ادب انقلابی‌گری یادداشت مؤدبانه و قابل تقدیر آقای #مهدی_جمشیدی خطاب به آیت‌الله العظمی #صافی_گلپایگانی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 🔘من در روشنگری عهد خون با ولی خویش بسته‌ام/قدردان و دست‌بوس آیت‌الله صافی هستم 🔹یادداشت این حقیر، دستاویز پاره‌ای «غرض‌ورزی‌های بدخواهانه» و «سوءبرداشت‌های بدبینانه» واقع شد. از غرض‌ورزانِ کمین‌کرده و بی‌صداقت درمی‌گذرم که همواره، حریصِ غوغاسالاری‌های آغشته به دروغ‌ و فریب هستند. و چون طبیعت‌شان این‌چنین است، گفتگو با ایشان بی‌حاصل است. 🔹«جریان تحریف» که «خسارتِ محضِ برجام» را بر مردم تحمیل کرده و «دولت عبرت» را رقم زده، در پی موج‌سازی در مقابل «بازسازیِ انقلابی» است؛ به هر طریقی و اینک از روزنۀ دوگانه‌های «مرجعیّت مستقل/ مرجعیّت وابسته» و «نقادی/ توهین». باید پرسید که «دفاع ابزاریِ» اینان کجا و «نقد صادقانۀ» ما کجا؟ 🔹امّا به بزرگان و دلسوزان و نیک‌اندیشانی که از آن نوشته، ستیزه‌جویی با مرجعیّت و بی‌حرمتی به آن مرجع عالی‌مقام را دریافته‌اند، صمیمانه و از عمق دل می‌گویم: به «مرجعیّتِ فقهای گرانقدار» معتقدم و «تضعیف مرجعیّت» را عینِ «تضعیف اسلام» می‌انگارم، و همچنین نسبت به مراجعِ والامرتبه و عزیز، خویش را هیچ و خاکسار می‌شمارم، از جمله به حضرت آیت‌الله العظمی صافی‌گلپایگانی، این فقیهِ خدااندیش و پارسا - که دیروز، «کارگزارِ صدیقِ انقلاب» بوده‌اند و امروز، «حامیِ ریشه‌دارِ انقلاب» هستند - «ارادت ایمانی» دارم. 🔹فارغ از این‌که فاصلۀ میان این نویسندۀ ناچیز و آن فقیه بزرگ، از حساب و شمار بیرون است، دربارۀ فرازی از تحلیل سیاسیِ ایشان، «ملاحظه‌ای انتقادی» داشتم. ازاین‌رو، سطوری در نقد سخن سیاسیِ ایشان نگاشتم، امّا «صراحت» و «شفافیّت» این قلم به «تندی» و «گزندگی» سوق یافت و آن نوشته، متناسب با «منزلتِ مرجعیّت» نبود. البتّه حسّاسیّت نسبت به احتمال «بازتولیدِ سیاست خارجیِ التماسی»، مرا برآشفته کرد و قلمم را شعله‌ور. «غیرت انقلابیِ» این فرزند، سببِ تراوش برخی «عباراتِ غلیظ» نسبت به آن پدر معنوی شد. 🔹هر چند دفاع مطلق از «ارزش‌های بنیادینِ انقلابی» و «نقادیِ شجاعانه»، فضیلت است و من در «تبیین» و «روشنگری» و «آرمان‌خواهی» و «انقلابی‌گری»، عهدِ خون با ولیّ حکیم‌ بسته‌ام، امّا سخن‌گفتن با «بزرگان قوم» - که عمری را در تعبّد و دیانت خالصانه سپری کرده‌اند - قواعد و آداب متمایزی دارد. امید است که آن فقیه بزرگوار، این «جسارت جوانانه» را بر من ببخشد و اعتذار مرا بپذیرد که میان «غرض» و «غفلت»، تفاوت است. دست‌بوس و قدردان آن وجود شریف هستیم. 