🔸«حال خوب» نتیجۀ تمام دین‌داری‌ها و صفات اخلاقی خوب است 🔸هرچیزی دین به ما می‌گوید در واقع راهی برای رسیدن به حال خوب است 🔸دو رکن مهم حال خوب: «نداشتن ترس و نگرانیِ بیجا» و «نداشتن غم» 📌 #حال_خوب -ج۱ ➖وقتی از هم می‌پرسیم «حالت خوب است؟» در واقع خلاصۀ تمام خوبی‌ها یا عصارۀ یک زندگی خوب را در «حال خوب» جمع می‌کنیم و این بسیار پرمعنا و زیباست. ➖«حال خوب» برای همه مطلوب است و تقاضای مشترک عموم انسان‌هاست؛ البته خواستۀ خدا از ما هم هست؛ چون خدا اصرار دارد که حال آدم‌ها خوب باشد. ➖در دین خیلی به حال خوب توجه شده؛ به حدی که می‌توان نتیجۀ همۀ دین‌داری‌ها، اعتقادات و فضایل اخلاقی را در برخورداری از حال خوب خلاصه کرد. هرچه دین به ما می‌گوید، در واقع راهی برای رسیدن به حال خوب است. ➖حال خوب دو رکن اساسی دارد: «نداشتن ترس و نگرانیِ بیجا» و «نداشتن غم» یا به‌عبارتی دیگر: نداشتنِ «نگرانی دربارۀ آینده و غصه خوردن دربارۀ گذشته» ➖خدا دوست ندارد خوف و غمی در انسان باشد چون این‌دو، حال آدم را بد می‌کند و اگر حالمان بد شد، از خدا دور می‌شویم. لذا در قرآن 12بار این شاخص را-دربارۀ دنیا و آخرت- بیان فرموده: «لا خَوفٌ عَلَیهِم و لا هُم یَحزَنون» ➖«نگرانیِ بیجا» یک شاخص برای حال بد است. وقتی نگران هستی، داری از خدا دور می‌شوی، ظاهراً گناه نمی‌کنی ولی مقدمات گناهان و فجایع بزرگ را در خودت پدید می‌آوری و امکان کارهای خوب فراوان را در خودت از بین می‌‌بری. #استاد_پناهتان @rooshanfekr

🔸مهم‌ترین عامل حال خوب «شُکر» است 🔸هدف شیطان این است که انسان‌ها شاکر نباشند؛ یعنی حال‌شان بد باشد 📌 #حال_خوب-ج۲ ➖تمام تلاش شیطان برای این است که حال آدم را بد کند و طبق آیه قرآن، روش شیطان این است که ما را به ناشکری بکشاند «وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرِينَ» چون مهم‌ترین عامل حال خوب «شکر» است و مهم‌ترین عاملی که موجب می‌شود حال آدم‌ها بد بشود «ناشکری» است. ➖ اگر احساس شکر از تو گرفته شود جای آن یا تکبر می‌آید یا حرص و طمع یا هزار مشکل دیگر! درحالی‌که اگر انسان، واقعاً شاکر باشد گرفتار این بدی‌ها نخواهد شد. ➖اگر در شکر خدا غرق باشی، احساس حسادت و عداوت به دیگران پیدا نمی‌کنی، افسوس و غصۀ گذشته را هم نمی‌خوری و به خدا سوءظن پیدا نمی‌کنی. سوءظن، حال آدم را بد می‌کند؛ مخصوصاً سوءظن نسبت به خدا. ➖بهترین حال خوب، در اثر شکر نعماتی است که انسان دارد. بسیاری از انواع حال خوب به پای شکر نمی‌رسند؛ مثلاً انگیزه و امید داشتن برای موفقیت، یک نوع حال خوب است اما قیمت حال خوبِ در اثر شکر، بالاتر از آن است. ➖حال شکر، حال پیروزی است؛ حال پس از موفقیت است نه صرفاً امید به موفقیت. شکر یعنی احساس می‌کنی که همین الان هم موفق هستی؛ در کنار این احساس، نگرانی و استرس نیست، اما در کنار امید به موفقیت یک استرس هست؛ اینکه «اگر موفق نشوم چه؟!» #استاد_پناهتان @rooshanfekr

