•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . پلڪش پرید اما بہ سمتم برنگشت،گوشہ ے لبش را جوید و سیب گلویش لرزید! اما آرام و خونسرد گفت:بہ عمو و خالہ سلام برسون! در ماشین را باز ڪردم:بزرگے تونو میرسونم خان داداش! نفسش را بیرون داد و دهانش را باز و بستہ ڪرد. از ماشین پیادہ شدم و در را بستم،سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. شیشہ را پایین داد و صدایم ڪرد:رایحہ خانم! بہ سمتش سر برگرداندم و اخم ڪردم. لبخند بے جانے زد:وَ اصْبرِْ وَ مَا صَبرُْڪَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لَا تحَْزَنْ عَلَیْهِمْ! و صبر ڪن در آنچہ بہ تو رسید و نیست صبر تو مگر بہ توفیق خدا و غمگین مشو! سپس شیشہ را بالا داد و سریع حرڪت ڪرد! مات و مبهوت بہ رفتنش خیرہ شدم‌. دست ڪسے روے شانہ ام نشست. ڪنجڪاو و بهت زدہ سر برگرداندم،صورت خندان و پر نشاط زهرا را دیدم. بہ زور لبخند زدم:سلام! محڪم در آغوشم گرفت و گونہ ام را بوسید:سلام خانم دڪتر! از وقتے پات بہ دانشگا تهران وا شدہ ما رو تحویل نمے گیرے! لبخندم را پر رنگ ڪردم:این چہ حرفیہ دیونہ؟! گونہ اش را بوسیدم و گفتم:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود! خیلے یہ ذرہ! از آغوشش بیرون آمدم،لبش را ڪج ڪرد:آرہ جون خودت! از احوال پرسیات مشخصہ! همراہ هم وارد خیابان شدیم،ناگهان زهرا گفت:راحت شدینا رایحہ؟! متعجب نگاهش ڪردم:از چے راحت شدیم؟! او هم با تعجب بہ صورتم خیرہ شد:از شر حافظ دیگہ! _یعنے چے؟! _مگہ خبر ندارے؟! سرم را تڪان دادم:از چے خبر ندارم؟! _حاج محمد اینا دارن از محلہ میرن! بابام گفت حاج باقر خوب حقشونو گذاشت ڪف دستشون! گیچ ایستادم و بازوے زهرا را ڪشیدم:از چے حرف میزنے؟! بہ پیشانے اش چین داد:از الم شنگہ ے حافظ دیگہ! تنم لرزید:ڪدوم الم شنگہ؟! بهت در چشم هایش نشست:مگہ خبر ندارے؟! بے طاقت گفتم:میگے چے شدہ یا نہ؟! با زبان لبش را تر ڪرد و انگار بخواهد داستان مهیجے را تعریف ڪند با آب و تاب زبان باز ڪرد:روز چهارم عید بود،عید دیدنے رفتہ بودیم خونہ ے حاج باقر. یڪم نشستیم و خواستیم بلند شیم ڪہ در زدن،اونم چہ در زدنے! بلانسبت انگار حیوون چارپا داشت بہ در لگد مینداخت! داداشت! محراب! مڪث ڪرد بازویش را تڪان دادم:خب! _رفت درو وا ڪنہ،جونم برات بگہ ڪہ همہ هراسون پریدیم تو ایوون ڪہ ببینیم چہ خبرہ. یهو در وا شد و حافظ پرید رو محراب! بابام و حاج باقر سریع رفتن سمتشون. مام دوییدیم ڪہ ببینیم چے شدہ،بابام و حاج باقر بہ زور حافظو نگہ داشتہ بودن. چنان عربدہ میڪشید ڪہ هنوز صداش تو گوشمہ. داد میزدا رایحہ! اصلا فڪ نمے ڪردم اون حافظ با شخصیت و آروم باشہ! همہ هاج و واج موندہ بودیم،یهو سر محراب داد ڪشید ڪہ چہ چرت و پرتے پشت سر من بہ حاج فتاح گفتے؟! محرابم بلند شد آروم گفت احترام خودتو نگہ دار! حاج فتاح چندتا سوال پرسید منم بدون اضافہ و ڪم جواب درستو بهش دادم. حافظ دوبارہ پرید سمتش ڪہ حاج باقر نگهش داشت. چندتا از همسایہ هام جمع شدہ بودن جلوے در. حافظم بہ در لگد انداخت و عربیدہ ڪشید یڪے بہ نعل میزنے یڪے بہ میخ آقا محراب! هم دختر حاج فتاحو میخواے هم دختر حاج خلیلو! اینو ڪہ نگفت رنگ محراب عین لبو سرخ شد! حاج باقر با اخم سر حافظ داد زد ڪہ حرف دهنتو بفهم! پاے دختر حاج فتاحو وسط نڪش،راجع بہ دختراے حاج خلیل ڪہ اصلا دهن وا نڪن! حاج باقر خواست ببرتش بیرون ڪہ دوبارہ حافظ صداشو انداخت رو سرش ڪہ حاج باقر پسرت زن میخواد اونم نہ یڪے! یڪے یڪے یڪے! هم رایحہ خانم هم الناز خانم! احتمالا میخواد حرمسرا را بندازہ! محرابو ڪارد مے زدے خونش در نمے اومد،پرید سمت حافظ! خالہ ماہ گل سریع رفت بین شون! حافظ جلوے پاے محراب تف ڪرد ڪہ خیلے هوس باز و طماعے! دیگہ واسہ من جانماز آب نڪش! حاج باقر ڪہ اصلا حال درستے نداشت،برگشت گفت حافظ یہ ڪلمہ دیگہ راجع بہ رایحہ حرف بزنے دندوناتو خرد مے ڪنم! محراب بہ هیچڪس چشم ندارہ! خصوصا بہ خواهرش! حافظم چندتا لیچار گفت و باباے من و همسایہ ها راهیش ڪردن رفت! بابام مے گفت نمے دونم حاج باقر چے ڪار ڪرد ڪہ بار و بندیلشونو جمع ڪردن از محلہ برن! قلبم بہ تپش افتادہ بود،یڪ دستم را روے دهانم گذاشتم و یڪ دستم را روے قلبم. زمزمہ ڪردم:یا فاطمہ ے زهرا! سپس محڪم لبم را گاز گرفتم،آنقدر محڪم ڪہ طعم خون در دهانم پیچید! دیگر صداے زهرا را نمے شنیدم! فقط نگاہ دلخور محراب جلوے چشم هایم بود! •♡• با صداے باز و بستہ شدن در سریع دفتر را بست و زیر لحافش پنهان ڪرد! صداے مادرش از پذیرایے بہ گوش رسید:مهتاب! نیستے؟! نفس عمیقے ڪشید و ڪلافہ بہ موهایش چنگ انداخت! هیچ چیز شبیہ بہ چیزهایے ڪہ برایش تعریف ڪردہ بودند نبود! هیچ چیز! بہ خصوص رایحہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

ز ڪنار من و محراب محو بشود! میلے بہ رفتن نداشتم،با خودم عهد بستہ بودم تا زمانے ڪہ محراب قدمے برنداشتہ،خودم را بہ آن راہ بزنم و عادے برخورد ڪنم! مثل رایحہ ے تیر ماہ سال پنجاہ و هفت! باید حرڪتے مے ڪرد،باید حرفے مے زد،باید این فاصلہ و علاقہ ے پنهان را ڪنار مے زد! با صداے زنگ در از روے تخت بلند شدم و بہ سمت ڪمد رفتم. در ڪمد را ڪہ باز ڪردم صداے ریحانہ از حیاط بہ گوشم رسید:یااللہ! حجاب ڪنین داداش محرابہ! پیشانے ام بالا رفت و پشت بندش ضربان قلبم! لبم را بہ دندان گرفتم و گوش هایم را خوب تیز ڪردم! صداے یااللہ گفتن محڪم و محجوب محراب در خانہ طنین انداخت. ڪمے قدم زدم تا از شوق و استرسم ڪم بشود! با وسواس از داخل ڪمد دامن خاڪسترے رنگے بیرون ڪشیدم و ڪنارش پیراهن مشڪے و روسرے اے بہ رنگ دامن‌ گذاشتم. باید نشانش مے دادم من رایحہ ے روزهاے قبلم! روزهاے قبل از عاشقے! اگر قدمے برنمے داشت،ارزانے دختر حاج فتاحش مے ڪردم! لباس هایم را تعویض و بہ خودم در آینہ نگاہ ڪردم،نگاهم بہ سمت شیشہ ے عطرم رفت. مدتے بود ڪہ بیرون از خانہ عطر نمے زدم،صورتم ڪمے بے حال و رنگ پریدہ بہ نظر مے رسید. لبخند بہ لب و شاداب از اتاق بیرون رفتم! محراب روے مبل نشستہ بود و مامان فهیم رو بہ رویش. برعڪس روزهاے قبل ڪہ اڪثر اوقات با لباس سپاہ مے دیدمش،شلوار سیاہ و پیراهن سفید بہ تن ڪردہ بود. مدتے بود ڪہ تہ ریش می‌ گذاشت،تہ ریش چهرہ اش را مردانہ و معصوم تر نشان مے داد. چند قدم ماندہ بود بہ مبل ها برسم ڪہ سریع گلویم رو صاف ڪردم و بلند گفتم:سلام! خوش اومدی! محراب سرش را بلند ڪرد اما چشمهایش را نہ! همانطور ڪہ بہ احترامم سرپا مے ایستاد با لحنے آرام و ملایم جواب داد:سلام! خیلے ممنون،حالت خوبہ؟ لبخندم را عمیق تر ڪردم تا اضطراب و دلتنگے ام پنهان بماند! _الحمدللہ! شما خوبے؟! سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد و دوبارہ نشست. نگاهش را بہ مامان فهیم دوخت‌ و گفت:شڪر خدا منم خوبم! آرام بہ سمت شان قدم برداشتم و ڪنار مامان فهیم نشستم. محراب ڪہ من را دید سرش را ڪمے پایین انداخت و بہ فرش خیرہ شد. مامان فهیم متعجب ابروهایش را بالا داد و نگاهے بہ محراب و سپس بہ من انداخت! شرم و حیا در صورت و چشم هایش موج مے زد چند ثانیہ گذشت که محراب چشم هایش را بہ صورت مامان دوخت. _ماشین عمو خلیل خراب شدہ بود،قرار شد من،شما و مامانو برسونم خونہ ے حاج فتاح،بابا و عمو خلیل خودشون با هم میان! مامان فهیم چینے بہ پیشانے اش داد:هے بہ حاج خلیل میگم این ماشین دیگہ جون ندارہ یہ پر ڪاہ با خودش بڪشہ چہ برسہ بہ آدمیزاد! مگہ گوش میدہ؟! هر دفعہ ڪہ بہ حال مرگ میوفتہ میگہ این چیزیش نیس،دلش براے محراب تنگ شدہ! هم خودشو اسیر ڪردہ هم تو رو! محراب لبخند پر محبتے زد:این چہ حرفیہ؟! ڪدوم زحمت؟! ریحانہ همانطور ڪہ چادر مشڪے اش را روے سرش مے انداخت و بہ سمت ما مے آمد گفت:مامان دلت میاد بہ بنز اینطورے بگے؟! خیلے جیگرہ! سریع گفتم:جون حاج باباستو بنز بابابزرگِ خدا بیامرز! مامان فهیم بلند شد:مگہ من حریف شما سہ نفر میشم؟! ببینم تهش چے میشہ! سپس بہ سمت رخت آویز رفت و چادرش را برداشت. محراب نگاهش را میان من و ریحانہ گرداند سپس آرام و محتاط گفت:ولے خالہ فهیمہ راس میگہ! باید از بنز دل بڪنین! ریحانہ نگاهش را بہ من دوخت:راضے ڪردن حاج بابا فقط ڪار رایحہ س! نگاہ محراب معنادار شد و پر از لبخند،زمزمہ ڪرد:بر منڪرش لعنت! سپس از روے مبل بلند شد،بے توجہ بہ محراب ڪنار ریحانہ ایستادم. ریحانہ در گوشم زمزمہ ڪرد:ببینیم بعد از دوسال طلسم خواستگارے از الناز خانمو مے شڪنہ یا نہ؟! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم:چطور؟! تن صدایش را پایین تر برد:خالہ ماہ گفت هیچ آبے از محراب گرم نمیشہ! بهش گفتم یا دخترے ڪہ میخوادو معرفے میڪنہ پا پیش میذاریم یا بحث خواستگارے از النازو میڪشم وسط! نفس در سینہ ام حبس شد،کم مانده بود چشم هایم از حدقہ بیرون بزند! لبم را بہ دندان گرفتم و دستم را روے قلبم گذاشتم! یعنے تا همین چند دقیقہ قبل محراب بہ خالہ ماہ گل چیزے گفتہ بود؟! بعید مے دانستم! دیگر میلے بہ رفتن نداشتم،میلے بہ تظاهر کردن نداشتم،میلے بہ ارزانے ڪردن محراب بہ دختر حاج فتاح هم نداشتم! با صداے مامان فهیم بہ خودم آمدم. _بیاین دیگہ! در گرماے تیر ماہ،تنم یخ زدہ بود! پاهایم تنم را بہ زور دنبال خودشان مے ڪشیدند! چند دقیقہ بعد همہ سوار ماشین عمو باقر شدیم و محراب راہ افتاد. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . در طول راہ خالہ ماہ گل و مامان مدام باهم پچ پچ مے ڪردند و مے خندیدند! با هر حرف و لبخند آن ها،قلب من زیر و رو مے شد. من،مامان فهیم و خالہ ماہ گل عقب نشستہ بودیم،حرف هاے مامان و خالہ تمامے نداشت و براے همین ڪنار هم نشستند! ریحانہ هم ج

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . با زحمت سرم را بلند ڪردم و چشم هایم را بہ آرم لباسش دوختم. _ممنون! شما خوبے؟! _الحمداللہ! حال خان جون چطورہ؟! _بد نیس،شاید چند روز دیگہ با مامان و ریحانہ بیاد تهران. لبخند زد:چقد خوب! دلم براش تنگ شدہ! سپس از ڪنارم عبور ڪرد و راهِ پلہ هاے طبقہ دوم را در پیش گرفت‌. در همان حین خالہ ماہ گل از اتاقش بیرون آمد و ڪنارم ایستاد. _امیر عباس اومدہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بعلہ! دستش را پشت ڪمرم گذاشت:پس یہ بشقاب و قاشق و چنگال دیگہ بیار. همراہ هم وارد آشپزخانہ شدیم،ظرف سالاد شیرازے و بشقاب و خورشت خورے اے براے امیرعباس برداشتم. خالہ ماہ گل هم دیس برنج و ظرف خورشت را آورد،سپس سر میز نشست و گفت:بشین خالہ! چشمے گفتم و صندلے را عقب ڪشیدم،من ڪہ پشت میز نشستم امیرعباس وارد شد و مودبانہ بہ خالہ سلام داد. خالہ بہ احترامش ایستاد و تعارفش ڪرد ڪہ پشت میز بنشیند. دست و صورت امیرعباس هم خیس شدہ بود،محراب از پلہ ها پایین آمد. گرمڪن نوڪ مدادے رنگے همراہ با بلوز مشڪے بہ تن ڪردہ بود. حولہ ے ڪوچڪے بہ سمت امیرعباس گرفت. امیر تشڪر ڪرد و دست و صورتش را خشڪ. دوشادوش هم پشت میز نشستند،محراب رو بہ روے من و امیر ڪنارش. خالہ ماہ گل دیس برنج را بہ سمت امیرعباس گرفت. _بڪش خالہ! امیرعباس دستش را رد ڪرد و گفت:اول شما! شرمندہ مزاحمتون شدم مامان خونہ نبود،محراب اصرار ڪرد بیام. خالہ گرم خندید:چہ مزاحمتے؟! شما مراحمے! سپس دو سہ ڪفگیر براے خودش برنج ڪشید و دیس را بہ سمت محراب و امیرعباس هل داد‌. امیرعباس نگاہ مهربانش را بہ من دوخت و گفت:اول خانما! بشقابتو بدہ! بشقابم را بہ دستش دادم و نگاهم را بہ میز دوختم. امیر خم شد و بشقاب را مقابلم گذاشت،تشڪر ڪردم و چند قاشق خورشت روے برنجم ریختم. بوے قورمہ سبزے زیر بینے ام پیچید و مدهوشم ڪرد! رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:چہ ڪردے خالہ! خیلے هوس قورمہ سبزے ڪردہ بودم! _نوش جونت! امیرعباس با خندہ گفت:تو این چند روز دایے خلیل چے ڪشیدہ! اخم ریزے ابروهایم را گرہ زد:آرہ شنیدم نذاشتے یہ لقمہ از ڪشڪ بادمجونم بہ عمہ و عمو سهراب برسہ! محراب خندید و گفت:خوردے آقا امیرعباس؟! امیرعباس از رو نرفت:مامان و بابام خیلے برام عزیزن! نمے خواستم از دستشون بدم! صداے خندہ ے خالہ ماہ گل و محراب بہ هوا رفت. اخم هایم را از هم باز ڪردم و لبخند زدم. زیر لب گفتم:پررو! یڪے طلبت! لقمہ اش را قورت داد:ولے دور از شوخے جاے امیدوارے دارے! اگہ دڪتر نشدے بہ آشپز شدن امید داشتہ باش! پشت چشمے برایش نازڪ ڪردم:چشم! مرسے ڪہ گفتے! ابرو بالا انداخت:خواهش میڪنم! محراب لبخندے بہ رویم زد و نگاهش را بہ بشقابش دوخت. خودم را بہ زور ڪنترل ڪردم تا لب هایم بہ لبخند باز نشوند! خالہ ماہ گل پرسید:چے شدہ امروز براے ناهار اومدین خونہ؟! محراب لیوانے آب براے خودش ریخت و گفت:قرارہ فردا عازم ماموریت بشیم! این شد ڪہ زودتر اومدیم خبر بدیم و وسایلمونو جمع ڪنیم. دلم هورے ریخت پایین! خالہ ماہ گل پرسید:ڪجا بہ سلامتے؟! محراب نفس عمیقے ڪشید:ڪردستان! خالہ با آرامش گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! بہ سلامت برین و برگردین! سپس رو بہ من ادامہ داد:بعد از ناهار میاے بریم خونہ ے حاج فتاح؟! متعجب پیشانے ام را بالا دادم و گفتم:خونہ ے حاج فتاح؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ! الهام خانم ختم قرآن گرفتہ دو شب پیش زنگ زد خبر داد. مے خواس بہ شمام زنگ بزنہ ڪہ گفتم فهیمہ رفتہ تبریز! فڪ ڪنم الانا شروع شدہ،منم تنهام اگہ دوس دارے توام بیا بریم! من من ڪنان