🌱🌱🌱🌱🌱پروازاندازه ی آدمو برملا میکنه،هرچی بالاتر میری،بالاوبالاتر میری دنیاازدیدتو بزرگتر میشه وتو ازدید دنیا کوچکتر🌱🌱🌱🌱شهید بابایی

#به_ وقت_ رمان👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_اول . مقنعہ ے مشڪے رنگش را روے سرش انداخت و خونسرد همانطور ڪہ ڪولہ اش و دفتر خاطرات رایحہ را از روے تخت بر مے داشت بلند گفت:مامے! من دارم میرم صبحونہ نمے خوام! یڪ بند ڪولہ اش را روے شانہ ے راستش انداخت و دفتر خاطرات را زیر بغلش زد. از اتاقش بیرون رفت و بہ سمت راهرو حرڪت ڪرد. صداے ثریا را از پشت سرش شنید:ضعف مے ڪنے دختر! بہ سمتش برگشت و لبخند زد:تو راہ یہ چیزے مے خورم! سپس خم شد و محڪم گونہ ے ثریا را بوسید! ثریا لبخند محوے روے لب هایش نشاند و گفت:با ماشین من برو! دیرت شدہ! همانطور ڪہ ڪتانے هاے آل استار سرمہ اے رنگش را از داخل جاڪفشے بیرون مے ڪشید گفت:حال رانندگے ندارم! سپس با عجلہ ڪتانے هایش را پوشید و سریع خداحافظے ڪرد. از خانہ ڪہ خارج شد ڪہ نفس راحتے ڪشید،حال و حوصلہ ے ڪلاس استاد مرادے را نداشت! پیادہ بہ سمت خیابان راہ افتاد،باید چند خیابان پایین تر مے رفت تا بہ ایستگاہ بے آر تے مے رسید. دست آزادش را داخل جیب شومیز چهارخانہ ے آبے روشن و سرمہ اے رنگش برد. قد شومیز تا نزدیڪ زانوهایش مے رسید،نگاهے بہ دفتر خاطرات رایحہ انداخت و آرام گفت:اگہ الان همسایہ هاتون بودن راجع بہ من چے مے گفتن؟! راستے! دیروز ڪسے تو ڪوچہ تون منو بد نگا نڪرد! سپس نفسش را با آہ بیرون داد! هوا ڪمے سوز داشت و دوبارہ دل آسمان عجیب گرفتہ بود. از زیر شومیزش تنها،بلوز بافت نازڪے بہ تن ڪردہ بود،دفتر را بہ قفسہ ے سینہ اش چسباند و دست بہ سینہ شد. انگار مے خواست از شے باارزشے محافظت ڪند! خاطرات رایحہ براے او خیلے ارزش داشتند،حداقل از دیروز تا بہ حالا! دلش براے رایحہ مے سوخت،براے رایحہ و رایحہ هایے ڪہ قربانے نگاہ و تهمت دیگران شدہ بودند تا امروز مهتاب راحت و آزادتر از آن ها رفتار ڪند و حتے لباس بہ تن! رایحہ از نظر او دوست داشتنے بود،دوست داشتنے و مقتدر! رایحہ از آن دستہ از زنانے بود ڪہ ذاتا دلبر بود نہ با هزار دوز و ڪلڪ و آرایش! نہ با جراحے و لباس هاے خاص و نہ حتے با شیرین زبانے و نازہ و ڪرشمہ! و یا سیاست هاے زنانہ! رایحہ آنقدر صاف و زلال بود ڪہ محراب حق داشت دل باختہ اش بشود! حق داشت! باید از رایحہ براے دوستانش حرف مے زد،در این روزهاے عجیب و غریب،در این دوران بہ قول رایحہ عشق هاے آب دوغ خیارے،آن ها شناختن دخترے مثل رایحہ را ڪم داشتند! شناختن عشق! بے اختیار لبخند زد و در دل گفت:تو ڪہ با چند خط دل منو بردے،با دل محراب چہ ڪردے؟! در طول مسیر بہ رایحہ فڪر مے ڪرد و بہ محراب! بہ آدم هایے ڪہ ناجوانمردانہ قضاوتشان ڪردہ بودند،بہ محرابے ڪہ بیشتر ڪنار میدان بود تا وسط میدان! همہ رایحہ را مقصر مے دانستند،بہ رایحہ چہ مربوط ڪہ محراب عاشق او شدہ بود؟! رایحہ را وسط میدان ڪشیدہ بودند و هرڪس هرطور دلش مے خواست بہ او ضربہ اے مے زد و حرفے نثارش مے ڪرد. انگار الهام خانم و الناز و تمام اهل منیریہ دلشان نمے خواست باور ڪنند ڪہ عشق قداست دارد،ڪہ عشق پیش آمدنیست نہ خریدنے! نہ با پول،نہ با اشڪ،نہ با التماس و نارو! ڪہ دلِ پسر حاج باقر از قبل ها براے دختر حاج خلیل مے تپیدہ،قبل از این ڪہ رایحہ بداند،قبل از این ڪہ رایحہ بخواهد! ڪاش سے و نہ سال قبل بود،در سال پنجاہ و نہ. تمام قد پشت رایحہ مے ایستاد! بہ خودش ڪہ آمد دید ایستگاہ بے ار تے را رد ڪردہ است،مے خواست ادامہ ے خاطرات رایحہ را در دانشگاهش بخواند،دانشگاہ تهران! شانہ اے بالا انداخت و راهش را بہ سمت پارڪ ڪوچڪے ڪہ در چند مترے اش بود ڪشید. پارڪ نسبتا خلوت بود،با قدم هاے بلند خودش را بہ نیمڪتے ڪہ زیر درخت زرد رنگ چنار نشستہ بود رساند. بند ڪولہ اش را از میان ڪتفش آزاد ڪرد و دفتر خاطرات را روے پاهاش قرار داد. نگاهے بہ دفتر انداخت و نگاهے بہ اطراف. دست چپش را روے قفسہ ے سینہ اش گذاشت و آرام زمزمہ ڪرد:محراب اینطورے آرومت مے ڪرد؟! آرہ؟! سپس روے قلبش ضرب گرفت،نفهمید ڪہ چرا با این حرڪت اشڪ پشت پلڪ هایش جمع شد! صدایش لرزید:چقد خوب بلد بودہ آرومت ڪنہ! تصورشم قشنگہ! چطورے دلشون مے اومد اذیتت ڪنن و باهات بد باشن؟! مگہ تو از دنیا چے مے خواستے بہ جز محراب؟! لبش را بہ دندان گرفت و از صمیم قلب گفت:اگہ سال پنجاہ و نہ بودم،طرف تو رو مے گرفتم! مے تونم بفهمم چقد از شنیدن بعضے از حرفا،از دیدن بعضے نگاها دلت مے شڪس! خورد مے شد! مے تونم بفهمم اون روزا حتے تو خونہ ے خودتون چقد غریب بودے! مے تونم بفهمم چقد دلت مے خواستہ اون روزا محراب آرومت ڪنہ،دلداریت بدہ یا حتے بغلت ڪنہ و بگہ سهمش از زندگے فقط تویے! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_دوم . ولے باید هم با بقیہ مے جنگیدے هم با خواستہ هاے دلت! همین تو رو قشنگ ڪردہ رایحہ! همین پاڪے! همین جسارت! همین عشق! •♡• در را بستم و بہ سمت خانہ راہ افتادم،بعد از سہ چهار روز اصرار،حاج بابا رضایت داد ڪہ بہ دیدن زهرا بروم. غیر مستقیم گفتہ بود ڪہ باید مدتے را خانہ نشین باشم! از شب تولد ریحانہ،نہ محراب را دیدہ بودم و نہ خالہ ماہ گل و عمو باقر را! مامان فهیم هم بہ عمارت سفید نمے رفت،اخم هاے حاج بابا همچنان درهم بود و نگاہ زنان همسایہ سنگین! صبح ڪہ مے خواستم از خانہ بیرون بزنم خالہ ماہ گل با خانہ تماس گرفت،مامان فهیم طورے نگاهم ڪرد ڪہ یعنے زودتر از خانہ بیرون بروم! دل توے دلم نبود،هرڪارے مے ڪردم نمے توانستم خودم را آرام ڪنم. مدام یا پاے سجادہ بودم