•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . خالہ ماہ گل چادرش را روے سرش مرتب ڪرد:راحت باشین حاجے! ما تازہ ناهار خوردیم،بد موقع اومدیم. دلم طاقت نیاورد گفتم بیام یہ سر رایحہ رو ببینم. عمہ مهلا با دست بہ سفرہ اشارہ ڪرد:تعارف نداریم ڪہ! اگہ میل تون نڪشید حداقل ڪنار ما بشینین. خالہ بہ محراب چشم دوخت ڪہ یعنے راہ بیوفت! سپس خودش جلوتر قدم برداشت،حاج بابا بالاے سفرہ نشست و عمو سهراب دست راستش. عمہ مهلا هم دست چپ حاج بابا نشست و نزدیڪ من. معذب بودم ڪہ بالاتر از بزرگترها بنشینم،همانطور ڪہ خودم را بہ سمت پایین سفرہ مے ڪشیدم گفتم:خالہ! مامان! شما بیاین اینجا بشینین. مامان فهیم اخم ڪرد:انقد وول نخور دختر! ریحانہ پایین سفرہ نشست و ابرو بالا انداخت:رایحہ با پاے شڪستہ همش را مے رفت،آروم و قرار نداشت‌حالا ڪہ فقط سرش شڪستہ! چہ توقعے دارے مامان؟! مامان و خالہ هم با تعارف ڪنار عمہ نشستند و من ڪنار دست ریحانہ. امیرعباس و محراب هم ڪنار یڪدیگر جا گرفتند،نگاہ محراب روے سفرہ نشستہ بود. خالہ ماہ گل رو بہ من گفت:حاج باقرم دوس داشت بیاد،رفتہ بازار. خیلے نگرانت بود مدام حالتو مے پرسید،فڪ ڪنم یہ دورم باید عصر ما رو ببینے! خندیدم:شما ڪہ مهمون نیستین،خونہ ے خودتونہ. بمونین تا عمو بیاد! _مهمون داریم! میریم یہ دورم دیگه میایم واسہ رفع دلتنگے! عمہ مهلا در قابلمہ را برداشت و مشغول ڪشیدن غذا شد. ڪاسہ هاے آب ڪوفتہ میان دست ها مے چرخید،طبق معمول اول سهم بزرگترها دادہ شد. مامان ڪاسہ ے سوم را بہ سمت امیرعباس گرفت ڪہ امیر ڪاسہ را پس زد و گفت:اول بزرگترا! براے خودتون بڪشین بعد ما! محراب هم سریع گفت:من ڪہ نمے خورم،سیرم! دستتون درد نڪنہ! امیر پیشانے اش را بالا داد و جدے بہ محراب چشم دوخت:هیشڪے نمے تونہ بہ دسپتخت مامان مهلاے من نہ بگہ! میخورے یا بہ زور بهت مے خورونم! عمہ مهلا با خندہ گفت:یعنے انقد دستپخت مامانت ناجورہ؟! صداے خندہ ے جمع بلند شد،خالہ ماہ گل رو بہ عمہ گفت:براے ما ڪم بڪش مهلا جان! در حد یڪے دو لقمہ! محراب ڪہ از وقتے برگشتہ ڪم غذا شدہ،منم ناهار خوردم. عمو سهراب نگاهے بہ امیرعباس و محراب انداخت:پس درد مشترڪہ! آخہ مهلا خانم همیشہ باید بہ قاعدہ ے چهار پنج نفر غذا مے ذاشت نہ سہ نفر! زحمت همشم امیرعباس مے ڪشید اما از دیروز ما ندیدیم حتے بہ اندازہ ے یہ نفر غذا بخورہ! سپس بہ عمہ چشم دوخت و بہ شوخے گفت:اونوقت مهلا خانم ناراحت خورد و خوراڪ شازدہ ش بود! انقد اونجا بهش غذا مے چسبہ ڪہ دیگہ دستپخت مادرش بہ جونش نمے چسبہ! لبخند تلخے روے لب هاے محراب نشست! لبخندے ڪہ تا عمق قلبم را سوزاند،احساس ڪردم هالہ اے از اشڪ روے مردمڪ چشم هایش سایہ انداخت! امیر نفس عمیقے ڪشید و گفت:دیگہ ڪار تو سپاہ علاوہ بر تغییر و تحول معنوے باید یہ تاثیر مادے ام داشتہ باشہ دیگہ! براے مامان ڪہ بد نشد،از زحمت من براش ڪم شد! عمہ براے خودش و مامان و خالہ هم غذا ڪشید،مامان ڪاسہ ے دیگرے را بہ سمت امیرعباس و محراب روانہ ڪرد. امیرعباس ڪہ خواست ڪاسہ را بردارد،محراب سریع ڪاسہ را از دستش گرفت! امیر متعجب نگاهش ڪرد،محراب ڪاسہ را مقابل من گذاشت و در همان حین گفت:بعد از بزرگترا اول خانما! امیر خندید و رو بہ مامان گفت:ما تہ مجلسیم زن دایے! بے زحمت سریع غذاے ریحانہ خانمم بدہ،من ڪم اشتها شدم ولے بے اشتها نہ! محراب خندید و برایش بہ نشانہ ے تاسف سر تڪان داد و زمزمہ ڪرد:از دست تو! با بسم اللہ گفتن حاج بابا همہ مشغول شدیم‌. عمہ مهلا،ڪوفتہ تبریزے بار گذاشتہ بود درست شبیہ بہ ڪوفتہ تبریزے هاے عزیزجون خدا بیامرز،مادر خودش! ڪوفتہ ها و حلواهایش،زبانزد فامیل بود. هرڪس مے خواست براے مجلسے یا ختمے حلوا بپزد عزیزجون را خبر مے ڪرد. آخرین بارے ڪہ پاے اجاق حلوا نشستہ بود رو بہ من و ریحانہ گفت:آے قیزلر! (آے دخترا) گَلوز بورا! (بیاین اینجا) من و ریحانہ ڪنار دستش نشستیم و مشغول تماشاے حرڪات دستش شدیم. با لبخند محزونے گفت:خوب نیگا ڪنین ڪہ فردا شما حلواے منو انقد خوب بپزین! من و ریحانہ اعتراض ڪردیم و خدا نڪند غلیظے گفتیم. بعد از آن روز بہ ماہ نڪشید ڪہ عزیز جون از دنیا رفت و ڪسے بہ خوبے خودش براے مجلسش حلوا نپخت! آهے ڪشیدم و لبخند غمگینے زدم. قاشقے از غذا داخل دهانم گذاشتم و چند ثانیہ بعد رو بہ عمہ مهلا گفتم:مزہ ے ڪوفتہ هاے عزیز جونو میدہ! نم اشڪ پشت پلڪ هایش نشست:نوش جونت عزیزم! مامان فهیم "خدا بیامرزدشی" گفت و همہ پشت بندش براے شادے روح عزیز جون صلوات فرستادیم. چشم هایم بہ سمت محراب ڪشیدہ شدند،سرش پایین بود و تقریبا با غذایش بازے مے ڪرد. انگار ذهنش درگیر بود! حاج بابا سڪوت را شڪست:محراب! شنیدم مهمون دارے؟! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_سوم . با شنیدن جملہ ے حاج بابا آب دهانم را فرو دادم و نگاہ ڪنجڪاوم را بہ محراب دوختم. بدون این ڪہ بہ من نگاہ ڪند سر بلند ڪرد و بہ حاج بابا خیرہ شد. _بعلہ! حیدر از بچہ هاے سپاہ ڪرمانشاهہ،یہ ماهے میشہ من و امیرعباس باهاش آشنا شدیم. با خانمش و خواهرش اومدن تا زمانے ڪہ اوضاع بهتر بشہ تهران جاگیر شن بعد برگردیم! مامان فهیم ڪنجڪاو پرسید:مے خوان بمونن طبقہ دوم عمارت؟! محراب بہ سمت مامان چشم چرخاند:ما خیلے اصرار ڪردیم ولے راحت نیستن! قرارہ فعلا طبقہ بالا باشن تا سریع یہ جاے مناسب پیدا ڪنیم! در دل نفس راحتے ڪشیدم! از این ڪہ آن دختر و نگاهش بہ محراب و خالہ ماہ گل نزدیڪ باشد راضے نبودم! مامان رو بہ خالہ ماہ گل گفت:الان مهمونات تنهان؟! ڪاش میاوردیشون ماہ گل! خالہ جواب داد:یڪم خجالتے ان! حالا شما میاین میرین یخشون بہ مرور وا میشہ،اینجا غریبن! هم نگران حال رایحہ بودیم هم گفتیم بیایم بیرون چند دیقہ اے راحت باشن! عمہ مهلا با اخم بہ امیرعباس خیرہ شد! _دیروز حرفے از برگشتن نزدے! مگہ نگفتے جنگ چند روزہ تموم میشہ؟! امیر با دندان لبش را گزید و با مڪث گفت:فعلا ڪہ نشدہ! اینطور ڪہ میگن اوضاع جنوب اصلا خوب نیس! باید برگردیم! ریحانہ ڪنجڪاو نگاهش ڪرد:آخہ زیاد خبرے نمیدن! یعنے اوضاع انقد حادہ؟! بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد:ظاهرا اطلاع رسانیا خوب نیس! از اون ورم اوضاع اعزام نیرو و ڪمڪ بہ شهرا تعریفے ندارہ! خیلے از بچہ هاے سپاہ و ارتش دارن بدون حڪم اعزام میرن! نگرانے در چشم هاے ریحانہ جا گرفت:یعنے ممڪنہ جنگ طول بڪشہ؟! امیرعباس شانہ بالا انداخت و زیر چشمے بہ محراب نگاہ ڪرد. _توڪل بہ خدا! ان شاء اللہ ڪہ طول نمے ڪشہ! محراب دستش را روے پیشانے اش گذاشت و شقیقہ هایش را مالید! خطوط اطراف چشمش در هم رفتند و عمق خشم و آشفتگے اش را نشان دادند! مامان فهیم خندید و براے این ڪہ جو را تغییر بدهد گفت:اے بابا! ما تازہ براے امیرعباس خواب دیدہ بودیم ڪہ وقتے برگشت براش بریم خواستگارے! امیرعباس بلند خندید:قربون دستت زن دایے! حالا حالاها براے من از این خوابا نبینین! عمہ مهلا پشت چشمے برایش نازڪ ڪرد:چرا اونوقت؟! بسہ عذب موندن! بابات همسن تو بود،دست سما تو دستش بود و تو توے بغلش! امیرعباس یڪ دستش را بالا برد و بہ عقب سرش اشارہ ڪرد. _اوہ! دارین از سے سال پیش حرف مے زنین! من هنوز خودمو بچہ مے بینم چہ برسہ بابا بشم! با شوق نگاهش ڪردم و گفتم:اتفاقا تو خیلے آقایے! بابا بودنم بهت میاد! چشم هایش گشاد شدند:قضیہ انقد جدیہ ڪہ توام رفتے تو تیم خانماے خاندان؟! _بگے نگے! گلویش را صاف ڪرد و زیر چشمے حاج بابا را پایید! _حالا از من بزرگتر تو جمع هست! محراب یڪے دو ماہ از من بزرگترہ،اول دامادے محراب بعد من! خوبہ؟! لبخند محوے روے لب هاے محراب نشست،سرش را خم ڪرد و دستے بہ گونہ ے سرخ شدہ اش ڪشید. دوبارہ سڪوت در میان جمع حاڪم شد! حاج بابا خونسرد رو بہ مامان فهیم و عمہ و خالہ ماہ گل گفت:پس اول براے محراب آستین بالا بزنین بعد امیرعباس! خوب نیس پسر تا این سن بے سر و همسر بمونہ! خون در رگ هایم یخ بست! حاج بابا جواب طعنہ و اشارہ هاے امیرعباس را سنگین داد! لرزش سیب گلوے محراب و پلڪ هایش از چشمم دور نماند! لبخند روے لب هاے امیرعباس خشڪ شد و مامان فهیم با شدت لبش را گزید! ریحانہ نگاہ محزونے بہ محراب انداخت و نگاهے بہ من! احساس ڪردم ڪہ درد سرم بیشتر شدہ،خالہ ماہ گل با آرامش بہ حاج بابا چشم دوخت:محراب ڪہ خیلے وقتہ آستین بالا زدہ حاج خلیل،ما منتظر جواب مثبتیم! ایشالا سر فرصت مناسب صحبت مے ڪنیم! محراب سریع گفت:مامان جان! الان نہ! خالہ ماہ گل ابرو بالا انداخت و جدے نگاهش ڪرد:حرف بدے نزدم پسرم! تو جمع مونم غریبہ نیس،همہ ماجرا رو مے دونن! نہ مے خوایم خلاف شرع ڪنیم نہ خلاف عرف! حاج بابا زیر لب لا اللہ الاللهے گفت و جدے ادامہ داد:من قبلا حرفمو زدم خواهر! حرفم یہ ڪلامہ! شما بیست سال دیگہ ام صَب ڪنے و دوبارہ این حرفو پیش بڪشے باز جواب من یہ ڪلمہ س! نہ! بهترہ دیگہ حرفش زدہ نشہ ڪہ دلخورے اے پیش نیاد! آتیش منم حالا حالاها سرد نمیشہ! صداے محراب باعث شد سر بلند ڪنم. بہ حاج بابا نگاہ ڪرد و سپس با شرم نگاهش را بہ نقطہ اے دیگر دوخت. صدایش محڪم بود و با نجابت! _عمو شما بگو هزار سال! من صبر مے ڪنم! حالا یا شما رضایت میدے یا من عذب مے مونم! پشت بند جملہ اش لبخند مهربان و صلح جویانہ اے زد! خون در صورتم دوید،راہ نفسم بستہ شد از این بے پروایے ناگهانے محراب! نگران واڪنش حاج بابا بودم،صداے حاج بابا لرزید و سگرمہ هایش در هم رفت:سر سفرہ ے من نشستے و جلو ناموسم لُغُز مے خونے؟ . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . نذا حرمت و احترام رفاقت مون بشڪنہ پسر! من یہ عمر نون و نمڪ باباتو خوردم نمے خوام رفاقت چندین و چند سالہ مون خراب شہ! محراب لبش را بہ دندان گرفت و خونسرد گفت:منم نمے خوام شما رو ناراحت ڪنم عمو! باشہ یہ فرصت دیگہ! حاج بابا با حرص گوشہ ے لبش را جوید و بہ ریشش دست ڪشید:پس جمع ڪن این حرفا رو! جمع ڪن این بساط عشق و عاشقے بے مقدمہ تو ڪہ من و ناموسمو انگشت نما ڪردہ! یا بشو همون محراب سابق،سر و سامون بگیر و بہ دختراے من بہ چشم خواهر نگا ڪن یا دیگہ اینجا نیا! چشم هایم گشاد شدند از فرط تعجب،مات و مبهوت بہ حاج بابا خیرہ شدم. مامان فهیم با ناراحتے و بهت گفت:حاج خلیل! صلوات بفرس و شیطونو لعن ڪن! پس چے میشہ حرمت رفاقت و یہ عمر حڪم پدر و پسرے؟! دارے با محراب حرف مے زنیا! محراب لبخند تلخے زد و بہ مامان نگاہ ڪرد:اشڪال ندارہ خالہ! حتما تقصیر من بود،ببخشین اگہ بے پروا حرف زدم ولے من از بابا و عمو یاد گرفتم مرد محڪم حرفشو مے زنہ و پاش وایمیسہ! سپس از جا بلند شد و نگاهے بہ جمع انداخت:خدا بہ سفرہ تون برڪت بدہ! دست شمام درد نڪنہ خالہ مهلا! مامان فهیم سریع از جا بلند شد:ڪجا محراب؟! محراب چند قدم از سفرہ فاصلہ گرفت:امر عمو رو اطاعت مے ڪنم! دیگہ مزاحم نمیشم! خواست بہ سمت در برود ڪہ ریحانہ هم با تعلل سر پا ایستاد. ڪنار محراب ایستاد و با حرص گفت:بشین سر جات! وسط ناراحتے و بحث ڪہ حلوا خیرات نمے ڪنن داداش! تو ڪوتا بیا! محراب بہ صورتش چشم دوخت:از چے ڪوتا بیام؟! از... جملہ اش را نصفہ و نیمہ رها ڪرد و با چشم هایش فریاد زد "از حقم