نویسندگان مینی‌مال از تکنیکها و شگردهایی برای دستیابی به اهدافشان استفاده می‌کنند؛ از جمله: 1️⃣ مقدّمه‌گریزی 💨 حجم کوچک داستانک‌ به نویسنده مجال نمی‌دهد تا به مقدمه‌چینی بپردازد؛ از این رو، این گونه داستانها یا مقدمه ندارند و یا با مقدمه‌ای برق‌آسا، روایت موقعیّت اصلی داستان را آغاز می‌کنند. #تکنیک_های_مینی‌مال_نویسی ÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷ ⬇️ با ما همراه باشید. 🆔➡️ @rouyesh_media

#مینی_مال_نویسی 2️⃣ کم حجمی 🧩 اولین و مهمترین ویژگی‌ متمایزکنندة داستانهای مینی‌مالیستی از سایر انواع داستان، حجم کوتاه آنهاست. دربارة حجم دقیق این گونه داستانها اتفاق نظر وجود ندارد. شاخص کم‌حجم بودن در نظر گروهی، تعداد واژه‌هایی است که در داستان به کار می‌رود. کوچکی حجم داستانهای مینی‌مال تنها امری کمّی نیست، بلکه ناشی از خصوصیات کیفی است که آن را از رمان‌ یا داستان‌ کوتاه جدا می‌کند؛ مثل کیفیت طرح داستان و چگونگی به کارگیری عناصر داستان. به تعبیر دیگر، کوتاهی ظاهری داستانهای مینی‌مال، ناشی از کوتاهی تصاویر ارائه شده، کوتاهی زمانی که حادثه در آن اتفاق می‌افتد، محدویت تعداد شخصیتها، محدودیت مکان و... است که توضیح آنها در پی می‌آید. #تکنیک_های_مینی‌مال_نویسی ÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷ ⬇️ با ما همراه باشید. 🆔➡️ @rouyesh_media

#مینی_مال_نویسی 3️⃣ ساده نویسی🧩 یکی از تفاوتهای مهم سه گونة داستانی (رمان، داستان کوتاه، داستان کوتاهِ کوتاه) میزان پیچیدگی پیرنگ آنهاست. طرح رمان معمولاً پیچیده‌تر است و در آن عناصری همچون واقعه، کشمکش، گره افکنی، تعلیق، نقطة اوج، گره‌گشایی و... به شکل جدّی وجود دارد که گاه بعضی از آنها بارها تکرار می‌شوند. در داستان کوتاه نیز این عناصر کم و بیش وجود دارند، اما کاربرد آنها به اندازة رُمان فراوان نیست، اما طرح در داستانهای کوتاهِ کوتاه (مینی‌مال) بسیار ساده است؛ زیرا این گونه داستانها آغاز و پایانی نزدیک به هم دارند و در آنها همة عناصرِ طرح، امکانِ حضور نمی‌یابند؛ گاهی اول و گاهی آخر داستان حذف می‌شود؛ گاه تعلیقی شکل نمی‌گیرد و یا کشمکشی میان شخصیتها رخ نمی‌دهد. اگر پیچشی در آنها وجود داشته باشد، معمولاً در پایان داستان دیده می‌شود، پایان این گونه داستانها نیز معمولاً به صورت باز است تا خواننده با توجه به ذهنیت خود در تکمیل آن مشارکت داشته باشد. #تکنیک_های_مینی‌مال_نویسی ÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷÷ ⬇️ با ما همراه باشید. 🆔➡️ @rouyesh_media