چرا نمی توان #پایتخت را نقد کرد؟! [صفحه 2 از 2] 4- گروگان گیری عواطف و سلائق مردم! آنگونه که جناب مقدم دیشب در برنامه #نقد_فرمالیته شبکه یک افاضه فرمودند، معلوم میشود بازهم با یک گروگان گیری فرهنگی مواجهیم! این جماعت بعد از توفیق در تولید یک اثر هنری، با تمام توان تلاش می کنند آن را به #نوستالوژی مبدل کنند و طبیعی است در این صورت، اولا هیچ ناقدی جرئت درافتادن با این قبیل آثار را به خود نمی دهد، ثانیا نقدش هرچند وارد و عالمانه باشد، در مقابل موج عواطف عمومی، هیچ اثر ویژه ای نخواهد داشت و همچون سنگریزه ای غلطان در موج مواج دریایی بیکران، غرق و محو می شود. توجه به ذائقه و سلیقه مردم و تلاش برای حفظ مخاطب در پای رسانه ملی، واقعا نکات مهمی هستند اما این توجیه خوبی نیست که در مقام تزاحم با ارزشها و اصول شریعت، همه را کنار بزنیم برای احترام به سلیقه و ذائقه ای که صد البته خود رسانه ملی ساخته است و اساساً امری قابل تطور و تغییر است. 5- ویروس عمل گرایی! عمل گرایی را باید بی تعارف قاتل فرهنگ و ارزشهای مذهبی دانست. این مسئله امروز به عنوان یک اصل حاکم در بخشی از فضای تصمیم سازی سیاسی و فکری کشور تلقی می شود و لذا با مدیرانی مواجهیم که گرچه در فضای شخصی خود، ممکن است متعهد و متدین باشند اما در فضای مدیریتی شان، کاملا #تکنوکرات هستند! این تکنوکرات بازی ها، در زمان آقای #هاشمی رسما در فضای سیاسی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، تئوریزه شد و مقابله با آن نیز آسان نیست. با وجود همه نکات پیشین، نقد عالمانه و متقن، همچنان و همیشه، لازم و مؤثر و محترم است اما گاهی به جای تأکید بر جزئیات باید سراغ ریشه ها رفت. @rozaneebefard