◻️اعجاز نگاه جهادی در مدیریت 🖊احمدحسین شریفی ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ به گواهی تجربه زیسته ما در طول ۴۶ سال گذشته، در هر جایی که نگاه انقلابی و جهادی بر مدیران و مدیریت، حاکم بوده است، به پیشرفت‌های اعجازگونه‌ای دست یافته‌ایم و هر جا یا زمانی که مدیران ما چنین نگاهی نداشته‌ و نگاه‌های سکولاریستی و این‌جهانی و مادی بر آنان حاکم بوده است، علیرغم همه هزینه‌ها، نتوانسته‌ایم به نحو رضایت‌بخشی پیشرفت کنیم. در مدیریت جهادی، «اراده‌ها» حاکم بر «داشته‌ها»ست. در مدیریت جهادی، «امکانات» تعیین‌کننده «اقدامات» نیستند؛ در مدیریت جهادی، «موانع» تبدیل به «موتور محرکه» می‌شوند؛ در مدیریت جهادی، «تهدیدات» به هر میزان که بزرگ باشند، به «فرصت‌های» بزرگ‌تری تبدیل می‌شوند؛ در مدیریت جهادی، چارچوب‌های خشک سازمانی، بهانه کم‌کاری یا کندکاری نیستند؛ مدیران جهادی، در عین رعایت نظم و قانون و اخلاق سازمانی، از مسیرهای فراسازمانی غافل نیستند؛ مدیران جهادی در کنار پرکاری و خستگی‌ناپذیری، در همه فعالیت‌های خود دو جهت‌گیری مهم را فراموش نمی‌کنند: (۱) حرکت در «راه خدا» و (۲) حرکت در «راه خدمت به مستضعفین»: «ما لَکُم لا تُقاتِلونَ فی سَبیلِ‌اللَّهِ وَ المُستَضعَفینَ» یعنی هم دنبال «تعالی معنوی»‌ افراد و سازمان‌اند و هم دنبال «تحقق عدالت اجتماعی». مدیران جهادی، بی‌توقع‌اند؛ در امورات شخصی خود هیچ هزینه‌ زائدی برای سازمان ایجاد نمی‌کنند؛ مدیران جهادی، حتی توقع تشکر و قدردانی از دیگران ندارند؛ آنان صاحب اصلی کار را کس دیگری می‌دانند و دنبال کسب رضایت او هستند. مدیران جهادی، به دلیل اخلاص و توکل و توسلی که دارند، کمتر دچار خطای در تشخیص می‌شوند. «اگر روحیه جهادی حاکم باشد، غالباً درست می‌بینند، و همیشه خوب عمل می‌کنند و پیش می‌روند.» مدیران جهادی، در عین توجه به مسائل روزمره و حل نیازهای موردی و مقطعی، کل‌نگر، آینده‌نگر و دوراندیش‌اند؛ از بزرگ‌ترین مدیران جهادی، آیت‌الله #شهید_رئیسی بود که به تعبیر نائب المهدی «واقعاً شب و روز نمی‌شناخت؛ واقعاً دنبال آفرین و احسنت برای این‌همه کاری که می‌کرد نبود.» #مدیریت #جهاد @Ahmadhoseinsharifi 🌹