📌 خدا تو را دور نینداخته! 🌱 من برای خدا مهم هستم #استاد_پناهتان #استوری @rooshanfekr

💎مومن ضعیف و کم‌تقوا سوءبرداشت دینی ایجاد می‌کند‌. #هزار_سوء_برداشت_دینی #استاد_پناهتان @rooshanfekr

🔴 نداشتنِ «زندگی جمعی» منکری است که الان معروف شده است 🔴 بعضی‌ها وارد جمع نمی‌شوند تا رابطۀ‌شان با خدا لطمه نخورد، درحالی‌که مسیر الی‌الله از متن جامعه می‌گذرد 📌 #تاریخ_بعثت و #عصر_ظهور (فصل دوم) – ج۲۴ 🔻 کسانی که به مسجد می‌روند اما با دیگران ارتباط نمی‌گیرند تا اخلاق‌شان و رابطه‌شان با خدا به‌هم نخورد، درواقع سرِ خودشان را کلاه می‌گذارند! 🔻 در شرایطی که ما اکثراً به‌جای زندگی جمعی، زندگی فردی داریم، چطور می‌توانیم انتظار ظهور داشته باشیم؟! ____ 🔘 اسلام می‌خواهد رابطۀ بین انسان و خدا را تنظیم کند اما انسان الّا و لابد در مسیر سلوک الی‌الله باید از جامعه عبور کند یعنی شما برای خودسازی‌تان باید از مسیر جامعه‌پذیری، اجتماعی‌شدن و احساس مسئولیت دربارۀ جامعه عبور کنید و الّا نفس‌تان را از بدی‌ها پاک نخواهید کرد. 🔘 هیچ کسی نمی‌تواند رابطۀ خودش با خدا را بدون در نظر گرفتن خلق درست بکند. یعنی جامعه در ذات سلوک و تقرب فرد الی‌الله، حضور دارد. فرد باید از جامعه عبور کند و امتحاناتش را در متن جامعه پس بدهد. 🔘 آنهایی که در مسجد جمع می‌شوند ولی برای اینکه رابطۀ‌شان با خدا به‌هم نخورد، اخلاق‌شان خراب نشود، دچار غیبت نشوند یا دچار دوستی و دشمنی‌ها نشوند، ارتباط‌شان را با بقیه قطع می‌کنند، درواقع سرِ خودشان را کلاه می‌گذارند. بدون حضور در جامعه، هنوز رابطه با خدا شکل نگرفته که تو می‌خواهی این رابطه‌ات به‌هم نخورد! 🔘 آنها می‌خواهد با وارد نشدن در متن جامعه، رابطۀ‌شان با خدا لطمه نخورد، درحالی‌که این رابطۀ با خدا، خیالی است! رابطۀ واقعی با خداوند وقتی برقرار می‌شود که شما وارد جمع بشوی، تعاونی راه بیندازی، در جریان کارها، برادران دینی‌ات را تحمل بکنی، مشکلات‌شان را برطرف بکنی، عیب‌های آنها را به خودت بگیری، خوبی‌های خودت را به برادران دینی‌ات نسبت بدهی و... 🔘 حداقلّ زندگی جمعی این است که مثلاً مردمان یک مسجد، مانند اعضای یک گروه یا تشکیلات باشند. اعضای این گروه‌ها باید باهم ارتباط داشته باشند و باهم زندگی کنند. 