هفته پژوهش بر همه محققان واهل قلم گرامی باد. معاونت پژوهش حوزه علمیه حضرت آیت الله مصطفوی کاشان برگزار می نماید: سخنران : حجت الاسلام والمسلمین چگینی دانشجوی دکتری از دانشگاه باقرالعلوم(ع) قم برگزیده مقام سوم در نهمین جشنواره علامه حلی (ره) قم درسال ۱۴۰۲ وبرگزیده مقام سوم بخش ویژه هشتمین دوره جشنواره سراسری علامه حلی سال ۹۵ *صاحب عنوان ده ها کتاب ومقاله زمان: شنبه ۲۵ آذر ماه ۱۴۰۲ مکان: حوزه علمیه حضرت آیت الله مصطفوی کاشان معاون پژوهش حوزه علمیه حضرت آیت الله مصطفوی کاشان

📍#شهادت_حضرت_زهرا_سلام_الله_علیها ▪️الگوریتم اثبات تاریخی یک حقیقت مکتوم! دستیابی به حقیقت از آرزوهای دیرین بشر است که در مسیر جستجوی آن، روشهای گوناگونی را کشف کرده و به کار بسته است. به هر میزان که بر اهمیت آن حقیقت افزوده شود، شیرینی آگاهی از آن زیاده می گردد و هرچه داده‌های پیرامون آن نایاب باشد، دسترسی به آن حقیقت دشوارتر است. تاریخ به‌مثابه علمی که گذشته بشر را بازگو می کند، روشهای متعددی برای بازیابی حقایقِ ناپیدا پیش روی حقیقت‌جویان قرار داده است. استفاده از فَکت‌ها، تحلیل داده‌ها و کنار هم قرار دادن شواهد و قرائن، شیوه مرسومی است که تلألؤ نور حقیقت را از زیر صفحات کتمان و تحریف نمایان می سازد. اگرچه امروزه ابعاد سترگی از تاریخ پر فروغ اسلام بر اندیشه محققان سایه افکنده است، اما همچنان زوایای پنهانی وجود دارد که جز از مسیر کاوش‌های تاریخی، راهی برای درک حقایق آن بُرهه فراهم نیست. منابع تاریخی، بهترین گنجینه ای است که ارتباط انسان با گذشته را برقرار ساخته است؛ اما منابع متقدم تاریخ اسلام مانند تواریخ سایر ملل که اغراض و انگیزه‌های مَسندنشینان در نحوه نگارش آن تأثیرگذار بوده، دستخوش ناملایمات شده و نارسا در انعکاس همه حقایق، با کتمان و حذف و تحریف رویدادها دست‌وپنجه نرم کرده است. اینکه «تاریخ را همواره قوم پیروز نوشته است»، واقعیت دردناکی است که نه به نحو عام استغراقی اما در موارد زیادی قابل ادراک است. پژوهشگران، سنگینیِ وظیفة بازیابی حقیقت در موضوعات مکتوم تاریخی را بر دوش خود احساس می کنند؛ وظیفه ای که جز از راه کاوش تاریخی، تدارک دیده نمی شود. یکی از مهمترین موضوعات چالش برانگیز در طول تاریخ، ره‌گیری جرم و جنایاتی است که به صورت غیر رسمی و مخفیانه انجام شده است. دشواری آگاهی از حقیقتِ امر در این موضوعات، آنجا مضاعف می شود که این جنایات، به دستورِ حاکمان یا نزدیکانِ دربار و یا به دست اعضای تأثیرگذار یک حکومت و قدرتِ بَرمَسند انجام شده باشد؛ زیرا قلم‌به‌دستان فراوان با مهارتِ خاصی که در واژگونی حقایق کسب کرده اند، تاریخ را آنگونه که «باید» نوشته اند نه آنگونه که «هست». 🔹شهادت حضرت فاطمه (س)؛ حقیقت مکتوم ماجرای شهادت حضرت فاطمه (س) نیز از رویدادهایی است که در طول تاریخ تلاشهای زیادی برای مخفی نگاه داشتن آن وجود داشته است؛ زیرا این جنایت به دستور خلیفه وقت و توسط عاملان حکومت، علیه تنها یادگار مهمترین شخصیت حکومتی انجام گرفته است که حاکمان بعدی خود را جانشین او می دانستند. با آشکار شدن حقیقت، پایه های مشروعیت جانشینان با چالش های جدی مواجه می شده است؛ بنابراین، انگیزه های زیادی برای کتمان و انکار این جنایت وجود داشته است. 🔹سازوکار اثبات شهادت حضرت فاطمه (س) برای اثبات شهادت حضرت زهرا (س) ضروری است که نکاتی را محفوظ داشت: 📍اول: شهادت حضرت زهرا (س) در معرکه نبرد واقع نشده است بلکه بر اثر صدماتی بوده که در ماجرای هجوم به درِ خانه ایشان برای اخذ بیعت از امیرالمؤمنین (ع) و سایر ساکنان خانه وارد شده است. بنابراین، شهادت ایشان با شهادت حمزه سید الشهداء، عمار یاسر و دیگران که نحوه قتل آشکار است، تفاوت دارد. در نتیجه، نباید توقع داشت که صراحت موجود در گزارش قتلهای شهدا برای شهادت حضرت زهرا (س) وجود داشته باشد. 📍دوم: اثبات شهادت حضرت زهرا (س)، از مسیر اثبات ارتباط میان جنایت های هنگام هجوم با وفات حضرت زهرا (س) فراهم می شود. بدیهی است تلاشهای عالمان برای اثبات این ارتباط، به جهت فقدان دانش کافی و تجهیزات مورد نیاز در زمان وقوع شهادت است. اگر این اتفاق در دهه های اخیر واقع می شد، به لطف تکنولوژی و آزمایشهای موجود، انکار این جنایت غیرممکن می بود. 📍سوم: به میزان فاصله ای که از وقوع جنایت تا وفات، بازه زمانی ایجاد شود، اثبات ارتباط میان این دو دشوارتر می شود؛ زیرا این فاصله زمانی، زمینه برای انکار ارتباط میان جنایت با وفات را برای دست‌اندرکاران آن فراهم می سازد. 📍چهارم: بروز فاصله زمانی، تأثیری در حکم قتل ندارد. علمای اهل سنت و شیعه تصریح کرده اند که اگر کسی بر اثر صدماتی که در معرکه می بیند، بعدها از دنیا برود (ارتثاث)، بر او عنوان شهید اطلاق می شود و اگر خارج از معرکه این اتفاق افتد، حکم قصاص از قاتل او ساقط نمی شود (الجزيري، الفقه على المذاهب الأربعة ومذهب أهل البيت، ج ٥ ص ٤١٦). 📍پنجم: راه اثبات قتل در فقه اسلامی بر چهار شیوه است: 1- اعتراف قاتل؛ 2- شهادت شاهدان؛ 3- قسم خوردن تعداد معین؛ 4- علم قاضی. بنابراین، حتی اگر سه راه نخست برای اثبات شهادت مهیا نشود، علم کسی که آگاه به قواعد شرعی است نیز برای اثبات شهادت کفایت می کند. این علم با استناد به قرائن و شواهدی پیرامون آن واقعه به دست می آید.