ڪوتا بیام؟! از قلبم؟! از رایحہ؟!" آتش چشم هایش شعلہ انداخت بہ جانم! بہ سمت حاج بابا برگشت و با صدایے مرتعش گفت:شاید اشتباہ من همین بود ڪہ یہ عمر ڪوتا اومدم جلوے خودمو قلبم! جلوے شما عمو! از همچین روزے مے ترسیدم ڪہ فڪ ڪنے یہ عمر سر سفرہ ت نشستم و چشمم پیِ ناموست بودہ! ولے خودت بهتر مے دونے پسرے ڪہ زیر دست شما و حاج باقر مولایے بزرگ شدہ،انقد بے چشم و رو نیس! دلت رضا نیس بہ این وصلت،حق پدریتہ! ولے شمایے ڪہ دلت راضے نمیشہ چطور از من توقع دارے ڪہ بعد یہ عمر،دلم رضا بدہ بہ غیر؟! همیشہ دم گوشم خوندے خدا یڪے،زن و همدم یڪے! تو مرام مرد خیانت و ڪوچیڪے نیس! من انقد ڪوچیڪ و پست نیستم ڪہ دلم یہ جا باشہ،چشم و تنم یہ جا دیگہ! یا دل شما رضا میدہ یا من رضایت میدم بہ رضاے شما ولے پے ڪسے دیگہ نمیرم! این حرفا رو نذارین پاے بے چشم و روییم بذارین پاے مردونگیم ڪہ پاے حرفم هستم! شما و بابا یادم دادین! سپس بدون این ڪہ نگاہ مان ڪند سریع "خداحافظی" گفت و بہ سمت در رفت. امیرعباس با سرعت از جا بلند شد و دنبالش راہ افتاد. محراب ڪہ خواست از چهارچوب در بگذرد،حاج بابا صدایش را بالا برد و با لحنے عجیب پرسید:اگہ رایحہ رضایت ندہ چے؟! اگہ رایحہ نخواد؟! قلبم در سینہ ام لرزید،چہ مے گفت حاج بابا؟! من محراب را نخواهم؟! من راضے نباشم بہ خواستہ ے قلب محراب ڪہ قلب من بود؟! محراب در قاب در ایستاد،جدے سر چرخاند بہ سمت ما و محڪم جواب داد:منم مے گذرم! ساڪت مے ڪنم خودمو قلبمو! بہ چشم خواهر مے بینمش! قول مردونہ! حاج بابا لب گزید،اخم هایش بیشتر در هم رفت:پس هرچے رایحہ بگہ! باهاش حرف مے زنم بعد خبرت مے ڪنم! محراب سر تڪان داد و زمزمہ ڪرد:با اجازہ! حاج بابا از سر سفرہ بلند شد و بہ سمت آشپزخانہ رفت،محراب نفس عمیقے ڪشید. چشم هایش را بہ من دوخت،اشڪ حصار مردمڪ هاے قهوہ اے رنگش شدہ بود! آشوب شدہ بودند چشم هایش،از جا بلند شدم تا بہ سمت اتاقم بروم. تاب و تحمل جو حاڪم را نداشتم! گیج شدہ بودم در میان ڪلمات و بحث حاج بابا و محراب! دلم شور میزد،حرف هاے حاج بابا بوے خیر و خوشے نمے داد! محراب دستش را روے شانہ ے امیرعباس و گفت:برو بشین سر سفرہ،بعدا حرف مے زنیم داداش! غریبہ ڪہ نیستم،خودم میرم! امیر نفسش را با حرص بیرون داد و سرش را تڪان‌. عقب گرد ڪہ ڪرد بہ سمت اتاقم راہ افتادم،مامان فهیم صدایم زد:تو ڪجا؟! بہ سمت جمع برگشتم،عمو سهراب متفڪر بہ ڪاسہ اش خیرہ شدہ و امیر عباس با چشم هایے پر از تشویش ڪنارش چمبرہ زدہ بود! عمہ مهلا آشفتہ بود و نگرانے از چشم هاے مامان فهیم و ریحانہ مے بارید! خالہ ماہ گل هم سر خم ڪردہ بود و زیر لب ذڪر مے گفت! زمزمہ ڪردم:میرم تو اتاقم! سیر شدم،با اجازہ ے همگے! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هفتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . خواستم از ڪنار در عبور ڪنم ڪہ چشمم بہ محراب افتاد،شلختہ ڪفش هایش را به پا ڪردہ بود و بہ سمت در مے رفت. انگار سنگینے نگاهم را احساس ڪرد ڪہ بہ سمتم سر برگرداند. آب دهانش را با شدت فرو داد و باز سیب گلویش لرزید! چشم هایش را بست،چین افتاد بہ جانِ گوشہ هاے چشم و وسط پیشانے اش! با زحمت و زور دهان باز ڪرد،بیشتر حرڪت لب هایش برایم مفهوم بود تا صداے بے جان و آهستہ اش! _یہ مسڪن بخور! درد ڪشیدنت ڪشت منو! سپس در را باز ڪرد و با عجلہ رفت! قلبم بے جان و ضربان شد از دردے ڪہ او تحمل مے ڪرد! از عذاب ڪشیدنش! از حرف هاے حاج بابا! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

🌹🌹🌹🌹 #رایحہ_ے_محراب تقدیم نگاه 👀 قشنگتون☺️ 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 @roman_tori

برای استاد فاطمی دعا کنید بیمار هستند😔🙏🏻 @roman_tori

. نشون دادنِ تصـویر امام‌ خامنہ‌اے توے شبکہ هاے ماهواره‌اے بینُ المللی ممنوع اسـت چرا؟ چون یک دختر آلمانے فقط با دیدنِ چھره آقـا مسلمان شد!😌♥️ #جانم‌فدای‌رهبر @roman_tori

تویِ خط مقدم هروقت بیکار میشد برایِ کنکور میخوند..📚 خبر قبولیش تو رشته‌یِ پزشکی دانشگاه تهران وقتی به خانوادش رسید که وحیدرضا شهید شده‌بود..✨ #شهید_وحیدرضااحتشامی @roman_tori

#سه_دقیقه_در_قیامت #رایگان✨ .@roman_tori

👆🏻👆🏻👆🏻📚کتاب: #سه_دقیقه_در_قیامت تجربه ای نزدیک به مرگ ژانر: #مذهبی 💐عیدانه ویژه همراهان گرامی رمان طوری💐 🔹نسخه ویرایش شده و رایگان کتاب سه دقیقه در قیامت به همراه نکات تازه مطرح شده‌ توسط راوی عزیز این کتاب، به عنوان عیدانه منتشر گردید. @roman_tori

رفقا یادتون نره ماروهم دعا کنید😊

التماس دعای شهادت🙏🏻

امروز پنجشنبه است بیاد تمام عزیزان آسمانی بیاد تمام شهدا امام شهدا بیاد سیدالشهدای مقاومت سردارحاج قاسم سلیمانی و تمام همرزمانشان هدیه کنیم به روحشان فاتحه وصلواتی 🌹 @roman_tori

#حدیث_روزانه🌤 #رزق_معنوی🌿🕊 •|🌱 امیر المؤمنین ع|♥️ می فرمایند: ←پشیمانی 😔 از گناه ، گناه را محو می کند...😍🌿 ✨ غرر الحکم ، جلد ۱ ، صفحه ۲۲۵ ✨ @roman_tori

#به_وقت_رمان 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 @roman_tori

