🎥 ببینید|| اشکالات آشکار #لایحه_حجاب از زبان یک حقوق‌دان چه اصراری به تصویب عجولانه این قانون پر اشکال و ابهام‌برانگیز وجود دارد؟ @rozaneebefarda

🏴 سالروز شهادت آیت‌الله شیخ فضل‌الله نوری، ١١ مرداد ١٢٨٨ش تسلیت باد.🏴 ✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: 🔰مرحوم شیخ فضل‌الله‌ نوری و آقا سید محمدکاظم یزدی تمام آنچه را که [در جریان مشروطه] واقع شد پیش‌گویی کرده بودند؛ زیرا می‌دانستند اگر درد دین از انگلستان پیدا شود و جریان مشروطه از طرف سفارت انگلیس تأیید شود، این مشروطه، مشروعه نخواهد بود و برای دین نیست و به درد مسلمان‌ها نمی‌خورد. 📚 در محضر بهجت، ج٣، ص۴٠ ☑️ کانال رسمی مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت #آیت_الله_بهجت قدس‌سره ✅ @bahjat_ir

🎥 ببینید|| تحلیل درست از وجود مدیران فاسد در حکومت اسلامی ▪️آیا با وجود برخی مدیران و فرماندهان فاسد منصوب شده امیرالمومنین و امام حسن مجتبی(علیهما‌السلام)، حکومت ایشان اسلامی بود یا نبود؟! ▪️بخشی از سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین #عالی در حسینیه امام خمینی(ره) و در محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی @rozaneebefarda

بیانیه جناب استاد ابوالقاسم علیدوست در واکنش به سخنان جناب استاد مسعود عالی دفاعی عقیم و پرهزینه حکومت علوی: بعثت عدالت بيانات استاد عالی را اینجا ببینید: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13132 جوابیه استاد عالی به بیانیه جناب آقای علیدوست را اینجا ببینید: https://eitaa.com/rozaneebefarda/13134 🔶حاشیه روزنه بعد از سخنرانی استاد عالی در حسینیه امام خمینی و در محضر رهبر معظم انقلاب اسلامی که در بخشی از آن به درستی به مسئله فساد در حکومت علوی اشاره شده بود، بیانیه تندی از سوی آقای علیدوست صادر شد که واکنش‌های متعددی را در پی داشت. قبل از این نیز او در واکنش به برخی مواضع مشابه بعضی سخنرانان انقلابی، موضع‌گیری کرده بود. غیر از آقای علیدوست، آقای #سیدمحمدجواد_علوی_بروجردی نیز در مصاحبه با #مهدی_نصیری، نسبت به این موضوع واکنش نشان داده بود. واقعیت آن است که مسئله وجود کارگزاران فاسد در حکومت علوی امری غیر قابل انکار است و پنهان‌کاری نسبت به این واقعیت تاریخی، به معنای دفاع از حضرت نیست زیرا بازخوانی برخوردهای محکم ایشان با کارگزاران فاسد در تبیین سیره سیاست‌ورزی معصومانه ایشان کفایت می‌کند و طرح این موضوع هزینه خاصی هم ندارد و نیاز نیست امثال آقایان علوی بروجردی و علیدوست از این جهت نگران باشند! اساسا حقایق تاریخی قابل پنهان‌کاری نیست وانگهی! عصر این گونه پنهان‌کاری ها هم گذشته است. و از این گذشته، بازخوانی #تجربه_حکمرانی صدر اسلام نه تنها هزینه ندارد بلکه ناگزیر از آنیم تا مشخص شود که مسئله خطیر حکمرانی چه لوازم و صعوبت‌هایی در پی دارد. @rozaneebefarda

جوابیه استاد عالی به آقای علیدوست #اختصاصی بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم بجاست برخی بزرگواران که بیشتر دستی در فقه و اصول دارند بهتر با مواضع فکری رهبربزرگوارمان آشنا شوند تا دوستانی که در میدان مقابله با مفاسد سیاسی و اجتماعی صدایشان بلند است و در مقابل سیاه نمایی ها و بی اعتمادسازی های دشمن امیدآفرینی میکنند را نکوبند و بیشتر کمک بدهند و در میدان باشند. رهبر عزیزمان در بیاناتشان در جمع علما و روحانیون تبریز(۵ /۵/ ۱۳۷۲)میفرمایند: 《این درست است که تا در یک گوشه مختصر نابسامانی به عقیده و سلیقه کسی پیدا شود او ریش بجنباند و بنا کند اعتراض و اشکال کردن؟! تا یک مشکل در اداره ای برایش پیدا شد یا یک مامور دولتی،چپ نگاهش کرد،یاوه بسراید که حالا هم مثل زمان فلان است؟! این ناشی از نفهمیدن آنچه واقع شده است نیست؟ این ناشی از عدم معرفت نعمت خدا نیست؟یا خدای نکرده ناشی از انکار نعمت خداست؟ یعرفون نعمه الله ثم ینکرونها این جفا نیست به این حرکت به این عظمت؟مگر وقتی حکومت درست شد، صحیح شد، موازین حکومت موازین کاملی شد،در سراسر این حکومت همه کارها درست خواهد بود؟! از کجا چنین چیزی ثابت شده است؟ در زمان امیرالمومنین علیه الصلاه و السلام که مثال عدل و تقواست، دیگر شما از امیرالمومنین که کسی را عادلتر و با تقواتر سراغ ندارید، مگر حکامی که بر ولایات مسلط بودند و خود امیرالمومنین علیه الصلاه والسلام فرستاده بود، همه ابوذر و سلمان بودند؟!خیر چهار نفر مثل ابوذر و سلمان و عمار و فلان داشت، مابقی آدمهای عوضی بودند. تاریخ را بردارید نگاه کنید،این تاریخ است یکی از استانداران امیرالمومنین، زیاد ابن ابیه، بر منطقه وسیعی حاکم بود، بسیاری از این قبیل در اطراف و اکناف بلاد اسلامی بودند. امام حسن مجتبی علیه الصلاه و السلام سردار بزرگ جنگش عبیدالله ابن عباس بود که میدانید چه کار کرد.شبانه رفت با معاویه مذاکره کرد، پول گرفت لشگرگاه خودش را ترک کرد و به معاویه پناهنده شد...در راس کار چه کسی بود؟ امام حسن مجتبی علیه الصلاه والسلام. در بیانیه گام دوم هم رهبر بزرگوار به وجود فساد در دولت امام معصوم اشاره کردند و فرمودند نسبت فساد در میان کارگزاران حکومت جمهوری اسلامی در مقایسه با بسیاری از کشورهای دیگر و بخصوص با رژیم طاغوت که سرتاپا فساد و فسادپرور بود بسی کمتر است و بحمدالله مامورین این نظام غالبا سلامت خود را نگه داشته اند. جناب علیدوست میفرمایند: حضراتی که این اندک تخلفات را برای برخی توجیهات جسیم میکنند از برخورد حضرت هم با امثال ابن هرمه بگویند!... چه خوب است ایشان هم متوجه برخوردهای نظام در حد اعدام برخی سلطانها و احکام سنگین برای برخی گردن کلفتها در حد مهدی و فائزه هاشمی، طبری، سیف و.... هم باشند و از آن هم بگویند که نشان از غیر سیستمی بودن فساد در نظام است. گفته اند: در مقایسه و تشبیه باید به همه اقتضائات تشبیه توجه کرد!... آیا ایشان از جمله مصطلح حوزویان که تشبیه از وجهی مقرب و از وجهی مبعّد است، غفلت نکرده اند؟! که وجه شبه در دو حکومت وجود فساد و یا افراد فاسد بصورت فی الجمله هست در عین اینکه باز به دلیل ریل گذاری صحیح در هردو حکومت آن مقدار فساد هیچیک از دو حکومت را از اسلامی بودن خارج نمیکند و نباید به صرف دیدن برخی فسادها یا فاسدان فریاد وااسلاما سر داد و حکومت را غیر اسلامی نامید. میفرمایند: برخی مفاسد(حدود ۳۰فساد) هیچ ربطی به امام نداشته و میراث حاکمان قبل بوده... و حضرت نمیتوانستند با سرعت و به راحتی آنها را ریشه کن کنند... مگر کسی ادعا کرده فسادهای در زمان حضرت، معاذالله ناشی از عملکرد ایشان بوده؟!! شکی نیست که یا ناشی از حکومتهای قبل بوده یا افسادهایی که نفوذیهای معاویه در حکمرانی حضرت انجام میدادند که در کتاب الغارات به برخی از آنها اشاره شده است. در زمان ما هم فسادهای درون حاکمیت از حاکم عادل، مومنین یا نفس انقلاب نیست. همه یا میراث رژیم طاغوت یا نفوذیها و غربزده ها یا افراد فرصت طلب است. پس شما هم پذیرفته اید