💠 #دوراهی_وظیفه_و_نتیجه 🔷 جلسه ششم 🔷 بخش چهاردهم l پایانی 🔶چرا امام حسین ع طوری با برنامه ریزی در ماجرای کربلا، حرکت کردند و فرمودند 《انا قتیل العبرات》، یعنی من کشته می شوم تا بر من گریه کنند؟ چرا؟ مگر این کار برای خدا نبود؟ بله بود ولی ما نمی فهمیم که می شود همه چیز را بخواهی برای خدا. بالاخره امام حسین ع برای چه کشته شدند؟ برای خدا، برای اشک یا برای از بین بردن ظلم؟ امام حسین ع فرمودند که بعد از من به شیعیانم سفارش کن و بگو 《 شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی》 (شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید.) یعنی بگو هرجا آب خوردند مرا یاد کنند؛ چرا برای امام حسین ع این قضیه مهم بوده؟ امام حسین این کلام را میفرمایند، اما حضرت خودشان در وسط ماجرا دیده نمی شوند، یعنی کار را فقط برای خدا انجام میدهند. محمد بن مسلم از امام صادق سوال کرد، گفت وقتی آقا امام حسین کشته شدند، خدا به ایشان چه چیز عطا کرد؟ حضرت فرمودند: همانا خداوند در عوض کشته شدن امام حسین علیه‌السلام چهار خصلت به ایشان عطا کرد: 1ـ شفا را در تربت او 2ـ اجابت دعا را زیر گنبد او 3ـ امامان را از ذریه او قرار داد 4ـ و اینکه روزهای زائران او از عمر آنها حساب نمی‌‌شود. 《أَنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ قَتْلِهِ أَرْبَعَ خِصَالٍ جَعَلَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ أَنْ لَا تُعَدَّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ مِنْ أَعْمَارِهِمْ» (وسائل الشیعه، ج14، ص 537) خب مگر امام حسین برای خدا به شهادت نرسیدند؟ بعضی فکر می کنند که در عوض کاری که انجام دادی، نباید از خدا چیزی را تاجرانه بخواهی؛ بله تاجرانه نخواه ولی عاشقانه بخواه. امام حسین ع در حالیکه تکلیف گرا هستند، چقدر نتیجه گرا هستند و از چه سوژه هایی نمی گذرند. در روایتی دیگر، محمد بن مسلم ازامام صادق ع میپرسد: این جلال و عظمت به واسطه امام حسین داده می شود، به خود امام حسین چه دادند؟ حضرت فرمودند: امام حسین در بهشت به منزلت و درجه پیامبر ص ملحق شد. سپس حضرت این آیه را تلاوت کردند: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ » ﻭ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ [ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻰ ] ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﻛﺮﺩﻧﺪ ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ [ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ] ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻠﺤﻖ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﺍﻋﻤﺎﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﻛﺎﻫﻴﻢ؛ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺩﺭ ﮔﺮﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺖ .(طور/21) هَذَا الْجَلَالُ يُنَالُ بِالْحُسَيْنِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) فَمَا لَهُ فِي نَفْسِهِ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) أَلْحَقَهُ بِالنَّبِيِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَكَانَ مَعَهُ فِي دَرَجَتِهِ وَ مَنْزِلَتِهِ، ثُمَّ تَلَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ «وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُم وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ» (الأمالي (للطوسي) ؛ ص317) 🔔 @Aminikhaah_Media