❇
#تفسیر_آیه
لذا، قرآن بلافاصله در آیه بعد مى گوید: ابراهیم بردبار، بسیار مهربان و متوکّل بر خدا و بازگشت کننده به سوى او بود (إِنَّ إِبْراهیمَ لَحَلیمٌ أَوّاهٌ مُنیبٌ).
در واقع، با این سه جمله پاسخ سربسته و کوتاهى به این سؤال داده شده است.
🌼🌼🌼
توضیح این که ذکر این صفات براى ابراهیم(علیه السلام) به خوبى نشان مى دهد که مجادله او مجادله ممدوحى بوده است و این به خاطر آن است که براى ابراهیم روشن نبود فرمان عذاب به طور قطع از ناحیه خداوند صادر شده، بلکه این احتمال را مى داد هنوز روزنه امیدى براى نجات این قوم باقى است و احتمال بیدارشدن درباره آنها مى رود.
و به همین دلیل، هنوز جائى براى شفاعت وجود دارد. لذا خواستار تأخیر این مجازات و کیفر بود; چرا که او حلیم و بردبار، و نیز بسیار مهربان بود، و نیز در همه جا به خدا رجوع مى کرد.
بنابراین، این که بعضى گفته اند: اگر مجادله ابراهیم با خدا بود که معنى ندارد و اگر با فرستادگان او بود آنها نیز از پیش خود نمى توانستند کارى انجام دهند، پس در هر صورت این مجادله نمى توانست صحیح باشد؟
پاسخ این است: در برابر یک حکم قطعى نمى توان گفتگو کرد، اما فرمان هاى غیر قطعى را با تغییر شرائط و اوضاع مى توان تغییر داد; چرا که راه بازگشت در آن بسته نیست، و به تعبیر دیگر، فرمان هائى است مشروط نه مطلق.
#تفسیر_نمونه
ذیل آیه ۷۵
#سوره_هود
@Roznegaar
