عهد جمعی
✍ در 🏷 و انسان و ثمره آن در 🔸 دومین خطاب "یا ایها الانسان" توجه به ربوبیت الهی است اما اینبار در مسیر عود و بازگشت. قرآن می فرماید: "يَا أَيُّهَا ٱلۡإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدۡحٗا فَمُلَاقِيهِ" (انشقاق: ۶) اى انسان، همانا تو به‌سوى پروردگارت با سختکوشی خواهی رفت! و چه سختکوشانه! پس او را ديدار خواهى كرد! 🔸 پس انسان چون در انتهای سیر به سوی پروردگار خویش رجوع کرده و او را ملاقات می کند، باید سختکوش و پرتلاش و ساعی باشد چرا که از او در مورد حیات و سیرش سوال خواهد شد. 🔸 به بیان علامه طباطبایی (رض) ذیل این آیه شریفه: " خداى تعالى تمام نمى‌شود مگر با بندگان، و عبوديت هم تصور نمی شود مگر با بودن بندگان، و مسئوليت هم تمام نمى‌شود مگر با برگشتن به سوى خدا و ، اين نيز تمام نمى‌شود مگر با بودن " (ترجمه المیزان، ج۲۰، ص ۴۰۱). 🔸 پس حیات مسئولانه انسان نیز نتیجه خروج از نسیان و فراموشی مقام ربّ خویش است. اما توجه به در مقام رجوع و معاد. انسان و سخت کوشی و او در این مسیر، ناشی از است. 🔸 لذا لازمه مسئولیت پذیری انسان در در نیز، معاد باوری و باور به معاد جمعی انسان ها ذیل حق و روابط و و تشکیلاتی ایشان ذیل است، در روزی که همه امت ها با امام خویش دعوت می شوند؛ "يَوۡمَ نَدۡعُواْ كُلَّ أُنَاسِۭ بِإِمَامِهِمۡ"(اسراء: ۷۱) 📎 فرم ثبت نام در کانال عهد جمعی: https://survey.porsline.ir/s/QfmEOg7K
2.5هزار مشاهده