🔘 ساده‌ترین ارتباط اعضای این گروه‌ها باهم، این است که از حالِ همدیگر باخبر بشوند، به هم محبت کنند، تولد همدیگر را تبریک بگویند، در شبکۀ اجتماعی یک گروه تشکیل بدهند، اظهارنظر کنند، یک فعالیت فرهنگی انجام بدهند و... ارتباط قوی‌تر در این است که باهم کار اقتصادی کنند، مثلاً تعاونی مصرف راه بیندازند 🔘 وقتی ما در متن سلیقه‌های مختلف و در بستر اختلافات، توانستیم با هم برادری کنیم، آن‌وقت آدمیّت ما معلوم می‌شود و الا اینکه از جمع فاصله بگیریم تا یک‌وقت اختلافی پیش نیاید که هنر نیست! 🔘 امام صادق(ع) می‌فرماید: مانند حیواناتی نباشید که در چراگاه کنار هم هستند اما از حالِ هم بی‌خبرند و ارتباطی باهم ندارند. (امالی طوسی/411) خیلی بد است انسان‌هایی که در کنار هم زندگی می‌کنند، ارتباط‌شان باهم، این‌گونه باشد و این‌قدر نسبت به هم، بی‌تفاوت باشند. 🔘 امیرالمؤمنین(ع) علّت تفرقه و جدایی مؤمنین از هم را خباثت باطن ذکر می‌فرماید «مَا فَرَّقَ بَيْنَكُمْ إِلَّا خُبْثُ السَّرَائِرِ وَ سُوءُ الضَّمَائِرِ» چیزی بین شما تفرقه نمی‌اندازد مگر خباثت باطنی و بدی پنهان درونی. وقتی این‌طور بشوید، همدیگر را یاری نمی‌کنید، برای هم دلسوزی نمی‌کنید، به هم بذل و بخشش نمی‌کنید و... 🔘 مؤمنین بر اساس دین خدا با هم برادر هستند. الان شما مسجدی را نشان بدهید که آدم‌هایش، باهم پیوند اخوّت و برادری دارند و اقتضائاتش را هم رعایت می‌کنند. آن‌وقت ما چطور می‌خواهیم در شرایطی که «زندگی فردی» داریم و باهم ارتباط گروهی نداریم، انتظار رشد و ظهور داشته باشیم؟! ما واقعاً باید سبک زندگی‌مان را تغییر بدهیم. 🔘 ما باید سال‌ها زندگی جمعی داشته باشیم تا بتوانیم ظهور حضرت را درک بکنیم و در آن زمان زندگی کنیم. البته ممکن است ما یک شبِه، راه صدساله را برویم و ان‌شاءالله ظهور هرچه سریع‌تر رخ بدهد ولی بالاخره این راهی است که ما باید برویم؛ سبک زندگی مؤمنان باید تغییر کند. این‌طوری که الآن ما داریم زندگی می‌کنیم، صحیح نیست. 🔘 الآن فرهنگ ما طوری شده است که ارتباط نگرفتن و قاطی نشدن با جمع و خود را جمع جدا کردن، نه‌تنها بد نیست بلکه انگار یک کلاسی هم دارد، یعنی افراد پُز می‌دهند که «ما به کسی کاری نداریم!» الآن زندگی جمعی نداشتن منکری است که معروف شده است. 🔘 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: شما مردم تا وقتی با هم متعاونانه زندگی می‌کنید به‌خیر هستید و بدبخت نمی‌شوید. و در جای دیگری می‌فرماید: ملت‌ها با یک‌دلی و «عزم واحد» به آقایی و بزرگی می‌رسند و با تفرقه و اختلاف، دچار ذلت و حقارت می‌شوند. #استاد_پناهتان @rooshanfekr