🔶حاشیه روزنه #لحن_مودبانه جناب آقای مهدی جمشیدی که یادداشت پیشین او موجب رنجش حوزویان و جامعه متدینان شده بود، قابل تقدیر است و نشانگر وسعت مشرب و تهذیب اخلاقی اوست که بعد از اطلاع از ابعاد منفی ماجرایی که با یادداشت انتقادی زننده او ایجاد شد، تلاش کرده فضا را تلطیف کند و روند نگارش آن یادداشت و نیز مکنونات درونی خود را شجاعانه و صادقانه بر زبان براند. آری! شجاعت می‌خواهد که بخواهی اشتباه را بپذیری و برآن باشی که سوءبرداشت‌ها و سوءتفاهم‌های برآمده از گفتار یا رفتار سیاسی‌ات را #جبران نمایی. در کنار این حرکت زیبا و ارجمند که در قالب نگارش این یادداشت جلوه کرده و رابطه پدر/فرزندی بین آیت‌الله صافی و مهدی جمشیدی را به رخ کشیده است، همچنان در برخی کانون‌های خاص در قم و تهران، تخم کینه می‌پاشند و در تدارک کش دادن ماجرا و فاصله‌اندازی بین مرجعیت و نظام اسلامی یا دوگانه‌سازی بین حوزه و دانشگاه هستند! کار برخی معممین غیروفادار به سنت‌های اصیل حوزوی که آتش بیار معرکه بودند و همچنان در پشت پرده بر وسعت دامنه اختلاف می‌کوشند با کرام الکاتبین است! باری! البته نهادهای مسئول که به دنبال حاشیه‌زدایی و آرام کردن فضا و برخورد با عوامل اصلی این ماجرا هستند، آن عوامل مرموز را خوب می‌شناسند و احیانا اگر ابهامی هم هست، با هم‌افزایی می‌توان به معرفی کانون‌های فتنه‌طلب در دل حوزه قم پرداخت تا زمینه کدورت‌ها و حاشیه‌سازی‌ها و دوگانه‌سازی‌های کاذب از میان برود. صدالبته همچنان که پیشتر هم نوشته شده، #لحن_مؤدبانه #رجانیوز و #مهدی_جمشیدی، تنها اگر با #التفات_پدرانه حضرت #آیت‌الله_صافی‌گلپایگانی همراه شود، می‌تواند طومار این حواشی غیر موجه را در هم بپیچد. در انتظار لطف آن #مرجع_عزیز می‌مانیم... @rozaneebefarda

پیوند ناگسستنی تشیع در ایران و عراق از تشییع پیکر مطهر #حاج‌قاسم_سلیمانی تا تشییع پیکر #آیت‌الله_صافی‌گلپایگانی اختصاصی @rozaneebefarda 🔻🔻🔻 در هفته‌ای که گذشت خبری تلخ قلب مؤمنین را متألم کرد و ملک‌الموت جان کسی را گرفت که با قلم، بصیرت، سلم و صلاح خود، روح و قلب بسیاری را جان بخشیده بود. مرجع بصیری که حبّ اهل‌بیت علیهم‌السلام در دنیای او تجلی داشت و در هنگام مماتش نیز وی را به دیار یار کشاند و نوید آن داد که زیارت و البته، اقامت آخرش در بلدالحسین علیه‌السلام مهر قبول عمری عبادتش باشد: ثواب روزه و حج قبول آن کس برد که خاک میکده‌ی عشق را زیارت کرد حضرت #آیت‌الله‌العظمی‌صافی‌گلپایگانی به دیار باقی شتافت و همسایگان قدرشناس‌مان در عراق عزیز از پیکر آن عالم بصیر حسن استقبال را داشتند و جامعه ایران را بار دیگر به یاد تشییع پرشکوه سردار دل‌ها حاج قاسم سلیمانی انداختند و با این تشییع؛ گام‌های استوارشان را بر دهان کسانی کوبیدند