که به هر دلیل فی الجمله در حکومت حضرت فسادهایی بوده که نمیشد با آنها به سرعت مقابله کرد. سخن دوستان هم همین است. بعد هم بحث سندی درباره یک روایت کرده اند و کتب تاریخ که پر است از مواردی از فسادهای موردی در محدوده حکومتی حضرت امیر علیه السلام را نادیده گرفته اند(که در بیانات فوق‌الذکر رهبری هم به کتب تاریخی استناد شده بود و توصیه ایشان هم به خواندن تاریخ بود.) در هرحال بجاست ایشان متوجه روح مطالب دوستان انقلابی که در مقابل انبوه سیاه نمایی و اعتماد زدایی، امید آفرینی میکنند و حرفشان هم بیشتر با محتوای کلام رهبر بزرگوار همخوانی دارد، باشند و با تعابیر: "عقیم بودن و خلاف واقع و راست ناقص و کم از کذب ناموجه بودن"، آنها را متهم نسازند. *انّ السمع و البصر و الفواد کل اولئک کان عنه مسئولا* مسعود عالی_۱۴۰۲/۵/۱۵ @rozaneebefarda

جوابیه جناب آقای احمدحسین شریفی به جناب آقای علیدوست «نقدهایی عقیم» به «مدافعان حریم» ج/2 یکی از اساتید فقه، که پیشتر با کنایه و در لفافه در دفاع از بی‌حجابی سخنانی گفته بود و وقتی مورد نقد ناقدان قرار گرفت، برخوردی عالمانه و فقیهانه از خود نشان نداد؛ اخیراً نیز در قالب کوتاه‌نوشتی، «احساس تکلیف» کرده است که به جای ارائه دفاعی درست از انقلاب و نظام اسلامی، به زعم خود به نقد برخی از دفاعهای نادرست «مجاهدان عرصه تبیین» از نظام و انقلاب اسلامی بپردازد! در این میان نکاتی گفته است که این بنده هم «احساس تکلیف» کردم! که به اختصار ملاحظاتی را درباره آنها بیان کنم: ۱.گفته‌اند کسانی که اندک تخلفات زمان امیرمؤمنان(ع) را برای توجیه تخلفات مسؤولان نظام جمهوری اسلامی «جسیم» می‌کنند، خوب است «از برخورد قاطع، روشن، سریع و عبرت‌آموز حضرت هم بگویند ... رفتار امام را با ابن‌هرمه مطالعه کنند» ای کاش، برای اینکه نقد دلسوزانه ایشان به سیاه‌نمایی و امیدکُشی و بدبین‌سازی مخاطبان نسبت به انقلاب منجر نشود، می‌افزودند: و کسانی که اندک تخلفات موجود در جمهوری اسلامی را همگام و همزبان با دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی «جسیم» می‌کنند و چنین وانمود می‌کنند که همه مسؤولان نظام فاسد و ناکارآمد و ناتوان‌اند، خوب است از کارآمدی‌های افتخارآمیز و پیشرفت‌های اعجاب‌انگیز نظام مقدس جمهوری اسلامی و عدالت‌گستری آن و همچنین از برخوردهای قاطع، روشن و علنی آن با مفسدان سیاسی و اقتصادی و فرهنگی، در هر سطح و مرتبه‌ای که باشند، هم بگویند و در این باره هم مطالعه کنند. اعدام مفسدانی مثل فاضل خداداد، مه‌آفرید خسروی(امیرمنصور آریا)؛ برخوردهای عبرت‌آموز با مفسدانی مثل غلامحسین کرباسچی، مرتضی رفیقدوست، بابک زنجانی، محمدرضا رحیمی، حمید بقایی، حسین فریدون، شهرام جزایری، مهدی هاشمی، فائزه هاشمی، اکبر طبری، .... و ده‌ها گردن‌کلفت دیگر را هم ببینند و بدانند که نظام مقدس جمهوری اسلامی هرگز دربرابر فساد و مفسد کوتاه نیامده و نمی‌آید. ۲.گفته‌اند فسادهایی که در زمان امیرمؤمنان بود «هیچ ربطی به امام نداشته و میراثی بوده که از حاکمان و حاکمیت ناتوان و فاسد قبل به ارث رسیده است و حضرت نمی‌توانستند با سرعت و به راحتی آنها را ریشه‌کن کنند» ای کاش این را هم می‌افزودند: همچنین فسادهایی که در جمهوری اسلامی وجود دارد هیچ ربطی به نظام جمهوری اسلامی و رهبران آن ندارد؛ بلکه میراثی بوده که از حاکمان و حاکمیت‌ ناتوان و فاسد قبلی به ارث رسیده یا محصول ناکارآمدی مدیران غرب‌زده و دلباختگان و دلدادگان کدخدا بوده و ریشه‌کنی همه این فسادها به راحتی و با سرعت ممکن نیست. ۳.