اهلی شیرازی مفتاح در گنج جهان نادعلی است معراج دل موحدان یاد علی است وقف است امامت دو عالم به نبی من بعد نبی علی و اولاد علی است

فیض کاشانی مهرت به سرشته حق در آب و گل من جا کرده چو جان به تن در آب و گل من از مهر علی و مهر اولاد علی است محصول دو عالم من و حاصل من

مشتاق اصفهانی نعت نبی است در جنان مسکن من وز منقبت علی است جان در تن من از مهر محمد و علی هر دو بهم بادام دو مغز است دل روشن من

ذوقی اردستانی آیینهٔ مهر، روشن از یاد علی است اوراد ملک بر آسمان ناد علی است گر سلطنت دو کون خواهی ذوقی در بندگی علی و اولاد علی است

در مناسبت های میلاد مناسب است از شعر هایی استفاده شود که ابیات آن با نام مبارک علی علیه السلام پایان می یابد، از این دست اشعار چند شعری در پی می آید: https://eitaa.com/rozehayemaktoub3/1324 فهرست: 🔴🔴🔴فهرست اشعاری که در انتهای آن نام مبارک علی (علیه الصلاة و السلام) است: ای دل و جان من فدای علی دهر ومافیها که شد موجود از بهر علی است آئینه کبریا علی بود همه والشمس وصف روی علی است حالا خبر علی شده و مبتدا علی آیینه تمام نمای خدا، علی است  تا صورت پیوند جهان بود، علی بود هر نصر من الله به شمشیر علی بود نغمه ی «یا هو»ست به هر موی من کتاب ما علی و کیمیای ما علی است 🔴🔴🔴 فقط علی است در عالم که در مقام علی است روی حق روی حق نمای علیست دست خدا و نفْسِ پیمبر فقط علی‌ست کسی دکان نگشوده‌ست بی‌جواز علی غزل فدای علی با ردیف‌های علی! شخص نبى مدينه‌ی علم است و در على است در هر نفس، دلگرمی طه، علی بود بسم علی حضرت رحمان علی همین که خلق شدیم ابتدا علی گفتیم ذکر توسل همه ی انبیا علی ست نه فقط شاه و سرور است علی هر که شد در عمر خود یکبار مهمانِ علی در الفبا از الف تا حرف یا یعنی علی گفتیم اول از علی و آخر از علی صاحب اسرارِ «سُبْحانَ الّذي أَسْرى‏» علی‌ست... حق علی(ع)میزان علی(ع)دنیا علی(ع)عقبی علی(ع) آیینه تمام نمای خدا، علی است  این اشعار را در اشعار پایین این آدرس پیدا کنید: https://eitaa.com/rozehayemaktoub3/1339 🔴🔴🔴

ای دل و جان من فدای علی به سرم نیست جز هوای علی ای چه اسرار را که در عالم دیدم از عین ولام ویای علی پادشاهی به کس نداد خدا تا نشد در ازل گدای علی نیستش ز آفتاب محشر باک هر که جا کرده در لوای علی دارم امید کزغم دو جهان وارهاند مرا ولای علی هر چه موجود شد در این عالم همه موجود شد برای علی آنچه کرد و کندقضا وقدر همه باشد به حکم و رای علی هیچ کاری ز این و آن ناید گر نباشد در او رضای علی آسمان گشته خم از آن که زند بوسه شاید به خاک پای علی به خدای احد پس از احمد نیست کس درجهان سوای علی بلند اقبال

بلند اقبال دهر ومافیها که شد موجود از بهر علی است دهر تا بوده است ومی باشد همه دهر علی است این همه عالم که یزدان خلق فرمود و کند در همه عالم به هر جا بگذری شهر علی است دوزخ و جنت که می گویند درعقبی بود جنت آن مهر علی ودوزخ آن قهر علی است سلسبیل وکوثروجنت که بشنیدی ز خلق خوب اگر خواهی بدانی جوئی از نهر علی است فاش گویم زاهدان هر چند تکفیرم کنند معصیت به از ثواب آید اگر بهر علی است هست شیرین تر ز نوش غیر نیش از دست دوست خوشتر از تریاق می باشد اگر زهر علی است نی بلنداقبال را با کی ز زهر معصیت از محبت در دل اوچون که پازهر علی است  