یا ذڪر مے خواندم،این حجم از ناآرامے برایم عجیب بود! احساس مے ڪردم مدتیست در ڪالبدم دو قلب دارم و دو روح! ڪنار آمدن با دو روح و قلب سخت بود! سخت و طاقت فرسا! بے قرارے و ناآرامے هاے قلب محراب،در جانم ریشہ دواندہ بود! من بے قرار نبودم،محراب بے قرار بود! محراب بے تاب بود! محراب داشت مے سوخت! محراب در رایحہ تنیدہ بود و ریشہ مے انداخت! محراب در رایحہ جان مے گرفت و رایحہ در محراب! چند دقیقہ بعد بہ سر ڪوچہ رسیدم،حوالے عصر بود و منیریہ ڪمے شلوغ. از ڪنار بقالے آقا رحمان ڪہ رد شدم،مهین خانم و فاطمہ خانم،مادر حافظ را دیدم. با یادآورے حرف هایشان بے اختیار دندان هایم را روے هم فشردم. داشتم فڪر مے ڪردم سلام بدهم یا نہ ڪہ با صدایش قلبم بہ هول و ولا افتاد! _سلام! بہ سمت راستم سر برگرداندم،محراب بود با لباس فرم سپاہ و سرے پایین افتادہ! سرش را خم ڪردہ و چشم هایش بہ زمین بود اما التهاب و بے قرارے چشم هایش را مے دیدم. چقدر ناآرام بود این محراب! تعللم را ڪہ دید سر بلند ڪرد. حالا ماندہ بودم ڪہ جواب سلامش را بدهم یا نہ! حاج بابا گفتہ بود در خیابان اجازہ ے سلام و علیڪ ڪردن با محراب را ندارم! دلم براے محراب گرفت و براے خودم! نگاهش را ڪہ بہ سمت صورتم سوق داد رو برگرداندم،نگاهم بہ رو بہ رو بود. زیر لب زمزمہ وار گفتم:سلام! چقدر تلخ بود این فاصلہ ے یڪ مترے میان مان و چقدر دور! نمے دانم صداے پر از بغض و دردم را شنید یا نہ؟! فهمید ڪہ چقدر دلتنگے در پشت آن صدا خانہ ڪردہ؟! نفسش را با حرص بیرون داد،مهین خانم ابرویے بالا انداخت و همانطور ڪہ نگاهش بہ ما بود در گوش فاطمہ خانم چیزے گفت. فاطمہ خانم سر تڪان داد و نیم نگاهے بہ سمت ما انداخت،نگاهش تلخ بود و پر از سرزنش! آب دهانم را با شدت فرو دادم،خواستم سرم را پایین بیاندازم ڪہ صداے محراب رنگ تحڪم گرفت و ڪمے خشم! _سرتو بالا بگیر! گفتہ بودم خوشم نمیاد بہ جز خدا سرت جلو ڪسے دیگہ خم باشہ! این را ڪہ گفت بغض در گلویم نشست و دیدم را تار ڪرد. لبم را محڪم گزیدم ڪہ مبادا اشڪ بریزم،بہ چند قدمے مهین خانم و فاطمہ خانم رسیدیم. آرام گفتم:سلام! مهین خانم صورتش را برگرداند و فاطمہ خانم جوابے نداد! سرعت قدم هایم را بیشتر ڪردم،از پشت سر شنیدم ڪہ مهین خانم گفت:حیا رو قے ڪردن! راس راس جلو چشمِ ما شونہ بہ شونہ ے هم تو محل دورہ افتادن! لبم را با حرص گزیدم و در دل صلوات فرستادم،نمے خواستم جوابش را بدهم. جلوے درمان ڪہ رسیدم محراب خونسرد گفت:بہ عمو و خالہ سلام برسون! سرے برایش تڪان دادم و آرام گفتم:شمام همینطور! لبخند محزونے زد و گفت:چشم! نگاهم در نگاهش گرہ خورد،چشم هایش پر از حرف بودند و دلتنگے! غم مے بارید از آن دو فنجان قهوہ ے قجرے! ولے مثل همیشہ لبخندش بوے یاس مے داد و بوے نرگس! بوے انتظار! عطر محراب! نگاہ سنگین و زمزمہ هاے مهین خانم اجازہ نداد زیاد در قهوہ ے چشم هایش غرق بشوم. رو برگرداندم،خواستم ڪلید را در قفل بچرخانم ڪہ آرام گفت:یہ لحظہ! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم،نفس عمیقے ڪشید و شنیدم ڪہ زیر لب گفت "اللهم صل علے محمد و آل محمد و عجل فرجهم" سپس سعے ڪرد لبخند بزند! لبخند ڪم رنگے روے لب هایش جواب داد و رو بہ مهین خانم و فاطمہ خانم گفت:سلام! فاطمہ خانم نیم نگاهے بہ محراب انداخت و جوابے نداد،مهین خانم ابرو بالا انداخت و بہ زور چیزے شبیہ بہ سلام زیر لب زمزمہ ڪرد! لبخند محراب پر رنگ تر شد:جواب سلام واجبہ ها! مهین خانم پوزخند زد و دوبارہ چیزے زیر لب گفت ڪہ نشنیدم. محراب بدون توجہ بہ اخم و تخم هاے مهین خانم و فاطمہ خانم،بہ صورت فاطمہ خانم چشم دوخت و ادامہ داد:خالہ فاطمہ! از هرڪے توقع قضاوت و افترا داشتم از شما نداشتم! از شمایے ڪہ جون حافظتو مدیون رایحہ خانمے! فاطمہ خانم ابروهایش را بالا داد و تند گفت:بعلہ؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_سوم . حافظِ جون حافظ خداس! ایشون چے ڪار ڪردہ ڪہ من جون بچہ مو مدیونش باشم؟! محراب با آرامش ادامہ داد:بعلہ! سہ جا جون حافظو مدیون رایحہ خانمین! بار اول وقتے ساواڪیا دنبال من را افتادہ بودنو با حافظ قرار داشتم رایحہ خانم اومد بہ دادمون رسید! بار دوم تو ڪمیتہ ے مشترڪ ڪہ مے تونس اسم من و حافظو بابت اعلامیہ ها بیارہ و نیاورد! بار سوم وقتے فهمیدیم محلہ جاسوس دارہ و ایشون زحمت پیدا ڪردنشو ڪشید! غیر از اینہ؟! فاطمہ خانم متعجب نگاهش ڪرد و جوابے نداد. محراب تیر خلاص را زد:ولے نمے گم شما و حافظ آبروتونو مدیون منو رایحہ خانمین! آبرو دسِ خداس! ریختہ شدن و نریختہ شدنش جلوے خدا مهمہ نہ بندہ ے خدا! وگرنہ ڪہ حاج خلیل و دخترش مے تونستن اسم و رسم خیلیا رو بہ باد بدن و اون روے دیگہ ے آدما رو نشونمون بدن! رنگ از رخ فاطمہ خانم پرید،دهانش را باز ڪرد تا چیزے بگوید اما نتوانست! محراب نیم نگاهے بہ مهین خانم انداخت و دوبارہ بہ فاطمہ خانم خیرہ شد:خدا ستارالعیوبہ،آبروے بندہ هاشو حفظ مے ڪنہ. مام وظیفہ مون بود آبرودارے ڪنیم ولے این رسمش نبود خالہ! ما باز بہ وظیفہ مون عمل مے ڪنیم،آبرودارے مے ڪنیم حتے اگہ اون چیزے ڪہ حقمون نیس بهمون نسبت بدن! قرار نیس ڪہ با آبرو بردن از دیگران،آبرو براے خودمون بخریم یا سرپوش بذاریم رو آبروے رفتہ مون! یاعلے! سپس صورتش را بہ سمت من برگرداند و لبخند اطمینان بخشے بہ رویم زد،چقدر بہ جا بود این حرڪتش! چقدر حواسش بہ همہ چیز بود! غیر مستقیم گفت حواسم باشد در احیاے حقم ناحقے نڪنم! صبور باشم! گفت حواسش هست! بہ من! بہ ناراحتے هایم! و هوایم را دارد! ڪہ رایحہ محراب را دارد! فاطمہ خانم با عجلہ خداحافظے بہ مهین خانم گفت و بہ سمت خیابان راہ افتاد! لبخند روے لب هایم نقش بست،با چشم هایم بہ چشم هایش گفتم "حواسم هس!" و چشم هایش جواب دادند "خیالت تخت دختر حاج خلیل! همہ چیو درس مے ڪنم!" لبخندش پر رنگ تر شد و عطر نرگس در دل شهریور پیچید. خجول در را باز ڪردم و وارد حیاط شدم. زیر لب زمزمہ ڪردم:هربار باید بهت ثابت ڪنہ ڪہ بہ تمام دنیا مے ارزہ! حتے فقط دوس داشتنش! . پ.