حکمت۷۷🌿🌿 حكمت گمشده مومن است، حكمت را فراگیر هر چند از منافقان باشد🌿🌿 @rooshanfekr

💠فضیلت و خواص مجالس عزا💠  فضل می‌گوید: در اول محرّم امام صادق (ع) به من فرمود: دیشب کجا بودی؟ عرض کردم: دیشب بین ما کسی بود که می‌گفت: هلال ماه محرّم را دیده‌ام. لذا یکی از دوستان و محبین شما به مناسبت اول محرّم مجلسی منعقد نموده بود؛ و ما برای گریه و ناله و عزاداری بر جد بزرگوارتان حضرت سیدالشهداء (ع) و اهل بیت آن حضرت ـ به خاطر مصائبی که بر آن بزرگواران در این ماه وارد شده ـ در مجلس او شرکت کردیم و بر مصائب شما اهل بیت گریستیم. امام صادق (ع) فرمود: «نَوَّرَ اللهُ قَلْبَک وَ شَرَحَ صَدْرَک وَ آجَرَک عَلی حُسْنِ صُنْعِک وَ وِلائِک لأَهلِ بَیتِ نَبیک»: «خداوند دلت را روشن کند، و به تو شرح صدر مرحمت فرماید، و تو را بر این عمل خوب و موالات تو با اهل بیت پیامبرت (ص) پاداش دهد. ای فضل! هنگامی که از مجلس عزا بیرون آمدی جلو در خانه به چیزی برخورد نکردی؟ عرض کردم: بلی، خداوند مرا فدای شما گرداند. با مردی که جلوی در نشسته بود برخورد کردم. فرمود: آن شخص را شناختی؟ گفتم: هوا تاریک بود و نتوانستم او را بشناسم. حضرت فرمود: خود من جلوی در نشسته بودم! گفتم: الله اکبر، پس برای چه به مجلس ما نیامدید تا در صدر مجلس باشید؟ به خدا قسم شما صاحب عزا هستید و واجب است به شما تعزیت بگوییم. امام صادق (ع) فرمود: من خواستم وارد مجلس شوم، اما دیدم در صدر مجلس جدم پیامبر و امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا (ع) حضور دارند، و با شما بر اباعبدالله الحسین‌بن علی (ع) می‌گریستند و نوحه و زاری می‌کردند. 📚ثمرات الاعواد ج۱ ص۱۶؛ منابع النوراء ص۱۷؛ دیوان مصاریع العبره ج۱ ص۱۷ @rooshanfekr

💠سیره امام صادق در ورود به ماه محرم💠 امام صادق (ع) هر ساله ماه محرّم که فرا می‌رسید، حزن و اندوهشان شدید و گریه‌هایشان بر مصیبت جدشان امام حسین (ع) زیاد می‌شد. مردم از جاهای دور و نزدیک نزد ایشان مشرف می‌شدند و شهادت حضرت اباعبدالله (ع) را به ایشان تسلیت عرض می‌کردند و سپس همگی با هم بر مصیبت امام حسین (ع) گریه و زاری می‌کردند. هنگامی که عزاداری‌ها تمام می‌شد، امام صادق (ع) رو به مردم کرده می‌فرمود: ای مردم! بدانید که امام حسین (ع) نزد خدای خود زنده است و مورد رحمت و عنایت خداوند متعال قرار دارد. او همیشه به سپاه و محل شهادت خود و شهیدان کربلا می‌نگرد و زائران و گریه‌کنندگان و اقامه کنندگان عزایش را می‌بیند. آن حضرت آگاه‌تر است به آنها و نامشان و نام پدرانشان و درجات و جایگاهشان در بهشت. امام حسین ع) گریه کننده بر خود را می‌بیند و برایش استغفار نموده، از جدّ بزرگوار و پدر و مادر و برادرش نیز می‌خواهد که برای گریه‌کنندگان بر مصائب و اقامه کنندگان عزای آن حضرت استغفار کنند، و می‌فرماید: «اگر زائران و گریه‌کنندگان بر من می‌دانستند که چه پاداشی نزد خداوند دارند، همانا خوشحالی‌شان بیشتر از جزعشان می‌بود. زائرین و گریه‌کنندگان بر من با سرور به سوی خانواده خود برمی‌گردند و از جای خود برنمی‌خیزند مگر آنکه مانند روز تولدشان از گناه پاک شده باشند 📚امالی شیخ صدوق ص۱۹۰؛ روضه‌ الواعظین ص۱۶۹؛ مناقب آل ابی طالب: ج۳ ص۲۳۸؛ الاقبال ج۳ ص۲۸؛ بحار الانوار ج۴۴ ص۲۸۳،۲۸۴. @rooshanfekr2