که سال‌هاست در تلاش‌اند که میان حوزه مقدسه قم و حوزه مقدسه نجف اختلاف بیندازند؛ همان #بی‌سوادانِ‌شب‌پرستی که با قلم‌ زهرآگین‌شان دم از «سه اسلام» می‌زنند و با حضور مرموزشان در پستوهای حوزوی به کارشکنی و تفرقه‌افکنی دائمی مشغول‌اند. عراقِ عزیز در چند سال اخیر دو پیکر مطهر را به گرمی پذیرفت؛ یکی پیکر خونین سردار جبهه مقاومت و دیگری فرمانده عظیم‌الشأن پادگان حضرت حجت عجل‌الله تعالی فرجه الشریف. آنچه در تقارن و تبیین این واقعه ضروری است آن‌که استقبال گرمِ عراق و ایران از این دو عزیز یک حادثه گذرا و قضیه جزئیه نیست بلکه این واکنش عمومی از جانب دو ملت ناشی از یک درک دینی عمیق است. دو ملت شیعی ایران و عراق، که امروز پاسبانی از دین را با خون خود آمیخته‌اند، به راز شگفت‌انگیز پیوند خون شهدا و قلم فضلای امت پی برده‌اند و این کیمیای سعادت، خواب را از چشمان ظالمان عالم و دنباله‌های دون‌پایه‌شان _خاصه #سکولارهای‌حوزوی_ ربوده است! ایران انقلابی و عراق شیعی به خوبی می‌دانند که دین مبین اسلام «فقیهِ مؤمنِ بصیر» و «فرمانده مخلص مدبر» را دو روی یک سکه می‌داند و این درک عمیق، از تعلیمات ناب معصومین علیهم‌السلام اجمعین است. چه آن‌که حضرت امام کاظم علیه‌السلام در وصف مؤمنان فقیه فرمودند: «أنّ الْمُؤْمِنِينَ الْفُقَهَاءَ حُصُونُ الْإِسْلَامِ »کافی، ج1، ص38) و حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام نیز در وصف سپاهیانِ اسلام فرمودند: «الْجُنُودُ بِإِذْنِ اللَّهِ حُصُونُ الرَّعِيَّةِ »(نهج‌البلاغه، ص432) و «حصن» در ادبیات عرب مکان، موضع یا دیواره‌ای است که نتوان به داخل آن نفوذ کرد(العین، ج3، ص118) یا از آن بالا رفت.(مصباح، ج2، ص139) بر این اساس؛ حضرت آیت‌الله العظمی صافی و سایر علمای بصیر و #مدافعان‌حریم، همچون آیت‌الله مصباح یزدی از یکسو؛ و حاج قاسم سلیمانی و سایر #مدافعان‌حرم از سوی دیگر ، همچون دیواره‌ای بلندپیکر و نفوذناپذیر دور تا دور ممالک اسلامی، از ایران و عراق تا سوریه و یمن ایستادگی کرده‌اند تا گزندی به دین و دنیای ملل اسلامی نرسد و همین خدمتِ بی‌منت، که در گمنامی شگفت‌انگیز انجام می‌شد، قلوب مؤمنین را رقیق و لطیف نمود، دل‌ها را به هم نزدیک کرد و در تشییعی باشکوه بار دیگر پیوند ناگسستنی تشیع در ایران و عراق و سایر بلاد اسلامی را به اثبات رساند. آنچه داغ از دست دادن بزرگ‌مردانی همچون شهید سلیمانی و آیت‌الله العظمی صافی را التیام می‌بخشد آن‌که به برکت #اخلاص و #مجاهدت‌شان، خواب پریشان و خیال خام #سکولارهای‌حوزوی برهم خورده است! 🔘روزنه؛ دریچه‌ای به تاریخ، سیاست و اندیشه دینی معاصر: https://eitaa.com/joinchat/2032861191C0a0a43a053