ن:حقیقتا این روزا سرم خیلے شلوغہ ولے الوعدہ وفا و التماس دعا! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_اول . سینے بہ دست از راهرو خارج و وارد ایوان شدم،صداے آواز گنجشڪ هایے ڪہ از روے درخت گیلاس بالا و پایین مے رفتند در حیاط سر سبز عمارت پیچیدہ بود. اواسط شهریور ماہ بود و آفتاب هنوز بے رحمانہ بر روے سر تهران مے تابید. عمہ مهلا و خالہ ماہ گل پاے دیگ شلہ زرد ایستادہ بودند و طعمش را مے چشیدند. ریحانہ در سمت چپ ایوان قالیچہ اے پهن ڪردہ و روے آن نشستہ بود. دیس هاے حلوا را مقابلش قرارہ دادہ و با وسواس سطح شان را صاف و یڪ دست مے ڪرد‌. سینے را روے قالیچہ گذاشتم و رو بہ روے ریحانہ نشستم‌. ریحانہ تشڪر ڪرد و پیالہ هاے پودر نارگیل و خلال بادام را از داخل سینے برداشت. قاشق چاے خورے را داخل پودر نارگیل برد و با احتیاط نگاهے بہ سمت در سالن انداخت. آرام پرسید:مامان ڪو؟! همانطور ڪہ روے حلوا خلال بادام مے چیدم گفتم:دارہ پیاز و گوشت چرخ ڪردہ سرخ مے ڪنہ! آهانے گفت و نیم نگاهے بہ صورتم انداخت‌،لبخندے پر از شیطنت تحویلم داد! از شب تولدش این لبخند را راہ و بے راہ تحویلم مے داد و در گوشم از دلبرے ها و مردانگے هاے داداش محرابش زمزمہ مے ڪرد! اخم ظریفے میان ابروهایم نشاندم و سرم را داخل دیس حلوا فرو بردم! دو سہ روز قبل خالہ ماہ گل بہ خانہ ے مان آمد و گفت مے خواهد سفرہ ے حضرت ابوالفضل بیاندازد. از شب قبل با مامان فهیم و عمہ مهلا بساط آش رشتہ را آمادہ ڪردہ بودند‌. مامان فهیم و عمہ شب را در عمارت سفید ماندہ بودند،ریحانہ هم مے خواست شب را ڪنار خالہ ماہ گل و مامان و عمہ باشد ڪہ حاج بابا گفت بهتر است خانہ بماند و اجازہ نداد! بہ در گفت ڪہ دیوار بشنود! غیر مستقیم رفت و آمدم بہ عمارت سفید را زیر نظر داشت و میان من و محراب حصار نامرئے ڪشیدہ بود. صبح با عجلہ صبحانہ خوردیم و با اجازہ ے حاج بابا راهے عمارت شدیم‌. وارد حیاط ڪہ شدیم محراب مشغول هم زدن دیگ آش رشتہ بود،با مامان فهیم و عمہ مهلا صحبت مے ڪرد و سر بہ سرشان مے گذاشت‌. ما را ڪہ دید لبخندش را قورت داد و همچنین صدایش را! سر بہ زیر سلام و علیڪے ڪرد و براے آبڪش ڪردن برنجِ عدس پلو بہ ڪمڪ خالہ ماہ گل رفت. احساس ڪردم جلوے مامان فهیم و عمہ مهلا معذب است! بعد از شستن حیاط خداحافظے ڪرد و سریع راهے سپاہ شد! بعد از رفتن محراب،من و ریحانہ همراہ مامان فهیم مشغول پختن حلوا شدیم و عمہ مهلا و خالہ ماہ گل مشغول آمادہ ڪردن شلہ زرد. خالہ،همہ ے همسایہ ها و اهل و عیال بازارے ها را دعوت ڪردہ بود. مطمئن بودم الهام خانم و الناز هم در جمعشان هستند،از رو بہ رویے با آن دو نفر ڪمے دلشورہ و اڪراہ داشتم. میان ماندن و رفتن تعلل داشتم،نمے دانستم با دیدن الهام خانم و الناز باید چہ واڪنشے نشان بدهم. غم و آشوب خانہ ڪردہ بود در قلبم! هر شب ڪہ غم روے قلبم آوار مے شد،بے تاب در اتاقم قدم مے زدم و ذڪر مے گفتم. بہ دقیقہ نمے ڪشید ڪہ آرام مے شدم،انگار محراب دست روے قلبم مے گذاشت و مے گفت "توڪل بہ خدا دختر حاج خلیل! همہ چیو درس مے ڪنم!" فڪر مے ڪردم مجنون شدہ ام،اما این حسِ عجیب و مجنون وار،شدہ بود آرام و قرار شب هاے فراقِ من! محراب ڪنار من ڪہ نہ،در وجود من بود! اولین بار،چند شب قبل این احساس بہ جانم‌ چنگ انداخت،نیمہ شب بود و بہ اذان صبح دو ساعتے ماندہ بود‌‌. دلتنگ محراب بودم و بغض از سر و ڪول چشم هایم بالا مے رفت. از جا بلند شدم و بہ حیاط رفتم،پاے حوض ڪہ نشستم اولین قطرہ ے اشڪم قسمتِ ماهے قرمز ڪوچڪ مان شد. دستم را داخل آب فرو بردم و قصد ڪردم براے وضو گرفتن. مشتے آب ڪہ بہ صورتم پاشیدم نگاهم بہ سمت پنجرہ ے اتاق محراب رفت،ناگهان چراغ اتاقش روشن شد و سایہ ے محو محراب پشت پردہ نقش بست! انگار او هم دلتنگ و بے خواب شدہ بود! سریع وضو گرفتم و بہ داخل خانہ برگشتم،سجادہ ام را براے خواندن نماز شڪر رو بہ قبلہ پهن ڪردم. خان جون مے گفت هرگاہ خداوند نعمتے عطایت ڪرد حسابے شڪرش را بہ جا بیاور! ڪوچڪ و بزرگش فرقے ندارد! خدا ڪم بہ ڪسے نمے دهد! تمام آن دو سال را غافل بودم از نعمت و رحمتے ڪہ شامل حالم شدہ بود‌! قامت بستم و نیت ڪردم،بہ رڪوع رڪعت اول نرسیدہ اشڪ هایم جارے شدند. بے تاب و آرام،بے سر و صدا! نماز را ڪہ تمام ڪردم هق هقم گرفت،بے مقدمہ بہ سجدہ رفتم و آرام گفتم:خدایا! دارم مے سوزم از این عشق! ڪمڪم ڪن! الهے هزار مرتبہ شڪرت واسہ این نعمت! الهے صد هزار مرتبہ شڪرت محبوب من! ڪمڪم ڪن تاب و توانشو داشتہ باشم،ڪمڪم ڪن سخت نباشہ این دورے و غم ڪشیدن! ڪمڪم ڪن شیطون نرہ تو جلد این عشقو آلودہ ش نڪنہ بہ گناہ و هوس! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_دوم . حرف ها و نگاہ هاے زن هاے همسایہ جلوے چشم هایم آمد. ترڪ هاے قلبم شڪست! هق هقم شدت گرفت و صدایم نامفهوم شد‌. یڪ دستم را روے قلبم گذاشتم و گفتم:دلمو بدجور شڪوندن! بہ ناحق حریم تو رو شڪوندن! دلاے شڪستہ رو خوب میخرے مگہ نہ؟! خواستم زبان باز ڪنم بہ نفرین ڪہ نتوانستم،انگار راہ نفسم بستہ شد! انگار ڪسے دستش را روے دهانم گذاشت و اجازہ نمے داد حرفے بزنم! چند ثانیہ طول ڪشید تا بتوانم نفس بگیرم،هین بلندے ڪشیدم و سر از سجدہ برداشتم. بہ سرفہ افتادم،با ولع هوا را بلعیدم و نفس عمیقے ڪشیدم‌. نمے توانستم چشم هایم را باز نگہ دارم‌.