🔹بازخوانی ماجرای هجوم با نظرداشت موارد پیش‌گفته می توان اینگونه استنباط کرد: همه تاریخ نگاران اجماع دارند که حضرت فاطمه (س) در سال یازدهم هجری دنیا را ترک کردند. شیعیان آن را حدود سه ماه (75 تا 95 روز) و اهل سنت شش ماه پس از وفات رسول الله (ص) می دانند. درباره سن حضرت هنگام وفات نیز اختلاف وجود دارد که این اختلاف به جهت اختلاف در تاریخ ولادت ایشان است. اهل سنت ولادت حضرت را پنج سال قبل از بعثت، و شیعه پنج سال پس از بعثت می دانند. در هر صورت، ایشان هنگام وفات بین 18 تا 28 سال داشته اند؛ یعنی کمتر از سی سال و در سنین جوانی به سر می بردند. عالمان اهل سنت در موضوع وفات حضرت فاطمه (س)، از رویدادهای زمان حیات پیامبر (ص) تا نحوه تشییع و دفن ایشان سخن گفته اند، اما درباره علت وفات حضرت، حرفی به میان نمی آورند. آنان گفته اند که پیامبر (ص)، حضرت فاطمه (س) را خواندند و با هم صحبت خصوصی کردند، حضرت کمی گریان و سپس خندان شدند، وقتی از ایشان علت آن پرسیده شد، فرمودند: پیامبر (ص) خبر داد که به زودی از دنیا وفات می کند و من اولین کسی از خاندان پیامبر (ص) هستم که به ایشان ملحق می شود.» (مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، بيروت، دار إحياء التراث العربى، ج 4 ص 1904). وقایع روز وفات حضرت فاطمه (س) را نیز بازگو کرده اند که حضرت از ام سلمه خواستند که برای انجام غسل به ایشان کمک کند و سپس لباس پاکیزه ای پوشیدند و گفتند که امروز از دنیا می روند و این اتفاق افتاد. (احمد بن حنبل شیبانی، مسند احمد، بيروت، مؤسسة الرسالة، 1421 هـ.، ج 45 ص 587). حتی ماجرای دفن شبانه (بخارى، محمد بن اسماعيل، صحيح البخاري، دار طوق النجاة، 1422 هـ.، ج 5 ص 139) و استفاده از تابوت برای تشییع جنازه (ذهبي، محمد بن احمد، سير أعلام النبلاء، بيروت، مؤسسة الرسالة، سوم، 1405 هـ.، ج 1 ص 54) نیز نقل شده است. اما هرگاه از آنان درباره علت وفات حضرت فاطمه (س) پرسیده می شود، نهایت حرفی که زده می شود اینکه می گویند به جهت حزن و اندوه شدید به جهت فراق پیامبر خدا (ص) از دنیا رفتند (https://www.islamweb.net/ar/fatwa/35852/). با توجه به اینکه حضرت فاطمه (س) هنگام شهادت در سنین جوانی به سر می بردند و منابع حدیثی و تاریخی هیچ بیماری یا اتفاق دیگری که منجر به وفات حضرت باشد را نقل نکرده اند، بنابراین، باید با واکاوی رویدادهای زندگی حضرت، همه احتمالات را مورد نظر قرار داد. بر اساس آنچه که در منابع اهل سنت منعکس شده است، گروهی که عمر بن خطاب سردسته آنان بود، برای بیعت گیری از امیرالمؤمنین (ع) و افرادی که در خانه ایشان مستقر بودند، به آن خانه هجون بردند. از گفتگوی میان عمر بن خطاب با حضرت فاطمه (س) فهمیده می شود که ایشان در مواجهه با دسته عمر بن خطاب، به مقابل در آمدند. ابن ابی شیبه (م 235ق) می گوید: «هنگامى كه مردم با ابوبكر بيعت كردند، علي و زبير در خانه فاطمه به گفتگو و مشاوره پرداخته بودند، اين خبر به عمر بن خطاب رسيد. او به خانه فاطمه آمد، و گفت: اى دختر رسول خدا! محبوب‌ترين فرد نزد ما پدر تو است و پس از او خودت!!! ولى سوگند به خدا اين محبت مانع از آن نيست كه اگر اين افراد در خانه تو جمع شوند من دستور دهم خانه را بر آن‌ها بسوزانند.» (ابن أبي شيبه، عبدالله، المصنّف في الأحاديث والآثار، رياض، مكتبة الرشد، 1409 هـ.، ج 7 ص 432). آنها با خود فتیله آتش نیز همراه آورده بودند (بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، بيروت، دار الفكر، 1417 هـ، ج 1 ص 586). منابع زیادی این هجوم و تهدید به آتش زدن خانه حضرت زهرا (س) اشاره کرده اند؛ ولی درباره اینکه پس از آن چه اتفاقی افتاد، منابع تاریخی بخل‌ورزی کرده اند. شاه‌کلید دستیابی به علت شهادت حضرت فاطمه (س) در رویدادهای این لحظه است. طبری (م 310ق) بدون ذکر جزئیات، گلاویز شدن عمر بن خطاب با زبیر بن عوام را منعکس کرده (طبري، محمد بن جرير، تاريخ طبري بيروت، دار التراث، 1387 هـ.، ج 3 ص 202) و مقاتل بن عطیه (م 505ق) آتش زدن در خانه را گزارش کرده است (مقاتل بن عطيه، الامامة و الخلافة، بیروت،موسسة البلاغ، ص160 و 161). در نهایت عمر بن خطاب توانست آنان را برای بیعت کردن نزد ابوبکر ببرد (ابن عبد ربه، العقد الفرید، بيروت، دار الكتب العلمية، 1404 هـ، ج 5 ص 13). بنابراین، آنچه مسلم است اینکه عمر بن خطاب پس از تهدید، به وسیله مشعلی که در دست داشت، درِ خانه حضرت زهرا (س) را آتش زده است و این باعث شده که اهالی خانه به مقابل خانه آیند و با عمر بن خطاب درگیر شوند. در نهایت عمر بن خطاب اعضای خانه را برای بیعت کردن نزد ابوبکر برد. هیچ گزارشی از مقابله نظامی امیرالمؤمنین (ع) با عمر بن خطاب وجود ندارد. همچنین هیچ سندی موجود نیست که عمر بن خطاب، کفاره قسم خود مبنی بر آتش زدن خانه را پرداخته باشد؛ در نتیجه، آتش زدن خانه محقق شده است.

