💠 شرح (جلسه سوم/ بخش دوم) 🔻 قیامت بعد این دنیا نیست! 🔸 تصور می کنیم قیامت عالمی بعد این عالم است. مثل چهارشنبه ای که بعد از سه شنبه می آید. در حالی که این طور نیست بلکه باطن این دنیاست. مانند یک جنینی که در رحم مادر است. مادر در این دنیاست و دنیا بر آن جنین اشراف دارد. جنین بخشی از این عالم هست ولی نسبت به عالم ما پوشیده است و اطلاعی از دنیا ندارد. 🔻روایتی از قیامت درباره چشم های گریان 🔹روایاتی که از قیامت حکایت می کند در واقع از باطن و الان وضعیت انسان حکایت می کند. فقط ما در این دنیا از آن باطن خبر نداریم. در مورد باطن نگاه حرام و کنترل نکردن چشم روایت های جالبی داریم. امام باقر علیه السلام می فرمایند: كُلُ‏ عَيْنٍ‏ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ غَيْرَ ثَلَاثٍ عَيْنٍ سَهِرَتْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ عَيْنٍ فَاضَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ‏ وَ عَيْنٍ غُضَّتْ‏ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ.(الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 80) 🔻معنای گریه در قیامت 🔸همه چشم ها در روز قیامت گریان است غیر از سه چشم. گریان هست یعنی گرفتار است یعنی آزار دیده است. یعنی سوزش دارد. اشک را این طور تعریف کنید. «در قیامت هست» یعنی در باطن همین دنیا این گرفتاری را دارد. سه چشم ازاین گرفتاری در امان هستند. 1️⃣ چشمی که در راه خدا بیدار می ماند. 2️⃣چشمی که در اثر ارتباط قلبی با خدا اشک می ریزد. 3️⃣چشمی که نسبت به محارم الهی پرهیز دارد. این ها چشم های بهشتی و چشم های رها شده از گرفتاری و عذاب هستند. @Aminikhaah