چند بار پشت سر هم پلڪ زدم تا بتوانم چشم هایم را باز نگہ دارم‌. شدت نور ڪمتر شد،خواب آلود و متعجب از جا بلند شدم،قصد ڪردم بہ سمت تخت خوابم بروم ڪہ با دیدن جایے ڪہ در آن هستم سر جایم خشڪم زد! زیر پایم سبزہ ها تا بالاتر از مچم آمدہ بودند و دور تا دورم درخت انار بود! پیچڪ هاے سبز از پا تا سر درخت هاے انار بالا رفتہ و آن ها را در آغوش ڪشیدہ بودند. چند پرندہ شبیہ بہ گنجشڪ اما بہ رنگ سفید بالاے سرم‌ پرواز مے ڪردند و گاهے روے شاخہ هاے درختان مے نشستند. پاے درخت هاے انار نرگس رویدہ بود،نسیم خنڪے شاخہ و برگ درختان و ساقہ ے نرگس ها را بہ بازے مے گرفت. عطر نرگس و یاس زیر بینے ام پیچید،انگار فصل بهار بود اما آن نرگس هاے خمار و درخت هاے انار پر بار در دل بهار چہ ڪار مے ڪردند؟! مات و مبهوت بہ اطراف خیرہ شدہ بودم،چندبار از صورت و بازویم نیشگون گرفتم. درد ڪہ در تنم پیچید فهمیدم خواب نمے بینم،بیدارم! بیدارِ بیدار! چادر نماز سفیدم پشت سرم روے سبزہ ها ڪشیدہ مے شد،چند قدم بہ سمت جلو برداشتم و بلند گفتم:اینجا ڪجاس؟! دارم خواب مے بینم؟! وسط باغ ڪہ رسیدم چشمم بہ مردے افتاد ڪہ زیر سایہ ے درخت انارے،ڪنار گل هاے محمدے و نرگس چهارزانو نشسته‌ بود! تعدادے ورقہ ڪنارش روے هم چیدہ شدہ بود،تعداد ورقہ ها بہ قدرے زیاد بود ڪہ نمے شد آن ها را شمرد! دشداشہ ے عربے سفیدے بہ تن داشت و شالے سبز بر روے سر. شال سبزش و هالہ ے نورے ڪہ صورتش را در آغوش گرفتہ بود مانع از این مے شدند ڪہ صورتش را ببینم! نورے ڪہ در باغ پراڪندہ شدہ بود از صورت او بود نہ از خورشید یا چراغے! نور و روشنایے را او بہ باغ مے بخشید! بدون این ڪہ سر بلند ڪند پرسید:بیدار شدے از خواب؟! همانطور ڪہ بہ سمتش قدم بر مے داشتم گفتم:نہ! فڪ ڪنم الان دارم خواب مے بینم! بیدار بودم داشتم نماز مے خوندم تو اتاقم! بہ چند قدمے اش رسیدم،ڪنجڪاو بہ صورتش خیرہ شدم. نمے توانستم چهرہ اش را ببینم اما احساس مے ڪردم لبخندے مهربان ڪنج لبش نشستہ است! لبخندے زیباتر از لبخندهاے محراب! آغشتہ بہ عطر یاس و نرگس و گل هاے محمدے! زمزمہ ڪرد:همہ ے جهان خواب است و اینڪ تو بیدارے! باز بہ خواب خواهے رفت و بیدارے دوبارہ ات بستہ بہ نَفسِ توست! بنشین بنت خلیل! چشم هایم گرد شد از لحن و نوع صحبت ڪردنش،و بیشتر از بنت خلیلے ڪہ گفت! مقابلش زانو زدم،عطرِ نرگس بیشتر زیر بینے ام پیچید،ردش را ڪہ گرفتم بہ درخت انار مقابلم رسیدم! بہ درخت انارے ڪہ بر آن تڪیہ زدہ بود! متحیر نگاهے بہ اطراف انداختم و پرسیدم:مگہ الان تابستون نیس؟! پس چرا این درختاے انار سبز و پر بارن؟! چرا نرگسا گل دادن؟! صدایش خوش آهنگ ترین صدایے بود ڪہ در تمام عمرم شنیدہ بودم. _هیچ چیز براے خدا غیر ممڪن نیست! دوبارہ ڪنجڪاو بہ صورتش خیرہ شدم اما بہ جز تابش نور، چیزے عایدم نمے شد! ورقہ اے ڪہ در دست داشت را روے زمین گذاشت و سر بلند ڪرد. بہ صورتم ڪہ چشم دوخت،چشم هایم بے اذن و اجازہ اے تر شدند و باریدند! سینہ ام سنگین شد از نگاهے ڪہ پشت نور پنهان شدہ بود آن را نمے دیدم! تپش قلبم اوج گرفت‌! هر آن منتظر بودم از شدت هیجان قلبم از سینہ بیرون بزند! انگار قفسہ ے سینہ ام برایش تنگ شدہ بود‌! تنم رعشہ گرفت،گویے چند سیم برق بہ تنم وصل ڪردہ بودند‌! دستم را روے قفسہ ے سینہ ام گذاشتم،احساس مے ڪردم در حال جان دادنم! مے خواستم فریاد بزنم و ڪمڪ بخواهم اما نمے توانستم،هرچہ دهانم را باز و بستہ مے ڪردم صدایے از گلویم خارج نمے شد. لرزش تنم بیشتر شدت گرفت،با آرامش دست راستش را بالا برد و از دور با انگشت اشارہ اش بہ قفسہ ے سینہ ام اشارہ ڪرد و رو بہ قلبم گفت:آرام باش! الا بذڪر اللہ تطمئن القلوب! این را ڪہ گفت قلبم آرام گرفت و بہ همراهش تنم! درد سختے در قفسہ ے سینہ ام پیچید،سپس بہ تمام تنم سرایت ڪرد! انگار از ساختمانے چند طبقہ بہ روے زمین افتادہ بودم! آنقدر حیران و شگفت زدہ بودم ڪہ نمے توانستم چیزے بگویم! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_سوم . دوبارہ دستم را بہ روے قفسہ ے سینہ ام فشار دادم. از شدت درد صورتم در هم رفت و آهے از گلویم خارج شد! گفت:چہ دل پر دردے دارے بنت خلیل! خونابہ شدہ از رنج و اشڪ هاے تو! با اشڪ ذوبش ڪردے! نفس عمیقے ڪشیدم و آخے گفتم‌. _شڪایت مے ڪرد از ڪسانے ڪہ باعث شڪستہ شدنش شدہ اند! همہ را نام برد! یڪ بہ یڪ! با سند و دلیل! از دردهایت گفت و رنج و عذابے ڪہ بر تو روا ڪردہ اند! ولیڪن مرهم قلب شڪستہ ڪینہ نیست! حریم خدا را آلودہ مڪن! با زحمت سر بلند ڪردم،هیبتش شبیہ بہ توصیفات حاج بابا از معصومین بود! با این فڪر دوبارہ تنم لرزید و قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سر خورد! از ذهنم گذشت ڪہ شاید امام حسین یا امیرالمومنین علے علیہ السلام باشد! ورقہ ے دیگرے برداشت و گفت:من نہ حضرت حسین بن علے علیہ السلامم و نہ امیر مونان علے علیہ السلام! نگاهم روے ورقہ نشست،تصویر محراب را روے آن دیدم! با نگاہ من تصویر محراب محو شد و بہ جاے صورتش،روے ورقہ خطوطے ڪہ نمے توانستم بخوانمشان نقش خورد! مرد با خواندن آن نوشتہ ها آرام گفت:یا ایها العزیز! منظورش بہ محراب بود! نیم نگاهے بہ ورقہ انداختم و نگاهے بہ چهرہ ے نورانے اش! باز بدون این ڪہ من چیزے بپرسم گفت:اعمال شما بر ما پوشیدہ نیست! مردد لب زدم:شما... نگذاشت حرفم را ادامہ بدهم،دوبارہ سر بلند ڪرد و گفت:تو ڪہ هستے بنت خلیل؟! حیران و درماندہ بہ صورتش خیرہ شدم،اخم هایم در هم رفت! جا خوردم از سوالش! یاد شب اول قبر و سوالاتے ڪہ باید پاسخ مے دادم افتادم! من من ڪنان گفتم:خب...