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_اول . آهے در گلویم نشستہ بود ڪہ با ڪمے مڪث بیرونش دادم! مقابل آینہ،انگشتم را پاے چشمم ڪشیدم و بہ نشانہ ے تاسف سر تڪان دادم! رنگ بہ رو نداشتم،چشم هاے درشتم در میان آن گودے هاے عمیق و سیاہ پنهان شدہ بودند! باندے ڪہ روے پیشانے و سرم نشستہ بود هم،این حال خراب را تڪمیل ڪردہ بود! نگاهم را بہ سمت دستم ڪشیدم،آن روسرے سادہ و سیاہ مناسب این چهرہ ے خزان زدہ و بہ عزا نشستہ نبود! بہ اندازہ ے ڪافے بے حال و غمگین بہ نظر مے رسیدم! روسرے را با حرص روے تخت پرت ڪردم و بہ سمت ڪمد لباس هایم رفتم. سہ روز از بحث حاج بابا و محراب مے گذشت و حاج بابا زبان باز نڪردہ بود! در دل دعا دعا مے ڪردم ڪہ چیزے نگوید! دلم شور میزد براے حرف هایے ڪہ هنوز نشنیدہ بودم! بہ دلم بد افتادہ بود! بعد از این ڪہ محراب رفت،خواستم در اتاقم پناہ بگیرم ڪہ حاج بابا با دست و صورتے آب زدہ از آشپزخانہ بیرون آمد و گفت:تا سفرہ جمع نشدہ ڪسے جایے نمیرہ! سپس اخم غلیظے حوالہ ے چشم هایم ڪرد ڪہ یعنے "بشین سرجات!" در میان راہ،عقب گرد ڪردم و سر سفرہ نشستم. بدون این ڪہ لقمہ اے غذا در دهانم بگذارم! فقط براے خودم لیوانے آب ریختم تا مسڪن بخورم! عمہ مهلا محتاط نگاهے بہ حاج بابا انداخت و رو بہ جمع گفت:بخورین! سرد شد! این یعنے دیگر ڪسے جلوے برادرم از محراب حرف نزند! سرتان گرم غذا خوردنتان باشد! نگاهم بہ عمو سهراب افتاد ڪہ ڪنار گوش امیرعباس زمزمہ ڪرد:مے مردے دندون بہ جیگر بگیرے؟! حالا محراب این همہ وقت صبر ڪردہ بود یہ امروزم روش! چرا پریدے وسط؟! ریش سفید فامیل مولایے بودے یا نادرے؟! ابروهاے امیرعباس درهم رفتند:لازم بود بابا! دایے دارہ نگا مے ڪنہ،بعدا حرف مے زنیم! عمو سهراب سرش را از گوش امیرعباس جدا ڪرد و نگاهش را بہ ڪاسہ ے غذایش دوخت. نگاهم روے امیر بود،بہ زور چند لقمہ غذا خورد و گفت:دستت درد نڪنہ مامان! زن دایے دس شمام درد نڪنہ! عمہ مهلا جواب داد:نوش جونت! ڪاسہ تو بدہ برات ڪوفتہ بذارم! امیرعباس با مڪث جواب داد:نہ ممنون! سیر شدم! چشم هایم بہ سمت جمع زنانہ چرخید،مامان فهیم بہ زور ذرہ ذرہ غذا داخل دهانش مے گذاشت و فورے قورت مے داد! عمہ مهلا و خالہ ماہ گل هم در اصل با غذایشان بازے مے ڪردند! ریحانہ هم بہ من چسبیدہ بود و لب بہ غذا نمے زد! حاج بابا همانطور ڪہ براے خودش لیوانے آب مے ریخت،نگاہ جدے اش را بہ ما دوخت:چرا غذا نمے خورین؟! دو سہ سالہ تونہ ڪہ من یا مادرتون دهنتون غذا بذاریم؟! لبم را بہ دندان گرفتم و سرم را پایین انداختم. ریحانہ هم چیزے نگفت و ڪمے نان در دهانش چپاند! دیگر رنگ نگاہ هاے حاج بابا را دوست نداشتم! اخم و تخم هایش را هم! ڪسے حرفے نمے زد،از صورت حاج بابا خشم مے بارید! ڪمے بعد طاقت نیاوردم و بلند شدم:من برم قرصامو بندازم! سپس با قدم هاے بلند خودم را بہ آشپزخانہ رساندم،مسڪنے در دهانم گذاشتم و سریع قورتش دادم! من هم طاقت درد ڪشیدن محراب را نداشتم! بعد از ناهار،عمہ مهلا بہ عمو سهراب و امیرعباس اشارہ ڪرد ڪہ بروند! عمو و امیر بے معطلے از جا بلند شدند و با خداحافظے ڪوتاهے همراہ عمہ و خالہ ماہ گل راهے شدند! آن ها ڪہ رفتند ترس بہ جانم افتاد،نگران حرف هاے حاج بابا بودم! مامان فهیم چادرش را از روے سر برداشت و بہ سمت دستہ گل و پاڪتے ڪہ روے مبل،غریب ماندہ بودند رفت! زیر لب گفت:یادمون رفت اینا رو برداریم! حاج بابا پوفے ڪرد و روے مبل نشست،مامان دستہ گل و پاڪت را زیر بغلش زد و بہ سمت آشپزخانہ رفت. چشم هاے پر خشم و ناراحت حاج بابا،من و ریحانہ را نشانہ گرفتند. _چرا عین آوارہ ها وسط خونہ واسادین؟! برین سر ڪار خودتون! ریحانہ زیر لب چشمے گفت و بازویم را بہ دنبال خودش ڪشید! همراہ هم وارد اتاق من شدیم،در را ڪہ بستم قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام لغزید. ریحانہ نگران نگاهم ڪرد:خوبے آبجے؟! آرام زمزمہ ڪردم:نہ! بے مقدمہ در آغوشم گرفت و سرم را روے شانہ اش گذاشت. _دُرُس میشہ! غصہ نخوریا! ڪمرش را سفت چسبیدم،بہ همچین آغوشے نیاز داشتم! _ریحانہ تو عاشق شدے؟! با ڪمے مڪث جواب داد:فڪ نڪنم! چشم هایم را بستم،اشڪ هایم روے پیراهن زرشڪے رنگش باریدند. _پس حال منو نمے فهمے! نمے فهمے ڪہ غصہ برادر عشقہ! نمے فهمے چے مے ڪشیم من و محراب! دستش را روے ڪمرم گذاشت و نوازشش ڪرد‌. _بہ قول خان جون،هِشداد بیزیم اَلیمیزدَ دَییر! (هیچے دست ما نیسن) اول اللهین ایرادَ سے،اونان سورا دا اللهین ایرادَ سے! ( اول ارادہ ے خدا،بعد از اون هم باز ارادہ ے خدا) توڪلت بہ خدا باشہ،ڪارے واسہ خدا نشد ندارہ! حتما دلیل و حڪمتے هست پشت این ماجراها! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_دوم . خواستم دهان باز ڪنم ڪہ در اتاق باز شد،تنم لرزید! از تصور این ڪہ حاج بابا باشد،آب شدم از شرم! دست هایم دور ڪمر ریحانہ قفل شدہ بود،لبم را بہ دندان گرفتم و چشم هایم را بستم‌. با صداے مامان فهیم نفس راحتے ڪشیدم! _چے شدہ؟! ریحانہ چرا گریہ مے ڪنے؟! از ریحانہ جدا شدم،متعجب بہ صورت خیسش نگاہ ڪردم‌. با پشت دست،اشڪ هایش را پاڪ ڪرد و گفت:گناہ داش محراب! ندیدین با چہ حالے رفت؟! مامان فهیم سریع در را بست،انگشت اشارہ اش را روے بینے اش گذاشت و گفت:هیس! آروم تر! همینطورے حاج بابات آتیشیہ،موندہ شما دو نفر پشت محراب دربیاین! ریحانہ با حرص مشغول جویدن لبش شد،نگاہ مامان روے صورت من نشست. لبخند محوے روے لب هایش جا خوش ڪرد و نم اشڪ در چشم هایش! رو بہ ریحانہ گفت:حاج بابات دارہ بهونہ میگیرہ،برو یہ چاے قند پهلو دستش بدہ! ریحانہ لبش را رها ڪرد و بہ سمت در قدم برداشت. _بگو برو پے نخود سیا! در را محڪم پشت سرش بست،مامان شیشہ ے مرباے متوسطے بہ همراہ قاشق بہ سمتم گرفت‌. داخلش‌ ڪمپوت سیب جا گرفتہ بود. _ناهار ڪہ نخوردے،از ڪمپوتاے ماہ گل بخور! شیشہ را از دستش گرفتم و زیر لب تشڪر ڪردم. با سر بہ تختم اشارہ ڪرد:مگہ تو مریض نیستے؟! برو استراحت ڪن! چشمے گفتم و بہ سمت