🌿 مراقبۀ روز آخر ماه ذی‌الحجّه 🔅 روز آخر ماه ذی‌الحجّه، آخرین روز از سال قمری است. سيّد بن طاووس در كتاب «اقبال‌الاعمال» برای این روز دو ركعت نماز روایت کرده است، بدین کیفیت که در هر ركعت بخواند: ▪️سوره «حمد» يک مرتبه ▪️سوره «توحید» ده مرتبه ▪️«آیت الکرسی» (تا هوالعلی العظیم) ده مرتبه و پس از نماز بگويد: ▪️اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِي هَذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَلٍ نَهَيْتَنِی عَنْهُ وَ لَمْ تَرْضَهُ وَ نَسِيتُهُ وَ لَمْ تَنْسَهُ وَ دَعَوْتَنِي إِلَى التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرَائِی عَلَيْك َاللَّهُمَّ فَإِنِّی أَسْتَغْفِرُكَ مِنْهُ فَاغْفِرْ لِی وَ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ يُقَرِّبُنِی إِلَيْكَ فَاقْبَلْهُ مِنِّی وَ لا تَقْطَعْ رَجَائِی مِنْكَ يَا كَرِيمُ ▫️خدايا آنچه در اين سال انجام دادم؛ از عملى كه مرا از آن نهى كردى و به آن راضى نبودی و من آن را فراموش كردم ولى تو فراموش ننمودى، و پس از گستاخی‌ام بر تو، مرا به توبه دعوت كردى، خدايا من از تو آمرزش می‌خواهم، پس مرا بيامرز، و آنچه انجام دادم از عملى كه به تو نزديكم كند، از من قبول كن، و اميدم را از خودت قطع مكن اى كريم. ▫️چون اين را بگويد، شيطان فریاد مى‌زند: واى بر من، آنچه در اين سال عليه او رنج بردم، همه را خراب كرد. و سالى كه گذشت براى او گواهى می‌دهد كه سالش را ختم به خير نمود.

#تفسیر_امروزی_پانصدساعتی_نکته_های_ناب 💎سری جدید هر روز؛ یک آیه، یک روایت نورانی کاربردی 💎مراقبات وردود به ماه محرم الحرام و مجالس روضه ✅کانال قدیمی نکته های ناب درتلگرام و سروش وایتا #محرم۹۸ @rooshanfekr

🍀از شيطان برحذر باشيد! اي بندگان خدا از اين دشمن خداوند برحذر باشيد! نكند شما را به بيماري خودش (يعني تكبر) مبتلا سازد! و با نداي خود شما را به حركت وادارد، و به وسيله لشكرهاي سواره و پياده اش شما را جلب نمايد! به جان خودم سوگند او تيري خطرناك براي شكار كردن شما به چله كمان گذاشته، و آن را با قدرت و فشار تا سر حد توانائي كشيده و از نزديكترين مكان به سوي شما پرتاب كرده است (آري او چنين) گفته (پروردگارا! به سبب آنكه مرا اغوا كردي زرق و برق زندگي را در چشم آنها جلوه مي دهم، و همه را اغوا خواهم كرد (و به سوي كفر و شرك خواهم كشانيد) (اما) تيري در تاريكي به سوي هدفي دور انداخت و گماني نابجا برد (يعني خواسته اش كه همه انسانها مشرك شوند و از راه راست منحرف شوند تحقق نيافت) ولي فرزندان نخوت، و برادران تعصب، و سواران مركب كبر و جهالت او را عملا تصديق كردند... تا آنجا كه افراد سركش شما منقاد او شدند و طمع او در شما مستحكم گرديد و بالاخره اين وضع از خفا و پنهاني درآمد و آشكار شد حكومتش بر شما قوت يافت و با سپاه خويش به شما حمله آورد سپس شما را در پناهگاههاي مذلت داخل ساخت، در مهلكه ها فرود آورد او (و سپاهيانش) شما را با فرو كردن نيزه در چشمها، بريدن گلوها و كوبيدن مغزها پايمال كردند، اين براي آن است كه شما را هلاك سازد و به سوي آتشي بكشاند كه از پيش مهيا شده است. بنابراين ابليس بزرگترين مشكل براي دينتان و زيانبارترين و آتش افروزترين فرد براي دنياي شما است (او خطرناكتر) از كساني است كه دشمن سر سخت آنانيد و براي در هم شكستنشان كمر بسته ايد. آتش خشم خويش را در برابر او بكار اندازيد و ارتباط خود را با وي قطع كنيد به خدا سوگند او نسبت به اصل و ريشه شما تفاخر كرد و بر حسب و نسب شما طعنه زد و عيبجوئي نمود، با سپاه سواره خويش به شما حمله آورد و با پياده نظام خود راه راست را بر شماكجا شما را بيابند صيد مي كنند و دستهايشان را قطع مي نمايند، نه مي توانيد با حيله و نقشه آنها را منع كنيد و نه با سوگند و قسم! زيرا كمينگاه آنها جايگاهي ذلت آور دائره اي ضيق، عرصه مرگ و جولانگاه بلا است. بنابراين شراره هاي تعصب و كينه هاي جاهلي كه در قلب درآيد خاموش سازيد كه اين نخوت و تعصب ناروا در مسلمان از القاآت، نخوتها، فساد و وسوسه هاي شيطان است تاج تواضع و فروتني را بر سر نهيد و تكبر و خودپسندي را زير پا افكنيد و حلقه هاي زنجير خود برتر بيني را از گردن نهيد، و فروتني و تواضع را سنگر ميان خود و دشمنانتان يعني ابليس و سپاهيانش برگزينيد... زيرا او از هر گروهي لشكرها ياوراني: پيادگان و سواران دارد 🍀 بخش دوم از خطبه ۱۹۲