خب‌...من... زبانم بند آمدہ بود،مهربان گفت:تو چیزے ندارے بہ جز عشق بہ محراب! دهانم باز ماند از تعجب و حیرت! لبخند محزونش را از پشت پردہ ے نور دیدم! _آیا همانقدر ڪہ مستغرق در عشق محراب هستے،عاشق خدایش هم هستے؟! دهانم را بستم و سرم را پایین انداختم،آب دهانم را فرو دادم و آب شدم از شرم! _او عزیز ماست! پاڪدامنے پیشہ ڪردہ در برابر تو و اجرے فراوان دارد اما پیش تر از تو شیفتہ ے خداست! تو چہ بنت خلیل؟! تو چہ دارے در توشہ ے این عشق ڪہ برابرے ڪند با توشہ ے او؟! بغض در گلویم نشست و بے مقدمہ از چشم هایم بارید. صدایم لرزید از شرم:هیچے! هیچے ندارم! _خطا مڪن! تو حریم پاڪے دارے ولیڪن باید مالڪ حریمت را بیابے! ما بر احوال شما آگاهیم،حتے از نیت هایتان! دردها و حق ها دارد این قلب شڪستہ ے تو و بہ جاست،تو مے توانے حقت را مطالبہ ڪنے اما بخشش قلب را وسعت مے دهد و آن را تزڪیہ و پاڪ مے گرداند! آنچہ ڪہ خواستے بہ تو عطا مے شود اما باید نگهدار و پاسدار نیڪویے باشے بر آنچہ ڪہ بہ تو دادہ مے شود! متعجب سر بلند ڪردم،ورقہ را روے زمین گذاشت و دستے بر روے سر گل محمدے اے ڪہ سعے داشت در آغوشش بیوفتد ڪشید! _از این لحظہ بہ بعد قلب و روح دیگرے در ڪالبد تو آمیختہ خواهد شد! پس فَلا يَحزُنڪَ قولهم! سخنانشان تو را غمگین نسازد! اشڪ دیدم را تار ڪردہ بود،با سرعت انگشت هایم را روے چشم هایم ڪشیدم‌. صدایم از فرط هیجان و شادے مے لرزید:شما...شما... حتے بردن نامش هم در توانم نبود! بہ هق هق افتادم. آرام گفت:آرے من همانم ڪہ مے پندارے! حسین بن علے علیہ السلام جدم بود! ناگهان همہ جا تاریڪ شد و صدایش از دور بہ گوشم رسید. _هم اینڪ باید بخوابے! فراموش مڪن همہ ے جهان خواب است و تو این ساعت را بیدار بودے! قلب شما از آن ماست پس از تهمت و زخم زبان هایشان آزردہ مشو! راہ درازے در پیش دارے و ختمِ این راہ بہ دست توست! با صداے بلند شدن "اللہ اڪبر" چشم باز ڪردم و هین بلندے ڪشیدم! تمام تنم درد مے ڪرد،بدنم خشڪ شدہ بود! در حالت سجدہ خوابم بردہ بود،صداے اللہ اڪبر از مسجد بہ گوش مے رسید! گیج و منگ نشستم،بدنم بیشتر درد گرفت. آخے گفتم و بے اختیار بہ صورتم دست ڪشیدم. صورتم از اشڪ خیس بود،چشم هایم از تعجب گشاد شدند! متحیر چند بار بہ صورت و چشم هایم دست ڪشیدم،خیس خیس بودند. انگار همین چند لحظہ قبل اشڪ ریختہ باشم! صداے حاج بابا از پذیرایے بلند شد:پاشین! اذون صُبہ باباجان! آب دهانم را فرو دادم و با زبان لبم را تر ڪردم،با ترس در اطرافم چشم گرداندم. در اتاق خودم بودم،پاے سجادہ ام! دستم را روے قلبم گذاشتم و گفتم:آخ! خواب بودم انگار! خواستم از جا بلند بشوم ڪہ با پیچیدن عطر نرگس زیر بینے ام،ڪنجڪاو رد عطر را گرفتم! چادر نمازم بوے گل نرگس مے داد! پاهایم بے حس شدند و روے زمین افتادم،صداے هق هقم طورے بلند شد ڪہ حاج بابا با شتاب و نگرانے در اتاق را باز ڪرد! حضورش را ڪنارم احساس ڪردم،مدام مے پرسید چہ شدہ و چرا گریہ مے ڪنم؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . بے توجہ بہ حاج بابا،چادر نمازم را بہ صورتم چسباندہ بودم و عطرش را نفس مے ڪشیدم! گل هاے صورتے رنگ چادرم را مے بوسیدم و بلند بلند و از تہ دل هق هق مے ڪردم! حاج بابا شانہ هایم را در دست گرفت و سرم را بہ سینہ اش چسباند،نگرانے از صدایش مے بارید. اما من غرق در عطر او بودم! غرق در عطر نرگس! چادرم را مثل جان در آغوش ڪشیدہ بودم و فریاد مے ڪشیدم:مے خوام بیدار شم حاج بابا! نمے خوام بخوابم! حاج بابا بگو دوبارہ بیدارم ڪنہ! من نمے خوام بخوابم! بگو بیاد بیدارم ڪنہ! طورے مرا در آغوشش فشرد ڪہ استخوان هایم درد گرفت. گفت:بیدارے بابا جان! بیدارے! خواب بد دیدے؟! تموم شد جیگرگوشہ! هق هقم اوج گرفت و صدایم بالا رفت:نہ! نہ! خواب نمے دیدم! بیدار بودم ولے الان دوبارہ خوابم برد! بگو برگردہ! من دیدمش! منو بردہ بود پیش خودش! چادر را بہ سینہ ام چسباندم و دوبارہ مشغول بوسیدنش شدم! خاڪ قدم هاے او نصیبش شدہ بودند! و عطرِ تنش! در میان روزهاے گرم شهریور بوے عطر نرگس همہ جا پیچیدہ بود... و از آن شب درد عجیبے در قفسہ ے سینہ و قلبم خانہ ڪرد! تپش هاے قلبم دو برابر شدہ بود و چیزهایے را احساس مے ڪردم ڪہ برایم ڪمے عجیب و دل آزار بود! با یادآورے آن شب تنم لرزید و بغض بہ جانم افتاد! گلویم را صاف ڪردم و نگاہ تارم را بہ دیس حلوا دوختم. با صداے خالہ ماہ گل سر بلند ڪردم:رایحہ جان! ریحانہ جان! بیاین یڪم از این شلہ زرد بخورین ببینین خوب شدہ یا نہ! نفس عمیقے ڪشیدم و بلند شدم. همانطور ڪہ از پلہ هاے ایوان پایین مے رفتم پرسیدم:آجیلاے مشڪل گشا رو درس ڪردین خالہ؟! خالہ ماہ گل بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد و گفت:آرہ! دیشب حاج باقر و محراب بے خواب شدہ بودن،نشستن آجیلا رو تقسیم ڪردن! لبخند گرمے بہ رویش زدم و خورشت خورے گل سرخے را ڪہ مقابلم گرفتہ بود،از دستش گرفتم. بسم اللہ الرحمن الرحیمے گفتم و قاشقم را پر ڪردم،ڪمے از شلہ زرد چشیدم و گفتم:خیلے خوب شدہ! شیرینیش دلو نمیزنہ! عمہ مهلا بہ خالہ ماہ گل چشم دوخت:دیگہ زیر دیگو خاموش ڪنیم! ڪاچے ام مے خواے درس ڪنے؟! _آرہ! خداقوت باجے! (خواهر) عمہ مهلا همانطور ڪہ زیر دیگ را خاموش مے ڪرد گفت:پس بریم سر وقت ڪاچے! خالہ ماہ گل با محبت نگاهش ڪرد و جواب داد:نہ بہ اندازہ ے ڪافے خستہ شدے! خودم درس مے ڪنم! بریم سر وقت