🔹قرائن و شواهد برون متنی اما در این میان، منابع اهل سنت نسبت به واکنش حضرت زهرا (س) و اقدامات ایشان در برابر هجوم عمر بن خطاب چندان آشکار سخن نگفته اند. به همین دلیل باید به سراغ قرائن و شواهد دیگر رفت. یکی از ابهامات اصلی وقتی به وجود می آید که متوجه می شویم ابوبکر، هنگام مرگ از عملی پرده برداشته که چندان در منابع اهل سنت منعکس نشده است. او می گوید: «من به چيزي تأسف نمي‌خورم، مگر بر سه چيز كه انجام دادم و سه چيزي كه انجام ندادم و سه چيزي كه كاش از رسول خدا (ص) مي‌پرسيدم: دوست داشتم خانۀ فاطمه را هتك حرمت نمي‌كردم هر چند براي جنگ بسته شده شود...» (طبري، محمد بن جرير، تاريخ طبري، بيروت، دار التراث، دوم، 1387 هـ.، ج 3 ص 430). مراد او از هتک حرمت خانه فاطمه (س) چیست؟ اگر رویداد هجوم به خانه حضرت زهرا (س)، به بیعت گیری از اعضای خانه ختم شده باشد، این چندان موضوع مهمی نیست که ابوبکر در لحظات آخر عمر، از انجام آن پشیمان شده باشد. حتماً اتفاق مهمتری افتاده است که اینگونه خلیفه را به تأسف واداشته است. قرینه دیگر، قهر حضرت فاطمه (س) با ابوبکر تا پایان عمر است. بخاری (م 256ق) می گوید حضرت فاطمه (س) تا زمانی که زنده بودند، با ابوبکر سخن نگفتند و وصیت کرد پس از مرگ، او را شبانه دفن کنند و ابوبکر را از این ماجرا باخبر نسازند (بخارى، محمد بن اسماعيل، صحيح البخاري، دار طوق النجاة، 1422 هـ.، ج 5 ص 139). همچنین ابن قتیبه دینوری (م 276ق) نقل کرده که حضرت فاطمه (س) به ابوبکر گفته است که در هر نماز او را نفرین می کند. (ابن قتیبه دینوری، الامامة والسیاسة، بیروت، دار الكتب العلمية، 1418هـ، ج 1 ص 17). این گزارشات نیز بیانگر رویداد مهمی است که در ماجرای بیعت گیری اتفاق افتاده است؛ اما منابع اهل سنت، نسبت به آن سکوت کرده اند. در اینجا باید به سراغ منابع دیگر رفت تا به حقیقت ماجرا پی برد. 🔹محسن بن علی (ع)؛ سند مظلومیت مسعودی (م 345ق) تاریخ‌نگار برجسته نقل کرده که «به فاطمه هجوم آورده و درب خانه او را آتش زدند و او را به زور از آن بيرون آوردند و سرور زنان را با در چنان فشار دادند که سبب سقط محسن گرديد.» (علي بن الحسين مسعودی، اثبات الوصية، قم، انصاریان، 1384ش، ص146). ابن ابی دارم (م 352ق) نیز بر این باور بود که «عمر به فاطمه لگد زد كه سبب سقط محسن گرديد.» (ذهبي، محمد بن احمد، سير أعلام النبلاء، بيروت، مؤسسة الرسالة، سوم، 1405 هـ.، ج 15 ص 578). منابع شیعه نیز هم‌داستان با یکدیگر، به ماجرای سقط محسن فرزند حضرت فاطمه (س) اشاره کرده اند؛ برای نمونه شیخ طوسی (م 460ق) می گوید: « اختلافي بين شيعيان نيست که عمر بن الخطاب بر شکم فاطمه (س) ضربت وارد آورد تا آنکه فرزندش را سقط کرد و آن فرزند محسن ناميده شد. روايت در اين باره نزد شيعيان مشهور است.» (طوسي، محمد بن حسن، تلخيص الشافي، قم، انتشارات المحبين، 1382 ش، ج 3 ص 156). با توجه به اینکه انگیزه های فراوانی در عدم نقل این ماجرا در منابع برای اهل سنت وجود دارد، ذکر نشدن آن نمی تواند دلیل واقع نشدن آن باشد؛ زیرا افزون بر اینکه پذیرش این ماجرا، درهم شکننده مبانی فکری خلافت خلفا است، قرائن و شواهد متقنی وجود دارد که نمی توان به آنها بی توجه بود. بنابراین، حضرت فاطمه (س) هنگام هجوم عمر بن خطاب، مورد صدمات شدیدی قرار گرفتند به نحوی که فرزند ایشان سقط شد. حتی اگر هیچ صدمه ای نیز وارد نشده بود، همین سقط جنین به تنهایی بر وقوع جنایت دلالت دارد. برای نمونه وقتي عمر بن خطاب، زن بارداری را برای محاکمه نزد خود خواند، آن زن از ترس مواجهه با عمر بن خطاب، بچه خود را سقط کرد. امیرالمؤمنین (ع) نیز عمر بن خطاب را به پرداخت دیه آن جنین محکوم کرد (عبدالرزاق صنعانی، المصنف، بيروت، المكتب الإسلامي، دوم، 1403هـ، ج 9 ص 458). بی‌تردید سقط شدن فرزند، دارای تبعات جسمی خطرناکی است که می تواند یک بانو را از پای درآورد به همین دلیل بود که زینب دختر هاله بنت خویلد، 6 سال پس از سقط جنین بر اثر ترس، شهید نامیده شد (ابن كثير دمشقي، إسماعيل بن عمر، البداية والنهاية، بيروت، دار إحياء التراث العربي، 1408 هـ.، ج 5 ص 329). نتیجه برداشت های فوق اینکه حضرت فاطمه (س) هنگام هجوم عمر بن خطاب به درِ خانه ایشان، مورد صدمات شدیدی واقع شدند به نحوی که فرزند ایشان سقط شد و بر اثر این صدمات، حضرت حدود 3 یا 6 ماه بعد از دنیا رفتند. فاصله زمانی میان وقوع صدمه با زمان وفات هیچ تأثیری در حکم قتل ایشان ندارد و شهیده بودن حضرت فاطمه (س) انکار ناشدنی است. 📌#شبهات_فاطمیه 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

