✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#یازدهمین_خورشید» روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠٧/٠٢ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت #امام_حسن_عسکری (ع) یازدهمین خورشید آسمان ولایت و امامت و پدر گرامی حضرت ولی عصر (عج) است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می نمائیم؛ امام حسن عسکری (ع) در روز هشتم ربیع‌الثانی سال ٢٣٢ ه-ق در مدینه منوره چشم به جهان گشودند و در طول زندگی کوتاه ٢٩ ساله خود و به ویژه در دوران شش ساله امامت به واسطه مبارزه با طاغوت‌های زمان، همواره در تبعید و زندان به سر می‌بردند و از آنجایی که در محله «عسکر» که محل سپاهیان عباسی بود، تحت نظر و محصور بودند، آن حضرت را «عسکری» نامیده‌اند. ✍️ هرچند امام در یکی از سخت‌ترین دوران تاریخی اسلام، زندگی می‌کردند و دشمنان تا حد ممکن، از نشر سخنان و سیره ایشان جلوگیری کرده‌اند، اما در مورد ویژگی‌های فردی واجتماعی حضرت، روایاتی نقل شده که برای الگوگیری از سیره آن امام همام در این مجال کوتاه، تنها به دو ویژگی ایشان اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «عبادت و اخلاق» عبادت و اخلاق امام عسکری (ع) آن چنان قلب‌ها را مجذوب خود می‌نمود که حتی افراد گمراه و منحرف، با دیدن آن، به راه راست هدایت شده و حتی بدترین افراد نیز در اثر جذبه ملکوتی آن حضرت به بهترین انسان‌ها تبدیل می‌شدند؛ چنانچه در روایت آمده: روزی برخی از عباسیان از رئیس زندان خواستند که بر امام سختگیری بیشتری نماید؛ او نیز دو نفر از بدترین و سختگیرترین افراد را بر حضرت گماشت، اما آن دو نیز در اثر معاشرت با حضرت منقلب شدند! به‌گونه‌ای که در جواب به اعتراض عباسیان گفتند: ما چه بگوییم در مورد کسی که روزها روزه می‌گیرد و همه شب به عبادت می‌ایستد و به غیر ذکر و سخن خدا هیچ سخن دیگری بر زبان نمی‌آورد و هنگامی که به ما نظاره می‌کند، بر بدن ما لرزه افتاده و کنترل خود را از دست می‌دهیم! (وفیات‌الائمه، ص۴١٠) 2️⃣ «تولی و تبری» یکی دیگر از فرازهای سیره اجتماعی آن حضرت، توجه به دو اصل «تولی و تبری» می‌باشد؛ ایشان در هر فرصتی، شیعیان را به دوستی خدا و اهل بیت (ع) و بیزاری از دشمنان آنان ترغیب می‌نمودند؛ چنانچه روزی علی بن عاصم کوفی که مردی نابینا بود به محضر امام شرفیاب شد و ارادت خالصانه خویش را به خاندان نبوت اظهار نموده وگفت: من از یاری عملیِ شما ناتوانم و به غیر از ولایت و محبت شما و بیزاری از دشمنانتان و لعن به آنان در خلوت، سرمایه‌ای ندارم، با این حال، وضعیت من در آخرت چگونه خواهد بود؟! حضرت در جواب او فرمودند: پدرم از جدم رسول خدا (ص) روایت نموده که: «هرکس توانایی یاری نمودن ما اهل‌بیت را نداشته باشد ولی (دشمنان آنان را دشمن بدارد و) در خلوت‌هایش آنها را لعنت کند، خداوند صدای او را به همه فرشتگان می‌رساند...