فهیم ڪہ با عدس پلو تنها موندہ! ریحانہ بہ سمت ما سر برگرداند و گفت:منو رایحہ حلوا و آش و شلہ زردو تزئین مے ڪنیم! خیالتون راحت! عمہ مهلا و خالہ ماہ گل وارد خانہ شدند،من و ریحانہ تزئین حلوا را ڪہ تمام ڪردیم مشغول ریختن شلہ زرد در ظرف ها و تزئینش شدیم‌. از آن شبے ڪہ آقا را دیدم،حالم عوض شدہ بود! بہ ڪل دگرگون شدہ بودم! انگار در بهت و شوڪ بودم،دلم مے خواست با خودم و خدا تنها باشم. بہ ڪسے از ماجرا چیزے نگفتم! بیشتر در اتاقم مے ماندم و ڪمتر با ڪسے صحبت مے ڪردم! طفلڪ ریحانہ فڪر مے ڪرد بہ خاطر مسئلہ ے دیگرے دمغم. مدام سوال مے پرسید و مے خواست سر بہ سرم بگذارد! براے این ڪہ دلش را نشڪنم با دو سہ ڪلمہ جوابش را مے دادم یا با سر حرف هایش را تایید مے ڪردم! تزئین شلہ زرد ڪہ تمام شد،پاے دیگ آش رشتہ نشستیم‌. خالہ ماہ گل همیشہ براے مراسم هاے دعا ریخت و پاش نمے ڪرد،مے گفت ڪہ عمو باقر اصرار دارد مراسم ها سادہ و بے تڪلف برگزار بشوند. غذا بہ اندازہ گذاشتہ بشود نہ زیاد! مے گفت زمانے غذا را زیاد بگذارید ڪہ علاوہ بر ڪوچہ و بازار بخواهید بہ غیر آشنا و مستحق هم نذرے برسانید! در غیر این صورت ریخت و پاش نڪنید،غذاے نذرے تبرڪ است،یڪ قاشقش هم برڪت و ڪافیست! خالہ ماہ گل مے گفت بہ دلش افتادہ براے ختم بہ خیر شدن همہ چیز بہ حضرت ابوالفضل توسل ڪند و سفرہ ے حضرت ابوالفضل بیاندازد! بعد از این ڪہ ڪارمان تمام شد،داخل خانہ رفتیم‌. وارد آشپزخانہ ڪہ شدیم خالہ ماہ گل مشغول پختن ڪاچے بود و مامان فهیم دیس هاے عدس پلو را تزئین مے ڪرد. عمہ مهلا هم صلوات مے فرستاد و لقمہ ے پنیر و خرما و سبزے مے گرفت. چشمش ڪہ بہ ما افتاد سر بلند ڪرد و لبخند زد. _دخترا! بیاین یہ لقمہ بذارین دهنتون. از صُب سر پایین و چیزے نخوردین! بہ سمت میزے ڪہ مامان فهیم و عمہ مهلا نشستہ بودند رفتم و گفتم:مرسے عمہ! خودتون خوردین؟! بہ نشانہ ے منفے سر تڪان داد و گفت:براے همہ یہ لقمہ ببر! اولین لقمہ را بہ دست مامان فهیم دادم و لقمہ ے بعدے را بہ دست خالہ ماہ گل. خالہ تشڪر ڪرد و گفت:با یہ لقمہ ڪہ سیر نمے شین! یہ ذرہ عدس پلو بخورین! همانطور ڪہ دو لقمہ ے دیگر از دست عمہ،براے خودم و ریحانہ مے گرفتم گفتم:من ڪہ گرسنہ نیستم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . همراہ ریحانہ روے زمین نشستیم و مشغول خوردن لقمہ هایمان شدیم. ریحانہ نگاهے بہ جمع انداخت و گفت:بهتر نبود الهام خانم و الناز نباشن؟! تیز نگاهش ڪردم،از چشم غرہ ے مامان فهیم هم بے نصیب نماند! لقمہ اش را قورت داد و سرش را پایین انداخت. خالہ ماہ گل همانطور ڪہ قابلمہ ے ڪاچے را هم مے زد گفت:سفرہ ے حضرت ابوالفضلہ،مال ما نیس ڪہ! موندہ بودم دعوتشون ڪنم یا نہ ڪہ بہ دلم افتاد دعوتشون ڪنم! قسمت بودہ! سپس لبخند مهربانے نثار من ڪرد و چشم هایش را بہ مامان فهیم دوخت. _چند شب قبل محراب یهو برگشت گفت ڪہ مامان! زنگ بزن خونہ ے حاج فتاح خبر بدہ بریم خونہ شون! گفتم واسہ چے مامان جان؟! گفت شاید ما ڪارے ڪردیم یا حرفے زدیم ڪہ اشتبا برداشت ڪردن! وظیفہ مونہ بریم حرف بزنیم و عذرخواهے ڪنیم،حاج باقر گفت یڪم صبر ڪنین. ظاهرا حاج فتاح با حاج باقر و حاج خلیل سر سنگین شدہ! فعلا ڪہ حرفے نزدیم ولے شاید تو این مجلس همہ ے حرف و حدیثا و دلخوریا رفع و رجوع شد! مامان فهیم اخم ڪرد و گوشہ ے لبش را جوید. عمہ مهلا لبخند پر محبتے زد و گفت:بچہ م محراب خوب گفتہ! اینطورے هم دینے گردن شما نیس و خیالتون راحتہ هم دهن خونوادہ ے حاج فتاح بستہ میشہ! شاید ناراحت بشن و بہ اِهن و تُلپِشون بر بخورہ ولے لازمشونہ! خالہ ماہ گل سر تڪان داد و گفت:ان شاء اللہ ڪہ خیرہ! بہ سختے لقمہ ام را قورت دادم و چشم هایم را بہ گل هاے قالے دوختم. ریحانہ زیر لب ببخشیدے گفت،با زبان لبم را تر ڪردم و در دل آیت الڪرسے خواندم! رو بہ رویے با لشڪر الهام خانم و زنان منیریہ سخت بود! •♡• حوالے ظهر همہ ے ڪارهایمان تمام شد،مبل ها را گوشہ ے سالن چیدیم و دو سفرہ در سمت چپ و راست سالن پهن ڪردیم‌. روسرے هایمان را روے سر انداختیم،ریحانہ در حیاط را باز گذاشت تا مهمانان راحت و بدون تعلل وارد عمارت بشوند. صداے جیڪ جیڪ گنجشڪ ها آواز مجلس سادہ ے مان شدہ بود! پشت گاز ایستادہ بودم و استڪان هاے ڪمر باریڪ شیشہ اے را با چایے پر مے ڪردم! صداے مهین خانم از سالن بہ گوشم خورد:یالا صاب خونہ! لبم را محڪم گزیدم و "لعنت بہ دل سیاہ شیطونی" گفتم! نفس عمیقے ڪشیدم و سعے ڪردم آرام باشم و چیزے بہ روے خودم نیاورم! ریحانہ ڪنار من ایستادہ بود و ڪمڪم مے ڪرد،عمہ مهلا و مامان و خالہ ماہ گل براے استقبال از مهمانان در سالن ایستادہ بودند‌. ڪم ڪم همہ ے مهمانان آمدند و سر و صداے صحبت ڪردن زنان و آواز خواندن و نق زدن بچہ ها در عمارت طنین انداز شد! سینے چاے را بہ دست ریحانہ دادم و گفتم:اینا رو ببر آبجے! مهمونارم چشمے بشمار! ریحانہ باشہ اے گفت و رفت،مشغول پر ڪردن استڪان هاے بعدے شدم. دہ دوازدہ استڪان چاے ریختہ بودم ڪہ ریحانہ وارد آشپزخانہ شد و گفت:بہ هش نہ نفر چاے دادم،الان حدودا سے نفر اومدن! سینے را روے ڪابینت گذاشت و استڪان هاے چاے را داخلش چید. براے درآوردن استڪان هاے دیگر از ڪابینت خم شدم ڪہ صداے بشاش الهام خانم میان همهمہ ے جمعیت پیچید! _سلام بہ همگے! قبول باشہ ایشالا! صداے سلام و علیڪ ڪردن و احوال پرسے بلند شد. لبم را بہ دندان گرفتم و رو بہ ریحانہ گفتم:چایا رو ببر دیگہ! مردد نگاهم ڪرد و با قدم هاے ڪوتاہ و ڪند از آشپزخانہ بیرون رفت. استڪان ها را از داخل ڪابینت بیرون آوردم،مے خواستم قورے را بردارم ڪہ خالہ ماہ گل در چهارچوب در ایستاد. لبخند مهربان و آرامش بخشے روے لبش بود:چرا اینجا واسادے؟! با زحمت لبخند زدم:دارم چاے مے ریزم ریحانہ بیاد ببرہ! با سرعت بہ سمتم آمد و دستش را روے ڪمرم گذاشت‌. _یہ سینے دیگہ بردار چایایے ڪہ ریختیو ببر! من بقیہ شو مے ریزم! سریع گفتم:نہ! نہ! شما برین پیش مهمونا! خودم مے ریزم! اخمے ڪرد و آرام ڪنار گوشم گفت:نترس! اونا باید رو نداشتہ باشن ڪہ با تو رو بہ رو بشن نہ تو! برو دختر خوب! لبخند شرمگینے بہ رویش زدم و سینے چاے را برداشتم. زیر لب صلواتے فرستادم و از آشپزخانہ خارج شدم،سالن شلوغ و پر از زنان چادر سیاہ بہ سر شدہ بود‌. سہ چهار نفر دختر پنج شش سالہ وسط سالن مے دویدند و دو پسر هم سن و سالشان بہ دنبالشان! هر چہ جان داشتم در چشم ها و لب هایم ریختم تا بخندند! از ڪنار هرڪسے مے گذشتم خونسرد سلام مے دادم و خوش آمد مے گفتم! بعضے ها با مهربانے نگاهم مے ڪردند و ماشااللہ مے گفتند،بعضے ها هم ڪنجڪاو! عدہ اے دیگر هم اخم مے ڪردند یا پوزخند مے زدند! دور تا دور سالن چشم گرداندم تا ببینم از چہ ڪسانے باید پذیرایے ڪنم! الهام خانم و الناز و فاطمہ و دخترے ڪہ برایم ناآشنا بود سمت راست بالاے سفرہ نشستہ بودند،الهام خانم مشغول صحبت با طلا خانم،زن همسایہ ے مان بود! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_ششم . نگاہ الناز بہ سفرہ بود و فاطمہ با دخترے ڪہ نمے شناختمش صحبت مے ڪرد! مے خواستم بہ سمت همسر و دختر حاج احمد ڪہ تازہ وارد سالن شدہ بودند بروم ڪہ نگاہ طلا خانم بہ من افتاد و دستش را بلند و بہ سمت خودشان اشارہ ڪرد. _رایحہ جون! بیا اینجا! از اهل و عیال حاج فتاح پذیرایے نشدہ! نگاہ الهام خانم و الناز و فاطمہ بہ سمت من روانہ شد! الهام خانم خونسرد بود،الناز لبش را بہ دندان گرفت و رو برگرداند! فاطمہ برایم سر تڪان و لبخند پر محبتے تحویلم داد! با قدم هاے ڪند و بے میل بہ سمت شان رفتم. مقابل الهام خانم و طلا خانم ڪہ رسیدم،خم شدم و با آرامش گفتم:سلام! خیلے خوش اومدین! الهام خانم سرے تڪان داد و لبخند زد:سلام بہ روے ماهت! ممنون عزیزم! خوبے؟! سینے را مقابلش گرفتم و جواب دادم:الحمداللہ! شما خوبین؟! حاج فتاح خوبن؟! با دقت نگاهے بہ صورتم انداخت و استڪانے چاے برداشت. _شڪر خدا! دلتنگت بودم آهو خانم! لبخند ڪجے تحویلش دادم و گفتم:از محبتتونہ! سپس سینے را مقابل الناز گرفتم،بدون این ڪہ نگاهم ڪند استڪان چایے را برداشت و زیر لب تشڪر ڪرد. بہ سمت فاطمہ رفتم و گفتم:سلام! خوش اومدے فاطمہ جون! لبخندش را پر رنگ تر ڪرد،همانطور ڪہ استڪان چایے را برمے داشت گفت:سلام بہ صورت و چشماے قشنگت! ممنون خانم! استڪان را مقابل دخترے ڪہ ڪنارش نشستہ بود و ڪمے بزرگتر از ما بہ نظر مے رسید گذاشت و ادامہ داد:مریم جون جاریمہ! فڪ ڪنم ندیدہ بودیش! براے مریم سر تڪان دادم و گفتم:خوشبختم! فاطمہ استڪان چاے دیگرے براے خودش برداشت و رو بہ مریم گفت:رایحہ جون دختر بزرگ حاج خلیلہ! مریم لبخند زد و سر تڪان داد:دو سہ بار از دور دیدمش! فاطمہ بابت چاے تشڪر ڪرد،لبخند دیگرے بہ سمت هر چهارنفرشان حوالہ ڪردم و بہ سوے همسر و دختر حاج احمد رفتم! نفسم را آسودہ بیرون دادم و سینے چاے را گرداندم. بعد از این ڪہ از همہ با چاے و خرما پذیرایے ڪردیم،نرجس خانم ڪہ قرار بود قرآن و روضہ بخواند آمد. با وارد شدن نرجس خانم،همہ بہ احترامش بلند شدیم و خوش آمد گفتیم‌. همانطور ڪہ با گوشہ ے چادرش خودش را باد مے زد بہ سمت مان آمد و بالاے مجلس میان دو سفرہ نشست. ریحانہ برایش چاے و خرما برد،چند لحظہ بعد شروع بہ تلاوت قرآن ڪرد. بعد از تلاوت قرآن،شروع بہ خواندن روضہ ے حضرت ابوالفضل و گفتن از ڪراماتش ڪرد‌. همہ چادرهایشان را تا نزدیڪ لب هایشان،روے صورت ڪشیدہ بودند و آرام اشڪ مے ریختند. بعد از تمام شدن روضہ،نرجس خانم دعا ڪرد و همہ با هم آمین گفتیم. بعد از گفتن الهے آمین آخر دست هایم را روے صورتم ڪشیدم و چشم باز ڪردم‌. خالہ ماہ گل بلند شد و وسط سالن ایستاد،با دست بہ سفرہ ها اشارہ ڪرد و گفت:از همگے قبول باشہ!بفرمایین خانما! همہ خودشان را جلو ڪشیدند،خالہ ماہ گل ڪنار ما برگشت و نشست. لقمہ اے نان و پنیر ڪہ برداشتم،بهجت خانم نگاہ ڪنجڪاوش را بہ جمعیت دوخت و بلند پرسید:پس حلیمہ خانم ڪو؟! اون ڪہ از اینجور مجالس جا نمے موند! مهین خانم لبخند پر شیطنتے زد و گفت:روش نشدہ بیاد! بهجت خانم ڪنجڪاو نگاهش ڪرد،توجہ چند نفر هم بہ مهین خانم جلب شد. بهجت خانم اخم هایش را در هم برد:پناہ بر خدا! چرا روش نمے شہ بیاد؟! مهین خانم با خندہ گفت:خبرش رسیدہ ڪہ شڪم پنجمشو پا بہ ماهہ! همہ واے اے گفتند و متعجب بہ هم نگاہ ڪردند. طلا خانم از آن طرف سالن بلند گفت:اون ڪہ وقت زن گرفتن پسر بزرگشہ و دخترش شوهر ڪردہ! بهجت خانم سرش را بہ چپ و راست تڪان داد و گفت:خدا بہ دور! سر پیرے و معرڪہ گیرے! هرڪسے از گوشہ و ڪنار مجلس چیزے مے گفت،خالہ ماہ گل سریع گفت:خانما! حرف خودمونو بزنیم! غذا از دهن افتاد! لقمہ ام را داخل دهانم گذاشتم و بہ نشانہ ے تاسف سرے تڪان داد. خالہ ماہ گل شروع ڪرد بہ صحبت درمورد ڪرامات حضرت ابوالفضل و فضایل سورہ ے یاسین ڪرد. غیر مستقیم مجلس را بہ سمت هدف اصلے اش ڪشاند! احساس مے ڪردم چند نفر سنگین نگاهم مے ڪنند،بدون توجہ مشغول خوردن غذایم شدم. با صداے گریہ ے دختر بچہ اے سر بلند ڪردم،آسیہ خانم زن عموے محراب سر پا ایستادہ بود و سعے داشت،انسیہ دختر سہ چهار سالہ اش را آرام ڪند. در حالے ڪہ سر پا مے ایستادم گفتم:آسیہ خانم! من غذام تموم شده‌. انسیہ رو بدین بہ من! بہ سمتم