❇
#تفسیر_آیه
در آیه بعد، سخن را چنین ادامه مى‌دهد: آنها به هنگامى که در گرداب بلا گرفتار مى شدند و طوفانِ مجازات، زندگیشان را در هم مى کوبید، از مرکب غرور و نخوت پیاده شده، فریاد مى زدند: ما ستمگر بودیم و اعتراف مى کردند که ظلم و ستم هایشان دامانشان را گرفته است
(فَما کانَ دَعْواهُمْ إِذْ جائَهُمْ بَأْسُنا إِلاّ أَنْ قالُوا إِنّا کُنّا ظالِمینَ).
ولى این بیدارى سودى نمى بخشد، اعتراف به ظلم زمانى مفید واقع خواهد شد که بلا نازل نشده و فرصت جبران باقى مانده باشد!
🌼🌼🌼
نکته:
این موضوع، به خوبى از آیه استفاده مى شود که عموم اقوام مجرم و گنهکار، هنگامى که گرفتار چنگال مجازات مى شدند و پرده هاى غفلت و غرور از مقابل چشمانشان کنار مى رفت، همگى به گناه خود اعتراف مى کردند.
ولى اعترافى که سودى به حال آنها نداشت; زیرا یک نوع اعتراف اجبارى و اضطرارى بود که حتى مغرورترین افراد خود را از آن ناگزیر مى بینند.
و به تعبیر دیگر: این بیدارى یک نوع بیدارى کاذب، زودگذر و بى اثر است که کمترین نشانه اى از انقلاب روحى در آن نیست و به همین دلیل هیچ گونه نتیجه اى براى آنها نخواهد داشت.
البته اگر این واقعیت را در حال اختیار اظهار مى داشتند دلیل بر انقلاب روحى آنها و مایه نجاتشان بود.
#تفسیر_نمونه
ذیل آیه ۵
#سوره_اعراف
@Roznegaar
