کانال روزنگار:: ادوین پاوِل هابِل، اخترشناس برجسته آمریکایی در بیستم نوامبر 1889 میلادی در ایالت «میسوری» این کشور به دنیا آمد. در ابتدا در رشته حقوق به تحصیل پرداخت، اما با مطالعه درباره آسمان و ستارگان، به نجوم و ستاره شناسی گرایید و از سال 1914 به مدت سه سال در یک رصدخانه با تلسکوپ، به تحقیقات نجومی پرداخت. هابِل علاقه خاصی به سحابی ها داشت. سحابی ها توده های ابری شکلی هستند که معمولاً در قسمت های مختلف آسمان دیده می شوند که دانشمندانِ نجوم از ساختمان درونی و نحوه پیدایش آن ها بی خبر بودند. در عصر هابل، ابعاد کهکشان، دقیقاً تعیین شده بود، اما سخن در این بود که آیا ورای ابرهای توده ای و در آن سوی کهکشان هم چیزی وجود دارد یا خیر؟ هابل در سال 1924 میلادی، با کمک تلسکوپ موفق شد ستارگان درون سحابی را کشف کند. هابل همچنین این مسئله را به اثبات رساند که سحابی های دیگری وجود دارند که مسافت شان با زمین، به مراتب بیشتر از مسافت هایی است که تا آن زمان شناخته شده بود. او مطالعه در جهان ماورای کهکشان را بنیاد گذاشت و نخستین بار وجود اجرام سماوی را که از آن ها به عنوان سحابی های برون کهکشانی تعبیر می کرد، اعلام کرد. او هم چنین قانون هابل را بیان کرد که طبق آن، فواصل بین کهکشان ها دائم در حال زیاد شدن است که به گسترش کیهان تعبیر می شود. ادوین هابل سرانجام در 28 سپتامبر 1953 میلادی در 64 سالگی درگذشت. سال ها بعد از مرگ او و در اوایل دهه 90 تلسکوپ فضایی عظیمی به فضا پرتاب شد تا به رصد ستارگان بپردازد که به افتخار این دانشمند بزرگ، تلسکوپ #هابل نامیده شد. @Roznegaar

تصویر #تلسکوپ #هابل از انفجار و مرگ یک #ستاره #نجوم @Roznegaar

#کانال_روزنگار :: ♦️ #بیست_و_هشتم_سپتامبر 1953 میلادی : درگذشت «ادوین هابل» اخترشناس معروف آمریکایی #ادوین_پاوِل_هابِل ، #اخترشناس برجسته آمریکایی در #بیستم_نوامبر 1889 میلادی در #ایالت_میسوری این کشور به دنیا آمد. در ابتدا در رشته حقوق به تحصیل پرداخت، اما با مطالعه درباره آسمان و ستارگان، به نجوم و ستاره شناسی گرایید و از سال 1914 به مدت سه سال در یک رصدخانه با تلسکوپ، به تحقیقات نجومی پرداخت. #هابِل علاقه خاصی به سحابی ها داشت. سحابی ها توده های ابری شکلی هستند که معمولاً در قسمت های مختلف آسمان دیده می شوند که دانشمندانِ نجوم از ساختمان درونی و نحوه پیدایش آن ها بی خبر بودند. در عصر هابل، ابعاد کهکشان، دقیقاً تعیین شده بود، اما سخن در این بود که آیا ورای ابرهای توده ای و در آن سوی کهکشان هم چیزی وجود دارد یا خیر؟ هابل در سال 1924 میلادی، با کمک تلسکوپ موفق شد ستارگان درون سحابی را کشف کند. هابل همچنین این مسئله را به اثبات رساند که سحابی های دیگری وجود دارند که مسافت شان با زمین، به مراتب بیشتر از مسافت هایی است که تا آن زمان شناخته شده بود. او مطالعه در جهان ماورای کهکشان را بنیاد گذاشت و نخستین بار وجود اجرام سماوی را که از آن ها به عنوان سحابی های برون کهکشانی تعبیر می کرد، اعلام کرد. او هم چنین قانون هابل را بیان کرد که طبق آن، فواصل بین کهکشان ها دائم در حال زیاد شدن است که به گسترش کیهان تعبیر می شود. #ادوین_هابل سرانجام در 28 سپتامبر 1953 میلادی در 64 سالگی درگذشت. سال ها بعد از مرگ او و در اوایل دهه 90 تلسکوپ فضایی عظیمی به فضا پرتاب شد تا به رصد ستارگان بپردازد که به افتخار این دانشمند بزرگ، #تلسکوپ_هابل نامیده شد @Roznegaar

❌ تصویر هفته #هابل : دنیای #کهکشان‌های_مارپیچی و سیاهچاله‌های ابرپرجرم 🔺تصویر این هفته هابل بازوهای #کهکشان_مارپیچی #NGC5921 را نشان می‌دهد که به آرامی به دور مرکز خود می‌چرخند. این کهکشان در فاصله حدود ۸۰ میلیون سال نوری از ما قرار دارد و تقریبا مثل کهکشان خودمان ساختاری میله‌ای در مرکز دارد. منجمان احتمال می‌دهند که نیمی از کهکشان‌های مارپیچی چنین میله‌هایی دارند که روی شکل‌گیری ستاره‌ها و حرکت آن‌ها و گازهای میان‌ستاره‌ای تاثیر می‌گذارد. 🔻کهکشان مارپیچی NGC 5921 در صورت فلکی مار در نیمکره شمالی قرار دارد و تنها صورت فلکی آسمان است که از دو بخش جدا یعنی سر مار و دم مار تشکیل می‌شود. این دو بخش با صورت فلکی مارافسای جدا شده است که به صورت فلکی «حامل مار» شناخته می‌شود. @Roznegaar