اما عجیب‌ترین جمله آن نوشته که اگر نویسنده محترم آن را با توجه نوشته باشد و به لوازم آن آگاه بوده باشد، نشانه‌های خوبی را منعکس نکرده است، این است که نوشته‌اند: «دفاع از انقلاب و نظام البته با پذیرش برخی کاستی‌ها، خود تحریمی و … راه دیگری دارد که صاحبان احساس تکلیف در اینباره باید به آن بپردازند» درباره این جمله دو ملاحظه کوتاه را بیان می‌کنم: أ‌.واژه «خودتحریمی» از اصطلاحاتی است که مخالفان انقلاب و دشمنان ولایت برای بیان هزینه‌های «مقاومت در برابر استکبار» و احمقانه بودن «مقاومت و ایستادگی» دربرابر آمریکا و استکبار جعل کرده‌اند؛ آیا نویسنده محترم ما نیز همین معنا را مراد کرده‌اند؟! آیا مقاومت در برابر استکبار و آمریکای جنایت‌کار و دفاع از استقلال را کاری احمقانه می‌دانند؟! اگر چنین نیست، لطفاً بفرمایند منظورشان از خودتحریمی نظام و انقلاب که آن را قابل دفاع نمی‌دانند، چیست؟ ب‌.فقیه محترم ما، با بیانی کنایه‌آلود چنین نوشته‌اند: «دفاع از انقلاب و نظام … راه دیگری دارد که صاحبان احساس تکلیف در اینباره باید به آن بپردازند». صرف نظر از نیشی که در این عبارت به مدافعان انقلاب و نظام زده شده است، این جمله مشعر به آن است که خود ایشان تکلیفی برای دفاع از انقلاب و نظام اسلامی بر دوش خویش احساس نمی‌کنند! آیا غیر از این است؟! اگر چنین باشد، آیا خود را در جبهه «ساکتان» قرار نداده‌اند؟ و آیا سکوت، در هنگامه‌ای که همه گرگ‌های عالم چنگ و دندان‌های خود را برای دریدن این نظام مقدس اسلامی که ثمره خود صدها هزار شهید است، تیز کرده‌اند، کمتر از «خیانت» است؟ آیا گناه چنین سکوتی در پیشگاه الهی بخشیدنی است؟ ۴.و بالاخره اینکه نویسنده محترم ما، در پایان نوشته خود چنین توصیه می‌کند: «خوب است کسانی که وظیفه خطیر و ظریف دفاع از انقلاب اسلامی را بر دوش می‌گیرند، اَبرو را طوری آرایش نکنند که چیزی از چشم باقی نماند! و بُن همان شاخه‌ای را که بر آن نشسته‌اند، به دست اره نسپارند»توصیه نیکویی است که امیدوارم خود ایشان الگوی حکیمانه‌ای از «دفاع درست» از «انقلاب» و «نظام اسلامی»،و بنیان‌های انسان‌شناختی، ارزش‌شناختی،سیاسی و اجتماعی نظام مردم‌سالاری دینی ارائه دهند.

پاسخ تاریخ اسلام به بیانیه آقای علیدوست! جوابیه‌ای دیگر بر بیانیه آقای علیدوست با عنوان "دفاعی عقیم و پرهزینه" (درباره مقایسه وضعیت حکومتی امیرالمومنین (ع) و نظام جمهوری اسلامی) جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/3 علیرضا جوادزاده/ استادیار موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی (ره) @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 حکومت اسلامي و عدل امیرالمومنین (ع) از بهترین الگوها و معیارها برای حکومتهای مبتنی بر اسلام از جمله نظام جمهوری اسلامی است. بر این اساس، برخلاف آنچه آیت الله علیدوست در یادداشت خود با عنوان "دفاعی عقیم و پرهزینه" نوشته اند، پاسخ به برخي شبهات وارده به نظام جمهوری اسلامی با تمسک به وضعیت حکومتی و سیره حضرت امیرالمومنین (ع)، امری صحیح و منطبق با موازین عقلی و شرعی است؛ البته این تمسک و مقایسه، باید همراه با دقت و بدون مبالغه باشد. بخشی از شبهات و ایرادات وارده به نظام جمهوری اسلامی، از سوي افراد و گروه هایی است که عنایت ویژه ای به ائمه معصومین و حکومت امیرالمومنین (ع) دارند؛ به همین جهت بهترین پاسخ به