♨️نقش #خواص و #عوام در شکل گیری حادثه ی #عاشورا 💢پیدایش هر حادثه‌ای در جوامع بشری در مرتبه‌ی اول معلول عملکرد خواص آن جامعه است که طبیعت چنین عملکردی، تأثیرپذیری عوام را به دنبال دارد؛ 👈 خواص، یا #خواصِ_حقّ‌اند و یا #خواص_باطل. #خواص_حق، نیز در مقابل مظاهر دنیوی یا پایبند به حقّ‌اند و یا روی‌گردان از حق. 🔷بدیهی است هر یک از این اقسام می‌تواند در پیدایش و عدم پیدایش فرآیندهای تاریخی، اجتماعی، سیاسی و… مؤثر باشد و در نتیجه جامعه را به صلاح و یا فساد بکشاند. 🔴حادثه‌ی عاشورا و کشته شدن فرزند رسول خدا(ص) یکی از حوادثی بود که نقش #خواص در قبال آن بسیار برجسته و قابل توجه و تأمل بوده است. اکنون، به بررسی وضعیت #خواص نسبت به قیام عاشورا می‌پردازیم. ⚪️#خواص و متنفذین حاضر در عصر امام حسین(ع) در یک تقسیم بندی می‌توان خواص دوره‌ی امام حسین(ع) را به چند دسته تقسیم کرد: 1⃣بقایای اصحاب پیامبر(ص) از مهاجر و انصار؛ مانند: جابربن عبدالله انصاری، ابن عباس، سهل بن ساعده و انس بن مالک. 2⃣بزرگان و خواص شیعه؛ مانند: محمد حنفیه، مختار، سلیمان بن صرد خزاعی، هانی بن عروه، مسیب بن نجبه فزاری و ابراهیم اشتر. 3⃣اطرافیان خلفا؛ مانند: عبدالله بن عمر و عبدالله بن زبیر. 4⃣متنفذین در قبایل قحطانی در سرزمین عراق که شامل بزرگان و رؤسای قبایل قحطانی می‌شوند؛ مانند: شمر، محمد بن اشعث و عمر بن حریث. 5⃣کارگزاران بنی امیه از قبیل عماره بن عقبه بن ولید و ابن زیاد. ...ادامه دارد ✍دکتر رضایی مهر #مقالات_عاشورایی 🔰با ما همراه باشید در کانال تخصصی عاشورایی روز دهم👇 http://eitaa.com/joinchat/1790640141C1372ba36fc

#مقالات_عاشورایی ♨️نقش #خواص و #عوام در شکل گیری حادثه ی #عاشورا-بخش2 ⭕️اکنون با توجه به عملکرد خواص عصر امام حسین(ع) در قبال حادثه‌ی عاشورا، می‌توان آن‌ها را به دو گروه تقسیم کرد: 1⃣ کسانی که از همکاری با امام(ع) به علل و دلایلی بازماندند و توفیق حضور در رکاب او را نیافتند. 2⃣کسانی که زمینه ساز حادثه‌ی عاشورا بوده و آتش جنگ را بر علیه امام(ع) دامن زدند. 💢گروه اول را نیز از حیث نوع موضع‌گیری می‌توان به اقسامی به شرح ذیل تقسیم کرد: 👈🏻الف. کسانی که به حقانیت امام(ع) قایل بودند؛ اما قدرت همراهی و یاری او را نداشتند: از این گروه می‌توان افرادی از قبیل جابر بن عبدالله انصاری، آن صحابی بزرگ پیامبر(ص) را نام برد. جابربن عبدالله بن عمروبن حزام خزرجی انصاری، مکنّی به ابوعبدالله از بزرگان صحابه‌ی رسول الله(ص) و از دوستداران خاندان پاک آن حضرت است… جابر خود گوید: «رسول اکرم(ص) خود شخصاً در بیست و یک غزوه حضور داشت و من در نوزده غزوه شرکت داشتم.؛ وی در بدر و احد شرکت ننمود؛ ولی به مسلمانان آب می‌داد که پدرش به علت خردسالی او را از نبرد بازمی‌داشت. جابر در صفین در رکاب امیرالمؤمنین(ع) بوده و او نخستین کسی است که امام حسین(ع) را پس از شهادتش زیارت نمود و آخرین کسی از یاران رسول‌الله(ص) بود که درگذشت. وی نسبت به خاندان رسالت ارادتی شایان داشت که حدیث لوح فاطمه(س) مشتمل بر اسامی حضرات ائمه معصومین را او به امام باقر(ع) باز گفت و سلام پیغمبر(ص) را به آن حضرت رساند.»