✍پیامبر مهربانی(ﷺ) هر ڪه دوست دارد، عمرش طولانی و روزی‌اش زیاد شود، به مادر خود محبت کند. 📚کنزل العمال،ج۱۶ص۴۷۵

‌💠امام حسین علیه السلام ‌ 🔺بُکَاءُ الْعُیُونِ وَ خَشْیَهُ الْقُلُوبِ رَحْمَهٌ مِنَ اللَّهِ 🔰گریستن چشم‌ها و ترسیدن قلب‌ها، رحمتی از جانب خداست.🌾 ‌ 📚مستدرک‌الوسائل، ج۱۱، ص۲۴۵

🔆 تربت حسین علیه السلام و زنده کردن مرده مرحوم نخودکی نقل می کند: حدود دو سال قبل از وفات پدرم (حاج شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی) کسالت شدیدی مرا عارض شد و پزشکان از مداوای بیماری من عاجز آمدند و از حیاتم قطع امید شد. ◀️پدرم که عجز طبیبان را دید. اندکی از تربت طاهر حضرت سید الشهدا، ارواح العالمین له الفدا، به کامم ریخت و خود از کنار بسترم دور شد. ✅در آن حالت بی خودی و بی هوشی دیدم که به آن سوی آسمانها می روم و کسی که نوری سپید از او می تافت، بدرقه ام می کرد. ⬅️ چون مسافتی اوج گرفتیم، ناگهان دیگری از سوی بالا آمد و به آن نورانی سپید که همراه من بود، گفت: ❤️ دستور است که روح این شخص را به کالبد بازگردانی؛ زیرا که به تربت حضرت سید الشهداء علیه السلام استشفا کرده اند. ⏺در آن هنگام دریافتم که مرده ام و این، روح من است که به جانب آسمان در حرکت است و به هر حال. همراه آن دو شخص نورانی به زمین بازگشتم و از بی خودی به خود آمدم . ✅و با شگفتی دیدم که در من، اثری از بیماری نیست. لیکن همه اطرافیانم به شدت منقلب و

گویند "حر بن يزيد رياحي" اولين کسي بود که آب را به روي امام بست و اولين کسي شد که خونش را براي او داد. "عمر سعد" هم اولين کسي بود که به امام نامه نوشت و دعوتش کرد براي آنکه رهبرشان شود و اولين کسي شد که تير را به سمت او پرتاب کرد! کي مي‌داند آخر کارش به کجا مي‌رسد؟ دنيا دار ابتلاست... با هر امتحاني چهره‌اي از ما آشکار مي‌شود، چهره‌اي که گاهي خودمان را شگفت‌زده مي‌کند. چطور مي‌شود در اين دنيا بر کسي خرده گرفت و خود را نديد؟ مي‌گويند خداوند داستان ابليس را تعريف کرد تا بداني که نمي‌شود به عبادتت، به تقربت، به جايگاهت اطمينان کني. خدا هيچ تعهدي براي آنکه تو همان که هستي بماني، نداده است. شايد به همين دليل است که سفارش شده، وقتي حال خوبي داري و مي‌خواهي دعا کني، يادت نرود "عافيت" و "عاقبت به خيري‌ات" را بطلبي... ‌ مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی

ميان قبر پاک امام حسين عليه السلام تا آسمان هفتم محل رفت و آمد فرشتگان است . (امام صادق علیه السلام) المحجه البيضاء

اسلام ناب هَل مِن ناصر یَنصُرُنی (قسمت اول) تاریخ اسلام و خصوصا تاریخ تشیع، وقایع محرم سال 61 هجری را با رنگ خون در صفحات غم بار خویش به ثبت رسانده است و بازگو کننده ی حکایتی تلخ از مظلومیت حق و غربت امام حسین (ع)، شقاوت غاصبان دین و البته حماقت و خیانت اهل کوفه و پیروان امام است. تاریخ را می خوانیم تا طریق صواب را بیاموزیم، می خوانیم تا راه کمال را بپوییم و خویش را در یابیم و به راه خطا نرویم و تجربه ها را مکرر نکنیم و مانع از تکرار مصیبتها شویم. خردمندان گفته اند که از تاریخ باید عبرت گرفت. اما چگونه؟ در کربلایی که اسلام علیه اسلام به کارزار رفته و شیعه علیه شیعه تیغ کشیده است، از این آشفته بازار که قاتل و مقتول هر دو بسم الله می گویند و رو به یک قبله نماز می خوانند و برای اثبات خویش دم از کتاب وحی و سنت رسول خدا می زنند، چه باید آموخت؟ از حسین (ع) و از یاران او چه بیاموزیم؟ از کربلا و از روز عاشورا چه باید آموخت؟ اگر دانستن و دانستنیها موجب معرفت و تشخیص حق از باطل وانگیزه ی حرکت است، کدامیک از محققان و مورخان امروز می توانند مدعی شوند که حتی به اندازه ی جاهلترین دشمنان امام حسین در کربلا، مطلعند یا بیشتر می دانند؟! ما امام حسین(ع) و اصحاب او را ندیده ایم، اما دشمنان حسین در کربلا او را دیدند، آنها میدانستند که او فرزند علی(ع) است و علی(ع) را دیده بودند و دیده بودند که او برادر امام حسن مجتبی(ع) است و مادر آنها فاطمه ی زهراست. بودند کسانی که حسین را درآغوش محمد (ص) دیده بودند ! آنها با حسین بیعت کرده بودند! آنها دیده بودند آنچه را ما ندیده و به اندک شنیده ایم . چرا دانایی شان و دیده هایشان به کار ایمانشان نیامد؟!! امروزچه باید بدانیم که در آن روزگاران نمی دانستند؟ تا ما نیز به جهت آن نادانی تیغ بر اولیای خدا نکشیم! و برپیکر آرمان و اهداف مقدس آنها اسب جهالت ندوانیم! ودر قول و فعل همسو با دشمنان خدا نباشیم! و بازیچه سیاست و ابزار اجرای مقاصد آنها نشویم!! اندکی تعقل و ذره ای اندیشه کنیم! چه شد که امام حسین را خارجی گفتند؟! و بدعت گزارش خواندند! و فرزند ابوسفیان را امیر المومنین گفتند!؟ چه شد که بیعت کنندگان و دعوت کنندگان حسین، او را عامل فتنه دانستند و رهایش کردند وایمان خویش را به زر و زور فروختند و به یزید پیوستند.چه شد که محبان و ياران امام هم، او را با سکوت و همکاری با خصم، تنهایش گذاشتند!! وقتی آنچه موجب بصیرت و یافتن حقیقت می شود را ندانیم و نابخردانه تنها حکایتگر تاریخ باشیم !! و عزا بگیریم و بر سر و سینه بزنیم، در واقع ما نیز به امام حسین و حقانیت او ظلم کرده ایم و این مدرس ایمان و همو را که آموزگار همه انسانها در همه دورانها ست، در حصار سال 61 هجری و در سنگلاخ سرزمین کربلا به بند کشیده ایم و زینب کبری آن شیر زن بیشه توحید را و پیام او را، همچنان دراسارت نگاه داشته ایم!!