🔰الگوریتم اثبات تاریخی یک حقیقت مکتوم حجت‌الاسلام والمسلمین رسول چگینی، پژوهشگر و استاد بنیاد بین‌المللی امامت در یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده است نوشت: تاریخ به‌مثابه علمی که گذشته بشر را بازگو می‌کند، روش‌های متعددی برای بازیابی حقایقِ ناپیدا پیش روی حقیقت‌جویان قرار داده است. استفاده از تحلیل داده‌ها و کنار هم قرار دادن شواهد و قرائن، شیوه مرسومی است که تلألؤ نور حقیقت را از زیر صفحات کتمان و تحریف نمایان می‌سازد... ♨️جهت مطالعه متن کامل یادداشت به لینک زیر مراجعه کنید: 👇👇👇👇 🆔 iqna.ir/00HZZm 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

⚛الگوریتم اثبات تاریخی یک حقیقت مکتوم! ✍پژوهشگران، سنگینیِ وظیفه بازیابی حقیقت در موضوعات مکتوم تاریخی را بر دوش خود احساس می‌کنند؛ وظیفه‌ای که جز از زاه کاوش تاریخی، تدارک دیده نمی‌شود. یکی از مهم‌ترین موضوعات چالش برانگیز در طول تاریخ، ره‌گیری جرم و جنایاتی است که به صورت مخفیانه و غیررسمی انجام شده است. ماجرای شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها نیز از رویدادهایی است که در طول تاریخ تلاش‌های زیادی برای مخفی نگه داشتن آن وجود داشته است؛ زیرا این جنایت به دستور خلیفه وقت و توسط عاملان حکومت، علیه تنها یادگار مهم‌ترین شخصیت حکومتی انجام گرفته است که حاکمان بعدی خود را جانشین او می‌دانستند. 👈این نوشته پاسخی علمی به قلم حجت الاسلام والمسلمین رسول #چگینی #پژوهشگر بنیاد بین‌المللی امامت بر این #پرسش است. 🖇ادامه مطلب در پایگاه جامع اطلاع‌رسانی امامت 🌐https://emamat.org 🆔 @Emamat_IF 🆔 @Emamat_net #فاطمیه #ایام_فاطمیه #بنیاد_بین‌المللی_امامت تلگرام اینستاگرام آپارات

📌به مناسبت ولادت حضرت عیسی علیه السلام 🔰تأثیرپذیری عالمان مسیحی از مسلمانان حتی همنشینی و مراودت های ناخواسته نیز بر اندیشه و روان انسان اثرگذار است و ضمیر ناخودآگاهِ او را درگیر می کند. به همین جهت، لازم است که انسان نسبت به فضای جامعه و محیط زندگی خود بسیار هوشیار باشد و با مدیریت مناسب، مانع از آمیخته شدن باورهای نادرست با اندیشه های اصیل شود. نمونه ای از اثرگذاری ناخواسته را می توان در این تصویر مشاهده کرد. اگر عنوان بالای کتاب و برخی الفاظ مانند «مسیحی» را نادیده بگیریم، شاید اگر این متن را به برخی بدهیم، آن را به عنوان یک کتاب اخلاق اسلامی تدریس هم کنند. این در حالی است که این کتاب را یکی از عالمان مسیحی نوشته است و صدر صفحه نیز اعتقاد خودشان را ثبت کرده اند. حتی عناوینی مانند «فاتحة الکتاب» و نحوه بیان خطبه آغازین کتاب نیز بیانگر تأثیرپذیری این عالم از اندیشه و تألیفات اسلامی است. 🔹به امید فراگیر شدن اندیشه توحیدی اسلام در همه اقطاب عالم 📌 #هزار_و_یک_نکته 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