اشکالات این جریان، وضعیت شناسی حکومت حضرت امیر است. " وجود عاملان فاسد و ناکارآمد" و "اقدام بر اساس مصالح ثانوی" در حکومت امیرالمومنین (ع)، نه شاذ و نادر، بلکه دارای مصادیق و موارد متعددی بود که در منابع تاریخی متعدد آمده است: ابقای ابوموسی اشعری در حکومت کوفه (تاریخ طبری، ج4، ص499)، ابقای شریح قاضی در منصب قضاوت کوفه (الاصابه، ج3، ص270)، ابقای اشعث بن قیس در حکومت آذربایجان (انساب الاشراف، ج2، ص۱۵۹)، نصب کمیل به منطقه هیت و توبیخ وی پس از شکست در مقابل قوای معاویه (انساب الاشراف بلاذری، ج2، ص473)، نارضایتی حضرت از حکومت محمدبن ابی بکر بر مصر (الغارات ثقفی، ج1، ص227-228)، نصب زیاد بن ابیه به حکومت فارس (الغارات ثقفی، ج2، ص636)، نصب ابن عباس به حکومت بصره و دزدی وی (بنابر برخي گزارشها) از بیت المال (انساب الاشراف، ج2، ص169-172) و خیانتهای منذر بن جارود حاکم فارس (الغارات ثقفی، ج2، ص522)، یزید بن حجیه حاکم ری (الغارات ثقفی، ج2، ص525) و قعقاع بن شور حاکم کَسکَر (الغارات ثقفی، ج2، ص531)، نمونه ها و مواردی است که بیانگر "وجود عاملان فاسد و ناکارآمد" و "اقدام بر اساس مصالح ثانوی" در حکومت امیرالمومنین (ع) است. روشن است که این همه، به هیچ وجه ریشه در شخص امیرالمومنین (ع) نداشت؛ بلکه از اقتضائات "حکومتداری غیرمبتنی بر اعجاز"، "انحراف ۲۵ ساله در جامعه اسلامي" و "اقدامات شیطانی معاویه" بود. #روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053

🎥بیینید|| وداع پدر خلبان شهید عباس بابایی با پیکر فرزندش سالروز شهادت سرلشکر خلبان عباس بابایی گرامی باد. مردم عزیزمان پاره‌های تن‌شان را فدا کردند برای حفظ اسلام و نظام اسلامی آنوقت برخی #سکولارهای_حوزوی که هرگز برای انقلاب و نظام و مردم یک سیلی هم نخورده‌اند و هیچ هزینه‌ای نداده‌اند و فقط مصرف کننده بوده اند در بزنگاه‌ها به انتظار #مچ‌گیری و #عیب‌جویی نشسته‌اند تا با طعنه و نیش و کنایه، و البته صرفا همراه ژست علمی(!)، اذهان مردم را دچار شبهه کنند! #روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053

جوابیه‌ای به #بیانیه‌ی_هزینه‌ساز جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/4 جوابیه حجت‌الاسلام سیداحمد غفاری به بیانیه جنجالی حجت‌الاسلام علیدوست @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔸 یکی از اساتید محترم فقه و اصول، بیانیه‌ای نگاشته است تحت عنوان «دفاعی عقیم و پرهزینه» و در آن بیانیه، به برخی از سخنرانان محترم و مدافعان حریم اندیشه‌ی حسینی، با نیش‌ها و طعنه‌های متعدد، عتاب نموده است. ⚜️ روح سخن این استاد محترم، که در ایام اغتشاش سال قبل، اعتراضی به اغتشاشگران نکرد و در واقعه‌ی کشف حجاب اخیر، واکنشی ناشایست از خود نشان داد، این است که برای دفاع از انقلاب اسلامی و برای توجیه مفاسد موجود در حکومت اسلامی کنونی، از دوران حکومت حضرت علی علیه‌السلام، بدگویی و سیاه‌نمایی نکنید. نکته اول: ایشان نوشته است: «مدتیست برخی مبلغان و واعظان محترم و مشهور کشور، در دفاع و توجیه مشکلات موجود کشور، ....» #پاسخ: هیچ عاقلی در صدد دفاع یا توجیه مفاسد اقتصادی و سیاسی کنونی نیست. برعکس، همه‌ی واعظان خبیر منابر حسینی، شاکیان و معترضان اول نسبت به فساد و رانت و ربا هستند. بلکه این، خود شما استاد محترم و سایر دوستان هم‌سلیقه‌ی شما هستید که هیچ‌گاه به دلیل گرایش به دولت سابق، حاضر به اعتراض علنی به مفاسد اقتصادی و