یا ابالقاسم یارسول الله ادرکنی چنان شدم‌ مستِ جام‌ احمد، که جان از این باده پس بیفتد چنان کشم نعره کز صدایم، سر و صدا از جرس بیفتد در آید از جزء جزء عالم نوای هو هو صدای حق حق اگر ز نور جمال احمد در این جهان یک‌ قبس بیفتد چگونه روی دو پا بمانم،‌ چگونه مدح تو را بخوانم چگونه دستم به آن مقامِ فراتر از دسترس بیفتد خِرِد به‌ وصف تو لنگ و حیران، قلم به مدحت شده پریشان که طبعِ ما در مقام وصفت چنان سوار از فرس بیفتد رسیده ای تا به قاب قوسین و پا نهادی به عالمین و رسیده ای تا به اوجِ سِیری، که جبرئیل از نفس بیفتد مرا ببر تا خدا، محمد! به محضر کبریا، محمد! رسد به دریای رحمتِ حق، اگر در این رود خس بیفتد دگر نمیخواهد آرزویی کسی که دیدست از تو رویی که وقت دیدار رویت از دل خیال هر مُلتَمَس بیفتد تو صاحب خُلق بی نظیری، تو آشنا با دل فقیری کجا بر این چهره مُنوّر غبار و گرد "عبس" بیفتد گره‌ گشاید ز کار بسته، مدد کند بر دل شکسته اگر که چشمان چاره سازت به سوی این هیچکس بیفتد طلب نمودی قلم در آخر، طلب نمودی دوات و دفتر مباد حرفی میان‌ امّت ز بعد تو پیش و پس بیفتد به بدر گفتی، حنین گفتی، غدیر گفتی، همیشه گفتی که بعد تو رشته ولایت به دست های چه کس بیفتد همیشه گفتی: علیست مولا، نه جبت و طاغوت و لات و عزّا مباد دین خدا به دستِ خلیفه ای بوالهوس بیفتد علیست سیمرغ آفرینش، عقاب عرفان و فهم و بینش مباد این رشته دستِ جمعی ضعیف تر از مگس بیفتد #علی_مقدم #عاصی_خراسانی @sheikh_ali_moghaddam