📍در گفت‌وگو با ایسنا مطرح شد: 🔰ام البنین؛ سرباز ولایت در کسوت مادری رسول چگینی پژوهشگر بنیاد بین‌المللی امامت در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه که حضرت ام‌البنین(س) سربازی برای ولایت بودند که در کسوت مادری قرار داشتند، عنوان کرد: این امر را می‌توان از منش و رفتار این حضرت در عصر امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دریافت که همواره مدافع حریم ولایت بود و در بزنگاه‌های حساس، با بخشش و ایثار ارزشمندترین دارایی‌هایش، دِین خود را به امام زمان خویش ادا کرد. 🔹معرفی جناب ام البنین فاطمه بنت حِزام مشهور به‌ ام‌البنین، از قبیله بنی‌کلاب بود. پدرش حِزام بن خالد مردی شجاع و دلیر و راستگو است. وی از استوانه های شرافت در میان عرب به شمار می رفت و در بخشش، مهمان نوازی، دلاوری و رادمردی و منطق قوی مشهور بود. مادر بزرگوار ام البنین، ثمامه (یا لیلی) دختر سهیل بن عامر بن جعفر بن کلاب است که در تربیت فرزندان کوشا بوده و تاریخ از وی چهره درخشانی را به تصویر کشیده است. در مورد تاریخ دقیق ولادت ام البنین اطلاعی در دست نیست و تاریخ نگاران، سال ولادت او را ثبت نکرده اند، ولی یاد آور شده اند که تولد پسر بزرگ ایشان، حضرت ابوالفضل علیه السلام، در سال 26 قمری اتفاق افتاده است. برخی از تاریخ نگاران، زمان ولادت ایشان را در حدود پنج سال پس از هجرت در حوالی کوفه تخمین می زنند. پس از شهادت حضرت فاطمه(س)، امام علی(ع) با برادرش عقیل که در نسب‌شناسی عرب خبره بود، درباره انتخاب همسری که اصیل و از خاندانی دلیر و نیرومند باشد و فرزندانی دلیر و جنگاور بیاورد، مشورت کرد. عقیل، فاطمه بنت حزام را پیشنهاد کرد و علی (ع) با او ازدواج کرد. نقل شده، ام‌البنین پیش از ازدواج با حضرت علی (ع)، با شخص دیگری ازدواج نکرده بود. همچنین گفته شده ام‌البنین بعد از شهادت حضرت علی(ع) با شخص دیگری نیز ازدواج نکرد. ام‌البنین چهار پسر به نام‌های عباس (ع)، عبدالله، جعفر و عثمان به دنیا آورد. به گفته منابع تاریخی، فاطمه کلابیه دارای چهار فرزند بوده و آن‌ها به شجاعت و دلیری مشهور بوده‌اند، لذا او را ام البنین به معنای مادر پسران نامیده‌اند. وی بعد از شهادت فرزندانش در شعرهایش از زنان خواسته که دیگر او را ام البنین نخوانند؛ زیرا به یاد فرزندان شجاعم می‌افتم و دلم آتش می‌گیرد. می‌گوید من زمانی ام‌البنین بودم ولی اکنون ام‌البنین و مادر پسران نیستم. در بعضی نقل‌ها آمده هنگامی که وی به خانه علی می‌رود از ایشان تقاضا می‌کند که فاطمه خطابش نکنند تا فرزندان زهرا به یاد مادرشان نیافتند؛ البته این مطلب در هیچ سند معتبری پیدا نشده‌ است. در اسناد تاریخی مطلب چندانی درباره تاریخ وفات ام البنین وجود ندارد، اما معتبرترین تاریخی که مربوط به وفات ایشان است تاریخ ۱۳ جمادی الثانی سال ۶۴ قمری یا سال ۷۰ هجری بیان کرده‌اند. وی در قبرستان بقیع کنار صفیه و عاتکه عمه‌های پیامبر اسلام مدفون است. ویژگی‌های شخصیتی ایشان باعث شده که به عنوان یکی از زنان ولایت‌مدار در طول تاریخ شناخته شود، به مناسبت وفات ام‌البنین(س) و با هدف شناخت مهمترین عوامل ولایتمداری ایشان با یک کارشناس مذهبی به گفت‌وگو پرداختیم. رسول چگینی پژوهشگر بنیاد بین‌المللی امامت در گفت‌وگو با ایسنا عنوان کرد: ولایتمداری ام‌البنین(س) را باید در سخنان و واکنش‌های او در مواجهه با امیرالمؤمنین (ع) و امام حسین (ع) و رویدادها و جنایاتی که در کربلا واقع شد، مشاهده کرد. 🔸عارف به حق ولایت وی اظهار کرد: یکی از نتیجه‌های آگاهی و محبت، حس وفاداری به عزیزان است و در زندگی ام‌البنین(س) این وفاداری در سخنان او پس از شهادت مولای متقیان علی (ع) مشهود است. وفاداری ام‌البنین(س) به همسر بزرگوار خویش به حدی است که پس از شهادت حضرت علی (ع) با آن که جوان بود اما به احترام آن حضرت و برای حفظ حرمت او، تا پایان عمر ازدواج نکرده و همسر دیگری را اختیار نمی‌کند؛ با آن که مدّتی نسبتاً طولانی (بیش از بیست سال) پس از آن حضرت زنده بود. این کارشناس مذهبی ادامه داد: زمانی که «امامه» یکی از همسران آن امیرالمؤمنین (ع) توسط «مغیرة بن نوفل» که یکی از مشاهیر عرب است خواستگاری می‌شود با ام‌البنین(س) در مورد ازدواج مشورت می‌کند، او در جواب می‌گوید: «سزاوار نیست پس از علی، ما در خانه دیگری باشیم و با مرد دیگر پیمان همسری ببندیم.»؛ این سخن ام‌البنین نه تنها در اَمامه که در لیلی تمیمیه و اسماء بنت عمیس نیز اثر گذاشت و تا پایان عمر هر چهار همسر امام علی (ع) ازدواج مجدد نکردند.