۹ ایشان در هنگام حادثه‌ی عاشورا نابینا بوده است؛ از این رو، نتوانست با امام(ع) در کربلا حضور یابد. عبدالله‌بن‌جعفر و محمدحنفیه نیز از همین گروه‌اند که به علت کهنسالی و بیماری و یا علل و مصالح دیگر، از حضور در کربلا بی‌نصیب ماندند. 🔹🔸🔹ادامه دارد ✍دکتر رضایی مهر 🔰با ما همراه باشید در کانال تخصصی عاشورایی روز دهم👇 http://eitaa.com/joinchat/1790640141C1372ba36fc

🏴به خیمه‌ی عاشورایی #روز_دهم در ایتا وارد شوید🔰 ♨️کانالی متفاوت با مدیریت یک کار گروه تخصصی #پرسش_و_پاسخ_عاشورایی #شعر و #نثر_عاشورایی #همگام_با_کاروان_حسینی #مقالات_عاشورایی #سخنرانی ها و #مداحی های فاخر عاشورایی و... ⬅️برای ورود به لینک زیر ضربه بزنید 👇 http://eitaa.com/joinchat/1790640141C1372ba36fc

#مقالات_عاشورایی ♨️نقش #خواص و #عوام در شکل گیری حادثه ی #عاشورا-بخش3 ب. کساني که قايل به حقانيت امام (ع) بودند و در عين توانايي، با او همراه نشدند. يکي از اين افراد، «عبيدالله‌بن‌حرّجُعَفي» است. او يکي از هواداران عثماني بود که پس از کشته شدن او، به نزد معاويه رفت و در جنگ صفين در مقابل حضرت علي(ع) به جنگ ايستاد. او شاعر نيز بوده است و در بين مردم کوفه شخصي شناخته شده به حساب مي‌آمد. عبيدالله‌بن‌حرّجعفي در حالي‌که مي‌توانست امام را ياري دهد چنين کاري نکرد؛ زيرا وقتي امام(ع) به منزل «قصر مقاتل» رسيدند، خيمه‌اي ديدند؛ سؤال فرمودند که خيمه‌ي کيست؟ گفتند: متعلق به عبيدالله‌بن‌حرّجعفي است. امام(ع) کسي را فرستاد تا او را به همکاري دعوت کنند؛ اما او جواب منفي داد و گفت: «من از کوفه بيرون نشدم مگر به خاطر اين که با حسين(ع) نباشم چون در کوفه ياوري ندارد و من اصلاً دوست ندارم او را ببينم و او هم مرا ببيند.» پاسخ او را به امام(ع) گفتند و آن حضرت خودش نزد او رفت و پس از سلام، از او براي خروج بر عليه يزيد دعوت کرد؛ ولي عبيدالله همان جواب را تکرار کرد و چون امام(ع) از هدايت و رستگاري او، مأيوس شد، فرمود: «نصيحتي به تو مي کنم و آن اين‌که تا مي‌تواني خود را به مکان دوري برسان تا صداي استغاثه‌ي ما را نشنوي؛ زيرا به خدا سوگند اگر صداي استغاثه‌ي ما به گوش کسي برسد و به ياري ما شتاب نکند، خدا او را در آتش جهنم قرار خواهد داد. سرانجام عبيدالله، امام(ع) را ياري نکرد؛ در حالي که توانايي چنين امري را داشت. از خلال کلمات عبيدالله با امام(ع) و نيز با توجه به اشعاري که بعد از شهادت امام(ع) از او نقل شده است، مي‌توان دريافت که او منکر حقانيت امام(ع) نبود بلکه معتقد به آن بوده است؛ مثلاً وقتي که امام(ع) او را به توبه دعوت کرد و راه توبه را پيوستن به فرزند دختر رسول خدا(ص) معرفي نمود، عبيدالله گفت: «به خدا سوگند من مي‌دانم که هر کس از فرمان تو پيروي کند به سعادت ابدي و خوشبختي ابدي نايل شده است، ولي من احتمال نمي‌دهم