گفتم:زشت نیس بدون دعوت بیام؟! چشم هایش را از تعجب درشت ڪرد:چہ زشتے؟! مجلس خصوصے ڪہ نیس! ختم قرآن ثوابم دارہ! مردد گفتم:باشہ! امیرعباس معذب سرش گرم غذا خوردنش بود،با صداے زنگ تلفن خالہ سریع از جایش بلند شد و بہ سمت تلفن رفت. همین ڪہ خالہ رفت،محراب سر بلند ڪرد و زیر چشمے امیرعباس را پایید. سپس با احتیاط لب هایش را تڪان داد،بدون صدا! با دقت بہ حرڪت لب هایش خیرہ شدہ بودم تا متوجہ بشوم چہ مے گوید! فهمیدم ڪہ گفت "اگہ اذیت میشے نرو!" و قلبم براے این همہ حواس جمعے و مهربانے اش پر ڪشید! نمے توانستم واڪنشے نشان بدهم،در تیررس امیرعباس بودم! بہ لبخند ڪم رنگے بسندہ ڪردم و با اشتهاے بیشترے مشغول غذا خوردنم شدم‌. چند دقیقہ بعد همگے از پشت میز بلند شدیم،خواستم میز را جمع ڪنم ڪہ خالہ ماہ گل اجازہ نداد و گفت بہ خانہ بروم و سریع آمادہ بشوم‌. بہ خانہ برگشتم و لباس هایم را با لباس رسمے ترے تعویض ڪردم. در عمارت را ڪہ زدم،خالہ چادر مشڪے بہ سر در را باز ڪرد و گفت:محراب مے رسنتمون! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . صداے الناز بود،متعجب پیشانے ام را بالا دادم و در را باز ڪردم. دلم شور زد! الناز با چادر رو گرفتہ و نگاهش بہ زمین بود. گلویم را صاف ڪردم:سلام! سرش را بلند ڪرد،ترس و پشیمانے در چشم هایش موج مے زد. آرام گفت:علیڪ سلام! و سعے ڪرد لبخند بزند! _مهمون نمیخواے؟! از مقابل در ڪنار رفتم و تعارفش ڪردم. _بفرمایین عزیزم! با تعلل پا بہ حیاط گذاشت،در را پشت سرش بستم. ڪنجڪاو نگاهش ڪردم و گفتم:خوش اومدے الناز جان! جا خوردم! چیزے شدہ؟! چادرش را از روے صورتش ڪنار زد. _اینو باید شما بگے! دیروز یهو پاشدین رفتین! همراہ هم از پلہ هاے ایوان بالا رفتیم،با دست بہ داخل خانہ اشارہ ڪردم:برو تو! با اجازہ اے گفت و وارد شد،چادر و روسرے ام را از روے سر برداشتم و سر جایش آویزان ڪردم. _راحت باش ڪسے نیس! نفسش را آرام بیرون داد و چادرش را درآورد. بہ سمتش رفتم و گفتم:بدہ برات آویزون ڪنم! لبخند زد،محزون و مضطرب. _لازم نیس! باید زود برم. سرم را تڪان داد:هر طور راحتے! بشین! با قدم هاے بلند خودش را بہ مبل تڪ نفرہ اے رساند و نشست. همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رفتم گفتم:شربت آلبالو میخورے یا خاڪشیر؟! صدایش لرزید:هیچڪدوم! براے مهمونے نیومدم رایحہ! مقابل آشپزخانہ رسیدم:اینطورے نمیشہ ڪہ! الان برات... میان حرفم دوید:لطفا بیا بشین! باهات حرف دارم! سپس نفس عمیقے ڪشید،در واقع هوا را بلعید! در دل "خدا بہ خیرے ڪنه" گفتم و بہ سمتش رفتم،رو بہ رویش نشستم و گفتم:دارم نگران میشم! چے شدہ؟! انگشت هایش را در هم گرہ زد و نگاهش را بہ چشم هایم دوخت. _دیروز یهو رفتین! لبخند زدم،بہ زور! _خالہ ماہ گل گفت بریم،باید زود بر مے گشتیم! جدے پرسید:از حرفای‌ مامانم ناراحت شدین؟! جا خوردم،لب هایم را تڪان دادم:ڪدوم حرفا؟! لبش را بہ دندان گرفت و ڪمے خم شد. _باهات حرف دارم رایحہ! جون حاج باباتو قسم بخور هر حرفے بزنم بہ هیچڪس نمے گے! هیچڪس! اخم ڪردم:خوش ندارم جون عزیزامو قسم بخورم! لب هایش لرزید:ولے من قسمت میدم! مدیونت میڪنم! بہ جون حاج بابات! هر حرفے میزنم باید بین خودمون بمونہ! بہ مبل تڪیہ دادم و خونسرد گفتم:من حرفم سندہ! نیاز بہ قسم و آیہ نیس! هرچے بگے بین خودمون مے مونہ. با تشویش لبش را جوید و یڪ بارہ گفت:دس از سر محراب بردار! تڪیہ ام را از مبل گرفتم،ابرویم بالا پرید. _جانم؟! بغض صدایش را لرزاند و مظلوم نگاهم ڪرد:از محراب بگذر! پوزخند زدم:متوجہ حرفات نمے شم! قطرہ ے اشڪے روے گونہ اش لغزید:خوب متوجہ میشے! این ڪار درس نیس! چشم هایم گرد شد:ڪدوم ڪار؟! _همین ڪہ دوسال قبل ماہ گل خانم منو براے محراب در نظر داشتو تو نذاشتے بیان خواستگارے! یعنے... با حرص گفتم:یعنے بهترہ ساڪت شے! خجالت بڪش! نمیخوام بے احترامے ڪنم بهترہ برے! نفسش را با حرص بیرون داد:من...من محرابو دوس دارم! آمدم بگویم اما او تو را دوست ندارد اما دلم نیامد! خودم را زدم بہ آن راه:خب داشتہ باش! بہ من چہ؟! _چون تو میون مایے! دس و بالشو بستے ڪہ... نگاهم سرد شد:ارتباطے بین من و محراب نیس! قطرہ ے اشڪ دیگرے روے گونہ اش لغزید:پس چرا پشیمون شد؟! پس چرا اون شبے ڪہ براے افطار اومدین خونہ مون موقع رفتن آروم بهم گفت بهترہ خودمو آزار ندم چون دلش پیش توئہ؟! چشم هایم گرد شد،محراب بہ این دختر دیوانہ چہ گفتہ بود؟! گفتہ بود مرا مے خواهد؟! سریع گفت:نگو ڪہ خبر ندارے! همہ مے دونن ڪہ افتادے جلوے محراب! ببین رایحہ! محراب آدم تو نیس! تو نمے تونے باهاش ڪنار بیاے،یعنے تو زن زندگے با اون نیستے! نہ ڪہ بد باشے نہ! باهم فرق دارین! نمے دونم چے ڪارش ڪردے ڪہ افتادہ دنبالت! نمے دونم چرا اومدہ سراغ تو! ولے...ولے دارے اشتبا مے ڪنے! براے تو بهتر از محراب هس! محراب آدم تو نیس،چند وقت دیگہ دلتو مے زنہ... درس نیس ڪہ با زور و آتو... پوزخند زدم و با حرص گفتم:این همہ حرفو از ڪجا آوردے؟! از ڪے شنیدے؟! چے دیدے از ما ڪہ این حرفا رو میزنے؟! چطورے روت میشہ تو چشام نگا ڪنے و این همہ دروغ بگے؟! لبش را بہ دندان گرفت:همہ چے معلومہ! دیروز ڪہ یهو پاشدین رفتین یڪے از خانماے مجلس گفت ڪہ عروس عمہ ش همسایہ تونہ دیدہ خیلے جیڪ تو جیڪین! دیدہ ڪہ تو زیاد میرے خونہ شون براے همین از حرفاے مامان ناراحت شدین و یهو پاشدین رفتین! دندان هایم را روے هم فشار دادم و بلند شدم. بہ سمتش رفتم و با حرص بازویش را گرفتم و گفتم:نمے خواستم بد حرف بزنم اما حدو گذروندے خانم ڪوچولو! محراب هیچوقت تو رو نمے خواس! یعنے هیچڪسو نمے خواس! همون دو سال پیش گفت خالہ ماہ گل براش آستین بالا نزنہ. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مے دانستم جلوے من معذب است و نمے تواند دراز بڪشد. دلم نیامد اذیت بشود،رو بہ خالہ ماہ گل گفتم:خالہ با اجازہ تون من میرم‌. خالہ از چهارچوب در بہ سمتم برگشت،اخم ڪرد:تازہ اومدے ڪہ! راستے یادم رفت بپرسم تو ناهار خوردے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:آرہ خالہ جون،این روزا براے این ڪہ من تنها نباشم حاج بابا ناهارا میاد خونہ. خالہ ماہ گل لبخند زد:آرہ حاج باقر مے گفت چند روزہ بے یار و همدم شدم! ناهارا رو با حاج خلیل مے خوردم ڪہ چند روزہ میرہ خونہ میگہ بچہ م تنها نمے تونہ غذا بخورہ. منم گفتم خدا خیرش بدہ ڪہ باعث شد تو از بازار دل بڪنے و بہ اندازہ ے یہ ناهار خوردن بیشتر ببینمت! بشین یہ شربت بخور بعد برو،تنها مے خواے چے ڪار ڪنے؟! _شاید منم برم تبریز! خالہ بہ چهارچوب تڪیہ داد و پرسید:مگہ خان جون نمیاد تهران؟! شانہ بالا انداختم و گفتم:فعلا ڪہ راضے نشدہ! صداے محراب را از پشت سر شنیدم:من ڪہ میگم نمیاد از تبریز دل نمے ڪنہ! بہ سمتش برگشتم و گفتم:آرہ مامان فهیم ڪہ فعلا نتونستہ راضیش ڪنہ! فڪ ڪنم ماباید ڪم ڪم جمع ڪنیم بریم. محراب از روے مبل بلند شد و بہ سمت آشپزخانہ رفت. خالہ متعجب پرسید:ڪجا؟! _شما با رایحہ خانم حرف بزن،منم یہ نیمرو بزنم ڪہ واقعا گرسنہ ام. سپس از ڪنار خالہ عبور ڪرد و وارد آشپزخانہ شد،خالہ پشت سرش رفت. ماندہ بودم بروم یا نہ؟! براے خداحافظے بہ سمت آشپزخانہ رفتم‌. محراب ماهیتابہ را روے گاز گذاشت و داخلش ڪمے روغن ریخت. رو بہ خالہ ماہ گل گفت:برات تخم مرغ بزنم؟! خالہ دست بہ سینہ ڪنارش ایستاد:بیا ڪنار برات درس مے ڪنم! زیر گاز را روشن ڪرد و لبخند گرمے زد:یہ نیمرو ڪہ این حرفا رو ندارہ! دلم براے نیمروهاے خودم تنگ شدہ! خالہ ماہ گل دست هایش را از هم باز ڪرد و لبخند ڪجے زد:خوبہ قرمہ سبزے و فسنجون نمے تونے درس ڪنے وگرنہ دیگہ دستپخت ما رو نمے خوردے! محراب خندید و چیزے نگفت،نیم نگاهے بہ سمت من انداخت و پرسید:براے شما بزنم؟! سرم را تڪان دادم:نہ ممنون! خالہ پشت میز ڪوچڪے ڪہ گوشہ ے آشپزخانہ بود نشست و بے مقدمہ پرسید:تو بہ دختر حاج فتاح گفتے دوسش ندارے؟! لبم را گزیدم و براے این ڪہ زانوهایم تحلیل نرود بہ دیوار تڪیہ دادم. محراب با چشم هاے گشاد شدہ و ابروهاے بالا رفتہ بہ سمت خالہ برگشت. مبهوت گفت:چے؟! خالہ دوبارہ با آرامش پرسید:تو شب افطارے بہ دختر حاج فتاح گفتے دوسش ندارے؟! محراب ناباورانہ و با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ جواب داد:چرا باید همچین حرفے بزنم؟! من غلط بڪنم ڪہ بہ ڪسے از این حرفا بزنم! خالہ ماہ گل جدے گفت:مے دونستم دروغہ! محراب نگاهش را میان ما گرداند. گرہ ڪورے میان ابروهایش افتاد:ڪے اینو گفتہ؟! آب دهانم را فرو دادم و نگاہ مضطربم را بہ خالہ ماہ گل دوختم. خالہ خونسرد گفت:خودش گفتہ! منم گفتم محراب از این خبط و خطاها نمے ڪنہ! محراب نفسش را با حرص بیرون داد،گردن و گونہ هایش سرخ شدہ بود. _اللہ اڪبر! من بہ دختر حاج فتاح نگاهم نڪردم چہ برسہ باهاش حرف بزنم! اونم همچین حرفے! سپس با حرص در یخچال را باز ڪرد و دو عدد تخم مرغ برداشت‌. زیر لب گفت:دیگہ خوشم نمیاد با این خانوادہ رفت و آمد ڪنیم! شمام مے خواین رفت و آمد داشتہ باشین لطفا منو معاف ڪنین! خالہ بہ پیشانے اش چین داد و گفت:بہ نظر منم اینطورے بهترہ! دیگر نتوانستم بایستم و با عجلہ بہ سمت خالہ رفتم. هر دو طرف صورتش را بوسیدم و گفتم:من دیگہ برم! خدافظ! نگذاشتم خالہ بلند بشود و گفتم خودم مے روم،بدون این ڪہ بہ محراب نگاہ ڪنم زیر لب خداحافظے گفتم و از آشپزخانہ بیرون زدم. هنوز چند قدم بیشتر برنداشتہ بودم ڪہ صداے دو رگہ و پر از لرز محراب را شنیدم. فڪر ڪرد من رفتہ ام! _از اون روزے ڪہ رفتین خونہ ے حاج فتاح ختم قرآن هم تو هم رایحہ خانم یہ جورے شدین حواسم هستا! بہ خدا اگہ حرف بے ربط زدہ باشن نمے تونم ملاحظہ ڪنم! خودت بهتر از هرڪسے مے دونے من سر تو و ... حرفش را ادامہ نداد،جملہ ے خالہ ماہ گل بہ جانم آتش انداخت. _سر من و رایحہ با ڪسے شوخے ندارے! بہ راهرو رسیدم،صدایے از محراب در نیامد،صداے خالہ مهربان شد و پر سوز:این دختر همینطوریش تحت فشارہ! بذا با عقل و حرف زدن جمعش ڪنیم! سرعت قدم هایم بیشتر شد،نفهمیدم چطور از عمارت سفید بیرون رفتم! وقتے در حیاط را بستم نگاہ معنادار مهین خانم و زمزمہ ے زیر لبش را دیدم! نگاهش آنقدر حرف داشت ڪہ بغض بہ گلویم بیاندازد... خواستم سلام ڪنم ڪہ با اخم وارد حیاطشان شد و در را محڪم بست! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_نهم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . چشم هایش از شادے مے درخشیدند،با شوق دوربین را برانداز ڪرد و بہ سینہ اش فشرد! رو بہ محراب گفت:از ڪجا مے دونستے ڪہ تو فڪر خریدن دوربینم؟! محراب یڪ پایش را روے پاے دیگرش انداخت و پیشانے اش را چین داد. _ما اینیم دیگہ! مبارڪت باشہ! عمو باقر بہ شوخے گفت:ولے باید باهاش ازمون ڪلے عڪس قشنگ بگیریا! ریحانہ خندید:بہ روے چشمم! اصلا قول میدم تا وقتے داداش زن نگرفتہ باهاش عڪس نگیرم،با عڪس گرفتن از عروسے داداش محراب افتتاحش مے ڪنم! گونہ هاے محراب سرخ شد و تا گردنش رسید،سرش را پایین انداخت و چشم هایش را بہ فرش دوخت! عمو باقر نگاہ معنادارے بہ محراب و سپس بہ خالہ ماہ گل انداخت و گفت:چہ خوب شد حرفشو انداختے ریحانہ! متعجب بہ عمو باقر چشم دوختم،عمو باقر گلویش را صاف ڪرد و با زبان لبش را تر ڪرد. انگار مضطرب بود،نگاهش را میان مامان فهیم و حاج بابا گرداند. _راستش همین روزا مے خوایم براے محراب آستین بالا بزنیم! آب دهانم را با شدت فرو دادم،نفس در سینہ ام حبس شد. مامان فهیم با شوق گفت:بہ سلامتے! بالاخرہ محراب بہ دختر حاج فتاح دل داد؟! سر محراب خم تر شد و گونہ ها و گردنش سرخ تر،عمو باقر لبخند زد:نہ دلش با دختر حاج فتاح نیس! مامان فهیم دو بہ شڪ چشم هایش را میان خالہ ماہ گل و عمو باقر چرخاند. _پس ڪے؟! عمو باقر دستش را روے پاے حاج بابا گذاشت و لبخندش را پر رنگ تر ڪرد:واقعیت...همہ چیز دس بہ دس هم داد تا امشب حرفشو پیش بڪشیم! ضربان قلبم بالا رفت،دهانم خشڪ شدہ بود. عمو باقر نگاهے بہ جمع انداخت و ادامہ داد:رسمش این بود ڪہ اول ماہ گل خانم با فهیمہ خانم صحبت ڪنہ ولے ما ڪہ این حرفا رو با هم نداریم! سگرمہ هاے حاج بابا در هم رفت و پرسید:ڪدوم حرفا؟! عمو باقر مهربان و مودبانہ گفت:براے اجازہ ے خواستگارے! ابروهاے مامان فهیم بالا پریدند،متعجب گفت:خواستگارے؟! اجازہ از ما؟! خالہ ماہ گل سرش را تڪان داد و با محبت گفت:اجازہ ے رایحہ جان دس شما و حاج خلیلہ دیگہ! نفس عمیقے ڪشیدم،گونہ هایم داغ شد و هوش از سرم پرید! چہ مے گفت خالہ ماہ گل؟! اجازہ ے خواستگارے مے خواستند؟! از ما؟! عمو باقر خندید:آرہ دیگہ! هرچند رایحہ دختر مام هس ولے باید اول اجازہ شو از شما بگیریم! اجازہ میدین سر فرصتے ڪہ صلاح بدونین براے محراب و رایحہ خدمت برسیم؟! چشم هاے مامان فهیم گرد شد و لبخند ریحانہ توام بود با شوق و حیرت! اخم هاے حاج بابا بدجور در هم رفت و صدایش لرزید:شوخیشم قشنگ نیس حاج باقر! لبم را بہ دندان گرفتم،دوبارہ صورت محراب سرخ تر شد و سرش خم تر... خودش را گوشہ ے مبل جمع ڪردہ بود،داشت آب مے شد طفلڪ... دست و پایم را از شدت هیجان و اضطراب احساس نمے ڪردم... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . همراہ ریحانہ روے زمین نشستیم و مشغول خوردن لقمہ هایمان شدیم. ریحانہ نگاهے بہ جمع انداخت و گفت:بهتر نبود الهام خانم و الناز نباشن؟! تیز نگاهش ڪردم،از چشم غرہ ے مامان فهیم هم بے نصیب نماند! لقمہ اش را قورت داد و سرش را پایین انداخت. خالہ ماہ گل همانطور ڪہ قابلمہ ے ڪاچے را هم مے زد گفت:سفرہ ے حضرت ابوالفضلہ،مال ما نیس ڪہ! موندہ بودم دعوتشون ڪنم یا نہ ڪہ بہ دلم افتاد دعوتشون ڪنم! قسمت بودہ! سپس لبخند مهربانے نثار من ڪرد و چشم هایش را بہ مامان فهیم دوخت. _چند شب قبل محراب یهو برگشت گفت ڪہ مامان! زنگ بزن خونہ ے حاج فتاح خبر بدہ بریم خونہ شون! گفتم واسہ چے مامان جان؟! گفت شاید ما ڪارے ڪردیم یا حرفے زدیم ڪہ اشتبا برداشت ڪردن! وظیفہ مونہ بریم حرف بزنیم و عذرخواهے ڪنیم،حاج باقر گفت یڪم صبر ڪنین. ظاهرا حاج فتاح با حاج باقر و حاج خلیل سر سنگین شدہ! فعلا ڪہ حرفے نزدیم ولے شاید تو این مجلس همہ ے حرف و حدیثا و دلخوریا رفع و رجوع شد! مامان فهیم اخم ڪرد و گوشہ ے لبش را جوید. عمہ مهلا لبخند پر محبتے زد و گفت:بچہ م محراب خوب گفتہ! اینطورے هم دینے گردن شما نیس و خیالتون راحتہ هم دهن خونوادہ ے حاج فتاح بستہ میشہ! شاید ناراحت بشن و بہ اِهن و تُلپِشون بر بخورہ ولے لازمشونہ! خالہ ماہ گل سر تڪان داد و گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! بہ سختے لقمہ ام را قورت دادم و چشم هایم را بہ گل هاے قالے دوختم. ریحانہ زیر لب ببخشیدے گفت،با زبان لبم را تر ڪردم و در دل آیت الڪرسے خواندم! رو بہ رویے با لشڪر الهام خانم و زنان منیریہ سخت بود! •♡• حوالے ظهر همہ ے ڪارهایمان تمام شد،مبل ها را گوشہ ے سالن چیدیم و دو سفرہ در سمت چپ و راست سالن پهن ڪردیم‌. روسرے هایمان را روے سر انداختیم،ریحانہ در حیاط را باز گذاشت تا مهمانان راحت و بدون تعلل وارد عمارت بشوند. صداے جیڪ جیڪ گنجشڪ ها آواز مجلس سادہ ے مان شدہ بود! پشت گاز ایستادہ بودم و استڪان هاے ڪمر باریڪ شیشہ اے را با چایے پر مے ڪردم! صداے مهین خانم از سالن بہ گوشم خورد:یالا صاب خونہ! لبم را محڪم گزیدم و "لعنت بہ دل سیاہ شیطونی" گفتم! نفس عمیقے ڪشیدم و سعے ڪردم آرام باشم و چیزے بہ روے خودم نیاورم! ریحانہ ڪنار من ایستادہ بود و ڪمڪم مے ڪرد،عمہ مهلا و مامان و خالہ ماہ گل براے استقبال از مهمانان در سالن ایستادہ بودند‌. ڪم ڪم همہ ے مهمانان آمدند و سر و صداے صحبت ڪردن زنان و آواز خواندن و نق زدن بچہ ها در عمارت طنین انداز شد! سینے چاے را بہ دست ریحانہ دادم و گفتم:اینا رو ببر آبجے! مهمونارم چشمے بشمار! ریحانہ باشہ اے گفت و رفت،مشغول پر ڪردن استڪان هاے بعدے شدم. دہ دوازدہ استڪان چاے ریختہ بودم ڪہ ریحانہ وارد آشپزخانہ شد و گفت:بہ هش نہ نفر چاے دادم،الان حدودا سے نفر اومدن! سینے را روے ڪابینت گذاشت و استڪان هاے چاے را داخلش چید. براے درآوردن استڪان هاے دیگر از ڪابینت خم شدم ڪہ صداے بشاش الهام خانم میان همهمہ ے جمعیت پیچید! _سلام بہ همگے! قبول باشہ ایشالا! صداے سلام و علیڪ ڪردن و احوال پرسے بلند شد. لبم را بہ دندان گرفتم و رو بہ ریحانہ گفتم:چایا رو ببر دیگہ! مردد نگاهم ڪرد و با قدم هاے ڪوتاہ و ڪند از آشپزخانہ بیرون رفت. استڪان ها را از داخل ڪابینت بیرون آوردم،مے خواستم قورے را بردارم ڪہ خالہ ماہ گل در چهارچوب در ایستاد. لبخند مهربان و آرامش بخشے روے لبش بود:چرا اینجا واسادے؟! با زحمت لبخند زدم:دارم چاے مے ریزم ریحانہ بیاد ببرہ! با سرعت بہ سمتم آمد و دستش را روے ڪمرم گذاشت‌. _یہ سینے دیگہ بردار چایایے ڪہ ریختیو ببر! من بقیہ شو مے ریزم! سریع گفتم:نہ! نہ! شما برین پیش مهمونا! خودم مے ریزم! اخمے ڪرد و آرام ڪنار گوشم گفت:نترس! اونا باید رو نداشتہ باشن ڪہ با تو رو بہ رو بشن نہ تو! برو دختر خوب! لبخند شرمگینے بہ رویش زدم و سینے چاے را برداشتم. زیر لب صلواتے فرستادم و از آشپزخانہ خارج شدم،سالن شلوغ و پر از زنان چادر سیاہ بہ سر شدہ بود‌. سہ چهار نفر دختر پنج شش سالہ وسط سالن مے دویدند و دو پسر هم سن و سالشان بہ دنبالشان! هر چہ جان داشتم در چشم ها و لب هایم ریختم تا بخندند! از ڪنار هرڪسے مے گذشتم خونسرد سلام مے دادم و خوش آمد مے گفتم! بعضے ها با مهربانے نگاهم مے ڪردند و ماشااللہ مے گفتند،بعضے ها هم ڪنجڪاو! عدہ اے دیگر هم اخم مے ڪردند یا پوزخند مے زدند! دور تا دور سالن چشم گرداندم تا ببینم از چہ ڪسانے باید پذیرایے ڪنم! الهام خانم و الناز و فاطمہ و دخترے ڪہ برایم ناآشنا بود سمت راست بالاے سفرہ نشستہ بودند،الهام خانم مشغول صحبت با طلا خانم،زن همسایہ ے مان بود! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_سوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . ڪنجڪاو بہ سمت پنجرہ رفتم و از پشت پردہ بہ حاج بابا چشم دوختم،صدایش خیلے ضعیف مے آمد. داشت با محراب سلام و احوال پرسے مے ڪرد،تعارف زد ڪہ بیاید داخل. بعد از چند ثانیہ محراب از چهارچوب در عبور ڪرد و سر بہ زیر جلوے حاج بابا ایستاد. حاج بابا در ڪوچہ را بست،دست بہ سینہ مقابل محراب ایستاد و پرسید:چیزے شدہ؟! محراب ڪمے این پا و آن پا ڪرد و سپس گلویش را صاف. سر بلند ڪرد اما چشم هایش را بہ حاج بابا ندوخت،مامان فهیم آرام لاے در را باز گذاشت. فهمیدم مے خواهد حرف هاے میان حاج بابا و محراب را بشنود! با تشویش لبم را بہ دندان گرفتم،صدایش محڪم بود اما آرام و متین! _مامان ماہ گل مے گفت دیروز خالہ فهیمہ زنگ زدہ و گفتہ عمو خلیل اجازہ ے خواستگارے نمیدہ! اخم هاے حاج بابا بیشتر درهم رفت:خب! لبخند محجوب محراب را دیدم! _اومدم...اومدم بپرسم چے ڪار ڪردم ڪہ عمو خلیلم حتے منو لایق خواستگارے ڪردن از دخترش نمے دونہ؟! حس از دست و پایم رفت،زیر لب زمزمہ ڪردم:دارے چے میگے محراب؟! برا حاج بابا انقد چیتان پیتان ڪردیو انگشتر عقیق انداختے؟! حاج بابا بلند گفت:الا اللہ الاللہ! من حرفامو هم جلو خودت زدم هم گفتم ڪہ فهیم خانم بہ مادرت بگہ! دیگہ ام نمے خوام راجع بہ این مسئلہ حرفے بشنوم! نمے خوام اعصابم ریخت و پاش بشہ و حرف نامربوطے بزنم،برو! محراب ڪمے مڪث ڪرد و سپس مصمم گفت:تا جوابمو ندین نمیرم! من زیر دست شما و بابا باقر بزرگ شدم،چہ خبط و خطایے ڪردم ڪہ خبر ندارم؟! بهم بگین تا بدونم بعد میرم پے ڪارم! حاج بابا نفسش را بیرون داد و گفت:دس گذاشتے رو آبرو و اسم من و دخترم! _حرف مردم ڪہ باد هواس عمو! حاج بابا تاب نیاورد و با ڪف هر دو دستش ڪوبید بہ تخت سینہ ے محراب و گفت:بزرگترت حرفتو بهم رسوند منم جوابشو دادم،پس نخوا میونہ و رفاقت چندین و چند سالہ مونو خراب ڪنے! محراب چند قدم بہ سمت عقب برداشت،مے دانستم شدت ضربہ ے دست حاج بابا بہ قدرے نبود ڪہ او را از جا تڪان بدهد اما بہ احترام حاج بابا و بہ رخ نڪشیدن نیروے جوانے اش خودش را عقب ڪشید! لبخندش را پر رنگ تر ڪرد و سریع خم شد شانہ ے حاج بابا را بوسید و سپس ڪف دستش را! حاج بابا دستش را عقب ڪشید و غرید:استغفراللہ! چشم هایش را بست و لبش را بہ دندان گرفت،از ڪارش پشیمان شدہ بود! محراب قاطع تر گفت:من زیر دس شما و حاج باقر بزرگ شدم،مردونگیو از شما یاد گرفتم! همونطور ڪہ شما براے خالہ فهیمہ پا پس نڪشیدے،همونطور ڪہ بابا از مامان ماہ گل دس نڪشید از منم نخواین پا پس بڪشم! مرد اهل پا پس ڪشیدن نیس،مرد اهل جا زدن نیس! اینو از شما و رفیق گرمابہ و گلستونتون یاد گرفتم! یاعلے! سپس عقب گرد ڪرد و با سرعت از حیاط خارج شد. عرق شرم روے پیشانے اش نشستہ و رگ گردنش باد ڪردہ بود! قطرہ اے از عرقش روے موزاییڪ مان لغزید و قلب سنگے اش را تر ڪرد... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . پشت فرمان پسر جوانے هم سن و سال محراب و امیر نشستہ بود،ڪنار دستش هم دو دختر جوان. صورتشان را خوب نمے دیدم. چند ثانیہ بعد مقابل عمارت سفید توقف ڪرد. محراب بہ سمت وانت دوید و در سمت ڪمڪ رانندہ را باز ڪرد. محجوب و با لحنے آرام گفت:بفرمایین! دخترے با لباس محلے ڪردے از ماشین پیادہ شد،پیراهن بلندش فیروزہ اے رنگ بود و نقش گل هاے رز طلایے رنگ رویش برق مے زدند. از روی پیراهنش،جلیقہ ے مخمل سیاہ رنگے پوشیدہ بود. روے روسرے سیاہ رنگش هم گلگلہ اے با ریشہ هاے سفید و سیاهِ ابریشمی بستہ بود. ڪمے از موهاے مشڪے رنگش از گوشہ ے روسرے اش بیرون زدہ و میان ریشہ هاے گلگلہ پیچیدہ بودند. صورتش سفید بود و گونہ هایش سرخ! چشم هایش آبے تیرہ بہ نظر مے رسیدند و زیر ابروهاے ڪمانے و پیوندے اش خودنمایے مے ڪردند. هفدہ هجدہ سالہ بہ نظر مے رسید و صورت شیرین و بچہ سالے داشت! لبخند خجولے روے لبش نقش بستہ بود،از محراب تشڪر ڪرد و نگاهے محجوب بہ صورتش انداخت! نگاهش ڪامم را تلخ ڪرد! این نگاہ ها را خوب مے شناختم! آب دهانم را فرو دادم و با زبان لبم را تر ڪردم! نگاهش شبیہ بہ نگاہ هاے این روزهاے یاسر بود! شبیہ بہ نگاہ هاے الناز! طاقت یڪ الناز دیگر را نداشتم! معذب ڪنار ماشین ایستاد و دختر دیگرے نوزاد بہ بغل از ماشین پیادہ شد. قباے یشمے رنگ پر زرق و برقے بہ تن داشت‌ با جلیقہ اے پر از سڪہ دوزے. روسرے اش را دور سرش پیچیدہ و دور گردنش گرہ زدہ بود. صورتش گندمگون بود و گونہ هایش سرخ! چشم هاے درشت قهوہ اے رنگش،مظلوم و پر از دلهرہ بودند! ابروهایش ڪمانے بود و پر پشت،لب هایش خشڪ شدہ بودند و پوستہ پوستہ. ڪنار آن دختر ایستاد و زیر لب چیزے در گوشش گفت،نوزادے ڪہ در قنداق پیچیدہ بود بہ قفسہ ے سینہ اش چسباند و مشغول نوازش ڪمرش شد. پشت وانت تعدادے اسباب و اثاثیہ چیدہ شدہ بود،محراب در سمت ڪمڪ رانندہ را بست و بہ سمت در عمارت رفت. بدون این ڪہ نگاہ دیگرے حوالہ ے چشم هاے دلتنگ و بے قرار من ڪند! همانطور ڪہ ڪلید را از داخل جیبش بیرون مے ڪشید بلند گفت:حیدر! دو تا لنگہ ے درو وا مے ڪنم،ماشینو بیار تو حیاط. یهو بارون میگیرہ اثاث خیس میشہ! سپس در را باز ڪرد و رو بہ آن دو دختر جوان گفت:شما بفرمایین داخل! خستہ ے راهین! اخم هایم در هم رفت،در دل گفتم: "اینا ڪین؟! برا چے برشون داشتہ آوردہ عمارت؟!" احساس مے ڪردم آنجا ایستادنم کاملا مسخرہ به نظر می رسد و فوضولے ڪردن است! آن دو دختر با ڪلے تعلل و خجالت از مقابل امیرعباس گذشتند و وارد حیاط عمارت شدند‌. دندان هایم را روے هم فشار دادم و بہ سمت خانہ ے مهین خانم راہ افتادم. محراب مشغول باز ڪردن هر دو لنگہ ے در شد و باز حواسش بہ من نبود! امیرعباس بہ سمت در رانندہ رفت و مشغول صحبت کردن با حیدر شد. دور از چشم محراب و امیرعباس،هوا را بلعیدم. مقابل در خانہ ے مهین خانم ڪہ رسیدم،بے درنگ زنگ را زدم و مشغول جویدن لبم شدم! پشتم بہ محراب و امیرعباس بود،محراب داشت بہ پسرے ڪہ حیدر صدایش مے زدند فرمان مے داد. ڪمے بعد صداے مهین خانم بلند شد:ڪیہ؟! لبم را رها ڪردم و بلند گفتم:منم مهین خانم! در باز شد و مهین خانم در چهارچوب در پیدا. چادرش را ڪمے جلو ڪشید و پرسشگر نگاهم ڪرد،منتظر بود اول من سلام بدهم. سعے ڪردم لبخند بزنم و موفق شدم،سرم را تڪان دادم:سلام! صبحتون بہ خیر! سرد نگاهم ڪرد:سلام! قرار بود آن دیالوگ هاے سرد و ڪوتاہ دوبارہ تڪرار بشود! باز بے توجہ بہ نگاہ تند و ڪلام سرد مهین خانم شروع بہ صحبت ڪردم. _سید یوسف دارہ تو مسجد یہ ڪارگاہ خیاطے را میندازہ،قرارہ تو این ڪارگاہ... اجازہ نداد حرفم تمام بشود و بے حوصلہ میان حرفم دوید:مے دونم! شنیدم! تہ حرفت؟! ڪلامش گزندہ و تلخ بود و آغشتہ بہ توهین! لبخندم را پر رنگ تر ڪردم:قرار شد من آمار خانمایے ڪہ مے خوان ڪمڪ ڪننو... باز طاقت نیاورد و میان حرف دوید،پوزخند زد:تو رو مسئول ڪردن؟! یعنے ڪاراے مسجدو بہ تو سپردن؟! حرف هایش بہ جانم نیش زد،بہ قدرے لحن و نگاهش بد بود ڪہ چند ثانیہ سڪوت ڪردم. شیطان را لعنت ڪردم و با حوصلہ جواب دادم:ڪاراے مسجدو ڪہ بہ من نسپردن،فقط قرارہ با خانما صحبت ڪنم بابت ڪارگاہ و آمارشونو بنویسم! ابروهایش را بالا داد و بہ پیشانے اش چین داد:اصلا ڪے تو رو تو مسجد را دادہ؟! سید و خانمش خیلے ناپرهیز و بے حواس شدن! این را ڪہ گفت،بغض در گلویم نشست. بہ زور لبخند زدم و بے توجہ بہ طعنہ هایش پرسیدم:شما خیاطے بلدین؟! دوس دارین ڪمڪ ڪنین؟! نچ بلندے گفت و اخمش را غلیظ تر ڪرد. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . خواستم از ڪنار در عبور ڪنم ڪہ چشمم بہ محراب افتاد،شلختہ ڪفش هایش را به پا ڪردہ بود و بہ سمت در مے رفت. انگار سنگینے نگاهم را احساس ڪرد ڪہ بہ سمتم سر برگرداند. آب دهانش را با شدت فرو داد و باز سیب گلویش لرزید! چشم هایش را بست،چین افتاد بہ جانِ گوشہ هاے چشم و وسط پیشانے اش! با زحمت و زور دهان باز ڪرد،بیشتر حرڪت لب هایش برایم مفهوم بود تا صداے بے جان و آهستہ اش! _یہ مسڪن بخور! درد ڪشیدنت ڪشت منو! سپس در را باز ڪرد و با عجلہ رفت! قلبم بے جان و ضربان شد از دردے ڪہ او تحمل مے ڪرد! از عذاب ڪشیدنش! از حرف هاے حاج بابا! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مامان سریع جواب داد:هیچ موردے نبود جز این ڪہ حلیمہ خانم گفت من از دختر شما خوشم اومدہ اما اگہ بنا باشہ عروس خاندان‌ ما بشہ باید چادر سر ڪنہ،حاج عزت و پسرم خوش ندارن اینطورے! شنیدہ بودمم ڪہ عروساے دیگہ ش تو عمارت خودشون جمعن و باید همہ ے پسرا و عروساش ڪنارشون باشن. منم گفتم بعید مے دونم رایحہ بہ خاطر شما قبول ڪنہ،شما ڪہ دیدہ بودینش مے دونستین! ڪار ما و شما نمیگیرہ! چند بار بعد اونم،حرفشو پیش ڪشید ولے من گفتم نہ! جنس مون جور نبود! الهام خانم لبخند موذیانہ اے زد و بہ من چشم دوخت. _پس حالا حالاها باید صبر ڪنیم! بعد از رفتن الهام خانم و عروس و دخترش،ریحانہ مشغول جمع ڪردن ظرف و ظروف شد. مامان خواست بہ ڪمڪش برود ڪہ صدایش زدم:مامان! ڪش و قوسے بہ بدنش داد و گفت:جانم! ناراحت بہ صورتش چشم دوختم:نباید اون حرفا رو مے زدین! الناز ناراحت شد! متعجب نگاهم ڪرد:چے میگے رایحہ؟! با زبان لبم را تر ڪردم و گفتم:میگم حرفاتون النازو ناراحت ڪرد! اخم هایش در هم رفت:فڪ ڪردے برا چے اومدہ بودن؟! ڪہ حالتو بپرسن؟! نہ دختر سادہ ے من! اومدہ بودن دل بسوزنن! خبر داشتن از ماجراے مخالفت حاج بابات و بحثش با حاج فتاح. اومدہ بودن بگن اگہ محراب قسمت دختر ما نشد،قسمت دختر شمام نمیشہ! مے دونے چرا ماجراے خواستگارے پسر حاج عزتو پیش ڪشید؟! ڪہ دل من آتیش بگیرہ! ڪم بہ گوشم نخوردہ ڪہ حلیمہ خانم هر جا نشستہ خدا رو صد هزار مرتبہ شڪر ڪردہ ڪہ قسمت پسرش نشدے! ڪہ هرڪے ڪہ یہ روزے التماس مے ڪرد یہ ساعت وقت بدم براے خواستگارے بیان الان بیشتر از بقیہ پشت سرت حرف مے زنہ و الهے شڪر میگہ! خوب خبر دارن سر این حرف و حدیثا چندماهہ هیچڪس در خونہ ے حاج خلیلو نزدہ! نہ واسہ دختر بزرگش نہ واسہ دختر ڪوچیڪش! اومدہ بود هیزم بریزہ رو آتیش دل ما! آب دهانم را با شدت فرو دادم و از خودم خجالت ڪشیدم! براے بغض مامان فهیم! براے غیرت حاج بابا! نگاهم بہ سمت ریحانہ رفت،شاید بخت و اقبال او هم بہ من گرہ خوردہ بود! شاید پاگیر خواهر بزرگش میشد و ڪسے او را هم براے پسرش نمے خواست! آرام زمزمہ ڪردم:بذا اونا دل بسوزونن! شما دل نسوزون! دل اون دختر با محرابہ،فڪ مے ڪنہ مقصر خواستہ نشدنش منم! وقتے میگین محراب خودش خواهون منہ و دست وردار نیس دلش آتیش میگیرہ! گناہ دارہ! در ڪمد را باز ڪردم و چشم هایم را روے روسرے ها گرداندم. روسرے سادہ ے نخے یشمے رنگے برداشتم و در ڪمد را بستم. یڪے دو ساعت قبل،خالہ ماہ گل تماس گرفت و گفت براے عصرانہ بہ عمارت برویم. عمہ مهلا و امیرعباس را هم دعوت ڪردہ بود،قرار بود بہ جاے ناهارے ڪہ چند روز قبل در گلویمان سنگ شد دور هم باشیم! بہ دور از حرف ها و ناراحتے ها! دل توے دلم نبود مهمان هاے محراب را ببینم! مخصوصا آن دخترڪ چشم آبے را! روسرے را روے سرم انداختم و در آینہ نگاہ ڪوتاهے بہ خودم انداختم. بہ صورتم ڪمے رنگ و رو داد! از اتاق خارج شدم،خبرے از مامان فهیم و ریحانہ نبود. بلند گفتم:مامان! من آمادہ ام! صدایش از آشپزخانہ بہ گوشم رسید:الان میایم! بہ طرف حیاط رفتم و دمپایے هایم را پوشیدم،چند لحظہ بعد سر و ڪلہ ے ریحانہ هم پیدا شد‌. با یڪ دست چادر رنگے اش را نگہ داشتہ بود و با دست دیگر ظرف فلزے دربستہ اے را. از صبح مشغول پختن شیرینے ڪشمشے بود! محراب خیلے دوست داشت! مامان فهیم هم آمد،سہ نفرے از حیاط عبور ڪردیم و بہ سمت عمارت رفتیم. هوا ڪمے سوز داشت و دل گرفتہ بود،بے اختیار دست بہ سینہ شدم. مامان در زد و ڪمے بعد صداے محراب از دور بہ گوش رسید. _ڪیہ؟! مامان فهیم لبخند زد:ماییم! چند ثانیہ بعد در باز شد،بے اختیار نگاهم را بہ محراب دوختم. پیراهن سرمہ اے رنگے با خطوط عمودے سفید بہ تن ڪردہ بود،ریش ها و موهایش ڪوتاہ تر از سہ روز قبل بہ نظر مے رسیدند. با لبخند مهربانے سلام ڪرد و ڪنار ایستاد،با دست بہ داخل اشارہ ڪرد:بفرمایین! اول مامان فهیم وارد شد و سپس من،سر بہ زیر سلام ڪردم و از ڪنارش گذشتم‌. ریحانہ با اخم سلام ڪرد و ظرف را بہ طرف محراب گرفت. _حیف ڪہ دلم نمیاد قهر ڪنم! اینا رو براے تو پختم! لبخند محراب رنگ شیطنت گرفت:از بچگیت همینطورے بودے ڪہ خواهرت بهت زور مے گفت دیگہ! سپس ظرف را از دستش قاپید و درش را باز ڪرد،چشم هایش برق زدند! _چقدر خوبہ ڪہ همہ نقطہ ضعف منو مے دونن! شیرینے ڪشمشے! من و مامان فهیم از پلہ هاے ایوان بالا رفتیم،محراب و ریحانہ هنوز ڪنار باغچہ ے خزان زدہ ایستادہ بودند و ڪل ڪل مے ڪردند! خالہ ماہ گل براے استقبالمان در راهرو ایستادہ بود،با مامان فهیم دست داد و سپس با من. بوسہ ے گرمے هم روے گونہ ام ڪاشت و پرسید:بهترے عزیزم؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_یکم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . _ببخشین! دستم خورد! آقا هوشنگ هم مقابلش زانو زد و بے حوصلہ گفت:نمے خواد دس بزنے خانم! پشتش بہ من بود و سرش پایین،زهرا معناددار نگاهم ڪرد. بہ آقا هوشنگ اشارہ ڪردم و لب زدم:یہ لحظہ مشغولش ڪن! سپس با عجلہ بہ سمت پیرمرد رفتم و آرام گفتم:سلام‌‌ پدر جان! شما هر روز اینجایین؟! چشم هاے خمارش را از هم باز و با دقت براندازم ڪرد. سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد. آرام‌ پرسیدم:اون روزم اینجا بودین؟! منظورم همون روزیہ ڪہ جلو مسجد زعیم تیراندازے شد. گنگ نگاهم ڪرد و چانہ اش را از روے دستہ ے عصایش برداشت. مضطرب نگاهے بہ سمت آقا هوشنگ ڪہ مشغول جمع ڪردن سیب زمینے ها بود و زهرا که ثانیہ اے یڪ بار جملہ ے پرت و پلایے تحویلش مے داد،انداختم. سریع گفتم:من نہ منافقم نہ جاسوس! ممڪنہ جون یڪے از عزیزام تو خطر باشہ! باید بفهمم اون آدما ڪے بودن،همون ڪسایے ڪہ قبل تیراندازے با موتوریہ حرف زدن! چشم هایش را ریز ڪرد و آرام‌ گفت:اون روز جلو در نشستہ بودم،یہ ماشین تویوتا سوارے بود! سبز رنگ! با اشتیاق گفتم:خب! خب! ڪسایے ڪہ تو ماشین نشستہ بودنو دیدین؟! ڪمے فڪر ڪرد:بہ گمونم یہ نفر بود! دوبارہ نگاهم را بہ سمت آقا هوشنگ ڪشاندم،داشت بلند میشد. _یادتونہ چہ شڪلے بود؟! شانہ هاے نحیفش را بالا انداخت:نہ! چشم من ڪہ سو ندارہ ولے پسرم بہ پاسدارا گفت ڪہ یہ چیزایے دیدہ! انگار طرف یہ نشونہ داشتہ! با هیجان پرسیدم:چہ نشونہ اے؟! صداے آقا هوشنگ ڪنار گوشم بلند شد:شما ڪہ هنوز اینجا واسادے خانم! هول ڪردم،با اخم و چشم هایے تنگ در چند قدمے ام ایستادہ بود. هینے ڪشیدم و من من ڪنان گفتم:من...خب...پول میوہ ها رو حساب نڪردم! _پس بے زحمت سریع تر! پوفے ڪردم و زیر چشمے پیرمرد را پاییدم،داشت چرت مے زد‌. حسابے خورد بہ پرم،اگر آقا هوشنگ چند ثانیہ دیرتر مے آمد شاید چیز مهمے دستگیرم میشد! بدون حرف پول میوہ ها را حساب ڪردم و با زحمت پاڪت ها را برداشتم. تا از مغازہ خارج بشوم نگاہ سنگین و تیز آقا هوشنگ روے صورتم بود. از میوہ فروشے خارج شدم،بہ چپ و راستم نگاہ ڪردم. زهرا چند متر جلوتر دست بہ سینہ ایستادہ بود. با قدم هاے بلند بہ سمتش رفتم،سریع بہ طرفم آمد و پاڪت سیب را از زیر بغلم بیرون ڪشید:چہ خبرہ این همہ خرید ڪردے؟! نفسم را با حرص بیرون دادم:فڪ ڪردم هرچے بیشتر خرید ڪنم بیشتر جواب مے گیرم! ڪنجڪاو نگاهم ڪرد:خب چے شد؟! راہ افتادم و زیر لب گفتم:هیچے! البتہ ڪاچے بہ از هیچے! آقا هوشنگ ڪہ زبون وا نڪرد،باباش گفت یہ ماشین تویوتا سوارے سبز رنگ بودہ. یہ سرنشین داشتہ! وا رفتہ نگاهم ڪرد:همین؟! _سرنشین ماشین یہ نشونہ داشتہ! یہ نشونہ ڪہ حتما از رو اون میشہ شناساییش ڪرد،یہ گردبند یا ساعت و دستبند خاصے،شایدم رو صورت یا دستش زخم یا خالڪوبے داشتہ! نمے دونم! ڪنارم راہ افتاد:شاید اگہ مے گفتے ڪے اے آقا هوشنگ هرچے دیدہ بودو بهت مے گفت! پوزخند زدم:بازم نمے گفت! مطمئنم از سپاہ بهش سپردن حرفے نزنہ و نگہ چے دیدہ! محرابم حتما تاڪید ڪردہ بگہ چیزے ندیدہ مخصوصا بہ ڪسے با نشونہ هاے من! _جالب شد! پس باید رو مخ باباے آقا هوشنگ ڪار ڪنیم! _بعید مے دونم دیگہ ما رو تو مغازہ ش را بدہ،شڪ ڪرد! با خندہ ادامہ دادم:احتمالا بہ اولین ڪسے ڪہ از بچہ هاے ڪمیتہ یا سپاہ ببینہ خبر بدہ یہ دختر جوون مشڪوڪ از منافقا اومدہ بودہ واسہ آمارگیرے! زهرا هم خندید:طفلے! از فردا با اسلحہ بالا سر میوہ هاش وایمیسہ! صداے خندہ ام هم زمان شد با صداے شلیڪ چند گلولہ ی پے در پے و فریاد بلند و مضطرب مردے ڪہ گفت:مراقب باشین! اسلحہ دارن! لحظہ اے جا خوردم،هراسان سربرگرداندم. موتورے با پلاڪ نامشخص و دو سرنشین مقابل مغازہ ے آقا هوشنگ ایستادہ بود. هر دو نفر صورت هایشان را با شالگردن مشڪے رنگ پوشاندہ بودند،نفر دوم اسلحہ را بہ نشانہ ے تهدید،مثل چاقو روے گردنش ڪشید و سریع پشت ڪمرش جا داد. رو بہ مغازہ با صدای بلند و خشونت گفت:شتر دیدے ندیدے وگرنہ خون خودتو خانوادہ ت بہ پاے خودتہ! سپس با سرعت از ڪنار مغازہ عبور ڪرد،نگاہ متعجب و نگرانم روے موتور بود ڪہ بہ سمتم سر برگرداند و چشمڪے حوالہ ام ڪرد! نگاهش برایم آشنا بود! چند نفر از ڪسبہ بہ سمت مغازہ ے آقا هوشنگ هجوم بردند. تنم یخ ڪردہ و پاهایم روے زمین قفل شدہ بود. زیر لب "واے ای" گفتم و پاڪت میوہ ها را روے زمین رها ڪردم. بے توجہ بہ زهرا ڪہ رنگ بہ صورتش نماندہ بود و تمام تنش مے لرزید بہ سمت میوہ فروشے دویدم. نفس نفس زنان وارد مغازہ شدم،پدر آقا هوشنگ قفسہ ے سینہ اش را چنگ مے زد و دو سہ نفر دورش را گرفتہ بودند. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجاه_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . محراب دوازدہ سالہ را در آغوش بگیرم و بخواهم مرا دور حیاط عمارت بچرخاند و صداے قهقهہ هایم همہ را آسے ڪند! آغوش محراب را مثل آن روزها داشتہ باشم،بدون هیچ چشم داشت و ڪششے از جانب جسم هایمان! همانقدر پاڪ! همانقدر خالص! همانقدر معصوم و بڪر! آهے ڪشیدم و براے مرتبہ ے آخر دعاے نادعلے را خواندم. با برخورد شانہ ے ڪسے بہ بازویم از فڪر و خیال بیرون آمدم. زن با عجلہ از ڪنارم عبور ڪرد و زیر لب ببخشیدے گفت. دوبارہ دست هایم را مقابلم دهانم گرفتم و ها ڪردم،ڪژال مشغول صحبت با ژیا بود. حتما سعے داشت براے دیدن امیرعباس مجابش ڪند. حالش را مے فهمیدم،مے دانستم اگر امیرعباس را ببیند تاب نمے آورد و قطرہ هاے اشڪ راز قلبش را بر ملا خواهند ڪرد. ڪمے بعد ڪژال ناامید شد و بہ سمتم آمد،لبخند عمیقے تحویل چشم هایش دادم و گفتم:یڪم دیگہ طاقت نمیارہ،بہ خاطر سرما و دایان میرہ یہ گوشہ ڪنارے! ڪژال سر تڪان داد و ڪنارم ایستاد،چهرہ اش درهم بود. شاید نگران حیدر بود،شاید هم نگران سرانجام عشق یڪ طرفہ ے ژیا! شاید هم هر دو! انگشت هاے یخ زدہ ام را میان انگشت هایش سوق دادم. _نگران نباش! خوشے میگذرہ ناخوشے ام میگذرہ! بہ صورتم زل زد:تو اگہ این صبرو باورو نداشتے ڪہ تا الان خونہ ے شوهر بودے! البتہ خونہ ے مردے بہ غیر آقا محراب! _براے رسیدن بہ بعضے چیزا باید خون دل خورد! منم حرفے ندارم،محراب ارزششو دارہ! نگاهے بہ پشت سرش انداخت:ڪاش تمام علاقہ ها دوطرفہ بودن،حتے اگہ سرانجامے نداشتن عذابش ڪمتر بود! فهمیدم بیشتر نگران ژیا و علاقہ اش بہ امیرعباس است! سڪوت ڪردم،نمے توانستم براے دلخوشے اش از جانب امیرعباس مطمئنش ڪنم یا امید واهے بدهم! باید جنس نگاہ امیر را مے دیدم،تا دو سہ ماہ قبل ڪہ همان امیرعباس بود! همان امیرعباسے ڪہ توجهے بہ جنس مخالف نداشت و در قید و بند محبت دخترے نبود. بیمارستان نسبتا شلوغ بود،ظاهرا اڪثر مجروحان بدحال نظامے و غیر نظامے جنوب را بہ این بیمارستان انتقال دادہ بودند. طبقہ ے مردم عادے از نظامے ها جدا بود،بعد از پرس و جو از پذیرش راهے طبقہ ے دوم شدیم. ساعت ملاقات بود و در طبقات غلفلہ! سر و صداے آہ و نالہ ے بعضے از مجروحان و گریہ و زارے خانوادہ هایشان موسیقے صحنہ شدہ بود. بہ طبقہ ے دوم ڪہ رسیدیم سر و صداها ڪمتر شد،خانوادہ ها بہ هر طرفے مے رفتند و بعضے از پاسدارها با همان اونیفورم نظامے براے دیدن دوستانشان آمدہ بودند. با نگاهم دنبال شمارہ ے اتاق امیرعباس مے گشتم ڪہ چشمم بہ ریحانہ افتاد. نزدیڪ در اتاق ایستادہ و متفڪر بہ لیوان چایے اے ڪہ در دست داشت خیرہ شدہ بود. با انگشت اشارہ بہ ریحانہ اشارہ ڪردم و رو با ڪژال گفتم:اوناها! ریحانہ اونجاس! دوشادوش هم وارد اتاق شدیم،مساحت اتاق نسبتا بزرگ بود. دو تخت در سمت چپ قرار داشت و دو تخت در سمت راست. ڪنار همہ ے تخت ها شلوغ و سر و صدا نسبتا زیاد بود. مامان،حاج بابا،خالہ ماہ گل،عمو باقر،عمو سهراب و عمہ مهلا دور تخت اولے ڪہ سمت چپ قرار داشت حلقہ زدہ بودند. ریحانہ عقب تر ایستادہ بود و چایے مے نوشید. بلند سلام ڪردم و بہ سمت جمع رفتم،نگاہ همہ بہ سمتم برگشت. رمقے در تن عمہ مهلا نبود،چشم هایش سرخ سرخ شده بودند. لب هایش خشڪ شدہ و انگار از دیروز تا بہ امروز وزن ڪم ڪردہ بود! عمو سهراب هم دست ڪمے از عمہ مهلا نداشت اما خوددارتر بود. بہ سمت عمہ رفتم و محڪم در آغوشش ڪشیدم:سلام دورت بگردم! رایحہ نباشہ و نبینہ غصہ دارے! آرام و ڪم جان گونہ ام را بوسید:سلام! خدانڪنہ بالام! هر دو گونہ اش را محڪم بوسیدم و گفتم:چیزے نشدہ ڪہ،چرا غصہ مے خورے؟! دو روز دیگہ سر پا میشہ. اشڪ در چشم هایش دوید:خدا از دهنت بشنوہ. دڪترا گفتن شاید... بغض حرفش را قطع ڪرد،تہ دلم لرزید اما بہ روے خودم نیاوردم. با عمو سهراب سلام و احوالپرسے ڪردم و ڪنار تخت ایستادم. امیرعباس روے شڪم دراز ڪشیدہ و ڪیسہ ے خونے بہ دستش وصل بود. پتوے نازڪے را تا نزدیڪ ڪمر،رویش انداختہ بودند. رنگ و رویش پریدہ و لب هایش خشڪ شده بود. زیر چشم هایش گود افتادہ بود،از این ڪہ جلوے ما در آن حالت دراز ڪشیدہ حسابے معذب بود. لبخند پر رنگے زدم و پر انرژے گفتم:سلام داداش! دیدے انقد جانباز جانباز ڪردے تا قسمتت شد! چشم هایش نیمہ باز بودند،لبخند نازڪے لب هایش را از هم باز ڪرد. صدایش ضعیف بود و ڪم توان:سلام تحفہ! من ڪہ جانباز نمیشدم تو چِشَم ڪردے! آرام خندیدم:تو این وضعیتم دس وردار نیستے؟! بذا سرحال بیاے وقت براے ڪل ڪل هست. اصل حالت چطورہ؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