#فاطمیه #زمینه 🔹این رسمش نبود🔹 خونه شده پُرِ بوی دود گناه مادر من چی بود؟ چرا شده صورتش کبود؟ این رسمش نبود مادرم، محبوبۀ خداست بانویی که توی شعله‌هاست فاطمه، دختر مصطفاست این رسمش نبود این رسمش نبود زخم پهلو مادرم رو می‌ده آزار برا پا شدن می‌گیره دست به دیوار می‌ترسم آخر، بشم عزادار بشم عزادار، برای مادرم سایۀ مهرش، کم بشه از سرم تو انتظارِ روزای بهترم «ای وای مادرم» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ با غم و غصه‌ها آشنام غربت و تنهاییِ بابام نمی‌ره از جلوی چشام آه از بی‌کسی دستاش که تو کوچه بسته شد از دستِ زمونه خسته شد بعد مادر چه شکسته شد آه از بی‌کسی آه از بی‌کسی تنهایی یه مردو از پا در میاره مثل ابر رو قبر مادرم می‌باره آهه تو سینه‌ش، آروم نداره آروم نداره، دلش پر از غمه از دلِ خونش، هرچی بگم کمه توی نگاهش، غمای عالمه «ای وای مادرم» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ با همین چشمای ترم دیدم و نمی‌شد باورم تازیونه بود و مادرم می‌سوزه دلم تمومی نداره این جفا زنده شد دوباره روضه‌ها وقتی که رسیدم کربلا می‌سوزه دلم می‌سوزه دلم طعم تازیونه رو منم چشیدم توی خیمه بین آتیش می‌دویدم خدا می‌دونه، چیا که دیدم چیا که دیدم، تو مجلس شراب چشام می‌باره، تا می‌شه حرف آب منو سوزونده، بی‌تابیِ رباب «واویلا حسین» شاعر: #عباس_همتی نغمه‌پرداز: #سیدعلی‌اکبر_حسین‌پور ✅ @ShereHeyat_Nohe