💠 #دوراهی_وظیفه_و_نتیجه 🔷 جلسه پنجم 🔶 بخش پنجم 🔶مرحوم صفایی می فرماید: «آنها که از روی وظیفه حرکت می کنند و آنها که برخورد هایشان و تجمعاتشان حرکت است ، دیگر در انتظار رسیدن به مقصد نیستند. و هوس وصل ندارند که این هم هوس است و این هم اسارت است و در یک مرحله همین هم شرک است. چقدر فرق است میان اینگونه حرکت که نتیجه اش به مقصد وابستگی ندارد بلکه با کیفیت و چگونگی خودش مربوط میشود و حرکت های دیگر که پس از رسیدن به مقصد هم نتیجه ای به دست نمی دهند و جز غرور و ظلمت چیزی نمی آفرینند. حرکت از روی وظیفه و تجمع به خاطر وظیفه نتیجه اش پیش خور شده است و پاداشش گذشته است.» یک سوال بالاخره نتیجه بخواهیم یا نه؟ بالاخره هر کدام از ما به پول ، همسر ، رفاه ، آسایش و ... احتیاج داریم آیا این ها را درخواست کنیم یا بگوییم فقط خدا ما را بس است؟ قرآن کریم در مورد اهل بیت(ع) می فرماید: 《 رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ ﻣﺮﺩﺍﻧﻰ ﻛﻪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺯﻛﺎﺕ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ ، [ ﻭ ] ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻯ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻳﺮ ﻭ ﺭﻭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ، ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻨﺪ .( النور\ 37) 》 => یعنی این بزرگواران تجارت و کاسبی می کنند تا درآمد کسب کنند و پول دربیاورند و از مهارت هایی هم استفاده می کنند. می دانستید که ما روایت های متعددی داریم که به بازاری ها تکنیک و مهارت می دهد تا چگونه حرف بزنند و مشتری جذب کنند. مهارت هایی که بتوان مشتری را جذب کرد و جنس و کالای خود را فروخت. => یعنی اهل بیت (ع) زمانی که تجارت می کردند همزمان هم سود می کردند و هم خدا را یاد می کردند و او را داشتند. 🔔 @Aminikhaah_Media