و در این هنگام فرشتگان برای وی طلب آمرزش نموده و او را ستوده و می‌گویند: خدایا بر روح این بنده‌ات درود فرست که در یاری اولیائش، تمام تلاشِ خود را انجام می‌دهد و اگر بیش از این توانایی داشت، حتماً انجام می‌داد! در این حال از طرف خدای سبحان ندا می‌آید که ای ملائکه! من دعای شما را درحق او اجابت کردم و بر روحش درود فرستادم و در ردیف ارواح ابرار و از بهترین بندگان برگزیده خویش گردانیدم» (بحارالانوار، ج ۵٠، ص ٣١۶) ✍️ و سخن امروز را با ذکر مصیبت امام حسن عسکری(ع) به پایان می‌بریم: راوی می گوید: برای عیادت و ملاقات امام یازدهم (ع) رفتم؛ دیدم حضرت در بستر بیماری افتاده‌اند و خادمشان شربتی برای حضرت آورده، ولی آن قدر سَم به بدن آقا سرایت کرده بود که دست مبارکشان به شدت می لرزید و نمی‌توانستند شربت را میل کنند! سپس فرمودند: برو فرزندم مهدی را صدا کن بیاید! در این حال دیدم فرزندی ۵ساله که بسیار زیبا و دلربا بود، وارد اتاق شد؛ و حضرت عسکری فرمودند: «ای سرور اهل‌بیتم، شربت آبی به من بده و امام زمان شربت را نزدیک دهان پدر آوردند و آقا شربت را نوش جان کردند...و سپس در آغوش فرزند دلبندشان به شهادت رسیدند... (بحارالأنوار/ ج۵٢/ ص١) اما عرض کنیم: «لا یَوْمَ كَیَوْمِكَ یا ابا عَبْدِاللَّه»؛ اگر حضرت عسکری (ع) در موقع شهادت شربت از دست فرزند عزیزشان نوشیدید، اما دل‌ها بسوزد برای جد غریبشان حسین (ع) که لحظات آخر با بدن پر از زخم و جراحت و داغ جوان و برادر و عزیزان در گودی قتلگاه هر چه صدا زدند، جگرم از تشنگی سوخت، کسی جواب آقا را نداد، یک وقت سینه مبارک آقا سنگین شد، چشم باز کردند و دیدند شمر... «والشّمر جالس على صدرك» (الا لعنة الله علی القوم الظالمین و سیعلم الذین ظلموا أی منقلب ینقلبون) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#یازدهمین_خورشید» ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت #امام_حسن_عسکری (ع) یازدهمین خورشید آسمان ولایت و امامت و پدر گرامی حضرت ولی عصر (عج) است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می نمائیم؛ امام حسن عسکری (ع) در روز هشتم ربیع‌الثانی سال ٢٣٢ ه-ق در مدینه منوره چشم به جهان گشودند و در طول زندگی کوتاه ٢٩ ساله خود و به ویژه در دوران شش ساله امامت به واسطه مبارزه با طاغوت‌های زمان، همواره در تبعید و زندان به سر می‌بردند و از آنجایی که در محله «عسکر» که محل سپاهیان عباسی بود، تحت نظر و محصور بودند، آن حضرت را «عسکری» نامیده‌اند. ✍️ هرچند امام در یکی از سخت‌ترین دوران تاریخی اسلام، زندگی می‌کردند و دشمنان تا حد ممکن، از نشر سخنان و سیره ایشان جلوگیری کرده‌اند، اما در مورد ویژگی‌های فردی واجتماعی حضرت، روایاتی نقل شده که برای الگوگیری از سیره آن امام همام در این مجال کوتاه، تنها به دو ویژگی ایشان اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «عبادت و اخلاق» عبادت و اخلاق امام عسکری (ع) آن چنان قلب‌ها را مجذوب خود می‌نمود که حتی افراد گمراه و منحرف، با دیدن آن، به راه راست هدایت شده و حتی بدترین افراد نیز در اثر جذبه ملکوتی آن حضرت به بهترین انسان‌ها تبدیل می‌شدند؛ چنانچه در روایت آمده: روزی برخی از عباسیان از رئیس زندان خواستند که بر امام سختگیری بیشتری نماید؛ او نیز دو نفر از