امروز جمله‌ای را از نویسنده ای در باب داستان نویسی خواندم که گفته بود: «جمله هرقدر زیبا، صحنه هرقدر درخشان و فکر هر اندازه عمیق باشد، چنان‌چه برای داستان ضروری نباشد باید حذف شود؛ در این مورد تردید جایز نیست». در واقع این گفتار مربوط به سبک و سیاق نوشتن است. اما احتمالا در رابطه با زندگی حقیقی ما انسان‌ها نیز جواب می‌دهد. در اینکه باید امور کم ارزش را از زندگی حذف نمود شکی نیست.اما داشتم فکر می‌کردم به اینکه گاهی اموری بسیار ارزشمندند ولی ممکن است در یک زمان، علیرغم ارزشمندی، مطلوب برای زندگی انسان نباشند.بارها دیده‌ام کسانی را که به دنبال علم، هنر، کار و ...بوده‌اند.اینگونه افراد آنچه را دنبال می‌کنند، دارای ارزش است اماگویا همین امور ارزشمند گاهی باید حذف شوند. اگر چیزی نظم منطقی زندگی انسان را بهم می‌ریزد باید تلاش نمود و از آن گذشت. فهم حذف اموری که برای انسان باارزشند اما غیر ضروری و همچنین توان حذف آن‌ها، قدرت بالایی می‌خواهد اما کار هر کسی نیست. #روز_نوشت #ارزش_ها https://eitaa.com/roznevesht

گاهنامه‌ سیاسی اجتماعی سدید ویژه‌نامه‌ محرم

قوانینی که در امور اعتباری جریان دارد گاه منضبط نیست.کسی بسیار جان می‌کند و اندک درآمدی دارد و دیگری بسیاردرآمد دارد و اندکی هم تلاش نمی‌کند. اما در امور معنوی وضعیت کاملا متفاوت است.گویا اینجا هر کسی سهمش به اندازه‌ی فهمش است. فهم عمیق و دقیق ما از تاثیر امور معنوی منجر به تلاش برای کسب آن امور می‌گردد و هرچقدر تلاش بیشتر باشد سهم ما نیز مضاعف می‌گردد. یک قانون دیگری که در معنویات ساری و جاریست، این است که برداشت سهممان تصاعدیست منتها تصاعدی که نتیجه‌ی ظرفیت وجودی‌مان است نه تحت تاثیر روابط میان‌فردی.مثل سرمایه‌گذاری که پولش را جای مطمئنی گذاشته و اصل پولش که سرجایش هست هیچ، از سودش نیز هرماه بهره می‌برد. حبی که نسبت به اهل البیت علیهم السلام وجود دارد نیز از همین قِسم است. هرچقدر این دوست داشتن عمیق‌تر باشد، بهره‌ی انسان نیز فزون‌تر خواهد بود. #روز_نوشت #حب_الحسین #معنویت https://eitaa.com/roznevesht

در زندگی مادی اگر دیگران نباشند تو تنها می‌شوی و این تنهایی سم مهلکی است برای روابط اجتماعیت.اما در امور معنوی به تنهاترین حالتِ ممکن هم که برسی تازه سهمت بیشتر خواهد بود.اصلا انگار این تنهایی و از دنیا و آدم‌هایش دل کندن، خونی است که پمپاژ می‌شود در رگ‌های روحت و روحت بدین واسطه حیات می‌گیرد. #روز_نوشت #معنویت #تنهایی https://eitaa.com/roznevesht