آئینه کبریا علی بود مرات خدا نما علی بود پیری که ببر نمود تشریف از خلقت هل التی علی بود شاهی که بسر نهاد دیهیم از افسر انما علی بود هر نامه که شد فرود از حق در مدحت مرتضی علی بود هر جلوه که کرد چهره دوست بر خاطر اولیا، علی بود هر نامه که از خدای جبریل آورد بمصطفی علی بود یک حرف بس است اگر کسی هست در خانه که حرف با علی بود آن نقطه با که پیش یکتا پشتش بدعا دو تا علی بود با ختم رسل عیان و پنهان با سائر انبیاء علی بود مقصود ز طوف حج و عمره وز کعبه و ازمنی علی بود مطلوب زر کن زمزم و حجر از مروه و از صفا علی بود بر موضع خاتم نبوت آن کس که نهاد پا، علی بود مجموعه ما سوی علی بود انموزج ماوری علی بود کام همه را روا علی بود درد همه را دوا علی بود دستی که بجود کشتی نوح آورد باستوا، علی بود آنکو بخلیل نارنمرود بنمود گل و گیا، علی بود آنحرف ندا که گفت یونس در ظلمت بحر، یاعلی بود آنکس که بدستش از دل حوت ذوالنون بشد رها، علی بود آنکس که عصا بدست موسی بنمود چه اژدها، علی بود آنکس که بنام اوست بسمل بر مصحف اصطفا علی بود بر قلب ولی که عرش رب است آنکس که قداستوی علی بود بر دوش نبی که برتر از عرش آنکس که نمود جا، علی بود آن کش به احد نمود احمد از ناد علی ندا علی بود شایسته هل اتی علی بود زیبنده لافتی علی بود هم اول و مبتدا علی بود هم غایت و منتهی علی بود آنکش بکتاب حضرت حق فرمود بحق بنا، علی بود آن شه که قبول خواهد از لطف فرمود مدیح ما علی بود این مدح بخورد ماست ورنه کی در خور سرتقی علی بود آن پرده فکن که پرده برداشت ازلو کشف انغطاء علی بود گر پرده ز چهره برفکندی گفتی همه کس، خدا علی بود بی پرده بگو علی خدا نیست لیکن زخدای هم جدا نیست میرزا حبیب خراسانی

همه والشمس وصف روی علی است همه واللیل شرح موی علی است گرعلی صولجان به کف گیرد کره نه سپهر گوی علی است زآن بهشتی که وصف می گویند گر بجوئی سراغ کوی علی است فرودین مه که می شود همه سال بوی اردیبهشت خوی علی است خون که در نافه مشک می گردد آن هم ازالتفات بوی علی است گشت کشت همه زباران سبز کشت من سبز ز آب جوی علی است از چه قمری همی زند کوکو گوئی آنهم به جستجوی علی است هر که را در دل آرزوئی هست در دل من هم آرزوی علی است دل اوحق شناس وحق بین است هر که را روی دل به سوی علی است ز آتش دوزخ ار نجاتی هست بی شک از فضل و آبروی علی است بلند اقبال