که ياري من به حال تو سودي داشته باشد. او، همچنين در اشعاري که در حسرت نپيوستن به امام (ع) سروده است، مي گويد: فيالک يا حسرۀ ما دمت حياً تُرَدَّدُ بين صدري و التراقي حسينٌ حين يطلب نصر مثلي علي اهل العداوۀ و الشقاق حسين حيث يطلب بذل نصري علـي اهل الضلالۀ و النفاق لو انّي اواسيه بنفسي لنلت کـرامة يـوم التـلاقي آه از حسرت و تأسف سنگيني که تا زنده هستم، در ميان سينه و گلويم در حرکت است. آن‌گاه که حسين بر اهل نفاق و ستم پيشگان از مثل من ياري مي‌طلبيد؛ آن‌گاه که مي‌خواست براي نابودي اهل ضلال و نفاق به ياريش بشتابم؛ آري، اگر آن روز از راه جان، ياري و مواساتش مي‌نمودم، در روز قيامت به شرافتي بس بزرگ نائل مي‌شدم.» بديهي است که اعتقاد به اين که امام(ع) بر عليه اهل ضلال و نفاق قيام کرده و سعادت و خوشبختي در فرمانبرداري از اوست، کاشف از اعتقاد او به حقانيت امام(ع) است؛ هر چند که اين امر، به تنهايي، علت رستگاري نيست؛ بلکه حرکت براساس اين اعتقاد و عمل بر طبق آن، لازم است و چون عبيدالله اعتقاد را به مرحله‌ي عمل نرسانيد، رستگار نشد. البته اعتقاد به حقانيت نيز،از حيث شدت وضعف داراي مراتب است. از اين‌رو، افرادي مانند سليمان‌بن‌صردخزاعي و نجبه‌ي فزاري (از سران شيعيان کوفه) معتقد به حقانيت امام(ع) بودند و با اين حال، از او دعوت رسمي به عمل آوردند؛ ولي آنچه اهميت دارد، عمل است که هم آنان و هم عبيدالله در آن مساوي بودند. 🔹🔸🔹ادامه دارد ✍دکتر رضایی مهر 🏴با ما همراه باشید در کانال تخصصی عاشورایی روز دهم👇 http://eitaa.com/joinchat/1790640141C1372ba36fc

#مقالات_عاشورایی ♨️نقش #خواص و #عوام در شکل گیری حادثه ی #عاشورا-بخش4 ج. کساني که نسبت به حقانيت امام(ع) توقف کرده و يا از منکرين بودند و بدين جهت از ياري او خودداري کردند. ▫️عبدالله‌بن‌عمر را مي‌توان يکي از اين افراد دانست. «وي سال سوم بعثت، در مکه متولد شد و گويند قبل از پدرش ايمان آورده که بنابراين بايد پيش از بلوغ، مسلمان شده باشد. او پيش از پدر خود به مدينه هجرت کرد و در سال 73 يا 74 (ه.ق). در سن 84 سالگي در مکه از دنيا رفت».در همان روزهاي اول ورود امام حسين(ع) به مکه، عبدالله بن عمر که براي عمره‌ي مستحب آن جا بود، خدمت امام (ع) آمد و چنين گفت: «اي اباعبدالله، چون مردم با اين مرد بيعت کرده‌اند و درهم و دينار در دست او قرار دارد، قهراً مردم به او اقبال نشان مي‌دهند و از دشمني خاندان اموي با شما، مي‌ترسم در صورت مخالفت با او کشته شوي و گروهي از مسلمين قرباني گردند و از رسول خدا(ص) شنيدم که مي‌فرمود: «حسين کشته خواهد شد و اگر مردم دست از ياري او بردارند، به ذلت مبتلا مي‌گردند»؛ اکنون پيشنهاد من به شما آن است که همان‌طور که همه‌ي مردم با يزيد بيعت کرده‌اند، تو نيز بيعت کني و از ريخته شدن خون مسلمين بترسي.» 