تخت خوابم رفتم،روے تخت ڪہ نشستم مامان هم ڪنارم آمد و پرسید:از ڪے مے دونستے دلش با توئہ؟! از ڪے دل تو گیر اون شد؟! لبم را بہ دندان گرفتم و شیشہ ے ڪمپوت را میان انگشت هایم فشار دادم،آنقدر ڪہ دستم درد گرفت! دست گرمش،روے دست سردم نشست! _با توام! از ڪے تا حالا انقد خجالتے شدے؟! آب دهانم را با شدت فرو دادم و بہ زحمت سر بلند ڪردم‌. _خبر نداشتم تا همین چند وقت پیش! فڪ مے ڪردم... فڪ مے ڪردم فقط‌ من... لبخند زد:ڪہ فقط تو مے خوایش؟! خجول سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،لبخندش پر رنگ تر شد. _شما ڪہ سایہ ے همدیگہ رو با تیر مے زدین،چے شد یهو؟! شانہ بالا انداختم:نمے دونم! یعنے اونو نمے دونم ولے من از دو سال قبل... باز حرفم را نصفہ رها ڪردم،نیاز داشتم ڪہ راز قلبم را بہ ڪسے بگویم حتے نصفہ و نیمہ! شاید ڪمے دلم سبڪ میشد! چہ ڪسے بهتر و رفیق تر از مادر؟! نفس عمیقے ڪشید:بد وقتے رو براے عشق و عاشقے انتخاب ڪردین! حاج بابات از اسم و رسمش ڪوتا نمیاد! از آبروش ڪہ ابدا! دهنا پشت سر و جلومون حرف نامربوط مے زنن،میگن پریدے رو یہ آشیونہ اے ڪہ تازہ داشتن میساختنش و خرابش ڪردے! ڪہ براے خودت قصر ساختے رو خرابہ ے آشونہ ے یڪے دیگہ! حاج بابات راضیہ دختر حاج فتاح بشہ عروس عمارت تا ختم بہ خیر بشہ این حرف و حدیثا! لبم را گاز گرفتم و چیزے نگفتم،سنگینے نگاهش روے نیم رخم نشست. _حاج بابات سر هرچے ڪوتا بیاد سر آبروش ڪوتا نمیاد! یہ عمر محرابو زیر دس خودش بزرگ ڪردہ بہ این امید ڪہ عین پسرشہ،عین برادر براے دو تا دختراش! از اون ورم ڪہ ماجراے دختر حاج فتاح و نقل محافل شدنمون! یہ ڪارہ شما پریدن وسط ڪہ همو مے خوایم؟! نہ بہ چشم خواهر و برادر ڪہ بہ چشم سر و همسر؟! بہ زور زبانم را تڪان دادم:مگہ ما خواستیم ڪہ رومون اسم بذارین؟! مگہ ما مدعے شدیم ڪہ مثل خواهر و برادریم ڪہ حالا زدہ باشیم زیرش؟! لبخند از روے لب هاے مامان پر ڪشید. _ولے تو گوشتون ڪہ خوندہ بودن! بہ چشم هایش خیرہ شدم:چرا شما ناراضے این بہ رضاے خدا؟! چرا حلال خدا رو حروم مے دونین؟! نفسش را با حرص بیرون داد و گفت:مے دونے حاج فتاح جلو یہ جماعتے تو بازار بہ حاج بابات گفتہ بے غیرت؟! ڪہ ڪلاتو بذا بالاتر؟! هاج و واج بہ صورتش نگاہ ڪردم،لب هایم لرزیدند اما صدایے از گلویم خارج نشد. _آرہ رایحہ خانم! نمے دونم زن و دخترش چے تو گوشش خوندن ڪہ مردڪ بدون فڪر و حرف اومدہ جلو یہ جماعتے حاج باباتو سڪہ ے یہ پول ڪردہ! تاب نیاوردہ از حرفایے ڪہ اهل خودش را انداختن و گفتہ اگہ تو بے غیرتے و نمے تونے اسم دخترتو از سر زبونا جمع ڪنے،من مثِ تو نیستم! محراب خودشم بڪُشہ،جنازہ ے دخترمم رو دوشش نمے ذارم چہ برسہ بہ این ڪہ دختر بهش بدم. ارزونے خودت باشہ! مردے ڪہ نتونہ خودشو از وسوسہ ے هر ڪس و ناڪسے دور نگہ دارہ ڪہ مرد نیس! لبخند تلخے مهمان لب هایش شد:حاج باباتم نہ گذاشتہ نہ برداشتہ خوابوندہ تو دهن حاج فتاح! بہ زحمت جداشون ڪردن! گفتہ گندہ تر از توام‌ نمے تونہ بہ خوبے اسم دختر منو رو زبونش بیارہ،چہ برسہ بہ بدگویے و جسارت ڪردن! انقدے غیرت دارم ڪہ براے موجہ نشون دادن خودم و خونوادہ م از بے صفتے اهل و عیال ڪسے دیگہ مایہ نذارم! جوشیہ از اون روز،نہ بہ حاج باقر حرفے زدہ نہ بہ محراب! چند شب پیش بہ زور از زیر زبونش حرف ڪشیدم! از یہ طرف بهش حق میدم از یہ طرف بہ شما دو تا! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_سوم . هیزم نریزین تو آتیشش! بذارین خاموش شہ! آب بشین رو آتیش! دندون بذارین سر جیگر تا یڪم این حرف و حدیثا بخوابہ! دیروزم بہ محراب تو بیمارستان گفتم! گفتم ڪہ فعلا جنگہ و ڪسے از فرداے خودش خبر ندارہ،اونم ڪہ وسط جنگ دنبال بساط عروسے را نمیوفتہ. پس بذارہ یڪم بگذرہ! اصلا...اصلا شاید نظرتون عوض شد! گنگ پرسیدم:یعنے چے نظرمون عوض شد؟! زبانش را روے لب هایش ڪشید:شاید تو دیگہ محرابو نخواستے! یا محراب تو رو! یا اصلا هر دو تاتون پشیمون شدین! بغض در گلویم چمبرہ زد،نفسم در سینہ حبس شدہ بود اما باید حرفے مے زدم! با صدایے مرتعش گفتم:من پشیمون نمیشم! محرابم اهل جا زدن نیس! صورتم عرق ڪرد و گونہ هاے گل انداخت،چشم هایم را از مامان گرفتم و دستم را روے دهانم گذاشتم! باز بے هوا نامش را بدون "آقا" ادا ڪردہ بود. _اونم دیروز همین قد مطمئن حرف مے زد! گفتم محراب! وقتے ڪم سن و سال تر بودین گاهے فڪ مے ڪردم دامادم بشے اما نہ واسہ رایحہ! برا ریحانہ! بیشتر ڪہ استخوون ترڪوندین و بہ هم نامحرم شدین دیدم نہ! دُرُس عین برادرے براے ریحانہ ے من! آخہ تو ڪجا؟! رایحہ ے سرتق من ڪجا؟! وقتے ماہ گل گفت برات دختر حاج فتاحو نشون ڪردہ گفتم خودشہ! هم قد و قوارہ ے محرابہ! جنسش باهاش جورہ! اما رایحہ با تو فرق دارہ! دین و ایمون سرش میشہ،نماز و روزہ ش سرجاشہ ولے توفیر دارہ با دختر حاج فتاح و دختراے دیگہ ے منیریہ! نہ چادر سر مے ڪنہ،نہ اهل خونہ نشینے و رو گرفتنہ! مے دونے ڪہ حرف زورم تو ڪتش نمیرہ! همیشہ فڪ مے ڪردم باید بہ مردے بسپارمش ڪہ فرق داشتہ باشہ با حاج خلیل و حاج باقر! ڪہ بہ قول خودش روشن فڪر باشہ و جنتلمن! مثلا بہ یہ جوجہ دڪتر فرنگ رفتہ و دنیا دیدہ! مگہ چند تا مرد تاب دارن،زن باهاشون ڪف یہ ترازو باشہ و بہ اندازہ ے خودشون حرف بزنہ و حڪم صادر ڪنہ؟! چند تا مرد دور و ورمون هس ڪہ زنو برابر با خودش ببینن نہ پایین تر؟! رایحہ ے من تیڪہ ے اینطور مردا نیس،مے دونم دووم نمیارہ ڪنار همچین ڪسے! مے دونے چہ جوابے بهم داد؟! زیر چشمے نگاهش ڪردم و زیر لب نچے گفتم. لبخند