سیاسی در دولت قبل نشدید، که باعث تلنبار بدهی سنگین برای دولت فعلی شد. نکته‌ی اصلی که این سخنرانان محترم تلاش کرده‌اند آن را به مخاطب بفهمانند و ظاهراً این استاد محترم، دریافت نکرده است، این است که سهل‌انگاری یا #فساد_کارگزار، که قطعاً امری مذموم و غیرقابل اغماض و غیرقابل عبور است، نباید به #حساب_حاکمیت نوشته بشود. در غیر این صورت، باید سهل‌انگاری یا تخلف کارگزار حکومت حضرت علی علیه‌السلام را نیز به حساب حاکمیت علوی بنویسیم. حال آنکه هیچگاه خلط بین کارگزار حکومت حضرت علی علیه‌السلام و حاکمیت علوی نمی‌کنیم. بنابراین، در جمهوری اسلامی ایران نیز، مفاسد قبیح برخی کارگزاران نظام را به حساب جمهوری اسلامی نمی‌نویسیم. ما معتقدیم همانگونه که تاکنون با مفسدان صف اوّل و گردن‌کلفت، مانند طبری‌ها و جزایری‌ها و بابک زنجانی‌ها، با قاطعیت برخورد شده است، از این به بعد نیز، باید با مفسدان درجه اول، همچون برخی دولتمردان دولت سابق، با قاطعیت باید برخورد شود و این برخورد باید ادامه داشته باشد. و این برخوردها با دانه درشت‌ها، نه تنها عیب نظام نیست، بلکه نشانه‌ی روشن سلامت نظام و #عدم_فساد_سیستمی است. #روزنه؛ دریچه ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر:👇 https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053

📱اتهام‌پراکنی اتفاق مبارکی نیست روز گذشته بیانیه‌ای از آقای ابوالقاسم علیدوست منتشر شد که در آن، هم‌چون موارد گذشته، به برخی چهره‌های انقلابی تاخته بود. با مطالعه این نوشته مشخص بود که ماهیت آن چیزی بیش از یک بیانیه سیاسی نیست اما از آن‌جا که جبهه انقلاب اسلامی اصل اولی را واکنش علمی به مسائل می‌داند پاسخ‌های عالمانه‌ای از طرف اساتید به آن بیانیه داده شد. در این بین کانالی به اسم «مباحثات» نیز در میان گفت و گوهای عالمانه زبان باز کرد و تلاش کرد سخنان آقای علیدوست را به‌عنوان «نظریه‌پردازی» جا بزند و با اتخاذ موضع شبه‌اخلاقی از آسیب‌های «این جریان مبارک علمی» گفت و نوشت: «در این بین اما برخی آسیب‌هایی متوجه این جریان مبارک علمی نیز می‌تواند باشد. ارزش‌گذاری، نیت‌خوانی، برچسب‌زدن‌های ناروا و دخیل کردن جریان‌های مختلف سیاسی از جمله آسیب‌هایی که گاهی در محتوای تولیده شده‌ی این حرکت مبارک علمی اتفاق می‌افتند. ایجاد فضای تحقیر و تهدید با ادبیات مختلف به نفع حوزه‌های علمیه و جامعه اسلامی نخواهد بود و بیشترین ضربه را عقبه‌ی نرم‌فزاری نظام از محدود کردن فضای نظر و اندیشه متحمل خواهد شد. » نکته آن‌که با همین معیارها، یادداشت آقای علیدوست نوشته‌ای مخدوش و معیوب به‌حساب می‌آید که با روتوش‌های بی‌حاصل آقای «مباحثات» هم نمی‌توان آن را «نظریه‌پردازی علمی» دانست. در ادامه، بیانیه سیاسی آقای علیدوست را با شاغول مباحثات مرور می‌کنیم: 1. ارزش‌گذاری/تحقیر: آقای علیدوست در این بیانیه، سخنان مبلغان اندیشمند و فاضل را بی‌ارزش و غیرجدی دانست و با بیانی تحقیرآمیز، که تنها شایسته حوزوی‌های سکولار و انسان‌های مذبذب و بی‌هویت است و نه چهره‌های مجاهد و فاضل، نوشت:«مخاطبانی که این سخنان را می‌شنوند، نباید این سخنان را جدی بگیرند...» گفتنی است مخاطب هوشمند همواره با دید قبول به سخنان چهره‌های موجه انقلابی گوش فرامی‌دهد و در مقابل؛ سخن چهره‌های بی‌هویت و مذبذب را جدی نمی‌گیرد. چهره‌هایی که بر اساس وزش باد در صحرای سیاست و اجتماع موضع می‌گیرند و گاه خود را چهره‌ای انقلابی جامی‌زنند و گاه چهره‌های انقلابی را بدون رعایت انصاف تخریب می‌کنند، گاه از ولایت‌فقیه دم می‌زنند و گاه پروژه پیچیده جریانات سکولار در زمینه تضعیف ولایت‌فقیه را پیش می‌برند. 2. نیت‌خوانی: آقای علیدوست در بیانیه خود، فضلای مجاهد را که دل در گرو اسلام ناب محمدی دارند و در خط مقدم عدالت‌خواهی حقیقی هستند متهم به دفاع از وضع موجود کرد و نیت آنان را از تبیین حقایق اسلامی، «دفاع از وضع موجود» و دفاع از عملکرد مسئولان جلوه داد و نوشت: «این حضرات [!]