🔹اطاعت محض از ولایت چگینی بیان کرد: هنگامی که امام حسین (ع) آهنگ ترک مدینه و تشرف برای حج و به دنبال آن، هجرت به سوی عراق کرد، ام‌البنین(س) به همراهان امام حسین (ع) چنین سفارش می‌کرد: «چشم و دل مولایم امام حسین (ع) و فرمان‌بردار او باشید.»؛ این سخن، بیانگر اعتقاد عمیق ام البنین(س) به جایگاه امام حسین (ع) است که فرمان‌برداری از ایشان را در هر حالی خواستار شده است. 🔸صبر و تسلیم در مسیر ولایت وی اظهار کرد: پس از واقعه کربلا بشیر در مدینه ام‌البنین(س) را ملاقات می‌کند تا خبر شهادت فرزندانش را به او بدهد. ام‌البنین(س) پس از دیدن وی که فرستاده امام سجاد (ع) بود می‌گوید: «ای بشیر! از امام حسین (ع) چه خبر داری؟ بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته گردید. ام‌ البنین(س) فرمود: از حسین(ع) مرا خبر ده!» بشیر خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام‌ البنین پیوسته از امام حسین(ع) خبر می‌گرفت و با صبر و بصیرتی بی‌نظیر می‌گوید: «یا بشیر اَخْبِرْنِی عَنْ اَبِی عَبْدِاللّه (ع) أولادی وَمَن تَحتَ الخَضراء کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسین؛ ای بشیر خبر از اباعبدالله الحسین بده فرزندان من و همه آنچه زیر این آسمان مینایی است فدای اباعبدالله باد.» چگینی افزود: چون بشیر خبر شهادت امام حسین (ع) را به آن حضرت داد، صیحه‌ای کشید و گفت: «قَدْ قَطَّعتَ نِیاطَ قَلبی»؛ (ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی) و سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد. اما فقدان فرزندانش او را متأثر و ناراحت کرده بود، چنانکه وقتی حضرت زینب(س) سپرخونین حضرت عباس(ع) را به عنوان یادگاری به ام‌البنین(س) نشان داد، وی تا آن را دید چنان دلش سوخت که نتوانست تحمل کند و بی هوش بر زمین افتاد. وی یادآور شد: طبق نقل مقاتل الطالبیین، ام‌البنین(س) پس از با خبر شدن از شهادت فرزندانش، هر روز با نوه‌اش عبیدالله (فرزند عباس) به قبرستان بقیع می‌رفت و در آنجا اشعاری که خود سروده بود، می‌خواند و می‌گریست. اهل مدینه گرد او جمع می‌شدند و همراه او گریه می‌کردند. 🔹پیوند عمیق با ولایت چگینی تاکید کرد: علاقه شدید ام‌البنین(س) به امام حسین (ع) را نمی‌توان تنها در حد علاقه یک مادر به فرزند خود دانست؛ بلکه این علاقه برخاسته از روحیه ولایتمداری ایشان بوده است. آیت الله مامقانی در کتاب تنقیح المقال، ولایت‌مداری ام البنین را این چنین به تصویر می‌کشد: «فَاِنّ علَقَتها بالحسین (ع) لیس اِلاّ لاِمامته؛ (همانا علاقه ام‌البنین به حسین بن علی (ع) به خاطر امامت حضرت است.» وی تصریح کرد: در جای دیگر «مامقانی» می‌نویسد: «اینکه او به شرط سلامت حسین (ع)، مرگ چهار فرزند خویش را بر خود آسان می‌گرفت نشان درجه عالی ایمان او است. من او را از نیکان به حساب می آورم.»؛ این نشان دهنده پیوند عمیقی است که میان ام‌البنین با امام زمان خویش وجود داشته است و از روح بلند ولایت‌مداری ایشان حکایت دارد. این کارشناس مذهبی با بیان اینکه در مجموع می‌توان گفت که حضرت ام‌البنین(س) سربازی برای ولایت بودند که در کسوت مادری قرار داشتند، عنوان کرد: این امر را می‌توان از منش و رفتار این حضرت در عصر امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دریافت که همواره مدافع حریم ولایت بود و در بزنگاه‌های حساس، با بخشش و ایثار ارزشمندترین دارایی‌هایش، دِین خود را به امام زمان خویش ادا کرد. 📌#فضائل_اهل_بیت 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

▪️ام البنین؛ سرباز ولایت در کسوت مادری چگینی، پژوهشگر بنیاد بین‌المللی امامت: 🔹 از منش و رفتار حضرت ام‌البنین(س) در عصر امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) می‌توان دریافت که همواره مدافع حریم ولایت بود. 🔹 علاقه شدید ام‌البنین(س) به امام حسین (ع) را نمی‌توان تنها در حد علاقه یک مادر به فرزند خود دانست؛ بلکه این علاقه برخاسته از روحیه ولایتمداری ایشان بوده است. 📍برای مطالعه متن کامل به این آدرس مراجعه کنید: 👇👇👇👇👇 ♨️ isna.ir/xdQfH2 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

