هدایت شده از زهراسادات هاشمی
همیشه هروقت چایِ آخرِ روضه تعارف می‌کنم و کسی بر نمی‌دارد، می‌گویم: بردارید، چای روضه براتِ کربلا می‌دهد! انگار همه منتظر این جمله‌ی من هستند تا چای را با گفتن این جمله بردارند: این چای خوردن دارد، از این چای دیگر نمی‌شود گذشت! نمیدانم حکمتش چیست که هرکس چای آخر روضه را خورد برات کربلایش را گرفت. اما من، خودم جا مانده‌ام هنوز... . - زهرا سادات هاشمی