🤔با اینکه رفتارهایم جلوی فرزندم خوب بوده، پس چرا خوب تربیت نشده؟! 👌پاسخ کلیدی و مهم به مشاورۀ یک مادر ➕راهکار اصلی در تربیت فرزند #تصویری #تربیت_فرزند #استاد_پناهتان @rooshanfekr

🎈 با خدا سرگرم شو! 🔹 یک پیشنهاد جالب برای تفریح با خدا #استاد_پناهتان #منتخب 🌟🌟 @rooshanfekr

🔸 اگر از دینداری لذت نمی‌بری، یعنی دینداری‌ات ایراد دارد! 🔸 بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱) 🔻 ما برای زندگی نیاز به نشاط داریم. اما این نشاط را از کجا باید بگیریم؟ از آن جایی که بیشتر به ما نشاط بدهد و آن «دین» است. علی(ع) می‌فرماید: دین، سرور است «الدِّینُ حُبُورٌ» 🔻 البته ما لذت دنیا را نفی نمی‌کنیم، اما دنبال لذت و نشاط خیلی بالاتری هستیم که این نوع لذت، با دینداری و بندگی به‌دست می‌آید. بندگی، موتور تولید نشاط برای زندگی است. 🔻 اهل معنویت باید چندین برابر افراد معمولی از زندگی‌شان لذت ببرند و برای درس‌خواندن، کار کردن و فعالیت‌های زندگی‌، نشاط و انرژی مضاعف داشته باشند. 🔻 اگر از دینداری لذت نبریم و سرِ حال نیاییم، یا در دینداری ما ایرادی هست و بیراهه رفته‌ایم، یا اینکه هنوز در اول راهیم. اگر به هر دلیلی، خودمان را به دینداری متقاعد کنیم، اما از آن لذت نبریم و نشاط پیدا نکنیم، دینداری ما توأم با عُجب و غرور خواهد شد. 🔻 چرا انسان دچار ریا می‌شود؟ چون از متنِ عبادتش لذت نمی‌برد، لذا دنبال حاشیۀ آن می‌رود و می‌‌خواهد از تشویق دیگران لذت ببرد. اگر تهِ دلش از عبادت لذت می‌برد، دیگر لازم نبود تظاهر کند یا قیافه بگیرد. 🔻 کسانی که از دینداری خود لذت نمی‌برند، دیگران را نسبت به دین، زده می‌کنند، دعوای بیجای «دین و دنیا» پیش می‌آورند و سوءتفاهم‌های فراوان در جامعه نسبت به دینداری پدید می‌آورند. #استاد_پناهتان #حال_خوش_معنوی @rooshanfekr

🔸باید از تمام لحظات خالی از «نشاط و لذت» استغفار کنیم! 🔸نشاط حقیقی، نشاطی است که به ما قدرت بدهد 🌼 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۲) 🔻 نیاز ما به نشاط و سرزندگی برای داشتن یک زندگی خوب، خیلی بیشتر از آن مقداری است که مردم معمولاً به آن قانعند. مردم فقط وقتی خیلی از نشاط فاصله می‌گیرند و افسرده می‌شوند، گله می‌کنند و دنبال نشاط می‌روند. 🔻 باید انتظارمان را از لذت و نشاط در زندگی بالا ببریم و به کم قانع نشویم. ما دنبال لذت و نشاط سطحی و موقتی که با رقص و پایکوبی تأمین می‌شود و افسردگی به دنبالش می‌آید نیستیم، ما دنبال سرور و لذتی هستیم که به ما قدرت و نشاط دائم بدهد. 🔻 نشاط و شادی حقیقی، آن حالتِ روحی مثبتی است که به انسان انرژی و قدرت بدهد و انسان را به اوج تعادل برساند و قدرت انسان برای انجام کارهای سخت و دقیق را زیاد کند. نشاط و قدرت حقیقی یعنی انسان بتواند برای انجام کارهایش، همۀ استعدادهایش را به‌کار بگیرد. 🔻 دین می‌خواهد آدم را به جایی برساند که از ساده‌ترین رفتارهایش، بالاترین نور و انرژی را کسب کند؛ حتی کار ساده‌ای مثل جارو کردن خانه... و این نیاز به نشاط حقیقی دارد. 🔻 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مؤمن دائماً نشاط دارد (کافی/ ۲ /۲۳۰) متأسفانه ما خیلی از لحظات زندگی‌مان را با انگیزۀ پایین و بدون لذت و نشاط سپری می‌کنیم؛ یکی از گناهانی که باید خیلی به‌خاطرش استغفار کنیم، همین لحظات است! #استاد_پناهتان #حال_خوش_معنوی @rooshanfekr

#پیشنهاد_دانلود #استاد_پناهتان #منتخب🌟🌟🌟 چرا اینقدر توی #زندگی اذیت می شیم؟(از دست ندین!!) @rooshanfekr