حالا خبر علی شده و مبتدا علی هم ابتدا علی شده هم انتها علی حق گفت در ادامه‌ی «یا ایّها الرسول» باشد ولیّ امر پس از مصطفی علی بعد از خدا رسول خدا و پس از رسول مولا علی زعیم علی مقتدا علی سلطان علی امیر علی پادشه علی فرمانروای مقتدر «لا فتی» علی نخبه حریف قافله‌ی اشقیا علی قطب شریف قاطبه ی اتقیا علی مردم به سوی خیمه‌ی او می‌روند تا محکم کنند رشته‌ی پیوند با علی «لبیک یا ابالحسن» امروز مومنین - سر می‌دهند نغمه‌ی «یا مرحبا» علی این خیمه‌ی علی است که هر گوشه‌اش پر از «بخّاً بخّا علی» شد و «یا حبّذا علی» ورد زبان خلق به روز غدیر خم «یا مصطفی محمّد و یا مرتضی علی» مردم خوشا به حال شما چون برایتان هم رهنما علی شد و هم رهگشا علی مردم خوشا به حال شما چون نشسته است بر مسند شفاعت روز جزا علی مردم خوشا به حال شما چون نموده است «سوءالقضا» به معجزه «حُسن القضا» علی آنقدر لایق است که با خود نگفته‌اند -حتّی معاندانش- آخر چرا علی؟ آنقدر لایق است که بر خیل مومنین حجّت تمام کرده بر این مدّعا علی انس و ملک؟ چه گویم کو سایه‌ی هُما بر «ماسوی» شد و نشد از ما سوا علی تا باده‌ی «الست» گرفتند پیش روش نوشید با پیاله‌ی «قالو بلی» علی «روحی لک الفدا» به لبش «لیله المبیت» با جان خود رقم زده آن ماجرا علی بی نقطه و الف چه حکیمانه خطبه ای سر داده فی البداهه به صوت رسا علی تا «پاره‌ی تنش» به علی داد مصطفی گفت آشکار : جان تو و جان ما علی تفسیر ناب «انفسنا» در «مُباهله»! تعبیر گشته تعبیه در «انّما» علی! ای آیه آیه سوره‌ی قرآن به نام تو «یوسف» علی «خلیل» علی «انبیا» علی ای مستی شراب «اولو الامر» الی الابد سُکر نهفته در قدح «هل اتی» علی! ای وارث خلافت آدم به روی خاک! ای «کشتی نجات» و «چراغ هدی» علی! نام تو شهر شهر جهان را گرفته است ای شهره و شهیر در این روزها علی! در «کاظمین و شام» علی در «نجف» علی در «کوفه و مدینه» و در «سامرا» علی رودی ز خون شده است و به راه اوفتاده است تا توس رفته نام تو از کربلا علی آنجا که دیگران به کراهت دهند خُمس از طوع داده خاتم خود بر گدا علی آنجا که دیگران زره و خود می‌خرند از جوشن کبیر بپوشد ردا علی آنجا که دیگران همه با خواب رفته‌اند با جان خویش رفته که گردد فدا علی آنجا که دیگران همه سُنباده می‌زنند جز با دعا نداده به تیغش جلا علی همراه ذوالفقار دو دم دم به دم به ذکر بر منکران احمد گفته است «لا » علی خواندم روایتی که به روز اُحد نبی هر ضربتی که می‌زد می‌گفت: «یا علی» آنها پی غنیمت از خویش رفته‌اند آنها چقدر فاصله دارند با علی آنها کجا امیر کجا؟ با چه جراتی خود را چنین مقایسه کردند با علی؟ شیر خداست حیدر کرّار مرتضی است حقّ از علی رضا شد و از حق رضا علی حقّ از علی جدا نشود چون که لحظه ای از حق نگشته است به قرآن جدَا علی حق تا ابد همیشه به همراه حیدر است زیرا که از ازل همه حق بوده با علی جز او دگر که گفته «سلونی» به جاهلان علمش چونان خزانه‌ی بی انتها علی هر کس چشیده باده‌ی نهج البلاغه اش مانده علی خدا شده یا نه خدا علی دست «یدالّهی ایش» به معراج رفته است بر شانه‌ی رسول نهاده است پا علی خود بوتراب و چشمه‌ی کوثر به دست او بنگر که رفته مرتبه‌اش تا کجا علی؟ بر نور و نار غیر علی کس قسیم نیست مولا و سرور است به هر دو سرا علی من با غزل چگونه کنم صید این غزال حقّ تو را قصیده نکرده ادا علی! از فضل خود ببند در این بیت پای من از لطف خود بگیر دو دست مرا علی ذکرت مُدام تا به قیامت عبادت است نامت علی الدّوام چو دارالشّفا علی! ای دل به جز علی ندهی دل به هیچ کس حالا که گشته است به دردت دوا علی با جمله کائنات دلا یکصدا بگو «صلّ علی محمّد و صلّ علی علی» محمدرضا طهماسبی