🏴 انا لله و انا الیه راجعون ▪️حادثه تروریستی گلزار شهدای کرمان و به خاک و خون کشیده شدن انسان های بی گناه را به خانواده های داغدار و عموم مردم شریف ایران تسلیت عرض می نماییم. 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

📢برگزیدگان هفدهمین جشنواره انتخاب پژوهشگران برتر @BouNews

کسب رتبه اول پژوهشگر برگزیده مقطع دکتری دانشگاه باقرالعلوم (ع) بعون الله الملک الاعلی و توفیقه

🔰زیارت رجبیه امیرالمؤمنين علیه السلام یکی از اعمال مستحب ماه رجب که ابن المشهدی در مزار از آن یاد کرده زیارت کردن امیرالمؤمنین علیه السلام است. وی برای انجام این زیارت، پانزده زیارتنامه پیشنهاد کرده است. دوازدهمین زیارتنامه، زیارت بسیار زیبا و فاخری است که توسط امام هادی علیه السلام انشاء شده است. امام علی النقی علیه السلام در سفری که به اجبار معتصم از مدینه به عراق می‌رفتند، به زیارت جدشان رفتند و امیرالمؤمنین علیه السلام را به این زیارتنامه زیارت کردند. شیخ عباس نیز این زیارت را به عنوان زیارت غدیریه نقل کرده وتوضیح داده که در همه زمانها و مکانها می‌توان این زیارت را خواند. چند نکته درباره محتوای این زیارتنامه: 1) در این زیارتنامه بیش از 150 فضیلت از فضائل امیرالمؤمنین ذکر شده است. 2) با آرایه‌ی اقتباس و در اوج بلاغت، بسیاری از آیاتی که در شأن امیرالمؤمنین نازل شده، در این زیارتنامه گنجانده شده است. 3) در زیارتنامه چهار سبکِ حماسه(علیه غاصبان حکومت)، مدح (در فضائل امام علی)، رثا (در مظالمی که بر ایشان رفته است) و دعا (لعنت بر ظالمان و ...) با ظرافتی دلنشین و بدون هیچ گونه تکلف در کنار هم قرار گرفته است. 4) اعتراض امام هادی علیه السلام علیه غاصبان حکومت (از سقیفه تا عباسیان) به صورت آشکار و با استدلال کلامی خردپسندی بیان شده است. 5) برخی از جمله‌های تاریخی امیرالمؤمنین علیه السلام از خطبه‌های ایشان اخذ شده و به صورتی بسیار هنرمندانه در متن زیارت گنجانده شده است. جمله‌هایی مانند؛ «قَدْ يَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِيلَةِ وَ دُونَهَا مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ ِ وَ نَهْيِهِ فَيَدَعُهَا رَأْيَ عَيْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَيْهَا وَ يَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِيجَةَ لَهُ فِي الدِّين»، «لَعَمْرُكُمَا مَا تُرِيدَانِ الْعُمْرَةَ لَكِنْ تُرِيدَانِ الْغَدْرَةَ». 6) پس از صد سال بر کلیدواژه‌های مهم امیرالمؤمنین مانند «همج رعاع»، «ناکثین»، «مارقین» و «جهاد تنزیل و تأویل».... تأکید شده است. انشاالله در ماه رجب توفیق تأسّی به امام هادی علیه السلام (زیارت امیرالمؤمنین با این زیارتنامه عمیق و زیبا) به همه ما دست بدهد. 📌#فضائل_اهل_بیت 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

تقدیر از پژوهشگران مؤسسه دار الإعلام لمدرسة أهل البيت علیهم السلام

🔰 آیا بیماری ها مسری هستند؟ در کانال دفتر آیت الله تبریزیان که منبع رسمی انتشار آراء و مواضع آقای تبریزیان است، مطلبی نقل شده که بسیار تعجب برانگیز است. در این کانال که تصویرش را در بالا میبینید ذکر شده: «پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به مردم، مسلمانان و علما میفرمایند چیزی بنام سرایت وجود ندارد، ولی آن ها می گویند ما حرف پزشکان را قبول داریم..... پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله میفرمایند: لا عَدوی ... مَن أعدی الأوّل. می فرمایند: سرایت در کار نیست، پس بیمار اول از کجا بیماری به او سرایت کرده؟!» نمیدانم این مطلب از خود آقای تبریزیان است و یا اطرافیانش نوشته اند. علی ای حال به نام ایشان تمام می شود. اینگونه استناد به روایت بدون توجه به فضای صدور روایت و سایر روایات معارض، خبر از اشکالی اساسی در دستگاه استنباط یک شخص دارد. آیا به صرف اینکه ظاهر این روایت دلیل بر عدم مسری بودن بیماری ها دارد، می توان با سایر روایات و ادله یقینی تجربی که سرایت بیماری را اثبات می کند، مخالفت کرد؟ البته از دیرباز این روایت در میان محدثان شیعه و سنی مورد اختلاف بوده است و نظر قاطبه علمای فریقین بر این است که اعراب جاهلی گمان می‌کردند بیماری خود به خود گسترش می‌یابد و این روایت در مقام بیان این نکته است که سرایت بدون مشیّت خدای تعالی امکان ندارد. ازْدی (م ۴۶۶ ق) در کتاب الماء (ج‏۲، ص۷۷۴) كه اولين كتاب لغت طبی است، به این موضوع تصریح میکند : «و معنى” لا عَدْوَى‏” أنّه نفى لِما کانت تعتقده العرب من أنّ المرض یُعدى بطبعه من غیر اعتقاد تقدیر الله». معنای لا عدوی این است که نفی می کند آن اعتقادی که عرب داشتند که مرض به خودی خود و بدون اعتقاد به تقدیر خداوند سرایت می کند. علامه مجلسی در شرح این روایت می نویسد: يمكن أن يكون المراد نفي استقلال العدوي بدون مدخلية مشيته تعالى، بل مع الاستعاذة بالله يصرفه عنه.» «ممکن است مراد نفی استقلال سرایت بدون مدخلیت مشیت خداوند باشد، بلکه با پناه بردن به خدا، بیماری از او دفع می شود.» علامه مجلسی، مرآة العقول، ج 26 ص 97. بنابراین این روایت درصدد نفی وجود بیماری مسری نیست، بلکه دیدگاه اعراب جاهلی را که برای غیر خدا قدرت استقلالی قائل بودند، را نفی می کند. اما روایات معارض که بر سرایت داشتن بیماری دلالت دارد: «لا یوردّن ذوعاهة علی مُصحّ»؛ مریض را بر سالم وارد نکنند «لا يورد ممرض على مصح»؛ مریش را بر سالم وارد نکنند «فر من المجذوم فرارك من الأسد»؛ از جذام فرار کن مانند فرار کردن از شیر. «إذا سمعتم بالطاعون بأرض فلا تدخلوها»؛ هرگاه شنیدید در سرزمینی طاعون گسترش یافته هرگز به آنجا نروید» . این روایات در کنار مسلمات تجربی بشر در پزشکی گویای سرایت داشتن بیماری است؛ بنابراین استناد به یک روایت برای اثبات سرایت نداشتن بیماری ها، با وجود روایات معارض و شواهد تجربی مخالف صحیح نیست. افزون بر اینکه بیان این مطالب در این زمان به نوعی وهن روحانیت میشود. 📌 #طب_اسلامی 📌 #حدیث_پژوهی 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