زد و ادامہ داد:بہ روم خندید،گفت خالہ تو هنوز دختریو ڪہ بزرگ ڪردے خوب نشناختے! رایحہ خانم چیزیو دیدہ ڪہ خیلیا نتونستن ببینن،حتے خود من! از چے حرف مے زد؟! مگہ چے دیدے؟! انگار ڪسے بہ تنم سیم برق متصل ڪرد،یاد خوابم افتادم در واقع یاد بیدارے ام! اخم هایم در هم رفت و با دندان هایم بہ جان گوشہ ے لبم افتادم. منظور محراب را مے دانستم و نمے دانستم! او از ڪجا مے دانست ڪہ چہ خوابے دیدہ ام؟! شاید او هم... با صداے مامان فهیم،رشتہ ے افڪارم پارہ شد. _با توام! آرام زمزمہ ڪردم:نمے دونم چیو میگہ! ابروهایش را بالا داد:بہ هر حال! اونم مطمئنہ از انتخابش! گفت من رایحہ خانمو بہ ڪارے ڪہ دوس ندارہ وادار نمے ڪنم،همینطورے ڪہ هست قبولش دارم! تو چے رایحہ؟! محرابو همینطور ڪہ هست قبول دارے؟! محراب نہ عمارت سفید دارہ نہ حتے یہ خونہ اندازہ ے خونہ ے خودمون! نہ ماشین زیر پاشہ! حاج باقر باغ قلهڪو بہ نامش زدہ ولے خودتم خوب مے دونے تو رو نمے برہ ڪہ تو باغ قلهڪ زندگے ڪنے! خیلے بخواد سنگ تموم بذارہ،اونجا رو میدہ رهن. یہ جا همین دور و ورا شایدم چند محلہ پایین تر اجارہ ڪنہ! بشے خانم خونہ ش،خبرے از راحتے و ریخت و پاش خونہ ے حاج خلیل نیستا! مے دونے نہ زیر بار ڪمڪ حاج باقر میرہ نہ حاج بابات! نہ میذارہ جشن آنچنانے بگیریم نہ حاج باقر و ماہ گل سر تا پاتو طلا و جواهر بگیرن! هر چقد ڪہ خودش بتونہ مایہ میذارہ،خوشش نمیاد یہ نفر دیگہ تیڪہ تیڪہ زندگے شو بسازہ! وضعیت ڪارشم ڪہ مشخصہ،جونش ڪف دستشہ! دو روز هست یہ ماہ نیس! مے تونے اینطورے زندگے ڪنے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:منم همینطورے ڪہ هست قبولش دارم! سرش را تڪان داد و خندید:اومدم تو رو نصیحت ڪنم ڪہ چشم وا ڪنے ولے انگار تو بیشتر دلدادہ اے! تو آقایے و خوب بودن محراب حرفے نیس ولے شاید همین خوبیا رو خیلیا عیب بدونن! اصلا شاید بعضے از این خوبیا رو تو بد ببینے! پوزخند زدم و در دل زمزمہ ڪردم: "هرچہ خوبے هست! شما هستید!" زیر لب یاعلے اے گفت و از روے تخت بلند شد. با دست بہ شیشہ ے ڪمپوت اشارہ ڪرد:ڪمپوتتو بخور! تا حاج بابات حرف نزدہ تو حرفے نزن،خدا عاقبتمونو ختم بہ خیر ڪنہ! لبخند گرمے لب هایم را از هم باز ڪرد:مامان! بہ سمتم برگشت:بعلہ؟! _ممنون ڪہ منو مے فهمے! لبخند ڪم رنگے لب هایش را ڪشید. _من هیچے از خدا نمے خوام جز خوشبختے تو و ریحانہ! شما خوب باشین منم خوبم! سپس از اتاق خارج شد،دلم قرص شدہ بود بہ مامان فهیمم! حاج بابا بد قلق بود اما براے مامان فهیم زیاد نہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . منتظر شنیدن حرف هاے حاج بابا بودم اما لب باز نڪرد،این سڪوتش بیشتر من را آشفتہ و دل نگران مے ڪرد! میان این آشفتہ بازار صبح در زدند و صداے زبان ریختن الهام خانم در حیاط مان پیچید! سرم را در دست گرفتم و با خودم گفتم همین یڪے را ڪم داشتم! خودم را زدم بہ بدحالے و از تختم پایین نرفتم،ڪمے بعد در اتاق باز شد و ریحانہ با چهرہ اے در هم رفتہ گفت:الهام خانم و الناز و فاطمہ اومدن! روے تختم نشستم و از خدا طلب صبر ڪردم! ابتدا الهام خانم وارد اتاق شد و سپس فاطمہ،آخر سر هم الناز و مامان فهیم. الهام خانم با چهرہ اے بشاش و خندان،گونہ هایم را بوسید و گفت:خدا بد ندہ رایحہ جون! خوشگلیہ و هزار دردسر! احساس ڪردم جملہ ے دومش پر طعنہ بود و منظوردار! سرد تشڪر ڪردم،فاطمہ لبخند مهربانے بہ رویم زد و با محبت هر دو طرف صورتم را بوسید. _نمے دونے وقتے شنیدم چقد دلواپست شدم دختر! خدا رو شڪر ڪہ چیزے نشدہ! خوبے؟! با محبت نگاهش ڪردم:بادمجون بم آفت ندارہ! الحمدللہ خوبم! شرمندہ م ڪردین،راضے بہ زحمت نبودم! ڪیسہ ے ڪمپوت ها را بہ دست مامان فهیم داد و ڪنار الهام خانم نشست. الناز با تعلل دستش را بہ طرفم دراز ڪرد و با لحنے عادے گفت:بلا دور باشہ! دستش را گرفتم و گرم فشار دادم:ممنون عزیزم! خوش اومدے! بدون این ڪہ بخواهد بیشتر صحبت ڪند یا صورتم را ببوسد،بہ طرف الهام خانم و فاطمہ رفت و ڪنار فاطمہ نشست. سگرمہ هاے مامان فهیم در هم بود! ریحانہ را براے پذیرایے موظف ڪرد و خودش ڪنار ما نشست! الهام خانم عادے و خونسرد مشغول احوالپرسے شد. انگار نہ انگار همسر محترمش،حاج باباے من را بے غیرت و من را هر ڪس و ناڪس یا در واقع دختر اغواگرے خواندہ بود! مامان اخم هایش را از هم باز ڪرد و عادے جواب سوالاتش را داد. ریحانہ براے همہ چاے و خرما آورد و ڪنار تخت نشست. بعد از ڪمے از این طرف و آن طرف صحبت ڪردن،الهام خانم جرعہ اے از چایش را نوشید و پرسید:دیگہ چہ خبر؟! براے ڪے رخت و لباس آمادہ ڪنیم؟! چشمم بہ الناز افتاد،بعد از سوال مادرش لبخند محوے لب هایش را از هم باز ڪرد،خرمایے در دهانش گذاشت و با لذت قورتش داد! با افسوس چشم از او گرفتم و نگران بہ مامان فهیم چشم دوختم‌. با احدے سر دخترهایش شوخے نداشت! حالا الهام خانم مقابلش نشستہ بود و با طعنہ از خجالتش در مے آمد! دستگیرم شد ڪہ خبرها بہ گوششان رسیدہ و براے نیش و ڪنایہ زدن تشریف آوردہ اند! مامان فهیم گلویش را صاف ڪرد و خونسرد پرسید:رخت و لباس واسہ چے؟! الهام خانم لبخند زد:عروسے رایحہ جون! مامان هم لبخند زد:خبرا چہ زود مے پیچہ! حالا چند بار رفتن و اومدن واسہ خواستگارے ڪہ این حرفا رو ندارہ! لبخند از روے لب هاے الناز پر ڪشید،الهام خانم ڪم نیاورد و گفت:آقا محراب ڪہ یہ پارچہ آقاس! دس دس ڪردن ندارہ ڪہ! مامان شانہ بالا انداخت:چے بگم والا؟! نہ حاج خلیل رضایت میدہ نہ رایحہ! ڪم ماندہ بود چشم هایم از حدقہ بیرون بزند! متعجب