آیینه تمام نمای خدا، علی است  نقشی که زد رقم، قلم ابتدا، علی است  دست خدا، زبان خدا، صورت خدا  در بندگیش بندة بی انتها، علی است  جان رسول و لحم رسول و دم رسول  شیرخدا و شیر رسول خدا، علی است  بعد از نبی به هر زن و هر مرد مؤمنی  مولا علی، امام علی، مقتدا، علی است  ذکر علی به وقت دعا یا محمد است  ذکر نبی به درگه معبود یا علی است  مولای دیگران دگری بود و دیگری  یارب گواه باش که مولای ما، علی است  زیباترین دعا به لب شیعه علی  یا مصطفی محمد و یا مرتضی علی است  دانید جای شیعه به روز جزا کجاست؟  سوگند میخورم به خدا هر کجا علی است  نفس رسول، آنکه به جای رسول خفت  تا جان کند به راه محمّد فدا، علی است  دشمن، به دشمنی خود اقرار می کند  مردی که داشت بازوی خیبرگشا، علی  است  بسم الله کتاب خداوندگار را  هرکس که باعلی است بداند که«با»،علی است  چشم خدا، قسیم جحیم و جنان به حشر  دست خدا و لنگر ارض و سما، علی است  تنزیل و نور و مریم و طاها و مؤمنون  یاسین و توبه و زمر و هل اتا، علی است  گفتم دعا کنم که نگاهی به ما کند  دیدم که استجابت و ذکر و دعا، علیu است  بر حشر چون لوای خدا سایه افکند  گردد عیان به خلق که صاحب لوا، علی است  آن بت شکن که در حرم ذات کبریا  بگذاشت جای دست خداوند پا، علی است  حجر و حطیم و زمزم و رکن و مقام و حج  میقات و ذکر و تلبیه، سعی وصفا، علی است  در «انّما ولیکمُ الله» سیر کن  تا بنگری ولی دگرانند یا علی  است؟  روز غدیر گفت نبی  در غدیر خم  یارب تو باش ناصر هرکس که با علی است  آن کس که از ولادت خود تا شهادتش  یک لحظه دل نداد به دست هوا، علی است  این قول شافعی است که در شعر ناب خود  گفتا مرا علی است خدا، یاخداعلی است؟  "میثم" هنوز صوت محمد رسد به گوش  فریاد می زند که امام شما، علی است 

تا صورت پیوند جهان بود، علی بود تا نقش زمین بود و زمان بود، علی بود شاهی که ولی بود و وصی بود ، علی بود سلطان سخا و کرم و جود ، علی بود هم آدم و شیث و هم الیاس هم صالح پیغمبر  و داوود، علی بود هم موسی و هم عیسی و هم خضر و هم ایوب هم یوسف و هم یونس و هم هود، علی بود مسجود ملائک که شد آدم ، ز علی شد آدم چو یکی قبله مسجود، علی بود هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن هم زاده در کعبه معبود ، علی بود [این مصرع با تغییر آورده شد] آن لحمک لحمی بشنو تا که بدانی آن یار که او نقش نبی بود، علی بود موسی و عصا و ید بیضا و نبوت در مصر به فرعون که بنمود، علی بود چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم ازروی یقین در همه موجود، علی بود آن شاه سر افراز که اندر شب معراج با احمد مختار یکی بود ، علی بود آن کاشف قرآن که خدا در همه قرآن کردش صفت عصمت و بستود ، علی بود مولوی (یکی از دوستان به نقل از آیة الله شجاعی (رحمة الله علیه) نقل کردند که ایشان این شعر را در نسخه قدیمی کتاب مولوی دیده بودند و در برخی نسخه های جدید نیاورده اند.)