سربرگرداند و خجول گفت:اذیتت مے ڪنہ! لبخند زدم و بہ سمتش رفتم،دست هایم را براے در آغوش گرفتن انسیہ از هم باز ڪردم. چشم هاے اشڪے اش را بہ صورتم دوخت و خودش را بہ سمتم پرتاب ڪرد! آسیہ خانم نفس راحتے ڪشید و گفت:چہ عجب! خانم با یڪے اخت گرفت! موهاے مشڪے رنگش را بوسیدم و گفتم:دختر ماهیہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_دوم #عطر_نرگس #بخش_هفتم . انسیہ دماغش را بالا ڪشید و سر شانہ ے پیراهنم را در مشتش گرفت. آسیہ خانم سر سفرہ برگشت و مشغول غذا خوردن شد. همانطور ڪہ آرام قدم بر مے داشتم در گوش انسیہ گفتم:چرا گریہ مے ڪنے؟! سرش را بلند ڪرد و چشم هاے درشت سیاہ رنگش را بہ صورتم دوخت. لب ورچید:بشتنے مے خواشتم! هر شے بہ ماما گفتم گف بلام نمے خلہ! مے خواد منو بندازہ تو انبالے پیش جنا! با گفتن این جملہ دوبارہ اشڪش راہ افتاد! خندہ ام گرفت،گونہ اش را گرم بوسیدم و گفتم:من باهاش حرف مے زنم نندازتت تو انبارے،بہ شرطے ڪہ گریہ نڪنے! سرے تڪان داد و بغ ڪرد! چشم هایش شبیہ بہ چشم هاے عمو باقر بودند،ڪنار سفرہ خم شدم و خرمایے برداشتم. خرما را بہ دست انسیہ دادم و همان جا نشستم،انسیہ روے پاهایم نشست و مشغول خوردن خرمایش شد. همہ مشغول غذا خوردن بودند ڪہ خالہ ماہ گل بلند شد،از ڪنار افرادے ڪہ دور سفرہ نشستہ بودند عبور ڪرد و وسط سالن میان دو سفرہ ایستاد. نگاهے بہ هر دو طرف انداخت و گفت:حالا ڪہ همہ دور هم جمعیم،گفتم فرصتو غنیمت بشمارمو یہ سوتفاهمیو رفع ڪنم! چشم هایش را بہ الهام خانم دوخت و با آرامش گفت:انگار حرف و حدیثایے پیش اومدہ ڪہ موجب ناراحتے ما و خانوادہ ے حاج فتاح شدہ! همہ ڪنجڪاو بہ خالہ ماہ گل چشم دوختند و چند نفر مشغول پچ پچ ڪردن شدند! بے اختیار نگاهم بہ سمت الهام خانم و الناز رفت. الهام خانم اخم ڪردہ و با دقت بہ خالہ ماہ گل خیرہ شدہ بود،رنگ الناز پریدہ و با تشویش لبش را مے جوید! خالہ ماہ گل نفسے ڪشید و گفت:نمے دونم ڪے و با چہ نیت و ڪینہ اے این حرفا رو پشت سر ما سر هم ڪردہ! حاج فتاح و خانوادہ ش عزیز مان،همیشہ بہ ما محبت داشتن و ما رو قابل دوستے دونستن اما هیچ حرفے از وصلت بین دو خونوادہ رد و بدل نشدہ! الناز سرش را پایین انداخت و الهام خانم اخم هایش را جمع ڪرد! خالہ ادامہ داد:ما نہ با ڪسے دشمنے داریم نہ پدرڪشتگے هرڪے این دروغ و تهمتا رو گوش بہ گوش رسوندہ خدا از سر تقصیراتش بگذرہ! اما یہ ڪلمہ از این حرفام درس نیس،فرصتو غنیمت شمردم تا این حرف و حدیثا رو جمع ڪنم و اسم پسر خودم و دختر حاج فتاحو ڪہ بہ ناحق رو زبونا افتادہ جمع ڪنم! الهام خانم و الناز جون اینجان،مے تونن خودشون بگن حرفاے من راستہ یا دروغ! سپس سرش را برگرداند و بہ چشم هاے الهام خانم زل زد. همہ ے سرها بہ سمت الهام خانم برگشت،بدجور در منگنہ ماندہ بود! خالہ ماہ گل لبخند زد و پرسید:غیر از اینہ الهام خانم؟! لب هاے الهام خانم بہ لبخند ڪش آمدند! _نہ والا! حرف شما حقہ! مام ناراحت و آشفتہ بودیم از این حرف و حدیثا! خدا رو شڪر ڪہ رفع شد! لبخند خالہ ماہ گل عمیق تر شد و گفت:خدا رو شڪر ڪہ حرف حق شنیدہ شد! بے اختیار لبخند زدم،الهام خانم بہ ظاهر لبخند بہ لب داشت ولے در چشم هایش آشوبے بہ پا بود! خالہ ماہ گل بدجور در عمل انجام شدہ قرارش دادہ بود! با محبت نگاهش ڪردم،نیم نگاهے بہ صورتم انداخت و رو بہ جمع گفت:بفرمایین! غذا از دهن نیوفتہ! سر جایش برگشت و ڪنار ریحانہ و مامان فهیم نشست. با عشق و گرم موهاے انسیہ را بوسیدم،بوے بهشت مے داد! بوے معصومیت و عطر نرگس! بہ رویم خندید و خرماے دیگرے برداشت! سرم را ڪہ بلند ڪردم نگاہ بغض آلود و پر حرص الناز را دیدم! بہ رویش لبخند زدم نہ با تمسخر و غرور! بلڪہ از سر محبت! دلم بہ خالہ ماہ گل گرم بود،بہ تدابیرش،بہ آقایے و اقتدار محراب! ولے نہ! باید بہ دنبال خداے محراب مے رفتم! بہ دنبال امام محراب! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

🌱🌸 . . . 🌱💛 . #تلنگرانه🌿 بچه‌ها... یه جوری تو جامعه راه برید.... که همه بگن این بوی امام زمان میده🙂🌱 #حاج‌حسین‌یکتا . . . 🦋 @roman_tori . 🦋 . .🌱🌸 . .

_چقدر شبیه دخترایی ؟؟ ترس از سر و بدنم ریخت ، با صدایی کلفت گفتم : _قربان درسته من شبیه دخترام ولی پسرم سری تکون داد انگار قانع نشد . تا خواستم از اتاق خارج شم ، که دو دست دور کمرم نشست . هینی کشیدم که یهو...... دختری که برای انتقام پدرش بادیگارد ارباب می شه و...... بیا تا از دست ندی😜😜😜 @Ttaannhhaayyiii @Ttaannhhaayyiii

‌(یامُنَفَسَ الکُرُبات...❤) ای بیرون آورنده ی غم از دل ها...🌿🌿

📚رمان: #وسوسه 🌺 📝نویسنده: #نیلا 🎭ژانر: #عاشقانه #ازدواج_اجباری #اجتماعی 📃خلاصه: مورد دختريه كه تو يه خونواده تعصبی زندگی ميكنه و پدرش ميخواد به زور شوهرش بده و اين دختر همه تلاششو ميكنه كه از زير اين ازدواج در بره ولی يهو به همون مردی كه قراره باهاش ازدواج كنه علاقه مند ميشه و وقتی كه همه چی داره خيلی خوب پيش ميره يهو ... 🌿🌸@roman_tori🌸🌿 👇👇👇

#وسوسه 🌿🌸@roman_tori🌸🌿

برشی ازکتاب:دودسته آدم دردنیا هست:انها که ترجیح میدهند بین دیگران غمگین باشند ،وانها که ترجیح میدهند،درتنهایی غمگین باشند.(ازمتن کتاب تاریخ عشق)🍃🌸🍃🌸🍃🌸

🍃از پنجشنبه هاے دل من عبور ڪن 🍂یڪ روز جمعه چشم مرا غرق نور ڪن 🍃اے غایبـــ از نظر ببین دل شڪسته ام 🍂آقا بیا بخاطر زینبــــ ظهور ڪن😔 🌷اللّهمّـ عجّل لولیّڪ الفرج🌷 @roman_tori

°•🦋|من از شوقش زمیݧ خوردم ، ولے مولا بلندم ڪرد ... °•🦋|همیشه #یاعلے گفتم ،#علے از جا بلندم ڪرد ... #عید_غدیر #فقط_به_عشق_علي @roman_tori