🔸«حال خوب» نتیجۀ تمام دین‌داری‌ها و صفات اخلاقی خوب است 🔸هرچیزی دین به ما می‌گوید در واقع راهی برای رسیدن به حال خوب است 🔸دو رکن مهم حال خوب: «نداشتن ترس و نگرانیِ بیجا» و «نداشتن غم» 📌 #حال_خوب -ج۱ ➖وقتی از هم می‌پرسیم «حالت خوب است؟» در واقع خلاصۀ تمام خوبی‌ها یا عصارۀ یک زندگی خوب را در «حال خوب» جمع می‌کنیم و این بسیار پرمعنا و زیباست. ➖«حال خوب» برای همه مطلوب است و تقاضای مشترک عموم انسان‌هاست؛ البته خواستۀ خدا از ما هم هست؛ چون خدا اصرار دارد که حال آدم‌ها خوب باشد. ➖در دین خیلی به حال خوب توجه شده؛ به حدی که می‌توان نتیجۀ همۀ دین‌داری‌ها، اعتقادات و فضایل اخلاقی را در برخورداری از حال خوب خلاصه کرد. هرچه دین به ما می‌گوید، در واقع راهی برای رسیدن به حال خوب است. ➖حال خوب دو رکن اساسی دارد: «نداشتن ترس و نگرانیِ بیجا» و «نداشتن غم» یا به‌عبارتی دیگر: نداشتنِ «نگرانی دربارۀ آینده و غصه خوردن دربارۀ گذشته» ➖خدا دوست ندارد خوف و غمی در انسان باشد چون این‌دو، حال آدم را بد می‌کند و اگر حالمان بد شد، از خدا دور می‌شویم. لذا در قرآن 12بار این شاخص را-دربارۀ دنیا و آخرت- بیان فرموده: «لا خَوفٌ عَلَیهِم و لا هُم یَحزَنون» ➖«نگرانیِ بیجا» یک شاخص برای حال بد است. وقتی نگران هستی، داری از خدا دور می‌شوی، ظاهراً گناه نمی‌کنی ولی مقدمات گناهان و فجایع بزرگ را در خودت پدید می‌آوری و امکان کارهای خوب فراوان را در خودت از بین می‌‌بری. #استاد_پناهتان @rooshanfekr

🔸مهم‌ترین عامل حال خوب «شُکر» است 🔸هدف شیطان این است که انسان‌ها شاکر نباشند؛ یعنی حال‌شان بد باشد 📌 #حال_خوب-ج۲ ➖تمام تلاش شیطان برای این است که حال آدم را بد کند و طبق آیه قرآن، روش شیطان این است که ما را به ناشکری بکشاند «وَ لا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شاكِرِينَ» چون مهم‌ترین عامل حال خوب «شکر» است و مهم‌ترین عاملی که موجب می‌شود حال آدم‌ها بد بشود «ناشکری» است. ➖ اگر احساس شکر از تو گرفته شود جای آن یا تکبر می‌آید یا حرص و طمع یا هزار مشکل دیگر! درحالی‌که اگر انسان، واقعاً شاکر باشد گرفتار این بدی‌ها نخواهد شد. ➖اگر در شکر خدا غرق باشی، احساس حسادت و عداوت به دیگران پیدا نمی‌کنی، افسوس و غصۀ گذشته را هم نمی‌خوری و به خدا سوءظن پیدا نمی‌کنی. سوءظن، حال آدم را بد می‌کند؛ مخصوصاً سوءظن نسبت به خدا. ➖بهترین حال خوب، در اثر شکر نعماتی است که انسان دارد. بسیاری از انواع حال خوب به پای شکر نمی‌رسند؛ مثلاً انگیزه و امید داشتن برای موفقیت، یک نوع حال خوب است اما قیمت حال خوبِ در اثر شکر، بالاتر از آن است. ➖حال شکر، حال پیروزی است؛ حال پس از موفقیت است نه صرفاً امید به موفقیت. شکر یعنی احساس می‌کنی که همین الان هم موفق هستی؛ در کنار این احساس، نگرانی و استرس نیست، اما در کنار امید به موفقیت یک استرس هست؛ اینکه «اگر موفق نشوم چه؟!» #استاد_پناهتان @rooshanfekr