، خود را موظف به دفاع از عملکردها و وضعیت موجود دانسته و به‌گمان خویش، تکلیف خود را انجام داده‌اند....» 3. برچسب‌زدن‌های ناروا: آقای علیدوست در خط اول بیانیه‌اش سخنان مستند برخی فضلای حوزوی، که در مقام پاسخ به طیف‌هایی هستند که نظام علویِ فعلی را با سیره علوی تخطئه می‌کنند، را وارونه جلوه داده و در نسبتی ناروا این سخنان را «توجیه مشکلات کشور» عنوان کرده است. آیا این جناب و سایر هم‌سلکان ایشان حضور فضلای انقلابی حوزه علمیه را در خط مقدم نقد مشکلات کشور، از هر دولتی که بوده و هست، ندیده‌اند؟! یا دیده‌اند اما از طریق اعتدال اسلامی خارج شده و به‌وادی دیگری افتاده‌اند؟ دیگر نسبت‌های ناروایی که این آقا با صراحت یا کنایه به فضلای حوزوی و بیانات و مواضع تبیینی ایشان داده است: «توهم دفاع» داشتن «چوب حراج بر تراث» زدن «خلاف واقع» گفتن «سخن غیرثابت» گفتن «راست ناقص» گفتن گفتن «مبالغه‌ای که هیچ کم از کذب ناموجه ندارد» «جسیم» کردن تخلفات در زمان حکومت حضرت امیر «تأمین خاطر دادن به مسئولین» که طبیعتا مراد؛ مسئولین فاسد است. «صاحبان احساس تکلیف» که برچسبی نظیر «دلواپس‌ها»ست که برجامیان برای تخطئه و تحقیر جریان انقلابی به‌کار می‌برد. «کور کردن چشم برای آرایش ابرو» ظاهرا افراط در به‌کارگیری برچسب‌های فوق یکی از ارکان «نظریه‌پردازی‌های آقای علیدوست» است! هرچند خود ایشان نیز در صدور این بیانیه سیاسی ادعای نظریه‌پردازی نداشته و مباحثات به اصطلاح مردمی، کاسه داغ‌تر از آش شده است. 4. دخیل کردن جریان‌های سیاسی: آقای علیدوست در این بیانیه حرف چهره‌های افراطی سیاسی هم‌چون مهدی نصیری را تکرار کرده است و از این‌رو خواسته یا ناخواسته، دانسته یا نادانسته تریبون جریان خاص سیاسی شده است. هرچند مواضع سیاسی وی و «یکی به میخ یکی به نعل» زدن‌های ایشان در جای خود قابل بررسی است و حتما بررسی خواهد شد. با این حساب حتی با شاغول برخی کانال‌داران هم‌سو با آقای علیدوست نوشته این آقا چیزی بیش از یک بیانیه سیاسی نیست و این مقدار از پاسخ علمی که اساتید انقلابی به ایشان داده‌اند فراتر از ظرفیت آن یادداشت تلقی می‌شود. 📨وضعیت انقلابی از ما انتشار انقلابی با شما✌️

معرفی دو اثر ارزشمند در شناخت فضای حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام جوابیه اساتید و فضلای حوزوی به بیانیه سیاسی حاشیه‌ساز جناب آقای علیدوست/6 @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 [صفحه 1 از2] 1-آقای علیدوست از اعضا وزین جامعه مدرسین و انقلابی و در موارد مختلف جهاد تبیین انجام داده است. 2-تبیین مسائل نظام علاوه براجتهاد و فقه جواهری نیاز جدی به مسئله‌شناسی و بصیرت و فقه مضاف دارد که ایشان نیز مطالبی در این زمینه داشته‌اند. 3- لکن موضعگیری ایشان نسبت به این مسئله: یعنی مقایسه کارگزاران جمهوری اسلامی با حکومت اسلامی علوی خالی از اشکال نیست. 4-آیا نباید آن حکومت و عملکرد حضرت امیرالمومنین علی (ع) الگو برای جمهوری اسلامی قراربگیرد؟ 