💠امام(ع) پس از دادن پاسخ او فرمود: «اي ابوعبدالرحمان از خدا بترس و از ياري ما دست بر مدار.» اما اين سخنان نوراني در او تأثير نکرد و آخرالامر از جمله کساني شد که با يزيد بيعت کرد. او بيعت خود را با يزيد اين‌گونه توجيه مي‌کرد که: «اگر اين کار درستي بوده چه بهتر و گرنه صبر مي‌کنم اوضاع بهتر شود.» ❌پس از اين که مردم مدينه عليه يزيد خروج کردند و بيعتش را شکستند، وي فرزندان خود را گرد آورد و گفت، ما طبق بيعت خدا با او (يزيد) بيعت کرديم و از پيغمبر شنيديم فرمود: «روز قيامت پرچمي افراشته گردد و گروهي به زير آن گرد آيند و سپس اعلام شود که اينان جفاکارانند و بزرگ‌ترين جفا و خدعه پس از شرک به خدا نقض بيعت است. مبادا يکي از شما بيعت خود را بشکند که ميان من و او شمشير حکم خواهد کرد. البته عبدالله‌بن‌عمر از زمان حضرت علي(ع) نيز يکي از خواصي بود که در عين اعتقاد به حقانيت علي(ع) و باطل دانستن دشمنانش، سکوت کرده و امام را ياري نکرد. او در واقع، از قاعدين بود؛ اما در قضيه‌ی عاشورا، با توجه به عملکردش و روي آوري به يزيد و پايبندي به او و تنها گذاشتن امام(ع) و با علم به حديث پيغمبر(ص) که هر کسي از ياري و نصرت حسين(ع) دست بردارد، ذليل و خوار است، او را از قاعدين و توقف‌کنندگان در حقانيت امام دانستن بسي جاي تأمل دارد و حمل به احسن آن، اين است که بگوييم چنين تعبيري در حق ايشان مسامحه است؛ زيرا او آشکارا تعيين موضع کرد و به يزيد اعلام وفاداري نمود و به بيعت خود استوار ماند و براي او تبليغ مي‌کرد. ▪️يکي ديگر از کساني که در حقانيت امام ترديد داشت و يا منکر آن بوده است، و به همين جهت در رکاب امام(ع) در جنگ با دشمنان حاضر نشد، عبدالله بن زبير است. «وي بيست ماه پس از هجرت، در مدينه متولد شد. محدثين و مورخين عامه، او را به کثرت عبادت وصف مي‌کنند. وي از سر سخت ترين دشمنان خاندان پيامبر(ص) بوده و هم او بود که پدرش را از علي(ع) برگردانيد و او را به جنگ با آن حضرت، برانگيخت... سعيد بن جبير روايت کرده که روزي عبدالله، به عبدالله‌بن‌عباس رو کرد و گفت: چهل سال است که دشمني شما اهل‌بيت را در دل خويش جا داده‌ام و آن را پنهان مي‌دارم». او نيز که از مخالفت‌کنندگان با بيعت يزيد بود، به دنبال آن از مدينه به مکه پناهنده شد. وي از جمله کساني بود که مي‌خواست امام حسين(ع) در مکه نماند؛ زيرا با حضور امام و تجمع مردم برگرد آن حضرت، زمينه‌اي براي توفيق او نبود. وي، هرچند که گاهي به ظاهر، پيشنهاد انصراف از سفر عراق را به امام (ع) مي‌داد، اما از آن جا که هواي خلافت را در سر مي‌پروراند و در فکر سقوط حکومت يزيد بود تا اينکه لباس خلافت را به تن خود پوشاند، خود را رقيب جدي امام (ع) مي‌دانست و نه تنها با هدف او موافق نبود، بلکه به شکست او نيز بي‌ميل نبود؛ از اين رو، از شهادت امام(ع) کمال استفاده را به نفع خود عليه يزيد برد. عبدالله زبير پس از مرگ يزيد ادعاي خلافت کرد و گروهي با او بيعت کردند تا اينکه در سال 73 هجري در دوره‌ي خلافت عبدالملک به دست نيروهاي حجاج بن يوسف که براي سرکوبي او به مکه هجوم آوردند، کشته شد. . 🔹🔸🔹ادامه دارد ✍دکتر رضایی مهر 🏴با ما همراه باشید در کانال تخصصی عاشورایی روز دهم👇 ایتا: http://eitaa.com/joinchat/1790640141C1372ba36fc سروش: https://sapp.ir/roozedahom

