه‌! بگو چیم نیست! - چی شده؟! + ماهور خیلی عصبیم‌، عصابم خط خطیه‌! وام محسن جور نشده از صبح سگ دو زدیم برای ردیف کردن وام! ظهر خسته و کوفته رسیدیم خونه که مامان گفت صدرا گم و گور شده! دوباره برداشتیم اومدیم خونه آقاجون یعنی دیوونه شدم! از بعد از ظهر بشور و بساب داریم، دست برام نمونده‌. بی بی به محض اینکه من رو دید یه مشت ظرف آورد که بشورم! ‌‌فکر کنم از یه هفته پیش این ظرفا رو نشسته بوده‌! واسه شامم عمو اینا اومدن، شامم خودم پختم. عین پیرزن های هفتاد ساله شدم به مولا! بلند خندیدم از لحن جدی و غر غر کردنش. - جدیدا بی ادب شدیا‌! وظیفته! میخوای چی کار کنی؟! کارت شده بخور و بخواب. حالا انگار اتم میشکافی دوتا ظرفه دیگه! صدای فریادش بلند شد. + تو دیگه کی هستی! ‌رو که نیست سنگ پا قزوینه! باشه اومدم مامان! میگم اومدم. ماهور مامان صدامه، واسه چی زنگ زدی؟! بگو که کار دارم! خندیدم. - ‌‌ده دقیقه جدی باش! خواستم بپرسم از پسر عمو خبری نشده؟! صدای خش خشی از پشت تلفن به گوشم خورد! همزمان صدای ندا هم اوج گرفت. + وای محسن! چرا همشو ریختی، گند زدی محسن! برو بیرون نمیخوام ببینمت! برو بیرون ... - اونجا چه خبره ندا! صدای من رو داری؟! و بوق ممتد! با خنده سرم رو به دوطرف تکون دادم. طفلکی آقا محسن چی میکشه از دست این دیوانه زنجیره ای! ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل قلب من💖 قسمت سی و پنجم «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» کمی که حالم بهتر شد دوباره وارد بیمارستان شدم مدتی بود از دریا خبر نداشتم باید یه سر میرفتم دیدنش! دست هایی که بر اثر سرما مشت شده بودند رو در جیبم فرو کردم. هنوز چند دقیقه ای از وارد شدنم به بیمارستان نگذشته بود که برای بار دوم با امیرخانی روبرو شدم! پرونده هاش رو به صورت شلخته ای زیر بغل زده بود. با دیدن من لبخند چندش همیشگی رو مهمان صورتش کرد. + ماهور گوش کن ... انگشتم رو در برابر صورتش گرفتم! - نه آقای امیرخانی شما گوش کنید! دیگه خیلی از حد خودتون گذشتید، فکر نکنید اگر سایه پدر بالای سرم نیست میتونید هرکاری کنید! ‌ اگر ببینم دوباره سر راه من سبز میشید به ولای علی قسم به پلیس گزارش میدم که هر ثانیه برام مزاحمت ایجاد میکنید! خجالت بکشید! بسه دیگه هی من چیزی نمیگم هی روی شما بیشتر میشه! عابر بانکتون رو ازتون بگیرن تا سر کوچه هم نمی تونید برید! فقط تظاهرید! حالم از شما و امثال شما بهم میخوره! این هوسه! کی میخواید متوجه بشید که زندگیتون رو با این کثافت بازیا به گند کشیدید! با دیدن مردی که محاسن بلندی داشت حرف توی دهنم ماسید‌! همونی بود که توی اتاق گفت پرستاره. حرفم رو ادامه ندادم و عوضش پوف بلندی کشیدم. دونه های عرق سر میخوردن اطراف گردنم! اولین دفعه بود که این همه بی پروا صحبت میکردم! ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل قلب من💖 قسمت سی و ششم «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» خودم رو جمع و جور کردم و پیشونی‌ام رو ماساژ دادم! باید کارهای انتقالیم رو ردیف میکردم دیگه تحمل سر و کله زدن با امیرخانی رو نداشتم! با اینکه از سرما بدنم یخ زده بود و لرزش خفیفی داشتم ولی نمیخواستم برای بار دوم به حیاط پناه ببرم. از کنار چشمان متعجب همون مرد گذشتم و راه کج کردم به طرف پذیرش. با دیدن خانم عباس پور که پشت به من ایستاده بود و با آب و تاب راجب من و آقای امیرخانی با خانم امیدی صحبت میکرد ابروهام بالا پرید و قیافه‌ام رنگ تعجب گرفت! تمام بدنم داغ شد و صورتم قرمز! آروم بر روی میز پذیرش ضربه‌ای زدم. - ببخشید! عباس پور به طرفم برگشت و شونه‌ای بالا انداخت. + بله؟ نگاه زیر چشمی به امیدی انداختم که با ناخن هاش ور میرفت. - شما دو تا راجب چی صحبت میکردید؟! عباس پور چشم غره‌ای به من رفت و پشت کامپیوتر نشست. + خودت که شنیدی، پس چرا میپرسی؟! نگاهم جدی شد. - راجب من و آقای امیرخانی صحبت میکردید، درسته؟ کشدار گفت. + بله! - ببین عباس پور باید بگم که هیچ چیزی بین من و آقای امیرخانی وجود نداره، پس لطفا شایعه پراکنی نکن! آقای امیرخانی کمی شوخ طبع هستند و صرفا جهت خنده اون حرف ها رو زدند، شاید همین هم دامن زده که شما پیش خودتون فکر های احمقانه‌ای بکنید! عباس پور تک خنده ای کرد. + با خودت چند چندی؟ خنده؟ کدوم خنده! میخوای ماسمالی کنی یه چیز بگو باور کنیم! فکر نکنم عاشقی گناه باشه ‌که داری زیرش شونه خالی میکنی!‌‌ البته تویی که بی اصل و نسب هستی باید هم به اون مرد زن و بچه دار بچسبی، بالاخره از یه جایی باید بتونی پول خرج و مخارجت رو تهیه کنی یا نه؟! آقای امیرخانی که ماشاءالله هزار ماشاءالله خیلی خر پوله، ولی میدونی من هنوز تو کف اینم که تو چطور با این همه آدم میپری بعد به هرکدومشون میگی که دوستشون داری! عذاب وجدان نمیگیری؟! اون از پسر عموت که از صبح تا شب کنار بیمارستان پلاسه این هم از امیرخانی! چه جوری این همه مخ میزنی، به ماهم یاد بده! نیشخندی زد. + دختره کثیف! با جمله آخرش دستم تا نزدیکی صورتش رفت اما مشت شد و نشست روی میز! - بس کن! داری چرت میگی! با حرص لب هام رو بر روی هم فشار دادم. پوزخند پردردی زدم و بدون توجه به اراجیفش با قدم های بلندی از پذیرش دور شدم. ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل قلب من💖 قسمت سی و هفتم «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» کفش هام رو در آوردم و کنار گلدون گذاشتم. وارد هال شدم، عمه و ندا بر روی سفره صبحانه نشسته بودند. بوی تخم مرغ توی خونه پیچیده بود و این نشون میداد باز عمه بدون روشن کردن هود آشپزی کرده! چادر رو آویزون کردم و به طرف سفره رفتم. خیلی آروم سلامی کردم که از جانب عمه پاسخی نشنیدم! گوشه‌ای نشستم، تکه‌ای نون برداشتم و دستم رو به طرف ظرف تخم مرغی دراز کردم. ندا با قاشق به پشت دستم زد. + انگار اینجوری زندگی کردن خیلی بهت مزه میده نه؟ همه چیز آماده فقط تو بیای بخوری! اینا مال منه پاشو واسه خودت درست کن دست هات رو هم بشور! با اینکه قصد رنجاندن من رو نداشت و این حرفا صرفا یک شوخی بود اما بدجور دلم شکست! نگاهی به عمه انداختم که بدون توجه به صحبت های ندا مشغول چایی خوردن بود. از روی سفره برخاستم، دکمه های مانتوم رو باز کردم و مقنعه‌ام رو از سرم کشیدم. وارد اتاق شدم و بدون مرتب کردن لباس ها توی کمد انداختمشون. بر روی تخت دراز کشیدم و ساعدم رو بر روی چشمام گذاشتم. پس از گذشت چند ثانیه صدای زنگ موبایلم بلند شد موبایل رو از روی میز برداشتم و با چشم های خواب آلودم به صفحه خیره شدم بار ششم بود که امیرخانی تماس میگرفت و پاسخی از جانب من دریافت نمی‌کرد! کلافه رد تماس دادم و موبایل رو خاموش کردم. تازه چشمام به تاریکی اتاق عادت کرده بود که عمه وارد اتاق شد و لامپ رو، روشن کرد. دستی به صورتم کشیدم، به بدنم تکونی دادم و به پشتی تخت تکیه دادم. ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل قلب من💖 قسمت سی و هشتم «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» نگاه عمه اطراف اتاق چرخید، اخم عمیقی بر روی پیشونیش نشست! نگاهش سرزنشگر بود. + من این اتاق رو اینجوری تحویلت دادم! این چه طرز نگهداری کردنه! اول اینجا رو مثل دسته گل تمیز میکنی بعدش میری خونه آقاجون. با لحن ملایمی گفتم: - معذرت میخوام، چشم! من که دیروز خونه آقاجون بودم، اتفاقی افتاده؟ نگاهش رو به چشم هام دوخت و کامل وارد اتاق شد، با صدای آرومی لب زد. + برات خواستگار اومده، آقاجون هم اجازه داده بیان خواستگاری! به گفته خود آقاجون قراره دو، سه شب دیگه بیان. جلسه اول خواستگاری طبق رسم و رسوم برگزار میشه، و اون شب کسی از تو نظری نمیخواد! وقتی صدرا ازت خواستگاری کرد من اصرار میکردم که قبول کنی، اما تو چی کار کردی؟! هر دفعه یه بهونه ای می آوردی بهونه پشت بهونه! سری آخر هم جلوی همه سکه یه پولش کردی، منم بودم به غرورم بر میخورد و میرفتم. اما حالا دیگه با من طرف نیستی، با آقاجون طرفی! خودت میدونی همیشه حرف حرفِ خودشه‌، آسمون به زمین بیاد حرفش تغییری نمیکنه! آقای خدا بیامرزت هم عینهو آقاجون بود. الان وضعیتت خیلی بدتر شده، آقاجون مطمئنه که تو جواب مثبت میدی برای همین اومدنشون شده مهر تایید به همه چیز، که همه چی همون شب انجام بشه حتی بله برون! هفته دیگه میشی خانوم خواستگارت، درست تو شبی که فرق داره با تموم رویاهات! آره، باورش خیلی سخته‌! اگر به حرفای من گوش میدادی الان حاضر نبود یا یه مکانیک زیر یه سقف زندگی کنی، هیچ کاری از دست من بر نمیاد! همه چیز به خودت بستگی داره‌، اگر من جای تو بودم تن به این ازدواج اجباری نمی‌دادم! و باز هم بغض میبست راه نفس کشیدنم رو! صاف نشستم و نگاهم خیره شد به چهره عمه اما اون بدون توجه به حال خرابم از اتاق بیرون رفت! چشم هایی که نمیدونم کی به اشک نشست رو دوختم به قاب عکس بابا ابراهیم لبخند میزد ولی چشماش پر از درد بود و حرف های نزده! باز به خودم لرزیدم و دلم ضعف بدی گرفت. با حرف هایی که عمه زد خیلی به شخصیتم بر خورد، خودشون میبریدن و میدوختن. به نظرم استحقاق کمی احترام رو داشتم! ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل_قلب_من💖 قسمت سی و نهم «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» سینی چایی را بر روی زمین قرار دادم، دو زانو در برابر باباحاجی نشستم. - اینم از چایی! مامانجون زیر چشمی نگاهی بهم انداخت که متوجه شدم چشماش چی میگه. اینجوری نشستن در برابر افراد رو یک نوع بی احترامی میدونست! تغییر حالت دادم و چهار زانو نشستم. باباحاجی دستی به ریش های یک دست و سفیدش کشید. + الان مشکل تو چیه ماهور، شغلش؟ دخترم پدرت که مکانیک بوده اون دایی بزرگت هم مکانیکه، مگه کار عاره؟ استکان چایی رو در دست گرفتم. - آه! یک ساعته داریم صحبت میکنیم آقاجون! مگه من حرفی از شغل طرف زدم؟ گریم من با شغلش مخالفم اما حرفای شما هم درست نیستا! پدر مامانجون هم معتاد بوده پس اگر یک خواستگار معتاد داشت باید قبول میکرد چون پدرش اونجوری بوده‌! مگه میشه؟ آهی از نهاد مامانجون بلند شد و سری به نشانه تاسف تکون داد! باباحاجی چندین قند رو توی چایی انداخت و لب زد. + اون شب که با صدرا اومدید اینجا رو به یاد داری؟ سرم رو به نشانه مثبت بالا و پایین کردم. + ‌خیلی هم خوب، پس معیارهایی که برای ازدواج در نظر داشتی هم یادته! ‌ حرف من اینه، به عنوان پدربزرگت میگم یه پسر خوب پیدا شده که تمام معیار های مد نظر تو رو داره حالا علت مخالفتت چیه، الله اعلم! ماهور اینکه فکر میکنی دیر ازدواج کردن و زندگی رو از جهات مادی کامل کردن یک ارزش به حساب میاد کاملا غلطه! دخترم این حرفا رو من نباید بهت گوش زد کنم خودت ماشاءالله هم عاقل و هم بالغ هستی و این مسائل رو به خوبی درک میکنی که دیر ازدواج کردن و فشار غریزه جنسی آرامش رو از انسان میگیره! این مسائل به کنار اگر دیر اقدام به ازدواج کنی اون قدرت انتخاب قبلی رو نداری، چرا؟! چون وقتی میبینی که خواستگارات کم شدن و سن خودت هم بالا رفته مجبوری برخلاف میلت یکی از اونها رو انتخاب کنی، من نگرانتم دخترم! نگاهم به انگشت هایی افتاد که بر اثر سرمای وجودم به دور استکان چای حلقه شده بودند. سعی می کردم بغضم رو همراه با چای قورت بدم! ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 💖قاتل قلب من💖 قسمت چهل‌ ام «بہ‌قلم:آیناز‌غفارۍ‌نژاد» نگاهم به انگشت هایی افتاد که بر اثر سرمای وجودم به دور استکان چای حلقه شده بودند. سعی می کردم بغضم رو همراه با چای قورت بدم! - باباحاجی اگر نظر من رو بخواید به نظرم استحقاق کمی احترام رو دارم! شما باید به نظر من احترام بزارید و نظرم رو درباره اون پسری که قرار بیاد خواستگاری بپرسید. اگر در مساله ازدواج به نظر من توجه نکنید و خودتون بِبُرید و بدوزید در آینده این زندگی با مشکل مواجه میشه! میدونید چرا؟ چون هر دختری مردی رو دوست داره که با شرایطش هماهنگ باشه و از نظر شکل و قیافه، تحصیلات‌، سن و سال و فرهنگ از همه بالاتر و از نظر دین و اخلاق هم با اون هماهنگ باشه. حالا شما بهشون اجازه دادید بیان خواستگاری من حرفی ندارم اگر بگیم نیان خیلی بی احترامی میشه، ولی قول نمیدم که جوابم مثبت باشه! چایی رو خورده نخورده در سینی گذاشتم و بلند شدم. باباحاجی سری به نشانه تاسف تکون داد اما بی اعتنا بهش به آشپزخونه پناه بردم. صحبت های عمه مدام در ذهنم اکو میشد « اگر من جای تو بودم تن به این ازدواج اجباری نمی‌دادم!‌ » اگر همین‌ جوری دست روی دست میذاشتم قطعا تا آخر سال عروسم میکردند! مکه نشد مدینه ... این یکی نشد یه خواستگار دیگه! باید کاری کنم که کلا قید پیدا کردن خواستگار اون هم برای من رو بزنند! کفگیر رو در دست گرفتم و کف هایی که بر روی برنج بود رو در آوردم. + دختر چی کار میکنی! برو کنار موهات می افته توی غذا! تک خنده ای کردم و از اجاق گاز فاصله گرفتم، بر روی زمین نشستم و زانو هام رو در بغل گرفتم. پوفی کشیدم و دستی کشیدم بین موهام و چند باری سرم رو تکون دادم که صدای سرزنشگر مامان جون بلند شد! ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بسم الله الرحمن الرحیم یک‌سال‌و‌نیم‌با‌تو پارت‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭321‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ ز_سعدی به حاج خانم که صورتی بسیار پیر و چروکیده داشت و موهای سرخ حنا خورده اش از زیر روسری سفیدش دیده می شد سلام کردم و با ایشان حال و احوال کردم. نکاتی را درباره استفاده از آب و برق و آشپزی در آشپزخانه و استفاده از حوض و حیاط را گوشزد کرد که به نظرم سختگیرانه بود اما با توجه به هشت خانواری که در این خانه کنار هم زندگی می کردند این سختگیری ها لازم بود. در پاسخ به تمام حرف هایش چشم گفتم و بعد از گرفتن کلید همراه محمد علی و احمد به اتاق کناری اتاق صاحبخانه رفتیم. اتاقی که کمی از سه در چهار بزرگتر بود و دیوار های گچی اش از شدت کثیفی سیاه شده بود. بین اتاق ما و صاحبخانه دری چوبی شیشه ای قرار داشت و دیوار روبروی در ورودی اتاق سه طاقچه کوچک داشت. کفش هایم را در آوردم و بسم الله گویان پا درون اتاق گذاشتم توجهم به قرآن روی طاقچه جلب شد و همین باعث شد چند ثانیه ای سر جایم ساکن بمانم که احمد گفت: موکت تمیزه بیا تو احمد وسایل را گوشه اتاق گذاشت و رو به من که کنار وسایل رفتم پرسید: اشکالی نداره چند ساعتی این جا تنها بمونی؟ محمد علی پرسید: داداش کجا میخوای بری؟ احمد آه کشید و گفت: میخوام برم دیدن آقام ... _داداش بی خیال خطرناکه .... شما دندون رو چیگر بذار دو یه روز بگذره خودم میام می برمت پیش شون الان دو ر و بر حاجی یا خونه حاجی پیدات بشه سریع شناسایی میشی و می گیرنت احمد کلافه به صورتش دست کشید که محمد علی گفت: شما همین جا باش من میرم به حاجی خبر میدم اومدی یه جوری هماهنگش می کنم هم رو ببینید احمد کف اتاق نشست به دیوار پشت سرش تکیه زد و چیزی نگفت. محمد علی به سمت در اتاق رفت و گفت: من میرم ولی زود بر می گردم. چیزی لازم ندارید براتون بیارم؟ احمد از جا برخاست و برای بدرقه او دم در رفت و گفت: نه دستت درد نکنه محمد علی از اتاق بیرون رفت و در حالی که کفش می پوشید گفت: من زود بر می گردم جایی نری 🇮🇷هدیه به روح مطهر شهید سید مسعود صرافی صلوات🇮🇷 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بسم الله الرحمن الرحیم یک‌سال‌و‌نیم‌با‌تو پارت‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭‭322‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ ز_سعدی محمد علی رفت و احمد گوشه ای از اتاق نشست و با هر دو دستش صورتش را پوشاند. هم نمی خواستم مزاحم حال و هوایش باشم هم به شدت خسته بودم. پتو را روی موکت پهن کردم و علیرضا را روی زمین گذاشتم و رویش را پوشاندم و خودم هم کنارش دراز کشیدم تا شیرش بدهم و از خستگی خوابم برد. چشم که باز کردم اتاق تقریبا تاریک بود و احمد نبود. از گرسنگی احساس ضعف داشتم. از صبح زود که صبحانه خورده بودیم و کمی نان و پنیرکه در راه خوردم دیگر چیزی نخورده بودم. به سراغ بقچه رفتم و کیسه پارچه ای نان را بیرون کشیدم. نان مان خشک شده بود و دیگر پنیر هم نداشتیم. چند دانه قند برداشتم و در لیوان انداختم. چادرم را روی سرم کشیدم و به حیاط رفتم و لیوان را آب کردم و به اتاق برگشتم. نان خشک شده را تکه تکه کردم و در لیوان انداختم تا نرم شود و کم کم بتوانم بخورم. آن قدر گرسنه ام بود که همین نان و آب قند را با لذت خوردم. علیرضا را عوض کردم و رویش را کامل پوشاندم. اتاق خیلی سرد بود و می ترسیدم مبادا سرما بخورد. دوباره چادرم را روی سرم انداختم و به حیاط آمدم و کنار حوض نشستم تا کهنه های علیرضا را بشویم. نه صابونی داشتم و نه تشتی که در آن بتوانم چیزی بشویم. به ناچار شلنگ را در جا شلنگی گذاشتم و شیر آب را کم باز کردم و با آبِ تنها مشغول شستن کهنه ها شدم که با صدای یکی از همسایه ها از جا پریدم: تو معلوم هست داری چی کار می کنی همه حیاطو نجس کردی از جا برخاستم و سلام کردم با عصبانیت گفت: علیک سلام معلوم هست داری چه غلطی می کنی؟ همه حیاطو به کثافت و نجاست کشیدی از حرفش دلم شکست و با بغض گفتم: شرمنده لگن و تشت نداشتم _لگن و تشت نداشتی زبونم نداشتی بیای بگی یکی بهت بده این جوری همه جا رو پر از کثافات بچه ات نکنی؟ به هر سختی بود جلوی ترکیدن بغضم را گرفتم و گفتم: ببخشید حواسم نبود ولی من آبو کم باز کردم دستم رو هم توی چاه گرفتم که جایی نجس نشه از صدای بلند او همه همسایه ها دورمان جمع شده بودند که او با عصبانینت گفت دروغ نگو داشتم از پشت پنجره می دیدمت که چه جوری کثافت و نجاست بچه ات رو همه جای حیاط پخش کردی 🇮🇷هدیه به روح مطهر شهید ید الله ممتازان صلوات🇮🇷 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