5-دراین زمان که مراکز اسلام‌شناسی صهیونیستی همه مسائل ما را زیر ذره بین قرار داده است ؛ اساتید آگاه و دانشمند وبصیر درجبهه جهاد تبیین نباید با این ادبیات و یک طرفه مورد نقد که آری لکن تخریب و توهین قرارگیرند. 6-ورود به مسائل دقیق و مصداقی جمهوری اسلامی از دیدگاه فقیهانه طبیعتا لازم وضروری است ؛ لکن طبیعتا انتظار نقدهای جدی را هم باید داشته باشیم. 7-مسائل و راه و روش حکومت علوی امروز تو سط مجتهدین و دانشمندان اسلام شناس جوان مورد تحقیق و پژوهش‌های سترگی قرارگرفته است که اگر حضرتعالی مطالعه می‌کردید شاید اینگونه قضاوت نمی کردید. 8- دو نمونه از پژوهش ها اینجا ارائه می گردد: الف-کتاب ریزش خواص در حکومت امیرمومنان (ع) نویسنده: جواد سلیمانی انتشارات: نشر معارف معرفی کتاب در کتاب «ریزش خواص در حکومت امیرمومنان(ع)» ۶۶ تن از چهره‌های خوش سابقه و متنفذ حکومت علوی، معرفی و لغزشگاه‌ها و عوامل ریزش‌شان بر اساس اسناد دست اول تاریخی بررسی شده است. آنان به چهار جریان صدارت‌طلبان فتنه‌گر، متحجران آشوب‌گر، اعتزالیون عافیت‌طلب و اعتزالیون قدرت‌طلب تقسیم شده‌اند، اما از آنجا که برخی از آنان در قالب‌های مذکور قرار نمی‌گرفته اند، بر اساس اوصافی که در تاریخ درباره شان گفته شده، به عالمان، قاضیان، خطیبان، شاعران، دوستان بی وفا و چهره های بانفوذ تقسیم گردیده اند. در این کتاب، چهره­های خوش سابقه و متنفذ حکومت علوی، معرفی و لغزش­گاه ها و عوامل ریزش­شان بررسی می شود، تا از این رهگذر هم خواص اهل لغزش شناسایی شده و علت لغزش­شان تحلیل گردد و هم نقش لغزش آن­ها در تضعیف حکومت آن حضرت تبیین شود، لکن قبل از معرفی چهره‌های مذکور، نخست مباحثی چون تعریف، اهمیت، طبایع و فرآیند رویش خواص در صدر اسلام بررسی شده و سهم لغزش خواص در تضعیف حکومت امیرمؤمنان(ع) به­ طور اجمال بررسی گردید. خواص اهل لغزش کسانی هستند که در زمان حکومت علی(ع) به نوعی با سیاست­های آن حضرت هماهنگ نشدند. برخی با آن حضرت بیعت نکرده، بعضی در جنگ­ها آن حضرت را یاری نکردند و برخی دیگر به صورت رسمی در مقابلش ایستادگی کردند و به جنگ با آن حضرت برخاستند، و برخی دیگر پرچم مبارزه فرهنگی و اجتماعی را بر ضد آن حضرت برافراشتند. ب-عدالت در گرداب: جریان شناسی تحلیلی حکومت علوی (ع) ناشر اشراق حکمت نویسنده جواد سلیمانی امیری معرفی کتاب این کتاب بررسی جریان های اثرگذار حکومت علوی را بر عهده دارد و قابلیت تطبیق بر جریانهای موجود در کشور را دارد که در دو بخش بدانها پرداخته است: بخش یکم؛ چالش های مردم فصل اول: غربت ولایت؛ که بیانگر ناآگاهی مردم نسبت به مقام ولایت و کوتاهی آنان در فرمانبری از امیرمومنان(ع) است. در این فصل روشنگری‌های مالک، عدی بن حاتم و زید بن صوحان در بیان مقام مولا است. این فصل پیامد غربت ولایت را در توهم ناکارآمدی حکومت اسلامی، تردید و مخالفت و نیز بروز فتنه ها می داند. فصل دوم: بی بصیرتی؛ این فصل با درنگی در مفهوم بصیرت به جریان های بی بصیرت، که شامل کندروها و تندروها می باشد، شروع می شود. نیز از کم بصیرتی خودی ها حکایت می کند، و چالش های بی بصیرتی را تحت عنوان بحران بی اعتمادی و عوام زدگی بررسیده است. فصل سوم: تحجرگرایی؛ پس از نگاهی به مفهوم تحجر، تاملی در جناح های تحجرگرا، آنگاه بررسی مصادیق تحجرگرایی در بصره(جنگ جمل) درون سپاه مولا و نیز در شام(در سپاه معاویه) را کاویده است. @rozaneebefarda