#جلسه_پنجاه 🌸آسیب شناسی اشتباهات متداول اساتید و سخنرانان در تدریس و تبلیغ فریضه امر به معروف🌸 کار فرهنگی مثل پیشگیریه،امر به معروف و نهی از منکر مثل درمانه، هر چند که جنبه ی پیشگیری هم داره، بعضیا میگن آقا پیشگیری بهتر از درمان است،بله پیشگیری بهتر از درمان است؛ بنده برای اینکه بیمار نشم باید قبل و بعد از غذا دستهامو بشورم,بهداشت عمومی رو رعایت کنم ... اینها برای پیشگیری از بیماریست. حالا الان جامعه ی ما بیمار هست. بیماری بد حجابی،بیماری غیبت،بیماری رشوه،بیماری روزه خوری علنی و .... برای بیمار آیا بازم باید پیشگیری رو فقط تجویز کرد؟! بیماری به وضع اضطراری رسیده، به وِلِنگاری فرهنگی رسیده به تعبیر رهبر انقلاب! حالا شما یک کسی مُحتَضَر رو آوردن تو اورژانس بیمارستان داره جون میده، بعد یه پزشک نادون بالا سرش و میگه عزیزم شما داری میمیری؟خب من برات تجویز مینویسم:شما ماهی یکبار حتما سبزیجات مُفَصَّل مصرف کنید، بیاید دو سه ماه یه بار من چِکاپتون کنم، گوشت قرمز عزیزم بیشتر بخورید!!! بابا پروفسور این داره میمیره،الان یه شوکی، یه اقدام اورژانسی،اول از این وضعیت وخیم سریع بیاد بیرون،یا نه ! کار فرهنگی, کار دراز مدت و ریشه ای قبول،ولی الان برا اضطرارش چکار داری؟ پس حواسمون باشه، پیشگیری بهتر از درمانه، انقدر باید کار فرهنگی تو جامعه بشه که اصلا گناه علنی نشه،اما الان گناه علنی شده،این همه کارای فرهنگی انجام شده ولی بازم معصیت علنی در جامعه هست.باید امر به معروف و نهی از منکر رو هم انجام داد. کار فرهنگی جای امر به معروف و نهی از منکر را نمیگیرد. ادامه دارد....