بدترین و سختگیرترین افراد را بر حضرت گماشت، اما آن دو نیز در اثر معاشرت با حضرت منقلب شدند! به‌گونه‌ای که در جواب به اعتراض عباسیان گفتند: ما چه بگوییم در مورد کسی که روزها روزه می‌گیرد و همه شب به عبادت می‌ایستد و به غیر ذکر و سخن خدا هیچ سخن دیگری بر زبان نمی‌آورد و هنگامی که به ما نظاره می‌کند، بر بدن ما لرزه افتاده و کنترل خود را از دست می‌دهیم! (وفیات‌الائمه، ص۴١٠) 2️⃣ «تولی و تبری» یکی دیگر از فرازهای سیره اجتماعی آن حضرت، توجه به دو اصل «تولی و تبری» می‌باشد؛ ایشان در هر فرصتی، شیعیان را به دوستی خدا و اهل بیت (ع) و بیزاری از دشمنان آنان ترغیب می‌نمودند؛ چنانچه روزی علی بن عاصم کوفی که مردی نابینا بود به محضر امام شرفیاب شد و ارادت خالصانه خویش را به خاندان نبوت اظهار نموده وگفت: من از یاری عملیِ شما ناتوانم و به غیر از ولایت و محبت شما و بیزاری از دشمنانتان و لعن به آنان در خلوت، سرمایه‌ای ندارم، با این حال، وضعیت من در آخرت چگونه خواهد بود؟! حضرت در جواب او فرمودند: پدرم از جدم رسول خدا (ص) روایت نموده که: «هرکس توانایی یاری نمودن ما اهل‌بیت را نداشته باشد ولی (دشمنان آنان را دشمن بدارد و) در خلوت‌هایش آنها را لعنت کند، خداوند صدای او را به همه فرشتگان می‌رساند...و در این هنگام فرشتگان برای وی طلب آمرزش نموده و او را ستوده و می‌گویند: خدایا بر روح این بنده‌ات درود فرست که در یاری اولیائش، تمام تلاشِ خود را انجام می‌دهد و اگر بیش از این توانایی داشت، حتماً انجام می‌داد! در این حال از طرف خدای سبحان ندا می‌آید که ای ملائکه! من دعای شما را درحق او اجابت کردم و بر روحش درود فرستادم و در ردیف ارواح ابرار و از بهترین بندگان برگزیده خویش گردانیدم» (بحارالانوار، ج ۵٠، ص ٣١۶) ✍️ و سخن امروز را با ذکر مصیبت امام حسن عسکری(ع) به پایان می‌بریم: راوی می گوید: برای عیادت و ملاقات امام یازدهم (ع) رفتم؛ دیدم حضرت در بستر بیماری افتاده‌اند و خادمشان شربتی برای حضرت آورده، ولی آن قدر سَم به بدن آقا سرایت کرده بود که دست مبارکشان به شدت می لرزید و نمی‌توانستند شربت را میل کنند! سپس فرمودند: برو فرزندم مهدی را صدا کن بیاید! در این حال دیدم فرزندی ۵ساله که بسیار زیبا و دلربا بود، وارد اتاق شد؛ و حضرت عسکری فرمودند: «ای سرور اهل‌بیتم، شربت آبی به من بده و امام زمان شربت را نزدیک دهان پدر آوردند و آقا شربت را نوش جان کردند...و سپس در آغوش فرزند دلبندشان به شهادت رسیدند... (بحارالأنوار/ ج۵٢/ ص١) اما عرض کنیم: «لا یَوْمَ كَیَوْمِكَ یا ابا عَبْدِاللَّه»؛ اگر حضرت عسکری (ع) در موقع شهادت شربت از دست فرزند عزیزشان نوشیدید، اما دل‌ها بسوزد برای جد غریبشان حسین (ع) که لحظات آخر با بدن پر از زخم و جراحت و داغ جوان و برادر و عزیزان در گودی قتلگاه هر چه صدا زدند، جگرم از تشنگی سوخت، کسی جواب آقا را نداد، یک وقت سینه مبارک آقا سنگین شد، چشم باز کردند و دیدند شمر... «والشّمر جالس على صدرك» (الا لعنة الله علی القوم الظالمین و سیعلم الذین ظلموا أی منقلب ینقلبون) https://eitaa.com/ROOZBARG