شیعه همواره به واسطه‌ی اتحاد خویش مورد شناخت قرار گرفته است و تشیع در طول تاریخ با بهره بردن از عنصر وحدت و دوری از اختلاف و پراکندگی به اهداف الهی خویش دست یافته است. حفظ وحدت و تلاش در جهت احیای آن از ویژگی‌های شیعیان است که پیروزی‌های متعددی در جهات گوناگون از ثمرات این وحدت محسوب می‌گردد. اسباب امتحان الهی نیز در هر دوره‌ای بشکلی متفاوت از دوره‌ی قبل برای شیعیان مهیا بوده است. به نظر می‌رسد اهل تشیع، محرم امسال به دلیل شرایط خاصی که به واسطه‌ی ویروس کرونا ایجاد شده است بدین شکل در دایره‌ی امتحان الهی قرار گرفته اند. ازیک سو نمی‌توان به راحتی از برگزاری مناسک مربوط به این ایام گذشت چرا که عشق به نهضت حسینی آمیخته با روح عزاداران است واز سوی دیگر حفظ جان در اولویت قرار دارد. عقل سلیم حکم می‌کند که عزاداری‌ها متناسب با شرایط کرونا همراه با محدودیت‌های لازم و شرایط خاص برگزار گردد و توجه به مصادیق عزاداری در فضای مجازی بیش از گذشته مورد تاکید قرار گیرد. دسته‌های عزاداری و حضور در مجالس اباعبدالله علیه السلام همواره به تقویت وحدت بین مردم انجامیده است.قبل از انقلاب نیز مردم به واسطه‌ی وحدتی که ریشه در همین عزاداری‌ها داشت انقلاب نمودند. آنچه امروزه شاهد هستیم این است که برخی از افراد خواسته یا ناخواسته به دفاع ازبرقراری مراسمات محرم برخاسته و مخالفت خویش را از ایجاد محدودیت‌ها علنا اعلام می‌کنند. برخی از روحانیون و مداحان نیز مخالفت علنی خود را برای اعمال محدودیت‌ها اعلام نموده اند و از طریق تحریک و تهییج احساسات مذهبی، مردم را به عدم پذیرش محدودیت‌ها دعوت می‌کنند. شاید این افراد از آسیب و عوارض گفته‌های خویش در باب تشویق برای برگزاری مراسمات غافلند و به این موضوع عنایتی ندارند که ممکن است این اعلام مخالفت‌ها محرم وحدت آفرین را به محرمی تفرقه افکن تبدیل نمایند. شاید اگراین خطر از ناحیه‌ی مردم عادی، جامعه را تهدید می‌کرد کمی قابل هضم بود. اما متاسفانه خطر ایجاد دوگانگی در بین مذهبیون از ناحیه‌ی برخی از اهل مذهب و داعیه‌داران دین احساس می‌شود و این امر بسیار قابل تامل است. برپاداشتن عَلَم مخالفت ازناحیه‌ی دینداران به بهانه‌ی دینداری با هیچ منطقی سازگاری نیست. https://eitaa.com/roznevesht

یا اباعبدالله در آشوب‌های نابهنگام جهان و در تشویش‌های ناموزون روان، تعبیر من از وجود مقدستان تعبیری جز آرامش نیست. محرم که می‌رسد مرور یادتان درذهن و قلبمان بیشتر می‌شود و هرچه به عاشورایتان نزدیک‌تر می‌شویم این یادآوری به اوج خود می‌رسد. چه عقیده‌ی جذابیست بندگی را در محضر شما تجربه کردن و حیرت عقل را با تکیه بر عشق شما رفع نمودن و پرسش‌های ناگزیر ذهن را با منطق شما پاسخ دادن. آنکه دست از زندگی کشیده است را امید به زندگی می‌بخشید و به آنکه غرق در زندگیست، مرگ را یادآور می‌شوید. حسین جان شما عزیزترین و غریب‌ترین اتفاق جهانید‌ که خداوند بر بشریت بخشیده است.چه خوش تقدیر بوده است عالَم که شما را به خود دیده و چه بخت بلندی داشته است انسانی که ردپای شما را تا ابد دنبال می‌کند. محصول تأمل من در این شب‌ها اشتیاق و ترسی است که ناظر بر وجودم گشته؛ حسینی ماندن و از شما جدانشدن بزرگترین خواسته من از محضر شماست. #روز_نوشت #معنویت #حب_الحسین https://eitaa.com/roznevesht

