🔷 تمنای مؤمنانه "عید" در ادبیات الهی روزی است که در آن گناه نشود و ماه رمضان ماه غفران الهی است. می‌دانیم که مردم در پایان این ماه، جشن بندگی و آزادی از آتش جهنم می‌گیرند و پایان ماه مبارک رمضان به همین دلیل عید شمرده می‌شود. "شب جمعه" نیز شب غفران است و روز آن یعنی "روز جمعه" به عنوان «عید» نامیده می‌شود بنابراین از جمله دعاهایی که در روز عید فطر و هم روز جمعه می‌خوانیم، دعای ندبه است. جنس عید در اسلام جنس "بندگی" و "شکر خداوند" است که در آن بندگان در برابر غفران و بخشش الهی شکرگزاری می‌کنند. با کنار هم قرار دادن فلسفه عید و وارد شدن دعای ندبه در این روز، به این نتیجه می‌توان رسید که انسان منتظر در روز عیدفطر در عین شکرگزاری، به قرائت «ندبه» نیز اراده می‌کند؛ و این یعنی شادی به غم اندود شده.. شادی از آن جهت است که خداوند او را بخشیده است اما او با خود می‌گوید ای کاش این بخشش و غفران با حضور امام عجل‌الله کامل و تمام می‌شد.. همراهی شکر با ندبه و همراهی سرور با ابراز تاسف در روز عیدفطر از این بابت است که ما نسبت به نعمات الهی شکر می‌کنیم اما همزمان به درگاه خداوند متعال ندبه می‌خوانیم که چرا این نعمت و غفران با حضور حضرت بقیه‌الله ارواحنافداه کامل و تام نمی‌شود.. بنابراين قرائت دعای ندبه در عیدسعید فطر به نوعی می‌تواند اینگونه به ما یادآوری کند که؛ شایسته است در این عید بزرگ، جایزه اصلی مؤمنانه را و یعنی ظهور را تمنا و استدعا کنیم. 🌐 گروه تحقیقاتی و آموزشی https://eitaa.com/joinchat/198967353C6511ef1d99