#اربعین_حسینی #غزل_مرثیه ندارم از غم، آن حالت که گویم حالت خود را پریشان تر شوم چون یاد آرم حسرت خود را تو سرّاللّهی و آگاهی از حالم ولی خواهم بیان سازم ز سوز دل، حدیث محنت خود را به کویت از پی تجدیدِ دیدار آمدم اینک پذیرا شو، برادر! زائرین تربت خود را حسین! ای میزبان خلق، ما هستیم مهمانت دریغ از ما مفرما رحمتِ بی منّت خود را به عنوان اسارت رفته و آزاد می آیم به دست آوردم آخر عجز دشمن، عزّت خود را به شام و کوفه رفتم، خطبه خواندم، بازگشتم من به نیکی داده ام انجام، ماموریت خود را به هر منزل تو با ما هم قدم بودی ولی آخر چرا در خانه ی خولی نبردی عترت خود را؟ نبینی تا به رخسارم نشان درد و حرمان را بپوشم در نقاب اشک خونین، صورت خود را اگر پرسی ز من حال رقیه دخترِ زارت به آهی جان گداز ابراز دارم خجلت خود را غم مرگ رقیه دخترت یکباره پیرم کرد از این ماتم هلالی کرده ام من قامت خود را نیاوردم به کف در این سفر من دُرّ پیروزی ندادم تا ز کف آن گوهر پُر قیمت خود را "مؤید" گاه گاهی بر غم من اشک می ریزد به جان من مگیر از او نگاه رحمت خود را #استاد_سید_رضا_موید https://eitaa.com/rozeh1443

#اربعین_حسینی #غزل_مرثیه ز نینوای تو رفتم چو نی، نوا کردم چنان که بادیه‌ ها را چو نینوا کردم به هر کجا که نشستم گریستم ز غمت به هر طرف که دویدم تو را صدا کردم ز خار های مغیلان بپرس کز داغت چقدر اشک فشاندم، چه ناله‌ها کردم طواف پیکر بی‌ سر به زیر خنجرها زیارت سرِ بی‌ تن به نیزه‌ ها کردم نتیجه دادن خونت به عهده ی من بود که صبر کردم و بر عهد خود وفا کردم تو خواستی به نماز شبت دعا گویم تو را به جان تو در هر نفس دعا کردم به نیزه، خواندنِ قرآنِ تو رُبود دلم اگرچه سوختم از غم ولی صفا کردم به دستِ بسته بسی تازیانه خوردم تا طناب ظلم ز دست سکینه وا کردم... #استاد_سید_رضا_موید https://eitaa.com/rozeh1443