حسین جان... زیر و رو کردن وجودم و یافتن دلالت‌های پنهان قلبم نصیب من از عاشورایتان بود و این بالاترین پاداش من از عزاداریست. احیای معنای زندگی وبازخوانی آنچه بِدان معتقدم ثمره‌ی حب شماست و اکنون دین رهایی‌بخش خویش را قابل دفاع‌تر از هر زمانی می‌یابم. بن‌بست‌ها و چالش‌های معرفتی را با حقیقت ظلم‌ناپذیری شما حل‌می‌کنم و به خوبی درمی‌یابم که پنهان شدن پشت اندیشه‌های دیگران و رأی خود را بیان نکردن بزرگترین خیانت است. حسین جان.... بهره‌ی امسال من از عزاداری‌تان همین بس که بدون ترس از هیچ نقدی و با تمام صراحت و صداقتی که در خود سراغ دارم بگویم: جهان تشنه‌ی عدالتی ازجنس شماست.توفیقمان دهید تا عاشورایی دیگر را برای مقابله با زیست منافقانه‌ی جهانیان رقم بزنیم. #روز_نوشت #زیست_دینی #حب_الحسین https://eitaa.com/roznevesht

گاهی وقت‌ها آدم می‌رسد به خوب آخرش که چی........ترین حالت ممکن در زندگی‌اش. درس خواندی خوب آخرش چی؟ ازدواج هم کردی خوب که چی؟ حالا کار هم پیدا کردی،حقوق هم دریافت کردی بعدش چه می‌شود؟ این حالت از دو جهت قابل بررسی است: گاهی ایجاد این حالت در وجود انسان مطلوب است، چرا که آدم وقتی ببیند همه‌ی آنچه هدف می‌پنداشته، هدف نهایی و متعالی نیست، به ضعف خویش، حقارت دنیا و نیاز خود به امری والاتر پی می‌برد. اما گاهی این حالت می‌شود خون ناامیدی و تزریق می‌شود در رگهای انسان و در ذره ذره‌ی سلول هایش جریان می‌یابد. قرار است انسان به کجا برسد؟ دویدن‌ها،حرف زدن‌ها، نوشتن‌ها و تلاش کردن‌ها چه چیز رابرایمان به ارمغان می‌آورد؟! برای رفع این حالت یاس، باید ذهن خود را معطوف به میزان تلاش خود نموده و اثراتی که در پرتو این تلاش نصیب ما و دیگران شده است را رصد کنیم.اصلاً گاهی فقط باید نشست و ثمره‌ی تلاش‌ها را نظاره کرد. تفکر در ثمره‌ی زندگی می‌تواند به رفع حالت یاس و ناامیدی در انسان کمک کند. #روز_نوشت #یاس #امید https://eitaa.com/roznevesht

آدمهایی که درگیری ذهنی دارند باید به شیوه‌‌ای، ذهن درگیر خود را آرام سازند؛ که اگر چنین نکنند درگیری‌های ذهنی‌شان آنها را گرفتار خواهد کرد. هر کسی به روشی که از آن لذت می‌برد چاره‌ای برای رفع این اضطراب‌ها می‌یابد . دیده‌ایم که گاهی آدم‌های نگران به سیگار پناه می‌برند، عده‌ای نیز به فضای مجازی و آدم‌هایش دل خوش می‌کنند، بعضی‌ها هم برای بازتاب بیرونی آن چه در درونشان می‌گذرد کاری نمی‌کنند جز تن دادن به جنگ‌های روانی. من اما نوشتن را بر می‌گزینم.خودم را به واژه‌ها می‌سپارم تا مرا با خود ببرند به جایی که دوست دارم. تا با من همراه شوند و برایم رقم بزنند مدینه‌ی فاضله‌ای را که در دنیای بیرون از کاغذ نمی‌یابمش. نوشتن آغازیست بر فهمِ بهتر‌ِ آنچه بدان می‌اندیشی. واژه ها به شکل یکسان خودشان را به تو عرضه می‌کنندو تو برای انتخابشان دستت باز است. آدم باید هنگام نوشتن، ذهنش را رها کند در دنیای کلمات.موقع نوشتن اگر ذهن انسان متعصبانه آویزان چیزی باشد، کلماتش را هم متعصبانه انتخاب خواهد کرد، اما اگر ذهن رها باشد انتخاب‌ها راحت تر صورت خواهد گرفت. نوشتن را تجربه کنید. #روز_نوشت #دغدغه #تجربه_نوشتن https://eitaa.com/roznevesht