بہ مامان فهیم چشم دوختم. پیشانے الهام خانم چین خورد:رایحہ جونم راضے نیس؟! مامان با آرامش جواب داد:نہ! محراب امونمونو بریدہ! حاج خلیلم راضے نیس چون رایحہ دلش رضا نیس،الان ڪہ مثل قدیما نیس! من همسن رایحہ بودم،تو بغلم بود! میگہ فعلا مے خوام درس بخونم و زودہ واسہ شوهردارے و بچہ دارے! بہ نظر من باشہ میون چند تا خواستگارشم محراب سرہ ولے خب فعلا رضایت نمیدہ بہ ازدواج! لبخندش را پر رنگ تر ڪرد و ادامہ داد:از شما چہ خبر؟! ما ڪے خدمت برسیم براے جشن و شیرینے خوردن؟! الناز سرش را پایین انداخت و لبش را گزید،ناراحت شدم از حالش! با دلخورے بہ مامان نگاہ ڪردم و چیزے نگفتم! الهام خانم لبخند زد،از سر زور و تصنعے! _والا دو سہ ماهہ خونوادہ ے حاج عزت خیلے پیگیرن،النازم مثل رایحہ جون! میگہ زمونہ دارہ عوض میشہ دیر نمیشہ واسہ شوهردارے و بچہ دارے! _جووناے امروزن دیگہ! الهے هرچے خیرہ براے همہ جوونا پیش بیاد! زیاد با خانوادہ ے حاج عزت حشر و نشر نداشتیم ولے جز خوبے ازشون چیزے نشنیدم! ریحانہ بے حواس گفت:منظورتون همون حاج عزتیہ ڪہ یڪے دو سال پیش خانمش اصرار داشت واسہ وعدہ ے خواستگارے گرفتن؟! سر مامان فهیم بہ سمت ریحانہ چرخید و چشم غرہ اے نثارش ڪرد! فاطمہ متعجب پرسید:از رایحہ جون خواستگارے ڪردہ بودن؟! مامان بہ فاطمہ چشم دوخت:والا..‌‌‌.آرہ! یعنے یڪے دو سال قبل حلیمہ خانم اصرار داشت،چند بار رایحہ رو دیدہ بود،حرفشو پیش ڪشید منم گفتم بعید مے دونم ڪار ما و شما بگیرہ! الهام خانم ڪنجڪاو بہ مامان خیرہ شد:از چہ نظر؟! اگہ موردے هست بگین مام بدونیم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . مامان سریع جواب داد:هیچ موردے نبود جز این ڪہ حلیمہ خانم گفت من از دختر شما خوشم اومدہ اما اگہ بنا باشہ عروس خاندان‌ ما بشہ باید چادر سر ڪنہ،حاج عزت و پسرم خوش ندارن اینطورے! شنیدہ بودمم ڪہ عروساے دیگہ ش تو عمارت خودشون جمعن و باید همہ ے پسرا و عروساش ڪنارشون باشن. منم گفتم بعید مے دونم رایحہ بہ خاطر شما قبول ڪنہ،شما ڪہ دیدہ بودینش مے دونستین! ڪار ما و شما نمیگیرہ! چند بار بعد اونم،حرفشو پیش ڪشید ولے من گفتم نہ! جنس مون جور نبود! الهام خانم لبخند موذیانہ اے زد و بہ من چشم دوخت. _پس حالا حالاها باید صبر ڪنیم! بعد از رفتن الهام خانم و عروس و دخترش،ریحانہ مشغول جمع ڪردن ظرف و ظروف شد. مامان خواست بہ ڪمڪش برود ڪہ صدایش زدم:مامان! ڪش و قوسے بہ بدنش داد و گفت:جانم! ناراحت بہ صورتش چشم دوختم:نباید اون حرفا رو مے زدین! الناز ناراحت شد! متعجب نگاهم ڪرد:چے میگے رایحہ؟! با زبان لبم را تر ڪردم و گفتم:میگم حرفاتون النازو ناراحت ڪرد! اخم هایش در هم رفت:فڪ ڪردے برا چے اومدہ بودن؟! ڪہ حالتو بپرسن؟! نہ دختر سادہ ے من! اومدہ بودن دل بسوزنن! خبر داشتن از ماجراے مخالفت حاج بابات و بحثش با حاج فتاح. اومدہ بودن بگن اگہ محراب قسمت دختر ما نشد،قسمت دختر شمام نمیشہ! مے دونے چرا ماجراے خواستگارے پسر حاج عزتو پیش ڪشید؟! ڪہ دل من آتیش بگیرہ! ڪم بہ گوشم نخوردہ ڪہ حلیمہ خانم هر جا نشستہ خدا رو صد هزار مرتبہ شڪر ڪردہ ڪہ قسمت پسرش نشدے! ڪہ هرڪے ڪہ یہ روزے التماس مے ڪرد یہ ساعت وقت بدم براے خواستگارے بیان الان بیشتر از بقیہ پشت سرت حرف مے زنہ و الهے شڪر میگہ! خوب خبر دارن سر این حرف و حدیثا چندماهہ هیچڪس در خونہ ے حاج خلیلو نزدہ! نہ واسہ دختر بزرگش نہ واسہ دختر ڪوچیڪش! اومدہ بود هیزم بریزہ رو آتیش دل ما! آب دهانم را با شدت فرو دادم و از خودم خجالت ڪشیدم! براے بغض مامان فهیم! براے غیرت حاج بابا! نگاهم بہ سمت ریحانہ رفت،شاید بخت و اقبال او هم بہ من گرہ خوردہ بود! شاید پاگیر خواهر بزرگش میشد و ڪسے او را هم براے پسرش نمے خواست! آرام زمزمہ ڪردم:بذا اونا دل بسوزونن! شما دل نسوزون! دل اون دختر با محرابہ،فڪ مے ڪنہ مقصر خواستہ نشدنش منم! وقتے میگین محراب خودش خواهون منہ و دست وردار نیس دلش آتیش میگیرہ! گناہ دارہ! در ڪمد را باز ڪردم و چشم هایم را روے روسرے ها گرداندم. روسرے سادہ ے نخے یشمے رنگے برداشتم و در ڪمد را بستم. یڪے دو ساعت قبل،خالہ ماہ گل تماس گرفت و گفت براے عصرانہ بہ عمارت برویم. عمہ مهلا و امیرعباس را هم دعوت ڪردہ بود،قرار بود بہ جاے ناهارے ڪہ چند روز قبل در گلویمان سنگ شد دور هم باشیم! بہ دور از حرف ها و ناراحتے ها! دل توے دلم نبود مهمان هاے محراب را ببینم! مخصوصا آن دخترڪ چشم آبے را! روسرے را روے سرم انداختم و در آینہ نگاہ ڪوتاهے بہ خودم انداختم. بہ صورتم ڪمے رنگ و رو داد! از اتاق خارج شدم،خبرے از مامان فهیم و ریحانہ نبود. بلند گفتم:مامان! من آمادہ ام! صدایش از آشپزخانہ بہ گوشم رسید:الان میایم! بہ طرف حیاط رفتم و دمپایے هایم را پوشیدم،چند لحظہ بعد سر و ڪلہ ے ریحانہ هم پیدا شد‌. با یڪ دست چادر رنگے اش را نگہ داشتہ بود و با دست دیگر ظرف فلزے دربستہ اے را. از صبح مشغول پختن شیرینے ڪشمشے بود! محراب خیلے دوست داشت! مامان فهیم هم آمد،سہ نفرے از حیاط عبور ڪردیم و بہ سمت عمارت رفتیم. هوا ڪمے سوز داشت و دل گرفتہ بود،بے اختیار دست بہ سینہ شدم. مامان در زد و ڪمے بعد صداے محراب از دور بہ گوش رسید. _ڪیہ؟! مامان فهیم لبخند زد:ماییم! چند ثانیہ بعد در باز شد،بے اختیار نگاهم را بہ محراب دوختم. پیراهن سرمہ اے رنگے با خطوط عمودے سفید بہ تن ڪردہ بود،ریش ها و موهایش ڪوتاہ تر از سہ روز قبل بہ نظر مے رسیدند. با لبخند مهربانے سلام ڪرد و ڪنار ایستاد،با دست بہ داخل اشارہ ڪرد:بفرمایین! اول مامان فهیم وارد شد و سپس من،سر بہ زیر سلام ڪردم و از ڪنارش گذشتم‌. ریحانہ با اخم سلام ڪرد و ظرف را بہ طرف محراب گرفت. _حیف ڪہ دلم نمیاد قهر ڪنم! اینا رو براے تو پختم! لبخند محراب رنگ شیطنت گرفت:از بچگیت همینطورے بودے ڪہ خواهرت بهت زور مے گفت دیگہ! سپس ظرف را از دستش قاپید و درش را باز ڪرد،چشم هایش برق زدند! _چقدر خوبہ ڪہ همہ نقطہ ضعف منو مے دونن! شیرینے ڪشمشے! من و مامان فهیم از پلہ هاے ایوان بالا رفتیم،محراب و ریحانہ هنوز ڪنار باغچہ ے خزان زدہ ایستادہ بودند و ڪل ڪل مے ڪردند! خالہ ماہ گل براے استقبالمان در راهرو ایستادہ بود،با مامان فهیم دست داد و سپس با من. بوسہ ے گرمے هم روے گونہ ام ڪاشت و پرسید:بهترے عزیزم؟! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهل_و_هشتم #عطر_نرگس #بخش_ششم . سرم را آرام بہ نشانہ ے مثبت تڪان و جواب دادم:بہ لطف و قوت ڪمپوتاے شما بعلہ! لبخندش گرم شد:خدا رو شڪر! نوش جونت! مامان فهیم و خالہ ماہ گل وارد سالن شدند،ژاڪت بافتم را از تنم در آوردم و روے رخت آویز انداختم. وارد سالن شدم،امیرعباس ڪنار مبل ها قدم مے زد و نوزاد دخترے در آغوشش بود! با لبخند سلام ڪرد و حالم را پرسید،گرم جوابش را دادم و نگاهم را بہ جمع دوختم‌. پسرے ڪہ امیر و محراب،حیدر صدایش مے زدند سر بہ زیر و محجوب روے مبل تڪ نفرہ اے نشستہ بود. آن دو دختر جوان هم روے مبل سہ نفرہ دو طرف عمہ مهلا نشستہ بودند! عمہ مهلا مشغول پوست گرفتن سیب بود. پیشانے ام را بالا دادم و بلند گفتم:سلام! نگاہ همہ بہ سمت من چرخید،حیدر و دخترها سر پا ایستادند. مامان سلام ڪوتاهے بہ حیدر داد و خوش آمد گفت،بعد بہ طرف دخترها رفت و مشغول روبوسے شد. دخترے ڪہ ظاهرا همسر حیدر بود،قباے آبے رنگے بہ تن داشت و روسرے اے با پولڪ هاے طلایے. خجول صورت مامان فهیم را بوسید و از محبتش تشڪر ڪرد. مامان بہ سمت دخترڪ‌ چشم آبے رفت و دستش را گرفت. خجالتے تر بہ نظر مے رسید،مامان ڪہ گونہ هایش را بوسید صورتش گل انداخت! از مقابل حیدر عبور ڪردم و آرام گفتم:خوشوقتم! سرش را تڪان داد و لبخند بہ لب گفت:منم همینطور! قد بلندے داشت و چهارشانہ بود،پوستش سفید بود و گونہ هایش آفتاب سوختہ! چشم هایش هم رنگ چشم هایش خواهرش بودند با ابروهای مشکی و سبیلے پر پشت‌. مقابل همسر حیدر ایستادم و دستم را بہ طرفش دراز ڪردم. _رایحہ هستم! خوش اومدین! نگاهے بہ صورتم انداخت و لبخند زد:سلام! چَنے جوانے! متعجب نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! آرام خندید:یعنے چقد خوشگلے! منم ڪژالم! ابروهایم بالا رفت:ممنونم! با این صورت بہ این جملہ نیاز داشتم! خودش براے بوسیدن صورتم پیش قدم شد. _بے تعارف گفتم! جواب بوسہ هایش را دادم و با عمہ مهلا دست. بہ سمت دخترڪ قدم برداشتم،لحظہ اے قلبم مچالہ شد. معذب نگاهم ڪرد،نگاهش روے لباسم نشست و سپس روے لباس محلے پر زرق و برق زرد رنگ خودش! آرام و سر بہ زیر گفت:سلام! دستم را بہ طرفش گرفتم:دوبارہ سلام! من رایحہ ام و افتخار آشنایے با ڪیو دارم؟! زیر چشمے نگاهم ڪرد و گفت:ژیا! مردد گونہ هایش را بوسیدم:چہ اسم قشنگے! بہ سمت ڪژال سربرگرداندم:معنے اسم شما غزال یا آهو میشہ درستہ؟! بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد:آ! یعنے بلہ! دوبارہ بہ ژیا چشم دوختم:ولے اسم شما رو تا حالا نشنیدہ بودم! لبخندے ڪنج لبش نشست:یعنے زندہ! ڪژال و ژیا هنوز سر پا ایستادہ بودند،سریع گفتم:ببخشین سر پا نگهتون داشتم! بفرمایین! با قدم هاے بلند خودم را بہ مامان فهیم رساندم و ڪنارش نشستم. مامان چادرش را مرتب ڪرد و رو بہ ڪژال گفت:مشتاق دیدار! باید یہ روزم بیاین خونہ ے ما قدم سر چشم ما بذارین! لب هایش بہ لبخند باز شدند:مزاحم ماہ گل خانم شدیم! مزاحم ڪہ دیدن ندارہ! خالہ اخم ڪرد و نزدیڪ من نشست:این چہ حرفیہ؟! چند روز شما مهمون مایین،چند روزم ما مهمون شما میشیم! خندید و اضافہ ڪرد:تازہ تعداد ما بیشترہ! با خانوادہ ے حاج خلیل و آقا سهراب میشیم دہ نفر! ڪژال با محبت جواب داد:قَدِمتان سر چشم! ما ڪہ از خدامانہ برگردیم دیارمان! امیرعباس نوزاد را در آغوشش فشار داد و گفت:یعنے تهران انقد بد میگذرہ؟! حداقل یڪے دو هفتہ تحملش ڪنین! محراب و ریحانہ لبخند بہ لب وارد شدند،محراب نگاہ ڪوتاهے بہ صورتم انداخت و نوزاد را از آغوش امیر گرفت. دخترڪ با آن لباس و قنداق سفید شبیہ فرشتہ ها بہ نظر مے رسید! لپ هاے آویزان و سر بے مویش بانمڪش ڪردہ بودند. در آغوش محراب جا گرفت و چشم هاے درشت آبے رنگش را بہ محراب دوخت. محراب با محبت پیشانے اش را بوسید و ڪمرش را نوازش ڪرد. ریحانہ با ڪژال و ژیا آشنا شد و بہ سمت محراب رفت. رو بہ ڪژال گفت:مے تونم بغلش ڪنم؟! ڪژال بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان داد،ریحانہ نوزاد را از آغوش محراب گرفت و با ذوق گفت:الهے! چقد خوردنیہ این خانم ڪوچولو! اسمش چیہ؟! امیرعباس جواب داد:دایان! سپس رو بہ محراب گفت:تا خانما آشنا میشن،بریم یڪم انار بچینیم داداش! با چشم و ابرو بہ طرف در اشارہ ڪرد،انگار حرفے داشت ڪہ در جمع نمے توانست بگوید! محراب سر تڪان داد و براے لحظہ اے نگران نگاهم ڪرد،چشم هایم را از صورتش گرفتم و پرت صورت ژیا ڪردم! امیرعباس با خندہ گفت:بهترے جانباز؟! خندہ اش شدت گرفت و رو بہ مامان فهیم ادامہ داد:زن دایے! این همہ رفتیم اومدیم جانبازے نصیب مون نشد،ببین دخترت چہ الڪے الڪے جانباز شد! شاید همین روزا از سپاہ بیان عیادتش! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