#مقالات_عاشورایی ♨️نقش #خواص و #عوام در شکل گیری حادثه ی #عاشورا-بخش5 💢زمينه سازان و به وجودآورندگان حادثه #عاشورا ⚠️حادثه‌ی عاشورا در بردارنده‌ی دو گونه از خواص بود: #خواص_حق و مثبت که در لشگرگاه امام(ع) طريق سعادت را مي‌پيمودند و #خواص_باطل و منفي که در مقابل امام(ع) صف کشيده بودند. هر يک، گروه زيادي از عوام را پشت سر داشتند. از آنجا که بحث ما پيرامون آسيب شناسي خواص جبهه‌‌ی باطل و ارزيابي آن‌هاست، بحث را با اختصاص دادن به اين گروه پي مي‌گيريم. 🔴متأسفانه، شمار خواص منفي و منحرفي که در زمينه سازي و پيدايش حادثه‌ی عاشورا و راه اندازي عوام عليه امام(ع)، تأثیربسزا داشته‌اند،کم نبودند.حضورقبایل مختلف کوفه وکوفیان درلشکرکشی علیه امام حسین(ع)گواه اين مطلب است. ⚪️عوامل انحراف اين گونه خواص-چنان که خواهد آمد- اموري از قبيل #راحت_طلبي، #دنيا_پرستي، بريدن از معنويت، تعصبات قبيله‌اي و جعل حديث بوده است. شناخت مصاديق خواص، خصوصا" #خواص_جبهه‌ی_باطل، جهت بررسي آسيب‌ها و دلايلي که باعث لغزش و انحراف آن‌ها شده است و نيز عبرت‌گيري از عاقبت سياه آنان، امري پسنديده بلکه لازم است و شناخت مصاديق اين نوع خواص در هر دوره‌اي از تاريخ اسلام، با توجه به گويا بودن تاريخ اسلامي، امري نه چندان سخت و در عين حال، کوششي مفيد است؛ زيرا تاريخ سند گوياي حوادث گذشته و آينه‌ی اعمال و عملکردهاي گذشتگان است. اينک، در اين نوشتار، به بعضي از خواص منفي و تأثيرگذار در ايجادزمينه‌ها و پيدايش حادثه‌ی عاشورا اشاره مي‌شود. 🔹🔸🔹ادامه دارد ✍دکتر رضایی مهر 🏴با ما همراه باشید در کانال تخصصی عاشورایی روز دهم👇 ایتا: http://eitaa.com/joinchat/1790640141C1372ba36fc سروش: https://sapp.ir/roozedahom

#مقالات_عاشورایی ✨پیاده تا کربلا؛ نگاهی به تاریخچه پیاده‌روی #اربعین✨ 🔹موضوع: |اخبار ویژه عاشورایی|ویژه ها 🔸زیارت خانه خدا و مراقد ائمه اطهار (ع)، از امور مهم معنوی شمرده شده و روایات بسیاری درباره آن وارد شده است. پاداش‌های اخروی مختلفی برای زیارت بیان شده و در روایت آمده است که اهل بیت (ع) به زیارت زوار رفته و هول و هراس قیامت را از آنها دور کرده[۱] و ایشان را مورد شفاعت قرار دهند.[۲] 🔸زیارت امام حسین (ع) نیز بسیار سفارش شده و روایات و پاداش‌های فراوانی برای آن وارد شده است. زائر آن حضرت (ع) از آتش دوزخ در امان است[۳] و زیارت ایشان، برابر با هزار حج و هزار عمره و آزاد کردن هزار بنده است، اجر هزار شهید از شهداى بدر و هزار روزه‌دار و هزار صدقه مقبوله به زائر امام حسین (ع) عطا می‌شود[۴] و آمرزش گناهان گذشته و آینده، کمترین ثوابی است که به او کرامت می‌شود.[۵] برای زیارت، علاوه بر پاداش‌های اخروی، فواید و ثمرات مختلفی از جمله... ادامه مطلب در وب سایت روز دهم: http://www.roozedahom.com/?p=45196 🏴کانال موسسه عاشورا در سروش و ایتا @roozedahom10