📍#معرفی_مقاله 📗عنوان مقاله: چیستی، چگونگی، آغاز و انجام «ماء» در آیه «و کان عرشه علی الماء» از منظر فریقین 🖌 نویسنده: #رسول_چگینی 🔰چکیده: آیه هفتم سوره هود، خبر از قرار داشتن عرش الهی بر روی آب می دهد. مهم ترین ابهامات این آیه ماهیت، کیفیت، منشأ و غایت «ماءِ» در زیر عرش است. با مراجعه به منابع امامیه و عامه شاهد وجود روایات و آرای همگون و همگن هستیم و تنها در اجمال و تفصیل میان فریقین اختلاف دیده می شود. بر پایه روایات اهل بیت (ع) «ماء»، گوارایی است که ابتدا یاقوتی به وسعت هفت آسمان و زمین بوده و سپس تبدیل به آب شده و با درآمیختن باد و متصاعد شدن بخار از آن، تمام هستی از آن بخار آفریده شده است. با توجه به عدم وجود روایتی از پیامبر اکرم (ص) در منابع اهل سنت در مورد تفسیر این آیه و لزوم ارتباط با منبع وحیانی برای تفسیر آن، مشابهت دیدگاه افرادی چون ابن عباس، کعب الاحبار و وَهب بن مُنَبَّه با دیدگاه شیعه، خبر از تأثیرپذیری آنان از علوم اهل بیت(ع) می دهد. 📌 #تألیفات 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|

🌐 معرفی سایت الفهرست؛ نقشه زمانی تاریخ اسلام سایت الفهرست به آدرس https://alfehrest.org از سایت هایی است که توانسته است با استفاده از نقشه و رویدادهای تاریخی، فضای جذابی را در اختیار پژوهشگران قرار دهد تا به راحتی بتوانند دوره های مختلف تاریخی را به صورت جامع مورد مطالعه قرار دهند. این سایت در معرفی خود نوشته است: «الفهرست یک نقشه زمانی است که تاریخ تمدن اسلامی و دانشمندان آن را به شیوه ای مبتکرانه و تعاملی به نمایش می گذارد.» محدوده تاریخی این سایت از سال 80 تا سال 905 هجری قمری را در بر گرفته است و مهمترین رویدادها، علما، حکومت ها و شهرها را به نمایش می گذارد. شیوه استفاده از این سایت اینگونه است که با کلیک بر روی خط زمانی که در سمت راست تصویر مشاهده می کنید، اطلاعات دولت ها و شخصیت های برجسته در آن محدوده تاریخی نمایش داده می شود. راحتی دسترسی به اطلاعات، احساس تسلط پژوهشگر به همه دوره های تاریخی و گرافیک بالا را می توان از مزیت های این سایت در نظر گرفت. البته گرایش های فکری تولید کنندگان این سایت در ثبت وقایع و رویدادها تأثیر داشته است و برای نمونه در نام شخصیت هایی که تا سال 250 قمری ذکر کرده اند، نامی از اهل بیت پیامبر (ع) دیده نمی شود؛ این در حالی است که بخش مجزایی برای معرفی ائمه مذاهب اربعه و راویان حدیث مانند بخاری ایجاد شده است. همچنین نام خلیج فارس با عنوان مجعول خلیج الع-ر-ب-ی ثبت شده است که به اعتبار این نقشه زمانی خدشه وارد می سازد. ناگفته نماند مجموعه الفهرست نقشه های دیگری نیز تولید کرده است که در پست های آینده نسبت به معرفی آنها اقدام می شود. هرچند تا کنون آثار درخور تقدیری در مجموعه های شیعی تولید شده است، اما به نظر می رسد نوآوری و ابداعاتی که در زمینه انتشار علوم اسلامی در جهان عرب وجود دارد، چند گام جلوتر از تولیدات شیعی است که ضرورت استفاده از ابزارهای نوین را برای مجموعه های پژوهشی دوچندان می نماید. 📌#تاریخ_اسلام 📚 @rsl_chegini |کانال هزار و یک نکته|